Quito

29 oktober 2017 - Quito, Ecuador

Ik weet niet welke nacht slechter was: die van afgelopen nacht of de nacht dat we op tijd werden opgehaald voor de Incatrail. Die laatst genoemde had nog het voordeel dat die in ieder geval 1 uur langer duurde.

Toen wij tegen 2030-2100 uur wilden gaan slapen, lukte dat niet helemaal. In de straat waaraan het hotel gevestigd is speelde een kapelachtige band en  er waren van tijd tot tijd harde knallen te horen. Kunnen geweerschoten zijn geweest want er was niks van vuurwerk te zien. En aangezien we met onze kamer aan de voorkant zaten, was de muziek duidelijk te horen. En dan ben je eindelijk in slaap gevallen, begint je buik te rommelen. In de loop van de dag leek het beter te gaan. Ik voelde mij ook veel beter dan de dag ervoor, maar nu was het toch weer bal. Uiteindelijk was het 02.56 uur..toen ben ik maar opgestaan, gaan wassen en aankleden. Marco had al niet veel beter geslapen.

De koffers staan al klaar, toiletspullen er nog in en een laatste check door de kamer. Dan gaan we naar beneden voor de check-out en onze transfer naar het vliegveld. De transfertijd door nachtelijk Cusco naar het vliegveld duurt niet zo lang. Toch zijn er rond 0400 uur al veel mensen op de been. Even moeten we stoppen voor een politiecontrole die elke zondagochtend wordt gehouden. Alles is in orde en we kunnen door.

Bij de check-in is het best wel druk, er moeten blijkbaar meer mensen op dit vroege uur naar Lima. We sluiten om 0414 uur aan in de rij en rond 0430 zijn we aan de beurt. De check-in verloopt zonder problemen, de koffers worden naar Quito door gelabeld en wij kunnen naar de gate. De gids loopt nog even mee naar boven om ons de weg te wijzen. Als ik bij de roltrap kom, vind ik het heel jammer dat ik geen foto kan maken. Er hangt een waarschuwingsbord met daarop 2 verbodsborden: een voor slippers en een voor Crocs….het is echt waar…je mag dus geen slippers en geen crocs aan op de roltrap. Ik lig helemaal dubbel.  Boven nemen we afscheid van de gids en bedanken hem voor de transfer. Wij gaan door de security check. Drinken we daarna wel ergens een kop thee en kop koffie. De check verloopt heel snel en het flesje water gaat gewoon mee. Helaas pindakaas voor ons, want na de security zijn er een paar winkeltjes, waarvan er maar 2 open zijn en geen van allen verkopen ze koffie dan wel thee. Dat wordt wachten tot in Lima.

Wanneer er wordt omgeroepen dat we gaan boarden, staan we meteen in de rij. Kunnen we onze handbagage tenminste goed kwijt. Maar dat boarden is niet binnen een paar minuten zoals omgeroepen, dat duurt nog wel een minuut of 15. Uiteindelijk vertrekken we niet helemaal stipt op tijd. De vertrektijd stond gepland voor 0540, maar dat werd 0600 uur. De vlucht duurt iets meer dan een uur en verliep zonder rare dingen. In Lima was het goed mistig, voor de stad heel normaal. Dan is het even zoeken naar de internationale transfer, want we zien alleen maar domestic en bagage claim. Voor dat laatste is het nog wat te vroeg. Het blijkt dat we eerst door de exit moeten en dan met de trap naar boven. Als we in de aankomsthal aankomen weet ik het weer. Inderdaad met de roltrap omhoog en dan kunnen we daar nog koffie of thee drinken zoals we de vorige keer hebben gedaan toen we naar Bolivia vlogen. Maar dit keer besluiten we om meteen door de security check te gaan. Ook dit keer verloopt het vrij vlotjes. Helaas scheiden hier wel onze wegen wat betreft het flesje water. Hij mag niet mee. Wellicht omdat het een internationale vlucht is. Heel raar eigenlijk, want naar Bolivia en vanuit Bolivia terug naar Peru hebben we het ook meegekregen. Anyway, Lima Quito is toch a bridge too far.

Na de chaos van de security krijgen we nog een paspoortcontrole. De dame die Marco moet controleren heeft net wat meer werk nodig dan de dame die mij moet controleren. Uiteindelijk worden we allebei goedgekeurd voor vertrek en mogen we gaan. Meteen bij het eerste beste verkooppunt van broodjes etc. sluiten we aan in de rij. Als we dan na een min of 5 aan de beurt zijn blijkt dat ze alleen maar koffie en broodjes verkopen. Geen thee. Op de vraag waar we dan wel thee kunnen krijgen, kan het kind geen antwoord geven want no hablo Inglés. Haar collegaatje is net iets beter de Engelse taal machtig en weet ons halfslachtig duidelijk te maken dat we naar de To Go moeten. Die ligt iets verder door net na gate 25, wat onze vertrekgate is. Na dit tentje ligt een klein barretje. Hier krijgen we verse koffie en thee en een lekker warm ham/kaascroissantje. Heerlijk. En dan is het wachten op het vertrek van onze vlucht.

Die laat niet lang op zich wachten. Om 0915 uur begint de boarding. Men start hier met de achterste rijen en laten wij nu bijna helemaal achterin zitten. Uiteindelijk worden we 20 min te vroeg van de gate afgeduwd. Dat hebben we nog nooit meegemaakt, wel 20 min later nooit vroeger. We verlaten Peru en gaan naar Ecuador. De vlucht duurt ca 2 uur en 15 min. We hebben wat turbulentie onderweg, maar op zich niet noemenswaardig. Wel kan ik nog wat slaap in halen.

Op het vliegveld van Quito blijkt dat het weer best goed is. Vandaar dat ik snel mijn bril verruil voor mijn lenzen. Kan ik meteen nog even een sanitaire stop maken voor we doorrijden naar ons hotel. Helaas snel gaat dat niet bij de dames, die hebben toch altijd weer verbazingwekkend veel tijd nodig. Voordeel was uiteindelijk wel dat we snel door de paspoortcontrole waren en meteen onze koffers van de band konden halen. De gids stond ook al op ons te wachten en zodoende stonden we iets voor 1200 uur buiten.

De transfer naar ons hotel duurt ca 45 min. Wat ons opvalt is dat de wegen hier vele malen beter zijn dan in Peru en Bolivia. Ook de auto's zijn veel beter. Dit heeft blijkbaar te maken met de goede economie die Ecuador een aantal jaren geleden had. Toen is best veel geïnvesteerd. Maar helaas is de economie niet zo super. Toerisme blijft achter omdat men in Ecuador ook de US Dollar als munteenheid gebruikt. Dit betekent dat het land ten opzichte van andere landen in Zuid-Amerika veel duurder is. De gids die ons naar het hotel brengt, blijkt ook onze gids voor morgen te zijn. Dan hebben we een stadstour door Quito en gaan we naar de evenaar.

Quito ligt op een hoogte van 2850m en is daarmee de tweede hoogste stad van de wereld. De stad telt 1.8 miljoen inwoners en is daarmee na Guayaquil  de tweede stad van het land. Ons hotel ligt in het oude historische centrum aan een autovrije straat. Sowieso is blijkbaar iedere zonder de oude binnenstad autovrij van 0700-1400 uur. We checken-in en bespreken de laatste dingen met Edison, onze gids. Dan gaan we naar onze kamer. Een hele ruime kamer, geen view maar dat is niet erg. Het hotel heeft de stijl van een oude haciënda compleet met binnenplaats. Heel knus. En de kamer is uiteraard geheel in stijl. Dit keer geen water op de kamer, maar een waterkan. Buiten op de 'gang' staat een waterautomaat waar je gratis water kunt tappen. Heeft ook wel weer wat.

We lopen richting het centrale plein voor de lunch. De weg die we omhoog moeten is behoorlijk stijl. Gelukkig is dit geen lang stuk. De rest van de route is redelijk vlak. Het is druk op straat en we horen veel muziek. Het blijkt een processie te zijn die onze kant op komt. Mensen dansen en gooien rozenblaadjes naar het Madonnabeeld dat wordt gedragen door een aantal dragers. Zodra we het straatje inlopen dat naar het centrale plein leidt, lopen we tegen de 2e processie aan. Dit is een weer een andere soort met meer zwaarmoedige muziek. Dit keer wordt een afbeelding van Jezus meegedragen. De dames die voorop lopen in de stoet zijn allemaal bedekt met een kanten doek.

Edison had ons een tip gegeven voor de lunch en daar zijn we naar toe gegaan. Een goede tip. We hebben heerlijk geluncht. Daarna zijn teruggelopen. Eerst bij een supermarkt nog papieren zakdoekjes gescoord want zowel Marco als ik zijn wat aan het snotteren. We hebben nog al wat bekijks. Blijkbaar komen er niet vaak toeristen in de supermarkt. Terug op de kamer is het relaxen tot aan het avondeten.

Dit keer lopen we via een andere route naar het centrale plein. Het restaurant dat we zoeken hebben we niet gevonden en eindigen op hetzelfde adres waar we vanmiddag hebben geluncht. Dat is een gebouw waar zich meerdere winkeltjes en restaurantjes dan wel eetgelegenheden bevinden. Het restaurant waar we geluncht hebben is dicht. Jammer dan. We lopen iets of wat aarzelend door en komen op een 2e binnenplein dat zag er in eerste instantie ook dicht uit gezien de stoelen die op de tafels gestapeld waren, maar op de 1e en 2e verdieping bevonden zich 2 restaurantjes die open waren. Dan waren dit ook de restaurantjes die Edison bedoelde. We zijn op de 1e verdieping terecht gekomen. Meer dan een hoofdgerecht krijgen we niet weg. Het was heerlijk. En via weer een andere straat lopen we op ons gemak terug naar het hotel. Het is heel stil op straat. Er lopen weinig mensen en er is niks open. Wellicht omdat het zondag is.

Bij een verkeerslicht moeten we oversteken en via een steeg naar beneden om uiteindelijk weer op de weg terecht te komen waarin het verlengde ervan ons hotel ligt. Aan de overkant de straat staat een groep jongens druk te doen. Ze zijn wat shabby en er wordt zo snel wat handjes geschud en onverschillig gepraat en door gedaan. Dealen is hier ook niet vreemd. Wanneer we bij de groep komen negeren we ze en lopen door like we belong. En dan weer via het drukke straatje waar alle restaurantjes dezelfde kaart lijken te hebben en waar bijna niemand binnen zit terug naar ons hotel. De bewaker die nu voor de deur staat herkent ons van toen we weg gingen en heeft de deur al voor ons open.

En dan even lekker op bed wat bijkomen van een toch wel lange dag. Morgen kunnen we uitslapen. Dan hoeven we pas om 0715 uur op te staan en gaan we Quito verkennen.

1 Reactie

  1. Arnold:
    30 oktober 2017
    Wow, wat een prachtige belevenissen, foto's en verhalen. Geweldig leuk om jullie zo te volgen.