Colca Canyon, Condors en de Vallei

15 oktober 2017 - Colca Canyon, Peru

Dan lig je op een gegeven moment klaarwakker in bed. Hoe laat zou het zijn? Kan wel op mijn mobieltje kijken maar dan moet ik het bed uit. Bij het nachtkastje, dat wil zeggen het tafeltje dat naast het bed staat, zit geen stopcontact. Uiteindelijk sta ik dan toch maar op en zie dat 0437 uur is. Da's mooi want om 0500 uur loopt de wekker af.

Het is dan al redelijk licht buiten.

Het ontbijt is eenvoudig, maar daar is niks mis mee. Daarna nog even spullen pakken en om 0630 uur gaan we op weg. Eerste stop is het nabij gelegen Yanque (3417m). Wanneer we over de onverharde dus zeer hobbelig toegangsweg naar ons hotel rijden zien we de vulkanen Sabancya  en Hualca Hualca duidelijk liggen. Vooral de rookpluim van de Sabancya is goed te zien. Toen we gisteren door Yanque reden was het plaatsje haast uitgestorven. Vandaag is het er erg druk. Op het plein voor de kerk dansen een aantal kinderen traditionele dansen zoals die vandaag de dag nog steeds worden uitgevoerd door de lokale bevolking. Er staan kraampjes met de gebruikelijke toeristen prullaria en er staan vrouwen in traditionele kleding (wordt dagelijks gedragen dus niet speciaal voor de toeristen) met diverse roofvogels (niet zulke kleintjes) en alpacas. Tegen betaling kun je de roofvogel op je arm laten zetten en een foto maken.

Dit is uiteraard een vorm dierenmishandeling zoals we dat in andere landen zien, maar dan met andere dieren. De vogels doen regelmatig een poging om weg te vliegen, maar dat plan struikelt steeds vanwege het touw dat ze om een poot hebben en de vogel valt dan ook in zijn vlucht naar beneden. Veel mensen gaan er uiteraard mee op de foto want dat is natuurlijk wel heel gaaf om met een grote havik of adelaar op de foto te gaan, maar op deze manier wordt deze trieste situatie wel in stand gehouden. Wij houden het af en bewonderen de dieren op afstand.  Aan de ene kan begrijpelijk dat dit gebeurd want de mensen grijpen alles aan om geld te verdienen, aan de andere kant….dit hoeft ook niet gestimuleerd te worden. Maar dat is onze bescheiden mening.

We lopen de kerk in, maar houden het kort want de zondagsdienst is in volle gang en die willen wij niet verstoren. De kerk staat in de stijgers omdat deze door een aardbeving sterk beschadigd is. In de klokkentoren en ook zijwanden zijn de scheuren duidelijk zichtbaar.

Na deze stop gaan we door naar de Colca Canyon - naar de Cruz del Condor of Condor Crossing (3200m) om precies te zijn, onderweg stoppen we een paar keer om van het uitzicht op de Colca Vallei te genietenen en van het uitzicht op het begin van de Canyon. Vlakbij de Condor Crossing ziet onze chauffeur op eens een condor glijden. Met nadruk glijden want Condors slaan niet met hun vleugels. Ze glijden puur op de thermiek door de lucht en hard dat ze gaan. We stappen uit om een paar foto's te maken (poging tot moet dat zijn) als we een 2e Condor spotten. Prachtig om te zien.

Dan gaan we snel verder. Het is al best druk bij de crossing. Henry heeft een goede plek voor ons gevonden en dan is het wachten. Hoe lang weet je niet, het blijven wilde dieren. En als de thermiek niet goed is, dan zullen ze niet gauw tevoorschijn komen.

Zie je die rode rots? Ja die zie ik wel daar beneden ergens en dan links daarvan bij die groene strook, hij gaat stijgen…ik had nog maar net de groene strook in de diepte ontdekt als Henry zegt hij is nu achter die bergwand, maar hij komt deze kant op.  Ja daar is hij….waar dan??!! En jawel dan spot ik hem ook Het valt nog niet mee om de vogels, hoe groot ze ook zijn, te spotten als ze aan het stijgen zijn. En dan zijn ze ook in no time boven je. Een paar komen dusdanig dichtbij dat we ze duidelijk kunnen zien. Het is echt magnifiek. Een Condor weegt 12 (vrouwtje) - 15 (mannetje) kg. De veugelspanwijdte is ca 3.20 m en ze zijn ca 1.20 m hoog als ze zitten. Niet te flauw die beesten. In het wild kunnen ze 47 jaar oud worden en blijven hun hele leven monogaam. Ieder 2 jaar wordt er een ei gelegd. De vogels hier in de Colca Canyon migreren eens per jaar naar de zee. Rond de tijd dat de zeeleeuwen hun jongen werpen. De placenta die overblijft is erg voedzaam voor deze dieren, die pure aaseters zijn. Gezien hun grootte en gewicht, zijn ze niet snel en moeten ze zeker weten dat hun prooi ook echt dood is anders gaat het hem niet worden met lunch/dinner…take a pick :-).

Wanneer we een x-aantal vogels hebben gespot, wandeltocht langs de canyon rand en onderweg zien we zo nu en dan een Condor voorbij glijden. In totaal hebben we 16x een Condor gespot. Het wandelpad is goed begaanbaar en langs het pad staat heel veel begroeiing als cactussen in soorten en maten, gras en lupines (wel net iets anders dan de lupines bij ons). Zo nu en dan kom je bij een spottersplek waar je een fantastisch uitzicht over de canyon hebt. Bij een van deze plekken komen we een man tegen met een telelens op zijn camera waar je u tegen zegt. De lens is gecamoufleerd en onder lens hangt een éénpoot. Dan begint hij foto's van iets te maken en wij zien bij god niet wat die man nu ziet. Ja struiken, maar daar is niks bijzonders aan. Prima is ook niet belangrijk, zijn uiteindelijk zijn foto's. En als we dan het pad verder volgen blijken er diverse grote kolibries van struik naar struik te vliegen. Uiteraard was ons nu meteen ook duidelijk waarom die struiken zo interessant waren voor die meneer. Helaas beschik ik niet over een dergelijke lens, dus geen foto's omdat de beestjes daarvoor net te ver weg waren.

 Na een uurtje komen we bij ons busje aan en gaan we terug richting het hotel. Uiteraard niet voordat we op een paar plaatsen langs de route zijn gestopt om van het uitzicht op de Colca Valley te genieten. Zoals je wellicht begrepen hebt, heb je de Colca Valley en de Colca Canyon. De vallei gaat over in de canyon. Bij een van de stopplaatsen, zit een mevrouw bij haar stalletje met haar kind op schoot. Marco en Henry zijn nog een stap hoger gegaan voor een mooi panoramisch uitzicht over de vallei, maar ik heb gepast. Het was weliswaar niet veel hoger, maar ik vond het wel prima. Ik loop naar die mevrouw met kind en ik zeg Ola tegen het meisje of jongetje, kon het niet goed zien. Het kind begint de lachen en laat zich van moeders schoot glijden, voor ik het weet worden met benen omarmt door het hummeltje en duwt het kind zijn/haar snoetje tegen mijn benen aan. Denk dat het kind net tot aan mijn knieën kwam. Zo schattig. Moeders lachen. Als ik de kleine optil lacht het honderd uit en vindt het allemaal prachtig. New best friends zullen we maar zeggen.

Onze laatste stop is in het dorp Maca. Vanmorgen was het nog doodstil op het plein, maar nu is het er een drukte van belang. Iedereen stopt hier op de weg terug van de Colca Canyon. En ook hier weer de verkoopkraampjes en de dames met vogels en alpaca's. In dit geval baby alpaca's. Een van de roofvogels wil weg en net zo hard als hij weg wil, valt hij ook naar beneden en schuurt met zijn vleugel over straat. Vond het zo triest. We brengen een bezoek aan de kerk. Net als in de andere dorpjes, is ook dit een oude en kleine kerk. De schade van de diverse aardbevingen is nog duidelijk te zien. Een leuk kerkje om te zien, maar weinig spectaculair.

We gaan terug naar het hotel voor de lunch. Dat we wat moeten eten voelen we wel. Gelukkig kunnen we 30 min na terugkeer in het hotel al lunchen. Hoeven we niet meer zo lang te wachten. We droppen onze spullen op de kamer en gaan naar de hot springs van het hotel waar een barretje is. Hier krijgen we onze BBQ lunch. Heerlijk genieten van de uitzicht over de Colcarivier en de alpaca's en lama's van het hotel. Een adelaar vliegt op zijn gemak over de boerderij die bij het hotel hoort en de rivier. Heerlijk, het uitzicht maar ook de rust die er heerst.

De lunch is echt heerlijk en we zijn blij dat het nog even duurt tot aan het avondeten. Tijdens de lunch hebben we gezellig zitten kletsen met Henry. Leer je elkaar toch weer wat beter kennen. Weer terug op de kamer blijkt dat we ons hadden in moeten smeren met zonnebrand. Ondanks dat de zon niet heeft geschenen, bijna niet, zijn onze gezichten toch wat rood. De straling is ondanks het wolkendek enorm. En dan te bedenken dat ik de fles zonnebrand gewoon in mijn tas dus bij de hand had……

Na een paar uurtjes luieren op de kamer is het even lekker douchen. Dat is dan jammer voor Marco want het warme water is op…het was wel een heel verfrissend kort avontuur ;-). Ik ben nog met wat foto's bezig -  heb nog al wat panoramaatjes gemaakt die ik samengevoegd wil hebben -  en kan me al mentaal op de aankomende verfrissing voorbereiden. Maar de douchegoden zijn mij gunstig gezind en ik heb warm tot heet water. Heerlijk.

Hebben nog wat tijd over voor we gaan eten, hebben we nog wat tijd over en gaan in lobbybar nog wat drinken. Even internetten. Helaas wil het niet lukken met de laptop. 4x opnieuw opgestart en de router een keer laten herstarten, maar helaas. Geen leven in de brouwerij. Dan stelt de dame van de guest relations voor om de laptop direct op de kabel aan te sluiten bij een van de computers die bij de receptie staan. En joehoe…we hebben internet. Moet jullie toch gewoon met onze belevenissen kunnen blijven stalken…

Morgenvroeg hoeven we niet zo vroeg op. Een 1/2 uurtje later dan vandaag. En dan gaat het verder richting Puno.

Foto’s

2 Reacties

  1. Angelique Faber:
    16 oktober 2017
    Thanx dat jullie ons laten meegenieten van jullie reis door de mooie verhalen en prachtige foto's!
  2. Joyce:
    16 oktober 2017
    Wat een avontuur zeg! Prachtige fotoos !