Naar Puno

0545 uur loopt de wekker af. Onze spullen staan al weer zo ver klaar, alleen nog de toiletspullen verzamelen en ontbijten. En dan kunnen we 'pleiten'. Dan gaan we via een paar kleine dorpjes en nog wat mooie uitzichten over de Colca vallei dit deel verlaten en gaan we richting Puno. Dat is even wat gedoe want men is aan de weg aan het werken en het is in eerste instantie nog maar de vraag of we er door kunnen, maar dat kan gelukkig. Als we maar opschieten gezien de lichaamstaal van de meneer die op de bulldozer zit. Langzaam maar gestaag hobbelen we voort over de dirt road en stoppen op een paar plekken waar Henry ons nog een het een en ander over de terrassen uitlegt.

Voorheen schreef je Colca met dubbel C - Ccolca spreek uit als Golca maar dat is verbasterd tot Colca. Colca betekent opslagplaats/graanschuur. Hierin lag in de Incatijd voedsel opgeslagen voor de boeren en anderen passanten. De colca's zijn vandaag de dag nog er en der te zien. Maar door aardverschuivingen en dergelijke zijn de meesten verdwenen. De vallei heeft heel veel terrassen waar gewassen op worden verbouwd. Deze terrassen zijn uit de pre-incatijd en de Inca's hebben de terrassen met hun technieken verbeterd. Veel terrassen zijn tegenwoordig nog in gebruik, maar een deel is ook verlaten dan wel verdwenen dat ze niet meer gebruikt werden. Dit laatste heeft meer te maken met de natuurlijke omstandigheden in de vallei.

Uiteindelijk rijden bij Chivay weer de doorgaande weg op. Dezelfde weg als waarover we een paar dagen geleden naar de Colca vallei zijn gereden. Het is rustig op de weg. Wederom zijn we onder de indruk van de uitgestrekte pampa's en zien we met enige regelmaat kuddes met alpaca's en lama's. Zo nu en dan zien we een vicuña ronddartelen. Dan op eens  gaat Enrique langzamer rijden en moet hij stoppen van Henri. Klein stukje terug en dan rechts op een rots…een biscacha. Dit is knaagdier uit de familie van de wolmuizen waartoe ook de chinchilla behoort en komt alleen voor in de Andes. Er blijken er twee bij elkaar te zitten. Hele schattige beestjes om te zien.

Vervolgens stoppen we nog een keer bij de Pata Pampa oftewel Hoge Pampa…waar je op 4900m het panoramische uitzicht op de diverse vulkanen hebt…als er geen bewolking is. We zijn naast 2 vrouwtjes die hun markkraampjes aan het uitstallen zijn de enigen. Heerlijk die serene rust en stilte. En we gaan door. Onderweg krijgen zowel Marco als ik een enorme dut, mede mogelijk gemaakt door de wat onderbroken nachtrust van afgelopen nacht (wellicht helpt het wanneer ik wat minder water drink) en de grote hoogte waarop we ons bevinden. Wederom stoppen we nog een keer bij Pata Huasi. Dit betekent Hoge Huizen. De rotsformatie tegenover deze stopplaats doet namelijk aan huizen denken. En ook hier zijn we even de enigen. Ondanks de hoogte is de temperatuur redelijk goed, net als op 4900 m, en genieten we op het terras van onze coca-muña thee. Het is op zich wel een grappige gedachte dat je van het basisingrediënt om cocaïne te maken, thee drinkt. Verslavend is het niet, want daarvoor zou je per dag 10 kg cocabladeren moeten kauwen. En dat gaat je echt niet lukken.

Na deze stop gaan we links af richting Puno. Zouden we rechtsaf slaan, dan gingen we weer naar Arequipa.

Dit stuk van de route is meteen een stuk drukker. Heel veel vrachtverkeer komt hier langs, merendeel allemaal konvooien die vanuit de mijnen die hier liggen onderweg zijn. Ook veel vrachtverkeer vanuit Bolivia met veelal contrabande dat o.a. in Chivay op de markt wordt verkocht. Uiteraard met garantie tot aan de drempel.

Er liggen hier en daar honden langs de weg. Die zijn van de lokale boeren, maar liggen hier te wachten op de vrachtwagens. De chauffeurs gooien vaak eten uit de raam en ja waarom zelf zoeken als het je wordt toegeworpen. Stomme beesten…duh! :-D Het landschap is min of meer hetzelfde als langs de andere route die we gereden zijn: veel geel gras en struiken. Heel grappig om te zien is dat je af en toe een gekleurde vlek in het landschap ziet meestal in de buurt van een kudde schapen of alpaca's met lama's. Dit is de herder of herderin, altijd in gezelschap van een hond. Het weer is wat wisselend en we hebben zelfs een fikse hagelbui onderweg.
 

De volgende stop is bij de laguna's. Hier hebben we een heel mooi uitzicht op Laguna Lagunillas. Uiteraard weer een panoramaatje gemaakt….knip me helemaal suf aan de panorama's hahahaha. Even verderop hebben we nog een korte stop want hier zien we de flamingo's door het water waden. Dit is de Chilean Flamingo oftewel Andes Flamingo en is de enige flamingo die op deze hoogte leeft.

Hierna hebben we nog een laatste stop voor onze lunch. Gistermiddag hebben we de keuze van onze lunchbox aan Henry door moeten geven en die gaan we nu al picknickend verorberen. Onder het genot van een wederom prachtig uitzicht, in het zonnetje (dat langzaam maar gestaag achter de wolken verdwijnt) maar dat mag de pret van de picknick en de luxe lunchbox (het is eigenlijk een zakje) niet drukken. Heerlijk.

En dan door naar Puno, waar we rond 1435 bij ons hotel aankomen. We checken in en nemen afscheid van Henry en Enrique. Zij gaan weer terug naar Arequipa waar ze vanavond naar schatting rond een uur of 10 zullen aankomen.

Onze kamer is niet groot, de kleinste tot nu toe en het is wat schipperen met de koffers om die ergens open neer te leggen waar ze niet in de weg liggen. Maar we hebben wel een fantastisch uitzicht over het Titicacameer. Het waait buiten flink en dat is binnen goed te horen. De schuiframen die we hebben zijn in onze beleving niet echt een goede keuze. En dan begint het flink te hozen en onweren. Maar het uitzicht is nog steeds gaaf. Rond 1545 gaan we nog even naar beneden naar de receptie. Hier krijgen we de informatie die we nodig hebben voor morgen wanneer we naar Bolivia gaan. We worden om 0700 uur opgehaald. Ook moeten we wat kleding en andere spullen die we voor 1 nacht nodig hebben in een rugzak doen want we kunnen onze koffers niet meenemen naar ons hotel. Kan wel, maar we moeten best wat trappen klimmen om er te komen dus het is slimmer om ze in bewaring te geven. Onze laptop etc. hoeven we ook niet mee te nemen want wifi is onbekend op het eiland…..back to the old days dus. In Bolivia is het een uur later dan in Peru…dus 1 uur minder tijdsverschil met NL dat dan weer wel…

Als we onze spullen voor morgen hebben ingepakt dan wel hebben klaargezet, gaan we eten in het hotel. De kaart zag er goed uit én ze hebben cavia op de kaart staan. Er heerst nog wat twijfel van gaan we het wel / niet uitproberen en uiteindelijk kiezen we toch voor een grilled ribeye en tenderloin. Dit bleek uiteindelijk ook een hele goede keuze te zijn. We hebben een leuke tafel bij het raam, mooi uitzicht…tenminste als het licht is. Het wordt dan weer wat leuker wanneer er weer een onweersbui overtrekt. Na het avondeten is het nog even relaxen en dan voorbereiden op morgen. 0515 uur loopt de wekker af……….