Quito

Wat een verwennerij zeg….lekker uitslapen tot 0715 uur. OK we waren om 0600 uur al wakker, maar toch…het is wel even wat anders dan een paar nachten op rij rond 0400-0500 uur je bed uit moeten.
We hebben allebei best goed geslapen. Eerlijk is eerlijk, we hebben deze vakantie nog geen een hotel gehad waarvan het bed niet goed dan wel slecht was.

Rond 0900 uur komt Edison ons ophalen. Althans zo hadden wij dat gistermiddag afgesproken. Echter, rond die tijd kwam er een andere jongen van de organisatie die ons dit deel van de reis begeleidt om wat dingen met ons door te nemen en om te kijken of we tevreden waren. We vertrekken dus een 1/2 uurtje later. Edison staat al op ons te wachten.

We hebben een volprogramma, eerst naar het Intiñan Solar Museum en Mitad del Mundo oftewel naar evenaar en daarna een rondleiding in het historische centrum van Quito. In dit deel van de stad ligt ook ons hotel en is op zich wel een knus deel. Terwijl we onderweg zijn naar de evenaar, want dat is een 30 km bij ons hotel vandaan vragen we Edison naar de processies die we gisteren hebben gezien en hij legt uit dat dit te maken heeft met Allerheiligen. Dat is in de Zuid-Amerikaanse landen wel een dingetje en men maakt er een hele happening van.

Intiñan Solar Museum ligt op de exacte plaats van de evenaar, zoals uit de meest recente dan wel laatste metingen is gebleken. Het Mitad del Mundo ligt een 240 m zuidelijker en dat was tot dan toe de lijn van de evenaar vastgesteld in 1736 door een Spaans-Franse expeditie. Wat daarbij best indrukwekkend is, is het feit dat men destijds geen GPS systemen etc. had en er dan uiteindelijk maar een 200 'naast' zaten met hun berekeningen.

Bij het bezoekerscentrum van het Intiñan Solar Museum krijgen we een rondleiding door een lokale gids. Zij vertelt ons het een en ander over de stammen die in Ecuador leven. Eerst wat je allemaal in het Amazonegebied aan dieren tegen kunt komen en daarna iets over een paar van de stammen die daar wonen met hun rituelen. Een van de stammen doet aan het verkleinen van hoofden. Dat is een ritueel waarbij het hoofd van een overleden persoon wordt verkleind. Eerst wordt het hoofd van het lichaam gescheiden, daarna verwijderd met de schedel en houdt men alleen het vel over. Het hoofd dat overblijft wordt gevuld met speciale kruiden - men weet niet de exacte samenstelling - en de mond werd dichtgenaaid om de ziel niet te laten ontsnappen. Vervolgens wordt het gekookt en gedroogd. Dit gebeurde vooral met hoofden van belangrijke mensen. Als het vijanden zijn, wordt het hoofd op een spies gezet en als het belangrijke mensen en geen vijanden zijn, wordt het hoofd als amulet gedragen. Een verkleind hoofd van een volwassen persoon wordt zo groot als een vuist.

Vervolgens krijgen we uitleg over hoe mensen werden begraven en hoe ze in de buurt van Quito graven met mummies hebben gevonden van belangrijke mensen. Het komt min of meer op hetzelfde neer als we al in Peru en Bolivia hebben gezien. Ook hier werden de mensen in foetushouding begraven. Hier zijn de lichamen in een soort kruikachtige kom geplaatst dat de buik van de moeder moet voorstellen. Dit allemaal om de wedergeboorte in het leven hierna mogelijk te maken. En dan komen we bij het grappige gedeelte van dit bezoek.

De evenaar. De evenaar loopt door 26 landen. Alleen in Ecuador heb je de mogelijk om de evenaar op de hoogste plek ter wereld te bezoeken. Hier ligt de evenaar op een hoogte van 2850m. Ecuador heeft tevens zijn naam te danken aan de evenaar. Het is namelijk afgeleid van Equator.

Het is heel grappig dat met 2 voeten tegelijk op 2 verschillende halfronden kunt staan, dan wel dat je naar elkaar kunt kijken en met elkaar kunt praten terwijl je allebei op een ander halfrond staat. We worden aan wat testen onderworpen. Eerst laat men water weglopen in een emmer. Op de evenaar valt het water recht naar beneden. Op het zuidelijk halfrond loop het water met een draaikolk die tegen de klok in gaat weg en op het noordelijk halfrond loopt het water met weg met een draaikolk die met de klok meedraait.

Daarna moeten we een ei rechtop zetten en dan ook nog op een spijker. Dat lukt nooit. Dat had je gedacht, het ei blijft op de spijker staan. Links dan wel rechts ervan valt het om, maar op de spijker blijft hij staan. Vervolgens moeten wij met onze ogen dicht over de evenaar lopen. Als je niet naar links overhelt, dan is het wel naar rechts. Je voelt dat je naar beide kanten worden getrokken en je kunt er niks aan doen. Heel frappant.

Na deze test zien we nog een originele hut waarin tot een aantal jaren geleden nog een dame die aan een stam toebehoord heeft gewoond. Ook is het voor de stammen heel gewoon dat er cavia's in rondlopen. En ja wel hoor er lopen nog 3 cavia's rond. De gids vertelt dat wij zijn goedgekeurd. De beestjes gaan niet piepen. Men gelooft namelijk dat wanneer er bezoek komt en de cavia's gaan piepen, het bezoek een negatieve energie heeft.

Na dit bezoek rijden we terug naar de stad. We parkeren vlak bij de Basílica del Voto Nacional. Wat een zenuwslopende parkeergarage is dit zeg. Hij is niet groot en dat geldt ook voor de parkeervakken. Niet groot en breed. Edison probeert er mee weg te komen door op een invalideparkeerplaats te parkeren, maar helaas. Hij moet een reguliere parkeerplaats pakken. En als zijn auto dan staat, moet kan hij niet uitstappen en moet hij via de bijrijdersdeur de auto verlaten. Daar heeft hij niet iets meer ruimte.

We steken de straat over en lopen omhoog de straat in. De straten in Quito zijn bijna niet recht of vlak. Sommige straten zijn zelfs heel erg stijl. Dat komt omdat Quito tussen een aantal vulkanen in gebouwd is. Daardoor is de stad ook niet zo breed maar wel lang (60 km). Het is een aardig klimmetje dat gelukkig niet lang duurt. De bouw van deze basiliek is begonnen in 1892. In 1985 werd de kerk door Paus Johannes Paulus II geïnaugureerd en gezegend tijdens zijn bezoek aan Ecuador. De consecratie vond plaats in 1988. Echter, de bouw van de kerk is feitelijk nog niet afgerond en het verhaal dan wel legende wil dat Quito vergaat zodra de basiliek ook vergaat.

Via de lift gaan we naar boven en tussen de 2 torens hebben we een mooi uitzicht over historisch Quito. In de verte zien we mistflarden over de stad trekken en het zal niet lang meer duren of het begint te regenen. Het weer in Quito kan in een oogwenk omslaan. Zo heb je zonnebrand en een zonnebril nodig en zo een regenjas.

Volgende stop is lunch. Min of meer op hetzelfde adres als waar we gisteravond hebben gegeten, maar dan een etage hoger. En als ik dan nog snel even naar het toilet loop, loop ik de aartsbisschop mis. Die heeft hier blijkbaar ook geluncht en komt net naar buiten als ik weg ben. Marco heeft hem wel gezien. Kleine geitjes blijf je houden ;-)

Na de lunch lopen we het centrale plein op - Plaza Grande of Plaza de la Indipencia. Hier staat een groot standbeeld dat herinnert aan de bevrijding van de Spaanse onderdrukking. De Plaza wordt omringd door: Palacio de Gorbierno - Presidentieel Paleis, Palacio Arzobispal - Bisschoppelijk Paleis waar je tegenwoordig wat winkeltjes en diverse restaurantjes vindt, ook die 3 waar bij resp. geluncht en gedineerd hebben, Palacio Municipal - Stadhuis en La Catedral. Bij La Catedral is iets te doen geweest, maar we kunnen niet achterhalen wat. Wanneer we naar het Presidentieel paleis lopen passeren we een doodskist compleet met bloemstukken. En een grote plaat van een smiley met de naam Alex erop. Er staan mannen in pak om heen. Wat is dit???
 

Het blijkt een actie te zijn om de aandacht op kanker te vestigen en ze willen zo voor de president een boodschap afgeven. Vandaar dat ze ook recht voor het presidentieel paleis staan. Er komt politie aan en men wordt gesommeerd de boel weg te halen, wat dan ook gebeurd. De kist blijft nog staan. En dan kunnen enkele omstanders de nieuwsgierigheid niet bedwingen en tillen ze de deksel van de kist op om te kijken wie of wat er in ligt. Het is echt zo een lachwekkende situatie. Voor ons was de boodschap niet duidelijk en dat ligt echt niet aan de feit dat wij geen Spaans spreken, maar er stond ook niks bij wat ook maar enigszins de link met deze vreselijke ziekte legde. Tijdens het verplaatsen van de spullen zien we dan toch een dame lopen die een T-shirt aan heeft waar meer info. op staat o.a. ook het woord kanker.

We lopen naar de agent van de militaire politie die bij de poort staat die toegang biedt tot het bordes van het Presidentieel paleis. Edison laat zijn pasje zien en we mogen zo naar binnen. De toegangspoort tot het gebouw wordt geflankeerd door 2 soldate van de presidentiële garde. Edison legt het e.e.a. uit over de vorige en huidige president en terwijl hij dit doet zien we in eens 2 vaandels uit de poort steken. Het blijkt dat de wacht wordt gewisseld. En wij staan er met onze neus 1e rang boven op. Het is een korte ceremonie. De wacht wordt iedere 2.5 uur gewisseld. We kijken nog even bij de ingang naar binnen en zien een prachtige binnenplaats zoals de meeste huize die hier hebben. Edison legt ons meteen nog even het wapen van Ecuador uit dat levensgroot aan de binnenkant van de muur hangt. Via de tegenovergestelde poort gaan we naar buiten en gaan richting Plaza San Francisco.

Dit plein wordt eigenlijk volledig gedomineerd door de San Francisco kerk en -klooster, die op Inca ruïnes is gebouwd. De bouw van de kerk is in 1535, een jaar naar de stichting van de stad Quito, begonnen. Het is dus de oudste kerk van de stad en tevens eerste franciscanenkerk van Zuid-Amerika. Net als de meeste andere kerken is ook deze kerk een mengeling van diverse bouwwerken. Op een van de 7 binnenplaatsen komen wij binnen. En worden meteen even in beslag genomen door een paar papegaaien die in een paar struiken zitten. Deze wonen hier permanent en worden elke dag door een dame verzorgd. Als we zo zitten te kijken, blijken de 2 grootste papegaaien te praten. Ola is een van de woordjes.

Het laatste bezoek brengen we aan de La Compañia de Jesús. Deze wordt bestempeld als een van de mooiste kerken van Ecuador en terecht. Heb nog niet veel kerken hier gezien, maar het is een schitterende kerk. Helaas mochten we geen foto's maken. En dat is echt heel jammer. Het is een jezuïetenkerk en de bouw is in 1605 begonnen. Het duurde ruim 150 jaar voor de bouw klaar was. Voor we naar binnengaan moeten we onze ogen dicht doen en Edison begeleidt ons naar binnen. Je voelt je wel een beetje voor gek staan als je zo binnenkomt en we waren ook een leuke attractie voor de 3 jonge dames die op een van de achterste bankjes zaten en ons als een treintje onder begeleiding binnen zagen komen. Maar het was toch wel grappig en zeker toen Edison zei dat we onze ogen mochten openen was het wel even een wauw-moment. Het is letterlijk allemaal goud dat er blinkt. Echt bladgoud. Niet normaal. Het schijnt dat er ruim 7000 kg goud is verwerkt in de kerk.

Dan zit de stadswandeling erop, nog 'even' op zoek naar een hoed. Ook hier dragen de  dames een specifieke hoed. Edison had al een paar keer geïnformeerd en wist ongeveer waar hij moest zijn. Bij een winkeltje krijgt hij echt goede informatie en we komen uit in een hoedenwinkel die ook nog es vlak bij ons hotel blijkt te liggen. Echter, dit hadden we nooit gevonden. De dame legt het eea uit over de hoed en dan is hij de onze. Morgen nog een keer goed de naam van de hoed vragen, want die is mij intussen vergaan.

Dan gaan we terug naar het hotel. We bedanken Edison voor de mooie en zeer informatieve dag. Morgen treffen we elkaar weer. Heel vroeg dit keer. Terug op de kamer is het spullen bij elkaar rapen voor zover uitgepakt en zorgen dat de koffers klaar staan. Eerst gaan we eten in het hotel. We zijn de enigen in het kleine restaurantje, maar dat is niet erg.

Terug op de kamer is het nog even douchen en dan op tijd het bedje in. Morgenvroeg worden we om 0400 uur opgehaald voor onze vlucht naar Guayaquil. Morgenmiddag hebben we onze proefduik en dan gaat het feest op de Galapagos beginnen.

We zijn erg benieuwd. Wel is het zo dat we vanaf morgen t/m het einde van de vakantie zonder wifi zitten….er zijn denk ik ergere dingen….