the end, maar nog niet naar huis

Nu is de truc ervoor te zorgen dat je nog even wakker blijft, nog even een filmpje kijkt en daarna pas probeert te slapen. Het valt niet mee want ik had echt de neiging om tegen 2330-2345 lokale tijd mijn ogen dicht te doen. Het aanbod films was net als op de heenreis niet erg fantastisch, maar gelukkig kan ik nog een film naar mijn gading vinden.

Intussen vliegen we langs de kust van Sumatra richting India en vandaar door via Iran naar boven. Gelukkig kunnen we het grootste deel van de reis een dut doen, echt slapen lukt niet voor ons gevoel, maar we hebben allebei toch wel ruim 7 uur de ogen dicht gehad.
Ergens boven Turkije is het dan toch gedaan. De reis duurt nog een uurtje of 3.5. Veel zin om nog een filmpje te zoeken heb ik niet, dus pak ik maar mijn e-reader erbij. Langzaamaan komt er ook wat meer leven in het vliegtuig want steeds meer mensen 'worden wakker'.

Via Roemenië, Slowakije en Tsjechië vliegen we Duitsland binnen. Het begint gestaag te schemeren en in het raampje van de rij achter ons kan ik mooie roze/rode streep aan de horizon zien. Intussen wordt het ontbijt geserveerd. Nog een laatste keer nasi goreng met ayam grap ik, maar de keuze is nasi goreng met kip of een kipworstje met aardappeltjes en iets van gratin. Het wordt dus nasi goreng voor mij. Boven Duitsland wordt langzaam aan de daling ingezet. 
Zodra we Nederland binnenvliegen duurt de vlucht niet meer lang. Een 1/2 uur later zijn we geland. Gelukkig een keer niet op de Polderbaan. Tegen 0800 uur staan we aan de gate, supermooi op tijd, en nog geen half uur later staan we bij de bagageband voor onze koffers die best lang op zich laten wachten. Eerst komt die van mij en een kleine 10 min later die van Marco. Zodra we zijn koffer hebben, belt Marco met Iparking voor onze auto. Ik zie aan de uitdrukking op zijn gezicht dat er iets niet helemaal goed gaat.

Eh nee ik heb je berichtje niet gehad, hoor ik Marco zeggen gevolgd door: dan ga ik meteen bellen. Wat blijkt…onze auto wil weer niet starten. Dan zou je nog kunnen zeggen dat auto heeft 4 weken stil gestaan, maar de auto had echt ruim voldoende stroom over om sowieso halverwege Schiphol - Eindhoven te komen. En daarbij komt dit is de 3e keer in een paar maanden tijd dat de auto niet wil starten. Dus dan sta je rond 0910 uur buiten tussen vertrekhal 2 & 3 te wachten op een medewerker van Iparking die je naar je auto brengt die in de parkeergarage in Hoofddorp staat. Het is druk dus we moeten even wachten. Rond 0930 rijden we eindelijk naar de garage. De ANWB is ook al onderweg. De meneer van de Iparking vraagt of hij nog iets voor ons kan doen, bakkie koffie halen of wat dan ook. Aangezien de ANWB zo hier is, is dat niet nodig want zodra de startaccu wordt aangezwengeld, dan kunnen we meteen doorrijden. En na ruim 20 uur reizen willen we toch wel erg graag naar huis.

We danken hem voor zijn hulp en voor hij wegrijdt geeft hij ons nog zijn telefoonnummer. Mocht er iets zijn, dan kunnen we bellen. Zodra hij weg is, loopt Marco naar de uitgang om te kijken of de ANWB al is gearriveerd en ik blijf bij de auto. 2 minuten later komt de meneer van de Iparking weer aangereden met de meneer van de ANWB in zijn kielzog. Hij stond buiten de parkeergarage en wist niet goed hoe of wat met naar binnenrijden, dus de meneer van Iparking was even voorgereden en had Marco ook meegenomen.
Helaas blijkt dat zodra de startaccu weer tot leven is gekomen, dat hoofdbatterij uiteindelijk bijna helemaal is leeg getrokken ondanks dat er geen lampje heeft gebrand en de auto goed was afgesloten. Dus we gaan maar op zoek naar de dichtstbijzijnde laadpaal. De meneer van de ANWB rijd met ons mee want mocht er weer een issue zijn met de startaccu dan kan hij ons meteen helpen. Helaas zijn de laadpalen bezet, dus op zoek naar andere laadpalen. We worden doorverwezen naar een Shellstation, daar blijken geen laadpalen te zijn. Intussen is de stroomvoorraad verder geslonken naar 5%. We proberen ons geluk bij een autogarage wanneer we bij bedrijf een laadpaal zien staan. Maar daar mogen we niet laden ondanks onze uitleg dat we bijna geen jus meer hebben. Niks mee te maken, daarginds staan publieke laadpalen, ga daar maar naar toe.

Dus wij maar weer doorrijden naar de andere laadpalen, die gelukkig dicht in de buurt staan. Maar helaas alle laadpalen zijn bezet. Intussen blijft de meneer van de ANWB bij ons in de buurt. We gaan terug naar het eerste pompstation waar we hebben gestaan. Maar de laadpalen zijn nog steeds bezet en het is maar de vraag wanneer de eigenaren van de betreffende auto's terugkomen. Intussen is het al 1030-1045 uur. We hadden al bijna thuis kunnen zijn als die auto gewoon was gestart.

Marco houdt intussen contact met de leasemaatschappij, want veel jus hebben we niet meer om rond te rijden op zoek naar een laadpaal die beschikbaar is en ons op weg kan helpen. Mocht het echt nodig zijn, dan hebben we ander vervoer nodig. De meneer van de ANWB komt weer bij ons langs, hij heeft een laadpaal gevonden bij het nabijgelegen Hyatt Hotel. Helaas is dit geen snelle laadpaal, maar goed het is in ieder geval iets. Als we maar genoeg jus kunnen tanken om bij een snelle laadpaal langs de snelweg te komen. Maar onze meneer van de Wegenwacht geeft niet op, nog geen 5 min later komt hij weer bij ons terug. Hij heeft een snellere lader gevonden. De meneer die stond te laden wilde al plaatsmaken, maar de ANWB-meneer had hem gevraagd de plek even voor ons bezet te houden. En zodra wij er aan komen, maakt de meneer plaats voor ons. Het laden kan beginnen. Het is geen supersnelle laadpaal, maar hij laadt wel snel. Het was krap aan want er was nog 3% over. En de kanttekening was ook dat we de auto vooral niet uit moesten zetten omdat de startaccu nog niet voldoende was opgeladen, vandaar ook dat de meneer van de ANWB in de buurt bleef mocht het misgaan dan kon hij meteen de 'AED' op de accu loslaten.

De paal staat bij een tankstation met weinig faciliteiten, dat had ik niet gezien en was al uitgestapt voor een sanitaire stop. Ik breng je wel even naar de McDonalds hier in de buurt, dus ik met de meneer van de ANWB naar de McDonalds terwijl Marco bij de auto blijft. Wanneer we weer terug zijn, heeft de auto alweer wat meer jus in de batterij en kan de meneer van de ANWB de klus afmelden. Intussen loopt het tegen 1145 uur. Hij is vanaf een uurtje of 0945-1000 met ons bezig geweest. Wat een fantastische man was dat zeg. Want wat hij voor ons heeft gedaan, hoefde hij in principe niet te doen want zodra die startaccu aan de praat is, zit de klus er in principe op toch. We danken hem hartelijk voor alles wat hij voor ons heeft gedaan en wachten nog een 15 -20 min zodat we voldoende bereik hebben om naar huis te rijden.

Uiteindelijk zijn we iets na 1200 uur eindelijk onderweg naar huis. We rijden eerst naar de Shell in Best om de auto aan de snellader te leggen en terwijl de auto bijlaadt, eten wij een broodje bij de Subway aan de overkant. 1340 zijn we écht thuis - 3.5 uur later dan gepland. Lang leve de elektrische auto….
De bagage wordt uitgeladen en Marco rijdt meteen door naar Tilburg. Deze auto gaat terug naar de garage voor verder onderzoek waarom hij steeds in deze storing schiet. En ik, ik begin alvast met het uitpakken en opruimen van wat zaken. Daarna met lekker bakkie thee op de bank.

Na 4 weken zit het er (weer) op….wat een superindrukwekkende reis was dit. En wat hebben wij geluk gehad met alles wat we hebben mogen zien en meemaken. Wat een mooi voorrecht is dat. Nu we de Orang-oetans hebben gezien, hebben we alle grote mensenapen in het wild gezien. Het geluk om de schildpad op het strand eieren te zien leggen en dan de volgende dag baby-schildpadden uitzetten en dan ook nog es diverse keren een Komodovaraan zien…om nog niet te spreken van al het moois dat we onder water hebben mogen zien. Heel indrukwekkend. We hebben we weer hele mooie herinneringen gemaakt waar we zeker met veel plezier op terug kijken.

En zoals altijd, wat gezellig en leuk dat jullie met ons zijn meegereisd. Altijd leuk om reacties te krijgen en lezen. Dank daarvoor. Zijn er al plannen voor een volgende reis?? Ik zou bijna zeggen uiteraard…in grote lijnen hebben we ze al bedacht. In de komende maanden zullen deze plannen verder worden uitgewerkt. En ja jullie kunnen te zijner tijd weer met ons meereizen…

Terima kasih..sampai jumpa tahun depan (bedankt en tot volgend jaar :-) )