Een dagje skiën of toch niet

Afgelopen nacht was niet zo'n goede nacht wat nachtrust betreft. Tenminste niet voor mij. En als ik dan uiteindelijk met pijn en moeite wakker word, is het al bijna 0900 uur. Marco is al naar de supermarkt geweest voor brood en komt net terug. Terwijl hij de tafel dekt, spring ik onder de douche. OK dat is niet helemaal waar, wel douchen maar springen lukt op dit tijdstip van de dag nog niet helemaal.

Nadat we op ons gemak hebben ontbeten en opgeruimd, lopen we naar het dorp om de ski's voor vandaag te huren. Het is lekker rustig in de winkel en binnen het half uur staan we bij de piste. De automaat die buiten staat om skipassen te kopen dan wel op te laden, laadt niet op. Afgelopen zondag moesten we ook al naar binnen om te kopen en nu dus naar binnen om op te laden.  Als dat dan eindelijk gelukt is, kunnen we beginnen.

De piste hier bij het dorp is best pittig, voor mij dan. Er zijn vast mensen die daar anders over denken, maar voor mij is hij pittig. Zondag kwam ik er iets beter vanaf dan vandaag. Dan is het even bij komen in de ankerlift. Deze hebben we nodig om aansluiting te hebbe op de andere pistes. De sneeuw is erg goed van kwaliteit. Tussen gisterenmiddag en afgelopen nacht toen het ergens is gestopt met sneeuwen, is er toch zeker wel een centimeter of 20-30 gevallen en allemaal van die fijne poedersneeuw. De aansluitingen van de ene piste op de andere zijn hier net iets anders dan in Oostenrijk of Frankrijk. Daar kun je meteen zonder enige moeite door van de ene piste naar de andere zodra je uit de lift bent, hier moet je toch wel een aantal meters klunen.

Het is bewolkt vandaag en op het hoger gelegen deel van de berg is het echt laaghangende bewolking oftewel skiën in de mist waardoor je geen flap ziet of je niet wel of geen bril op hebt. En ik word daar niet zo vrolijk van. Los van het feit dat het net wat frisser dan normaal is, is het niet gemakkelijk skiën. Kan ook aan mij liggen omdat ik dan net wat krampachtiger op de ski's sta en daardoor niet lekker vooruitkom zeker wanneer het net wat steiler is. Op de lagere delen is het zicht wel goed en kan ik redelijk mijn slag te pakken krijgen. Marco gaat van die berg af alsof het niks is en lijkt van het slechte zicht geen last te hebben. Rond de middag hebben we een korte pitt stop aan de zuidkant. Na deze stop pakken we nog een paar pistes. Als ik dan tijdens een afdaling weer niks zie en enigszins in een bochtje in de sneeuw blijf hangen, glij ik als een gek vooruit en voor ik het weet ben ik bij de rand van de piste. Net als ik denk: nou daar ga ik, lig ik op mijn snufferd.

Gelukkig ben ik niet hard onderuit gegaan. Op een deuk in mijn ego na, is er niks aan de hand. Het is alleen even gedoe met op staan. Er is een meneer bij mij gestopt die vroeg of ik OK was. En terwijl ik hem aankeek om te zeggen alles goed, zie ik dat hij van de EHBO is. En zo had ik vandaag wel meer van die kleine dingen (de riempjes van de sneeuwstokken die niet om de pols wilde, het ritme van het skiën niet te pakken krijgen, ski’s die tijdens het dragen niet in elkaar willen blijven steken, etc etc). Was er klaar mee.

Samen skiën we terug naar Levi. Het is 1330 uur als we weer helemaal beneden staan. Ik ga de ski's inleveren en Marco gaat nog even alleen door. Terug bij het huisje veeg ik nog even de laatste sneeuw van de veranda af en doe verder lekker helemaal niks meer als alleen op de bank hangen met een boekje en kopje thee erbij. Rond 1530 uur krijg ik een berichtje dat Marco ook onderweg is om zijn ski's in te leveren en dan naar het huisje komt. Kan hij zich nog mooi even opfrissen voor wij vanavond vroeg gaan eten.

Rond 2000 uur moeten we bij Lapland Safari's zijn voor onze volgende tour. Een wandeling op sneeuwschoenen. En je zou het niet zeggen als je het weer vandaag hebt gezien, maar de kans is groot dat de bewolking minder is en de activiteit van het noorderlicht is vrij fors als wij aan het lopen zijn. Dus de fototas en het statief gaan zeker mee.