Levi

Gisterenavond waren wij iets voor 1900 uur in het restaurant. We kregen een leuke tafel gezellig in een hoekje, ideaal om te kletsten. Mariska, want zo heet onze goede bekende, arriveerde kort na ons. Zo leuk om elkaar weer een keer te zien en om bij te kletsen. Dat was wel nodig te horen aan de verhalen die over en weer zijn gegaan.

Supergezellig.

Intussen werd het eten en uiteindelijk nagerecht geserveerd. Gaandeweg de gesprekken kwam onderwerp het noorderlicht aan bod. Mariska was vorige week woensdag al gearriveerd - superleuk verhaal (achteraf dan natuurlijk) hoe haar reis was verlopen, te veel detail om nu op te noemen, maar had te maken met een serieuze security breach op Schiphol (wel een leuk verhaal voor de kleinkinderen straks :-)) - en zij had al het een en ander aan noorderlicht gezien. Dus zij wist ons goed te vertellen waar op te letten. Op de My Aurora forecast app zagen we dat de waardes voor die avond echt super goed waren. Je snapt het al…spanning stijgt… maar alles valt of staat met bewolking. Om maar een open deur in te trappen bij helder weer zie je meer dan bij bewolkt weer.

Maar er zaten toch wat gaten in de bewolking en de waardes waren zo goed dat we meteen nadat Mariska haar nagerechtje op had (en ja ze heeft op haar gemak kunnen genieten van de chef's dessert…) hebben afgerekend en naar het appartementje van Maris zijn gelopen zodat zich kon omkleden in wat warmere kleding en aansluitend door naar ons huisje waar wij ons snel om hebben gekleed, de filter van de camera hebben gehaald en de instellingen al goed hadden gezet. Wellicht onnodig te vermelden, maar toen we weer buiten stonden hadden we het bloedheet…kan ook met de spanning te maken hebben van wat we misschien mogelijk zouden kunnen gaan zien ondanks de hangende bewolking.

Het is ca 10 minuten lopen naar de plek bij het ene hotel bij de rotonde aan het begin van het dorp. Van mijn collegaatje Irma heb ik hele fijne handschoentjes mogen lenen zodat ik toch zonder blote handen mijn camera kan bedienen. En die kwamen toch wel even heel goed van pas. Uiteindelijk kreeg ik toch wel koude vingers in die handschoentjes, maar niet zo snel als met blote handen. Zo kon ik toch de camera goed bedienen. Gelukkig had ik nog 2 paar helpende handen en een klein zaklampje terwijl ik met de apparatuur bezig was. En dan staat alles klaar….laat het noorderlicht maar komen….op de heenweg hadden we al best een paar grotere groepen mensen terug zien komen lopen. Dat gaat hem dus niet worden, want anders waren die mensen wel blijven staan kijken…of hadden ze er al genoeg van van wat ze hadden gezien…

En dan zie ik iets of wat van een groene aura om een huisje hangen. Misschien wishful thinking, maar toch. Mariska maakt een foto met haar IPhone want soms zie je op de foto wel het licht en niet met blote oog. En ja hoor een zweem van noorderlicht hangt om het huisje. Snel maak ik wat foto's dat wil zeggen, geduld is een schone zaak van de sluitertijd is 25 seconden en die duren dan best lang. Maar helaas de bewolking zet toch weer door en het is gedaan. Blijkbaar was een uur of wat eerder het licht wel heel goed zichtbaar. Dat was net op het moment dat we nog aan het dessert zaten. Volgende keer geen toetje meer….

Intussen is het al 2230 uur geweest. Voor ons toch een redelijk lange dag. We lopen terug naar het huisje, nemen afscheid van Mariska en als we dan eindelijk binnen zijn, neem ik nog snel een douche voor we lekker gaan slapen. Dan denk je dat de waterdruk van de kranen in Duitsland en Oostenrijk goed is, nou met Lapland erbij heb je een hele goede top 3.

Allebei hebben we redelijk goed geslapen. Ondanks dat de bedjes wat wiebelig zijn en best wel veren als je erop gaat zitten, viel het niet tegen. Tussen 07300-0800 zijn we dan toch wel wakker. Marco staat als eerste op, kleed zich lekker warm aan en gaat broodjes halen. Ik sta op als hij de deur uit gaat. Als ik dan zo ver ben om lenzen in te zetten, pak ik het doosje en vloeistof erbij. En voor de mensen die ook lenzen dragen: je kent wellicht het ritueel, nog even de lens in je handpalm 'poetsen' en dan inzetten. Mocht je het niet herkennen, dit is dan mijn ritueel. En dan is ineens mijn lens weg. Nergens meer te vinden. Ik blijf rustig….OK zo rustig als mogelijk is in deze situatie en zet dan eerst mijn andere lens in en ga dan op zoek naar de lens die ergens moet liggen.

Met de zaklamp van mijn telefoon lig ik op mijn knietjes voor de wastafel en zoek minutieus het vloerkleedje af. Helaas niet te vinden. Ik had wel een vocht plekje gevoeld van tevoren, maar dacht dat het van het water kwam tijdens het wassen. Kan zijn dat ik er dan toch op ben gaan staan….dan moet hij in de gang liggen want ik ben mijn mobiel gaan halen voor wat extra licht…en ja hoor dat lag hij…helaas niet meer bruikbaar.  Ik wrijf de overblijfselen bij elkaar (het zijn zachte lenzen) en meteen weg ermee. Gelukkig heb ik een reserve setje meegenomen. Dit doe ik altijd en dit is de eerste keer dat ik het ook nog es nodig heb. Hopelijk laat ik niks meer vallen want dan duurt de week nog lang.

Binnen het kwartier is Marco terug van de supermarkt met een heerlijk stokbroodje en 2 broodjes. Op ons gemak zitten we aan ons ontbijt. Mariska appt dat ze er al klaar voor is, maar wij helaas nog niet. Zij gaat nog even haar ding doen en wij eten op ons gemak ons ontbijt. Het weer is bewolkt en het sneeuwt lichtjes. Koud is het zeker niet. Nadat we hebben opgeruimd en afgewassen (voor dit beetje gaan we geen vaatwasser aanzetten…ja we hebben een klein vaatwassertje in de keuken) kleden wij ons lekker warm aan en gaan naar het dorp.

Mariska staat nog bij Lapland Safaris binnen om de door haar geboekt toer voor dinsdag af te ronden. Wij wachten buiten op haar om samen een deur verder op bij Hills binnen te lopen om ski’s te huren. Vandaag gaan wij, Marco en ik, voor het eerst sinds een jaartje of 10 weer eens skiën. We huren de ski’s voor een 1 dag want als het niet gaat of we vinden het uiteindelijk toch niet leuk, dan hebben we alleen vandaag een mindere dag. Als we uiteindelijk de schoenen aan het passen zijn weten we weer hoe het was en waarom we ons afvroegen waarom we dit ook alweer leuk vonden. Maar goed we zetten door en uiteindelijk lopen we met volledige uitrusting naar de pistes. In Lapland is een helm niet verplicht, dus die hebben we ook niet gehuurd.

Het is een kleine 5 minuten lopen naar de pistes. Buiten bij de kaartjesautomaat staat wel een rij, maar dat gaat toch snel. Helaas kunnen we geen skipas kopen. Het blijken automaten te zijn om je reeds aangekocht skipas op te hogen. Wisten wij veel. Dus Marco en Mariska naar binnen om de skipassen te kopen en ik blijf als babysit buiten bij ski’s. Mariska komt weer naar buiten en geeft aan dat er een vrij lange rij stond. Marco had 46 wachtende voor hem. Blijkbaar zijn meer mensen op het idee gekomen om vandaag te gaan skiën.

Na een kleine 10 minuten ga ik naar binnen om te kijken waar Marco is en of het al opschiet. Als ik hem gevonden heb blijkt hij al bij de kassa te staan om de passen te kopen. Dat is dan toch snel gegaan.  Ik ga alvast naar buiten en kort daarna komt Marco naar buiten met de skipassen. Brede grijns op zijn gezicht….iemand had zijn nummertje verloren en Marco had die gevonden. Scheelde 31 nummertjes wachten…..en door hup die stoeltjeslift in.

Heerlijk als je dan in die lift zit, voelt toch weer enigszins vertrouwt. Boven aan gaan we meteen naar beneden richting de ankerlift aan de andere kant van de piste anders kunnen we niet hoger op komen. Mariska - die 2 jaar geleden voor het laatst had geskied - en Marco zijn op zich zo beneden. Ik ben toch wel wat roestig en moet de slag weer te pakken zien te krijgen. Toch kom ik zonder kleerscheuren beneden. En de ankerlift valt ook mee, in die zin, geen gespannen acties en krampachtige pogingen om in de lift te blijven hangen. Wellicht niet zo soepel als wanneer je het wat vaker hebt gedaan, maar na 10 jaar deden we het nog niet zo slecht. Boven hebben we een gemakkelijke afdaling naar de gondel. Dat is ook weer even wennen. Maar dan hebben we een supergave afdeling naar een stoeltjes lift aan de zuidkant. Het was zo gaaf. Ik had de slag goed te pakken en ook de snelheid. Heerlijk. Zo lekker dat we deze afdeling meteen nog een keer pakken.

We gaan dit keer niet helemaal naar de stoeltjes lift maar pakken even een chocopauze. Intussen is de lucht mooi opengetrokken en schijnt de zon. Heerlijk. Toch blijft de bewolking hangen en als we nog wat afdalinkjes pakken, komen we uiteindelijk op sommige plekken in de laag hangende bewolking terecht. Als je dan in de ankerlift staat, is het toch wel meteen wat frisser. Een paar keer hebben we een stoeltjes lift met verwarmde stoelen, wat een verwennerijtje. Rond 1430 uur besluiten we stilletjes aan richting Levi terug te skiën. De beentjes raken toch wel vermoeid en ik voel mijn knieën. Nog een keer met gondel omhoog en dan via de groene route (voor de kenners lees snelweg) terug naar Levi. Het is goed om op deze route snelheid te houden en soms moet je dan even met de stokken vaart bij geven. Bij mij blijft dan net een stok in de sneeuw staan terwijl ik verder ga. Heel irritant want je als je toch met 2 stokken verder wilt moet je meteen in de remmen en een stukje terug klunen. En zie dan nog maar es snelheid te krijgen.

Na de laatste afdaling - de piste bij Levi is toch best wel pittig - drinken we nog een choco met wat lekkers. De KPI-waardes worden nog es gecheckt en alhoewel deze op dat moment best goed zijn, de bewolking vertelt toch een heel ander verhaal. Mariska gaat door naar haar eigen appartementje en wij naar ons huisje. Daar wordt meteen de sauna op temperatuur gebracht en genieten we even van een heerlijk warme sauna. Daarna lekker douchen en aankleden. Onderweg naar het huisje hadden we al een leuk adresje voor het avondeten gevonden.

Vanavond zijn we met zijn tweetjes en genieten van een superlekkere surf en turf pizza en een zwart tagliatelle met hand gepelde garnalen uit de antarctische zee. Lekker glaasje wijn erbij en we sluiten af met een tiramisu met een glaasje Pedro Ximenez. De waardes voor het noorderlicht zijn geslonken naar nihil en het is dicht bewolkt dus vanavond ondernemen wij geen poging meer om maar iets te gaan zien.

Lekker met sexy pants en slofjes aan in de relax stand op de bank. Op tijd naar bed want morgen gaan we leuke dingen doen. Nog even zorgen dat de batterijen volledig zijn opgeladen anders wordt het lastig foto's maken.