Tiwanaku en La Paz

Ondanks het vrij krappe bed, in onze beleving een ruim 1 persoonsbed, hebben we toch redelijk goed geslapen. Van het slechte weer van gisteravond is niks meer te merken. Strak blauwe en heldere lucht.

We zijn ruim voor de wekker wakker, what else is new….maar dat geeft niet.

Hebben we nog even de tijd om internet te checken in de lobby en wat verhalen te

posten. Wifi is alleen maar beschikbaar in de lobby en als er wat meer mensen in de buurt zijn, dan kun je het met de verbinding wel vergeten. Gelukkig gaat het goed.

Het ontbijt is simpel, maar goed. Ze hebben hier heerlijke broodjes. Het lijken wel mini stokbroodjes uit Frankrijk. Zo recht uit de oven op je bord. Na het ontbijt halen we de laatste tassen van de kamer en gaan we naar Tiwanaku. Het is een rit van ca. 1.5 uur. Het eerste deel van de route voert langs het Titicacameer rechts en links een schitterend uitzicht over de Royal Andes. Dit hebben we 's morgens nog niet meegemaakt. De sneeuwtoppen zijn echt prachtig. Over een paar weken zullen die weggesmolten zijn. Een dame van de reisorganisatie waarmee wij door Bolivia reizen, gaat een stuk met ons mee en als wij bij onze afslag komen om naar Tiwanaku te gaan, stapt zij uit en gaat met het openbaarvervoer door naar La Paz.

De route gaat een stukje door de voorsteden van El Alto. Rijk zijn de mensen hier niet gezien de slecht afgewerkte woningen en onverharde wegen waar we over rijden. 's Avonds schijnt het ook niet zo prettig te zijn om hier rond te lopen en op diverse woningen staat de waarschuwing: Als je ongenodigd binnenkomt, leg ik je om. Dat de wet anders voorschrijft boeit de mensen hier niet zo. Er lopen veel honden op straat. Dit zijn niet zo zeer zwerfhonden, maar het zwerft overdag wel over straat. Bij een T-splitsing zien we een mevrouw met een kruiwagen afval dumpen op een afvalhoop die er al ligt. Meteen  komen er diverse honden aangelopen om te kijken of er iets te snaaien valt.

Eenmaal uit de voorstad kunnen we weer beter doorrijden. Prachtige vergezichten, maar ook heel veel afval. Dit zagen we in Peru ook al. En wat ook een bekend beeld is, de honden langs de kant van de weg. Ze weten dat er mensen voedsel uit de raam gooien, dus ja waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Lekker lui liggen wachten op de een of andere passant die wat te snacken over heeft.

In de buurt van Tiwanaku stoppen we nog even op een viewpoint. Vanuit hier hebben we een heel mooi uitzicht over het landschap en de Andes. De viewpoint ligt op een berg/heuvel die als heilig iets wordt beschouwd. Dit punt is dus druk bezocht en er worden hier ook veel rituelen uitgevoerd door Sjamanen.  Als je heel goed kijkt, blijkt dat men niet zo heel zuinig op het heiligdom is. De hoeveelheid zwerfafval en vuil dat er ligt is niet om over naar huis te schrijven.

Tiwanaku heeft altijd gegolden als de belangrijkste cultuur in de precolumbiaanse periode in het gebied waar nu Bolivia ligt. De cultuur heeft 3000 jaar standgehouden en is daarmee de langdurigste cultuur na die van de Egyptenaren. Hun territorium was ca 600.000km2 groot. Wij bezoeken de hoofdstad die ook Tiwanaku heette en ten zuiden van het Titicacameer gelegen is. Verondersteld wordt dat deze stad vroeger aan het meer heeft gelegen, maar het meer ligt er nu zo'n 20 km vandaan.
Er ligt blijkbaar nog veel onder grond en er zijn een aantal gebouwen gedeeltelijk gereconstrueerd met de originele stenen. Sommige stenen zijn met zo'n precisie gesneden en gladgepolijst dat is echt verbazingwekkend, zeker gezien het feit dat men destijds alles met de hand moest doen. Tegenwoordig kan zoiets onderhand alleen nog maar met behulp van machines en computers.  Astronomische berekeningen hebben in een aantal gevallen de bouw van verschillende muren en beelden bepaald. Bepaald stom waren ze in ieder geval niet in die tijd.

In een restaurantje net buiten de archeologische site eten we onze lunch die we vanuit het hotel hebben meegekregen. Een fruityoghurtje, een tosti, gekookt eitje en een gefrituurde kippenpoot. Aangezien Herman de eigenaresse kent, is het geen probleem dat we ons eigen eten meenemen. Wel bestellen we wat te drinken bij haar, want van het water wordt je op een gegeven moment ook een beetje flauw. Na de lunch, stoppen we nog bij het nabijgelegen Pumapunku. Dit betekent in de Aymara taal: De deur van de Puma. Deze site behoort ook tot de Tiwanaku cultuur en men heeft ontekt dat de pyramide die hier stond dateert uit de periode 600-800 AD. Ook hier is de precisie waarmee het bouwwerk is gemaakt en de stenen zijn bewerkt indrukwekkend. In mijn ooghoek zie ik iets bewegen en ik zie nog net een bruin bolletje in een gat wegkruipen zoals een konijn zijn hol in vlucht. Dat blijkt een in het wild leven de cavia te zijn. Die wonen hier op de site. Helaas zien we hem niet meer verschijnen.

En dan gaan we door naar La Paz. Een rit van ca 2 uur. Het weer is inmiddels omgeslagen en als we naar links kijken, dan is het: dat is pech, Andes weg. Niks meer van te zien omdat de bergtoppen worden omhuld door dikke donker blauwgrijze regenwolken. In El Alto wordt het verkeer al wat drukker en chaotischer.

El Alto gaat bijna naadloos over in La Paz en ook hier is het verkeer niet anders. De zwarte rookpluimen die wij hier met regelmaat uit de auto's zien komen is niet te geloven. In Europa worden ze van de weggehaald en door de shredder gegooid. Maar hier kan het gewoon rondrijden, geen probleem. Dan krijgen we even een uitzicht over de stad, niet te geloven. Helemaal tussen heuvels en bergen ingebouwd. Alsof deze heuvels en bergen door een stadse deken zijn bedekt. La Paz telt ca 2 miljoen inwoners. We maken een korte stop bij een viewpoint voor wat foto's. Vanaf hier is het nog een klein kwartier naar het hotel dat in het centrale deel van de stad ligt.

Na de check-in nemen we afscheid van Herman. Hij gaat door naar Puno en daarna naar Cusco en wij gaan met de beentjes omhoog lekker lui zijn. Het uitzicht vanuit onze kamer is heel gaaf. Schitterend en als we naar rechts kijken hebben we mountain view op Illimani, een van de bergtoppen van de Royal Andes, die 6438m hoog is - de hoogste bergtop van Bolivia en tevens een uitgedoofde vulkaan.

We besluiten een hapje in het hotel te eten, hoeven we er vanavond niet meer uit. Niet dat dat niet kan of gevaarlijk zou zijn, maar gewoon omdat we er geen zin in hebben.

Morgen worden we om 0715 uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Daar stappen we op een binnenlandse vlucht naar Sucre.