Een bijzondere dag - onderweg naar Jasper

Het is frisjes op de kamer wanneer we op staan. Niet zo gek want we hebben het raam open voor de frisse lucht.

De spullen voor vandaag liggen klaar, we hoeven alleen nog de laatste dingen in het koffer te doen en dan zijn we klaar voor onze volgende bestemming.

Het is nog net wat te vroeg voor het ontbijt, dan maar eerst de koffers naar de auto. Als we buiten komen snappen we meteen waarom het frisjes is….er ligt stuifsneeuw. Nu waren de voorspellingen voor de komende dagen niet goed, maar sneeuw stond er niet echt bij.  Blijkbaar is het hier toch wel normaal dat het in deze tijd van het jaar kan sneeuwen.

Na het ontbijt doen we nog een laatst check door de kamer en checken uit. Voor we écht de Highway oprijden, maken we nog een pitstop bij het benzinestation dat vlak naast het hotel ligt. Met 3º is het nog best frisjes, gelukkig is dat de buitentemperatuur en is het binnen in de auto wat warmer. Het heeft wel zijn charme dat het gesneeuwd heeft. Het is net of iemand poedersuiker over de bomen heeft gestrooid. De bergen zijn blauwgrijs met wit en de bewolking hangt laag. Langzaam aan wordt het frisser buiten van -1 gaan we naar -2 en in plaats van regen valt er stuifsneeuw.

Zodra we in de buurt van Lake Louise komen, ca 45 min rijden vanuit Banff, krijgen we toch echt een serieuze bui van natte sneeuw op ons dak. Ook wordt gewaarschuwd voor het feit dat reizen op Highway 93 niet aan te raden is vanwege winterse omstandigheden. Het is voor ons toch echt de gerichtste route om in Jasper te komen en om 1015 uur begint onze tour bij het Columbia Icefielt Glacier Discovery Centre. Kaartjes hadden we in NL al geboekt i.v.m. mogelijke drukte. En als het niet erger wordt dan wat we nu op Highway 1 hebben, dan valt het nog wel mee.

Wanneer we Highway 93/Icefields Parkway op draaien wordt het zachtjes aan toch wel wat witter buiten en de bui wat steviger en dan is de omgeving echt serieus wit en er ligt best wat sneeuw op de weg. Het is net of we naar onze wintersport plaats rijden en dan op het laatste stuk zitten. De temperatuur is inmiddels gedaald naar -4 en zal uiteindelijk nog zakken naar -6/-7. Dit is dan onze zomervakantie - zomervakantie 2.0 dan toch. Je krijgt spontaan zin in warme chocolademelk met slagroom en je verwacht dat ieder moment Rudolph uit de struiken de weg op komt rennen.

Na ca. een uur klaart het op en wordt het allemaal wat lichter buiten. Het is prachtig om te zien, alle naaldbomen zijn bedekt met sneeuw en er is niks meer groen. Normaal heb je op deze Highway dus hele mooie vergezichten, maar voor ons is dat niet weggelegd. We hebben wel een mooie omgeving maar geen vergezichten. De opklaring duurt niet lang en voor we het weten zitten we weer in een sneeuwbui en is het weer donkergrijs buiten. Een sneeuwschuiver komt ons tegemoet gereden, maar het sneeuwt dusdanig dat het niet veel zin heeft om de überhaupt sneeuw te schuiven. Even later gaat de weg naar beneden en dat is best tricky, want je rijdt snel te hard. We passeren een auto die helaas pech heeft gehad, die ligt net bij de bocht in de greppel. Heeft in de afdaling dus de bocht gemist…althans dat denken we.

Het is bijna letter Icefields Parkway. Zoals gezegd voor ons geen prachtige uitzichten, maar gewoon braaf het spoor volgen dat onze voorganger heeft gemaakt, want waar nu de daadwerkelijke rijbaan dan wel rijstrook ligt, is niet te zien door de dikke laag sneeuw die er ligt. De lucht zit potdicht en is goed grijs en het blijft maar sneeuwen. Uiteindelijk komen we bij het Columbia Icefield Discovery Centre aan. We zijn net op tijd, maar door het weer zijn alle tours uitgesteld tot een later tijdstip. Wij vertrekken nu om 1115 uur i.p.v.. 1030 uur. Op zich vinden wij dat niet erg, kunnen we even op ons gemak een kop koffie dan wel thee drinken. We gaan echter voor de warme chocolademelk. Past echt bij het weer. Als we zo in het bezoekerscentrum lopen en al die mensen zien, krijg ik een beetje een wintersport gevoel. Ik mis alleen de skies nog. Rond 1100 uur gaan we weer naar beneden, we mogen vertrekken. Het gaat door…joehoe…

Onze kaartjes worden gescand en we mogen door de poort. En dan staan we weer te wachten. Na ca 30 min wachten krijgen we te horen dat alle tours weer zijn uitgesteld tot 1200 uur i.v.m. hevige sneeuwval. Het sneeuwt zo hard dat de sneeuwschuivers de weg niet schoon geveegd krijgen. Een medewerkster loopt rond en geeft aan dat je eventueel ook kunt omboeken. Het is iets voor 1130 uur…dat 1/2 uur kan er ook nog wel bij. Echter rond 1200 uur komt de medewerkster weer langs en deel bonnen uit voor gratis koffie/thee, want de tour is wederom uitgesteld i.v.m. het weer. Morgen is er ook sneeuw voorspeld, maar het is dan minder erg dan nu…althans dat is de voorspelling. Voor de rest van de week blijft het sneeuwen. Als we willen kunnen we de kaarten omboeken. Aangezien we morgen niet echt iets op het programma hebben staan anders dan vul je dag fff lekker zelf in, besluiten we onze kaartjes naar morgen om te boeken. Moeten we wel weer op tijd ons bed uit, maar goed vanuit Jasper is het 1.5 uur naar het Discovery Centrum rijden en onderweg zijn nog wel een paar interessante stopplaatsen voor de terugweg.  Wij stappen uit de rij en boeken onze kaarten om naar morgenvroeg 1000 uur.

Buiten is het nog steeds aan het sneeuwen. Nadat we wat aangekoekt ijs van de auto hebben geklopt, zetten we koers richting Jasper. Het blijft toch wel heel bijzonder dit weer. Erg vinden we het niet. Wellicht jammer dat we niet de uitzichten hebben die je normaal gesproken zou hebben, maar aan de andere kant zijn dit omstandigheden die je ook weer niet vaak meemaakt en geeft ook wel weer een andere sfeer aan de omgeving. Dat maakt het toch ook wel weer bijzonder. Het plan is om door te rijden naar Jasper, daar zullen we rond 1330 uur aankomen en dan gaan we ook meteen lunchen. Echter, bij de Sunwapta Falls kun je ook eten. Waarom dan doorrijden?? Het ziet er allemaal goed verzorgd uit en zowel Marco en ik gaan voor de Elk Burger. Die smaakt best goed. Met wat frietjes (uiteraard) erbij en cole slaw. Nu was het gestopt met sneeuwen toen we de parkeerplaats opreden, maar het is nu toch weer zachtjes bezig met sneeuwen. Hele fijne vlokjes komen er nu uit de lucht vallen.

Na de lunch rijden we naar de Sunwapta Falls, we zijn er nu toch. Deze waterval ligt in de Sunwaptarivier in Japser National Park. Het water komt voort uit de Athabascagletsjer. Deze waterval heeft een val van 18m en is 9.1 m breed. Om de waterval van dichterbij de kunnen kijken, is het met deze winterse omstandigheden wel een kleine uitdaging. Het pad gaat naar beneden en niet geleidelijk aan, nee het is een leuke hellingshoek die je naar beneden moet. Met droog weer goed te doen, maar nu is het her en der best glad. We hebben onze wandelschoenen aan, desondanks glijden we hier en daar toch echt weg. Er zijn verschillende uitkijkpunten en we grijpen ons aan het gaas vast dat naast het pad staat om zo naar beneden de klimmen en we niet uit kunnen glijden. De waterval is de moeite van het bezoeken zeker waard. En laten we eerlijk wezen, je krijgt natuurlijk niet vaak de kans een waterval in de sneeuw te fotograferen. Als we bijna bij de parkeerplaats zijn, loop ik net onder een boom door die een lading sneeuw van zijn takken laat vallen, gelukkig heb ik de capuchon op van mijn wandeljas en krijg ik geen gratis verfrissing in mijn nek.

Inmiddels is het gestopt met sneeuwen als we onderweg zijn naar onze volgende stop - de Athabascawaterval. Was de vorige waterval nog een klasse 6, dit is een klasse 5. De Athabasca heeft een valhoogte van 23 m en is 18m breed. Deze waterval is niet zozeer bekend om zijn hoogte maar wel vanwege de grote hoeveelheid water die hier naar beneden klettert.  Op de parkeerplaats moeten we wel even lachen. Er zit een kraai heel brutaal op de auto waar we naast parkeren en hij is ook helemaal niet van ons onder de indruk wanneer we uitstappen. Sterker nog hij lijkt wel even te poseren voor de foto. Brutaal nest :-).

Ook hier kun je op diverse punten dichterbij de waterval komen om een leuke foto te maken. Er liggen veel plassen, maar dat is op zich niet erg want we hebben waterdichte wandelschoenen.  Bij het laatste punt zie ik een dame moeilijk doen om een goede stand te krijgen om een foto te maken. Er ligt een grote plas water bij het muurtje, maar goed ik heb waterdichte schoenen aan. Dus ik wil naar het muurtje lopen. Je voelt hem natuurlijk al aankomen, het plasje water is in eens heel erg diep en voor ik het weet sta ik tot boven mijn enkels in het water. En dan kun je wel waterdicht schoenen aan hebben, als het water er van boven je enkels in kan stromen, zijn ze zo water dicht niet meer. Marco is meteen gewaarschuwd net zo als een andere man achter mij. Marco besluit om het al niet eens te proberen om vanuit die plek nog een foto te maken. Gelukkig valt de schade mee. De broekspijpen die ik over mijn schoenen aan had zijn natuurlijk nat en mijn sokken ook wel, maar het is niet allemaal door en door nat.

Op de parkeerplaats gooi ik eerst mijn koffer open en ik verwissel mijn natte schoenen en sokken voor mijn sneakertjes en sportsokjes. En elk nadeel heb zo zijn voordeel: mijn schoenen zijn weer schoon gespoeld. Dat dan weer wel.

Na dit bezoek rijden we door naar Jasper. Bij de waterval begon de zon al enigszins door te komen, maar hij is nu toch wel redelijk goed aan het schijnen. Ook begint er meer kleur in de omgeving te komen en ligt er steeds minder sneeuw. Van -5 zijn we nu naar 1º gegaan. Niet slecht.

Wanneer we bijna in Jasper zijn, het is nog maar een 15 min rijden, moeten we stoppen. Er staat een camper stil op de weg en nog een auto erachter en we vragen ons af wat er aan de hand is. Het lijkt erop dat de camper pech heeft en aangezien er al een auto is gestopt, besluiten we om in te halen. Net als we de camper passeren en op de verkeerde weghelft zitten, snappen we waarom de camper stil staat………..er loopt een zwarte beer langs de kant van de weg…..niet geloven…zo maar in eens….

Heel lullig voor de mensen in de camper, maar wij kunnen natuurlijk niet als een spookrijder op de weg blijven staan. Dus wij rijden iets door zodat we weer op de goede weghelft komen. Gelukkig heb ik de hele reis mijn fotocamera bij de hand. Langzaam rijden we dichterbij, de beer blijft onverstoorbaar doorlopen. Stop even want er ligt iets op de weg, kan natuurlijk een lekker hapje zijn. Nee toch niet en loop weer door. Dan komen we naast de beer te rijden. Ik blijf maar foto's maken. Zie later wel wat er van gelukt is. Even verschiet de beer van iets en spurt weg, maar het is een korte spurt en dan is de rust weder gekeerd. Inmiddels heeft een andere camper de rijstrook voor het voor ons tegemoetkomende verkeer min of meer geblokkeerd, zodat men er niet met geweld langs af kan rijden. Wij rijden door, want ja andere mensen willen natuurlijk ook een leuke foto van de beer.

Wauw….hebben we dan toch eindelijk een beer in het wild gezien. Nu hebben we allebei de soorten die hier veel voorkomen van dichtbij gezien. Gisteren de Grizzly, dat is dan weliswaar geen échte wilde beer, maar wel nog steeds half wild en vandaag de zwarte beer. Fantastisch….

Na dit intermezzo rijden we door naar het hotel en besluiten om het vandaag te laten voor wat het is. We gaan even lekker op ons gemak doen en relaxen. Wederom hebben we een mooie ruime kamer met uitzicht op het treinstation van Jasper en bergen op de achtergrond. Het is toch een inspannende dag geweest en we hebben weer veel mooie en bijzondere dingen gezien en meegemaakt.

We sluiten de dag af bij Anba, een klein maar fijn restaurantje hier in Jasper gevonden via Tripadvisor. Heerlijk gegeten. Als we buiten komen is het flink afgekoeld en we lopen via de kortst mogelijke route terug naar het hotel. Het is mooi geweest vandaag.