Cusco

Maar goed dat we een paraplu van het hotel meekregen toen we gisteravond gingen eten. Met bakken kwam het uit de hemel. En deze 2e poging was wel succesvol, want nu hadden we het restaurant wel gevonden. Omdat het op een etage ligt en wij van de andere kant kwamen is het ons gistermiddag niet opgevallen. Maar nu dus wel. Een populaire tent, dat was wel duidelijk en ieder plekje waar men mensen kon plaatsen voor te eten werd benut. We zaten gezellig aan een tafeltje in het raam. We gingen voor de tapas. Stuk voor stuk heerlijk en vaak met een Peruaanse twist. Heerlijk Intipalka wijntje erbij….Delicioso.

Vandaag zijn we in Cusco op pad geweest. Uiteraard waren we toch weer vroeg wakker ondanks heet feit dat we konden uitslapen. Na het ontbijt (met wederom een live harpmuziekje op de achtergrond), zijn we eerst langs de conciërge gegaan. Hij had nog wat informatie voor ons met betrekking tot de hoed waar we naar op zoek waren en hij had een taxi geregeld. De taxichauffeur brengt ons naar Sacsayhuamán. Dat ligt net buiten het de stad. De chauf was bereid op ons te wachten om ons terug naar Cusco te brengen, maar dat is niet nodig. We lopen terug. Het ging ons alleen om de route heen. Het is nog al een pittige klim zeker het laatste stuk, op zich niet erg, maar wij gaan morgen een stuk van de Incatrail naar Machu Picchu lopen, dus we doen het vandaag rustig aan qua klimmen.

Het Sacsayhuamán complex is ruim 3000 ha groot en omvat 200 archeologische plaatsen, waarvan het fort de bekendste is. Het is een heel mooi en fotogeniek bouwwerk vanwege de langgerekte Incamuren die op drie platforms boven elkaar evenwijdig door het landschap kronkelen. Veel stenen van dit bouwwerk zijn in de loop der eeuwen verdwenen. Zeker de kleinere stenen. Deze zijn oa. na de verovering door de Spanjaarden gebruikt voor de bouw van huizen en de kathedraal in Cusco. Hoe het fort er oorspronkelijk uit heeft gezien is niet meer te zeggen. De zigzagvorm van de muren geeft mogelijk de tanden van de poema weer. Sacsayhuamán vormde namelijk de kop van de poema, waarvan de stad Cusco het lijf was.

Na dit bezoek lopen we naar Jesus Blanco. Het is een groot wit beeld van Jezus dat op een bergtop over Cusco uitkijkt. Leuk om even gezien te hebben. Daarna lopen we naar beneden richting San Blas. Dit is een wijk die ten noordwesten van Plaza de Armas ligt en is een van de meest schilderachtige wijken van Cusco. Hier zitten veel ambachtslieden en je vindt er veel werkplaatsen waar deze soms beroemde ambachtslieden hun werk uitvoeren. De zon schijnt volop, heel fijn wanneer je in dit geval zonnebrand vergeten bent mee te nemen. Vandaar zijn we sowieso wat en halfwat…..Marco is neusverkouden, wellicht door de airco in La Paz, en ik heb last van mijn buik en niet zo'n beetje ook. De route vanuit San Blas naar Plaza de Armas voert langs een straatje waarvan de muren vroeger toebehoorden tot het paleis van de Inca Roca. In een van deze muren bevindt zich de 12-hoekige steen. Je loopt er glad langs af als je het niet weet. Wij werden er op gewezen door een jonge man die bij de steen stond die vervolgens meteen zijn diensten aanbood om meer over de steen te vertellen. Het is sowieso niet geloven hoe de Inca's zulke muren hebben kunnen bouwen met zulke rechte lijnen en hoeken. Nu was een arbeidersvolk, dat wil zeggen ze lijfden andere stammen in en zette die stammen gelijk aan het werk. Een soort slavendrijvers zou je bijna zeggen.

Via de Plaza de Armas lopen we naar een andere plaza waar we op het terras gaan lunchen. Het irritante is dat zodra we zitten en de bestelling hebben gedaan een hele stoet van straatverkopers voorbij trekt en je om de haverklap die persoon moet afwimpelen. Deze personen vinden nee meestal een antwoord dus men dringt vaak nog een keer aan. En dan staat er in eens een muzikant een liedje te tokkelen om vervolgens even de tafels langs te gaan om zijn CD te verkopen dan wel fooi op te halen. Hier heb ik dus echt geen zin in, heb er niet omgevraagd dat hij een liedje kwam spelen. Aan de andere kan, can't blame the guy for trying. En vervolgens gaat hij een terras verder weer hetzelfde liedje ten gehore brengen. De lucht is inmiddels wat betrokken en als we door gaan naar San Pedro want we moeten toch echt hier zijn voor een hoed. Uiteindelijk met ons uiterst gebrekkige Spaans begrijpen we dat we een straatje verderop moeten zijn. Een aftandsstraatje, maar……ze hebben er de hoed in diverse kleuren. De Sombrero Modelo Chinchero - una sombrero typico damas. Joehoe….

We gaan terug naar het hotel om de hoed op de kamer te leggen om vervolgens terug te gaan naar Plaza de Armas voor een bezoek aan de Kathedraal. Deze is in 2 fasen gebouwd. Eerst werd in 1539 de Capilla del Triunfo (zegekapel) gebouwd boven op de oude tempel van Suntur Wasi (huis van God). In 1564 verrees de kathedraal zelf boven op het paleis van de Inca Wiracocha. Hierdoor staat de kathedraal op een verhoogd plateau dat via trappen bereikbaar is. Zowel binnen als buiten overheerst de renaissancestijl. Een prachtig bouwwerk, waar helaas geen foto's gemaakt mogen worden. Na dit bezoek lopen we naar Koricancha. Dat ligt recht tegenover ons hotel. Dit is een van de meest imposante gebouwen van de Inca's. Het bezoek was zeker de moeite waard. Bij de ingang sprak een meneer ons aan die oa. aan de universiteit les gaf en heel veel wist van de Inca's en hun kennis van de astronomie. Koricancha was de voornaamste aan de zonnegod gewijde tempel in Cusco en daarom waren de binnenwanden volledig met goud bedekt. In 1534 werd door de Spanjaarden een kerk en een klooster op de oorspronkelijke constructie gebouwd. Deze werden verwoest door een grote aardbeving in 1650 en weer opgebouwd rond 1681.

En dan is het tijd om te gaan eten. Om 1900 uur krijgen we een briefing over onze trip van morgen. Het wordt een keer sushi, eerlijk is eerlijk we hebben betere sushi gehad. Ik had misosoep vooraf besteld en Marco een paar rolletjes. Helaas had de jonge man die ons bediende eea. Niet zo goed begrepen en kreeg Marco de sushirollen samen met het hoofdgerecht, waarvan de jonge man per toeval tot de ontdekking kwam dat Marco ook teriyaki zalm wilde net als ik.

De dame die de briefing doet, Tina, is ook onze gids. We kunnen onze lol op. We worden om 0450 uur opgehaald. Het is de bedoeling dat we wat kleding in een plasticzak verzamelen samen met onze toiletartikelen. Die gaan in een duffelbag naar het hotel waar we overnachten en de rest moet in een rugzak mee. Hierin zitten oa. ook onze ontbijt- en lunchboxen.

Uiteraard geen wifi waar we naar toe gaan. Overmorgen brengen we dan een bezoek aan het beroemde complex om vervolgens 's avonds rond een uur of 2100 uur in het hotel terug te keren. Kunnen we nog net onze spullen opbergen en koffers ompakken want de volgende ochtend worden we om 0400 uur opgehaald. Dan zit Peru er op.

Maar zover is het nog niet, eerst nog naar Machu Picchu.