Cusco

En dan is het bijna  0600 uur,  nog even en dan loopt de wekker af. De koffers staan weer klaar voor vertrek, nog even ontbijtje erin en dan gaan met die banaan. Eerlijk is eerlijk het is een mooi hotel en het ontbijt was goed, maar op een of andere manier is het met de service af en toe net niet. Voor ons staat een meneer uit te checken. Dan vraagt de receptionist, dezelfde als die we vorige week hadden tijdens ons dinerakkefietje, aan Marco: checking out sir?! Dus Marco geeft hem de sleutel. Vervolgens gaat hij weer verder met de meneer voor ons want die moest nog afrekenen. Wij wachten braaf op onze beurt en krijgen naar een paar minuten in eens te horen dat alles OK is. Geen woord meer over vorige week en dat ze het met ons in orde zouden maken. Prima, we laten het zo.

Het is druk in La Paz, nu is het dat min of meer altijd wel, maar nu is het spitsuur. Aangezien La Paz in een vallei lig, zijn veel weggetjes die omhoog leiden op zijn zachtst gezegd stijl. Leuke training voor de Alpe d'Huzes, dat wel :-). Overal zie je mensen op weg naar hun werk, tenminste daar gaan we even voor het gemak van uit en kindjes op weg naar school. Ook de honden hebben zo hun missie. Ze steken de straat over alsof het niks kost en volgen de auto's in hun beweging. Eerlijk is eerlijk, we hebben hier nog geen ongelukken zien gebeuren ondanks de chaos. Alleen toen die aanrijding tussen 2 auto's in Lima toen we vanuit Ica op weg waren naar Lima airport.

We rijden door straatjes waar je nog niet dood in gevonden wilt worden. Het geeft je wel een goed beeld van de stad. En als de nood hoog is, dan is die hoog en moet je wel. Zo ook deze oudere meneer die we aan de kant van  de weg zien staan. Hij maakt een bekende bewegingen. Allebei denken we nog nee dat is niet zo, dat gaat niet gebeuren. Echter, het gebeurde wel: netjes aan een kant afgeschermd met een boekje en de andere kant met zijn hand, markeert deze meneer even zijn territorium in een afvoerputje aan de straatkant. Wat moet dat moet blijkbaar, maakt niet uit waar.

La Paz gaat naadloos over in El Alto. Ondanks dat de steden vergroeid zijn en El Alto op zich onder het dagelijks bestuur van La Paz valt, zijn het 2 aparte steden en dat wordt door de lokalen ook echt benadrukt. Om file te vermijden, rijden we kriskras door de stad. Voor ons wonderbaarlijk dat men de weg weet te vinden. En dan staan we in eens bij het vliegveld. De chauffeur gaat meteen door en German gaat met ons mee voor de check-in. We moeten nog snel een formulier voor customs invullen. Gelukkig kan dat gewoon in de rij, het is niet druk en de rij gaat op een dusdanig tempo dat ik de formulieren snel kan invullen.

Na deze check-in nemen we afscheid van German. Hij heeft vandaag nog een dagje vrij en morgen is het voor hem weer naar de grens Peru-Bolivia om gasten op te halen, door naar Copacabana en Isla del Sol. Oftewel min of meer dezelfde trip die hij met ons heeft gedaan. Wij gaan meteen door security. En ja hoor daar issie weer……het flesje water……gewoon mee in de scan en door naar de gate. Dit keer is het #13. Er is een kleine Duty Free zone, maar de prijzen van de parfum zijn hier echt belachelijk duur. Kun je beter naar de Douglas gaan, die elke 3 weken 25% korting heeft hahahahaha. Het sieraden winkeltje verkoopt ook Bolivianita's. Helaas alleen met zilver en geen goud, dus die hele mooie ring blijft toch in de etalage liggen. En dan hebben we ca. 1.5 uur om te overbruggen. Gelukkig hebben ze een leuke koffiebar met een heel leuk zitje. En voor de laatste Boliviano's koopt Marco nog een stukje pure chocolade. Zijn we daar ook vanaf.

Het vliegtuig zit niet vol en we kunnen weer wat ruimer zitten, met zijn tweetjes in een rij van 3 stoelen. De Royal Andes met zijn besneeuwde bergtoppen is goed te zien en we vliegen zowat parallel aan deze mooie bergketen richting Peru. Het heuvel- dan wel bergachtige landschap is bruingroen van kleur met hier en daar een meer(tje) en je kunt precies zien waar de boomgrens ongeveer is. Als er al bomen te zien zijn. Je ziet voornamelijk struiken. De golfplatendaken schitteren in de zon als kleine edelsteentjes. Het weer in Cusco is goed hebben we gehoord. Dat is mooi want het kan hier blijkbaar ook spoken. In het vliegtuig moeten we wederom een formuliertje invullen, het hangt van formuliertjes in elkaar. Men vraagt min of meer dezelfde informatie als die we op het vliegveld van La Paz al moesten invullen. Wanneer we op Cusco geland zijn, moeten we eerst nog even wachten tot de baan vrij is voor we naar de gate kunnen doorrijden. Er moet nog een vlucht vertrekken. Er wordt gevraagd te blijven zitten, maar dat is toch tegen dovemans oren. Er wordt 3x omgeroepen dat men moet blijven zitten en uiteindelijk moet een stewardess naar de meneer toelopen om hem erop te wijzen dat hij moet gaan zitten. Dat doet hij dan ook wel, niet graag, maar als het dan toch moet……de bagagerekken die men al geopend heeft, blijven gewoon open staan. Verder is het veiligheid voor alles.

Eenmaal aan de gate mogen we dan toch onze spullen pakken. Er wordt van alles omgeroepen. Echter no hablo Espagnol, dus we vullen de boodschap zelf maar in. Het zal het standaardriedeltje zijn van pas op met het openen van de bagagebakken, pak al je spullen en laat niks achter in het vliegtuig. Als de deuren opengaan wordt wederom van alles omgeroepen. Het enige wat wij verstaan is Lima…dat snappen we want deze vlucht gaat door naar Lima.

Als we voor bij de stewardess aankomen om uit te stappen, blijkt dat de mensen die in Cusco blijven moeten blijven zitten en dat eerst de passagiers voor Lima eruit mogen. En toen werd de boodschap nog es omgeroepen dit keer ook in het Engels. Het kan maar voor iedereen duidelijk zijn toch.

Dan mogen wij er ook uit en sluiten uiteindelijk bij de 'Limamensen' aan in de rij voor de douane. Op zich logisch want deze mensen moeten snel door de douane en dan weer terug de kist in. Aan de andere kant, in Lima hebben ze ook douane. Blijkbaar moet het toch in Cusco gebeuren. Op zich gaat het vrij snel allemaal. Onze bagage ligt inmiddels rustig rondjes te draaien op de bagagebelt. Hoeven we daar in ieder geval niet meer op te wachten. Nog even een laatste check voor we echt naar buiten gaan. Of ik niks van waardevolle spullen bij me had die aangegeven moesten worden. En wat er in mijn airportertje zat. Laptop?? Ja laptop en chargers. 'You can check if you want'….maar dat was niet nodig. Al met al heeft het 20 min geduurd van vliegtuig uit door de douane en bagage. Niet slecht.

De gids met chauffeur is er al. We kunnen gelijk door. De transfer duurt ca 20 min. Het hotel ligt in het centrum en de belangrijkste bezienswaardigheden liggen op (korte) loopafstand. Het hotel is helemaal in haciëndastijl. Heel gaaf. Er is even kleine paniek toen onze gids ons wilde inchecken. Blijkbaar had Marco bij de douane een of ander briefje moeten krijgen. Ik heb dat wel gehad en Marco niet. Maar zo erg is het ook weer niet, als we de stempels maar hebben en die hebben we. De dame van de receptie komt met de sleutel en heet ons welkom. Legt het eea. Uit over het hotel en de wifi. O ja als we willen kunnen we een upgrade van onze kamer kopen. Dan krijgen we voor $33 een suite. Dat was nu een aanbieding. En dat gold dan ook voor de 2e keer dat we hier in het hotel komen. Dat is over een paar dagen na onze hike naar Machu Picchu. Dus voor $99 in totaal. Dat doe maar.  Een hele goede keuze…de kamer is echt fantastisch, met een aparte zithoek en toilet. In de badkamer kun je een dansje doen. Je hebt vakantie of niet.

Cusco, zoals het lokaal wordt geschreven, betekent in het Quecha, de Incataal, Navel (van de Aarde) en ligt op een hoogte van 3360 m in de Andes. Voor deze stad in de 16e eeuw de Spanjaarden werd veroverd, was Cusco de hoofdstad en het culturele en religieuze centrum van het Incarijk - Tawantinsuyu hetgeen Het Land van de Vier Kwartieren betekent. De Inca's gaven de stad de vorm van een poema en er werden veel tempels gebouwd. Behalve hoofdstad was het ook een heilige stad voor de Inca's. We lopen richting Plaza de Armas, vlakbij ligt een restaurantje dat ons is aangeraden. We hebben er heerlijk geluncht. En men sprak er super goed Engels. Na de lunch lopen we naar de San Pedro markt. Dit is een overdekte markt waar je van alles kunt kopen: kleding (vooral voor de toeristen), bloemen, vlees, kaas, groenten, fruit, kruiden al dan niet voor sjamanistische doeleinden etc.  Ook is er een heel groot gedeelte waar je bij een van de vele stalletjes kunt eten. Hier kun je nog wel de lokale sfeer proeven. Het is toeristisch maar ook lokaal. Bij de eetstalletjes zitten voornamelijk lokale mensen te eten en men hier ook de boodschappen. Wanneer we door de markthal lopen, begint het heel hard te regenen. Ons bezoek wordt zo dus nog even verlengd. Als er alleen nog maar bangmakers vallen, lopen we naar buiten. Op zoek naar een traditionele hoed. Dat is nog lastig ding, want er zijn alleen maar stoffenwinkeltjes dan wel de reguliere toeristische kleding. Ook al lopen we inmiddels in een deel waar wij op dat moment geen toeristen zien. Wel grappig om allemaal dezelfde soort winkeltjes als groepjes bij elkaar te zien liggen.

Na dit succesloze rondje, gaan we langzaam maar zeker terug naar Plaza de Armas. Morgen hebben we veel meer tijd en gaan we dingen bezichtigen, nu is het voornamelijk verkennend. Het weer is inmiddels weer opgeklaard en het zonnetje schijnt. We maken een rondje over Plaza de Armas en gaan vervolgens op zoek naar een van de andere restaurantjes die ons is aangeraden. Helaas kunnen we dat niet vinden en we gaan terug naar het hotel. Als we net binnen zijn, begint het te onweren en het regent niet te zuinig. De customer relations manager waar we nog langs zijn geweest voor we naar de kamer gaan, gaat ons helpen met het vinden van een hoed. Ben benieuwd of het lukt. In ieder geval heb ik de Cholita al en die wordt blijkbaar ook in Peru gedragen.