Op naar Victoria

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel. Helaas konden we niet bij het raam zitten, maar we hadden toch wel een mooi uitzicht over het water en pikten nog een mooi zonsondergang mee. Meerdere gasten vonden het een mooie zonsondergang want er schoten toch veel mensen naar buiten om even een of meer foto ('s) te maken onderwijl hun partner gezellig alleen aan tafel achter bleef. Ben je van een mooie zonsondergang aan het genieten, sta je er alleen en in je uppie…..

Eigenlijk vonden we wel dat we een keer uitgebreid konden dineren, dat hebben we dus ook gedaan lekker een paar verse oesters uit British Columbia vooraf en lekker gebakken heilbotfilet met gebakken aardappels dat alles vergezeld van een heerlijk flesje Sauvignon Blanc ook uit British Columbia. Marco had een heerlijk pecannotentaartje na en ik een kaasplankje met bij behorende dessertwijntjes. Helemaal top. De afloop was een beetje minder want we zijn amper van tafel of Marco krijgt ontzettende last van zijn buik. Het feest gaat zo goed als de hele nacht door. Misschien dat een van de oesters niet goed gevallen is, dat is de enige verklaring die we hebben omdat hij zich tijdens het eten al min of meer niet jofel begon te voelen.

Om 0630 uur loopt de wekker af. Wanneer we klaar zijn met ons ochtendritueel, pakken we de koffers verder in. Nog een laatste check in de kamer en dan gaan we naar beneden. Eerst zetten de koffers in de auto. Terwijl Marco uitcheckt, rijd ik de auto het parkeervak uit. Eerst nog even de ramen wissen door even de raampjes je laten zakken, anders zie ik niks. We rijden naar het dorp voor een ontbijtje. Helaas is het tentje dat we op het oog hadden gesloten voor een besloten gezelschap dat binnen zat. We hadden de touringcar al zien staan, maar hadden niet in de gaten dat het eetcafétje daardoor dicht was. Andere optie is nog een keer naar het tentje te gaan waar we gisteren hebben gezeten, maar daar hebben we geen zin in omdat de keuze op de kaart redelijk beperkt was. Ik meen me te herinneren dat er een eetgelegenheid zat op de hoek van de T-splitsing waar we eergisteren links richting Ukee zijn gegaan. Dat is niet ver en het ligt op de route. En zo verlaten we tegen 0800 uur Ukee en gaan op weg naar Victoria. Onze op een na laatste bestemming in Canada. Nog een paar dagen en dan vliegen we door naar San Francisco. Maar dat is pas over een paar dagen.

Het is best lekker buiten ondanks de 7ºC die de thermometer aangeeft. Er hangen veel wolkensluiers over de bomen en bergen en als de zon daar dan zo op schijnt hebt je mooi mystiek geheel. Helaas blijkt de eetgelegenheid niks te zijn, dat wil zeggen het leek gesloten want er brandden geen lampen en er stonden ook geen auto's geparkeerd. Dan maar door en dan zien we wel. We moeten eerst weer dezelfde weg terugrijden naar Nanaimo, zo'n 2.5 hr rijden. Zodra ik rechtsaf Hwy 4 op rijdt, is de mist enigszins opgetrokken en hangt het alleen nog boven de bomen en tegen de bergtoppen aan.  Het is best een lastige route om te rijden. De weg is smal en erg bochtig. Je mag er 80, maar je moet steeds terug naar 60 of 40 km pu omdat de bochten redelijk scherp kunnen zijn. Ook is er op een stuk maar 1 weghelft beschikbaar door wegwerkzaamheden. Gelukkig is het niet druk en hoeven we uiteindelijk maar een kleine 5 min te wachten om erdoor te kunnen. Op de heenweg hebben we hier 10-15 min staan wachten. Zodra we langs Kennedy Lake komen, zijn er her en der tussen de dichte begroeiing mooie uitzichten te zien. Net over het water hangt een wolkensluier die zich langzaam naar boven verplaatst

Bij Clayoquot Plateau Provincial Park is het nu gelukkig niet zo druk als op de heenweg en kunnen we met gepaste snelheid nu wel goed doorrijden. Wanneer we weer wat meer in de bewoonde wereld zijn, houden we onze ogen goed open voor een mogelijk ontbijtadresje, maar helaas. Wel komen we een Liquorshop langs de kant van de weg tegen (ca 10 km buiten Port Alberni), maar daar zullen ze geen broodjes hebben. We zijn de winkel nog niet gepasseerd of ik zie in mijn ooghoek een auto heel dicht tegen de bosrand aan geparkeerd. Wat raar denk ik nog en ik zie er mensen bij staan en zitten. Goed kijken ging niet, want de weg liep door in een bocht en dat is toch even wat belangrijker. Een kleine 10 min later komt er een ambulance met alle toeters en bellen aangereden. Had ik het eigenlijk wel goed gezien. Marco had wel goed kunnen kijken en bevestigde dat het ongeluk was. De vooruit zat goed in elkaar en er zaten nog mensen in de auto. De ambulance wordt korte tijd later gevolgd door een brandweerwagen en die wordt 5 min later gevolgd door nog 2 brandweerwagens.

In Port Alberni komen we uiteindelijk een Subway tegen. Hup meteen in de remmen en naar binnen. We zijn de enigen. Heerlijk..even in alle rust genieten van een 1/2 broodje Tuna Melt (tonijnsalade met gesmolten kaas en nog wat groen naar keuze erop) en een 1/2 broodje Italian BMT. Bakkie koffie en thee erbij….ik zeg een fantastisch ontbijtje. En dan gaan we door. Uiteindelijk moeten we rechtsaf Hwy 19 op en dan is het weer even lekker doorrijden, want hier mag 120km pu (thank you for flying with Dodge airlines ;-) ). Vanaf Nanaimo is het nog een 2 uur naar Victoria. En als we de drukte van Nanaimo hebben gehad, kunnen we weer lekker doorrijden. Weliswaar met aangepaste snelheid (max 90), maar het rijdt door. Het laatste stuk is sowieso meer op en af omdat we hier meer in de 'bewoonde wereld' rijden. Rond het middaguur rijden we eindelijk Victoria in. Wat een drama is dat zeg…zo verschrikkelijk druk en dan zijn ze ook nog es aan de weg aan het werken. We rijden in eerste instantie van verkeerslicht naar verkeerslicht en dan beginnen de werkzaamheden. Verkeersbanen moet invoegen met andere banen omdat die baan uiteindelijk afgezet is. En net als in NL rijden de meest mensen ook gewoon door tot aan het einde van rij, want ja je wilt natuurlijk zo ver mogelijk vooraan in de file komen staan. Intussen staan wij al een 10 min stil dan wel zijn we een paar meter opgeschoven. Gelukkig staan we vlak bij een zijweg. Het besluit is snel genomen, wij verlaten de file en rijden via de zijweg naar een andere route. Deze is ook wel druk, maar deze rijdt door en uiteindelijk zijn om 1225 uur bij het hotel. Het is een prachtig oud Victoriaans huis. Helemaal in stijl ingericht. De parkeerplaatsen zijn wat krap en ook de oprit ernaartoe. Maar ik krijg de auto goed geparkeerd. Gelukkig hoeven we hem vandaag niet meer mee te nemen en morgen zien wel.

Onze kamer blijkt ook al klaar, dus de receptioniste geeft ons een korte uitleg over het hotel, waar het ontbijt wordt geserveerd (deze blijkt complimentary te zijn), waar de late afternoon snacks worden geserveerd die je zo mag pakken, waar de bibliotheek en bar is en uiteindelijk ook waar onze kamer is. Op de 2e etage waar je middels 2 smalle trappen komt. Aangezien het een oud pand is, is er geen lift, dus dat wordt straks even sjouwen. Maar dat is straks, nu eerst iets eten. Het historisch centrum is ca 10 min lopen vanaf het hotel, vandaar is het nog een 20 min naar Fisherman's Wharf. Roman die we in de Homfray Lodge hebben leren kennen, had ons de tip gegeven naar Fisherman's Wharf te gaan omdat het er heel gezellig is en er veel eettentjes zijn. Het is mooi weer dus we wandelen op ons gemak, maar toch met een redelijk tempo naar Fisherman's Wharf. Het wordt een late lunch vandaag. De route voert langs de haven en uiteindelijk gaat het pad over in David Foster Way. Vlakbij Fisherman's Wharf heb je een leuk uitzicht over de werf. Het is een bonte verzameling van drijvende huisjes in diverse bonte kleuren. Het zijn net poppenhuisjes. Op de werf zelf is het gezellig druk. Bij de Floating Fish Store bestellen we een fish 'n Chips van Sockeye Salmon voor Marco en voor mij een Fishwrap met sushirijst, terriyaki en ook sockeye zalm. Het duurt even voor we onze lunch krijgen, maar dan hebben we wel wat. Genietend van onze lunch hebben we een leuk uitzicht over de jachthaven en maken een plan de campagne voor de rest van de middag. Na de lunch lopen we nog even op Fisherman's Wharf rond en pakken dan de watertaxi terug naar Empress. Dat ligt precies op de hoek waar we uit zijn gekomen toen we van het hotel richting centrum liepen. 

Zodra we zijn uitgestapt zien we meteen het kantoor liggen van de Prince of Whales, via hun hebben we morgen een zodiactoer geboekt om naar walvissen - Orka's - te gaan kijken. Weten we ook meten waar we morgen moeten zijn. Via een gezellige winkelstraat - Government Street - lopen we naar Bastion Square. Dit ligt in midden in het centrum van Victoria. Hier heeft in het verleden Fort Victoria gestaan, een handelspost van de Hudsonbaaicompagnie. Tegenwoordig vind je hier diverse restaurantjes en kroegjes. Het is niet supergroot en je bent er zo doorheen gelopen. Via Wharf Street lopen we door naar Johnson Street waar Market Square ligt. Market Square heeft een van de mooiste Victoriaanse gevels van Victoria. De meeste gebouwen van het einde van de 19e eeuw, het hoogtepunt van de goudkoorts in Klondike. De wijk is op een gegeven moment behoorlijk in verval geraakt en werd in 1975 gerenoveerd. Vandaag de dag vind je hier diverse winkeltjes en eetgelegenheden. Ook Market Square is ook niet supergroot en we zijn er snel doorheen. Zodra we Market Square uit zijn staan we min of meer aan het begin van China Town. China Town Victoria is het oudste China Town van Canada en het op 1 na oudste China Town in Noord-Amerika - het oudste China Town van Noord-Amerika ligt in San Francisco.

Het is een klein gebied, net een straat groot met wat kleine zijstraatjes/steegjes. Maar grappig om te zien. We lopen door naar het Spirit Park dat bijna op Chinatown aansluit. Hier staan 2 Spirit Poles ook wel de bekende als Two Brothers die als poort naar deze publieke plek dienen. Het is ook een kleine verzamelplaats voor zwevers dan wel daklozen, die hier samen komen. Vanaf hier is het nog een 15 min lopen terug naar ons hotel. Zodra we terug zijn, halen we de koffers uit de auto. Een van de dames bij de receptie helpt mee om een koffer naar boven te brengen, anders hadden we even op en neer moeten lopen, wat ook geen probleem zou zijn geweest. En dan is het even lekker luiwammesen en bedenken wat we vanaf willen eten. Er blijkt een goede Griek op nog geen 5 min lopen vanaf het hotel te zitten. Meteen maar even de kaart bekeken en die zag er goed uit….denk dat we het wel weten voor vanavond.