Op weg naar Entebbe

5 augustus 2019 - Entebbe, Oeganda

De inpakstress sloeg op vrijdag even kort toe…wat moeten we meenemen en hoeveel? Wat doet het weer? We zullen toch wel weer te veel hebben etc. Op zaterdag kwam het heldere moment…zoveel van dat, zoveel van dit..o ja dat moet mee, dit niet vergeten en dat klaarleggen. En op zondag is dan ineens je koffer zo maar ingepakt en hebben we ruimte over…gaat dit wel goed. Ja eigenlijk wel van we gaan 2.5 week weg en dan heb je minder nodig. O ja, logisch…maar het blijft raar. Alsof je iets vergeet.

En dan is het maandag, We Gaan! Op naar Afrika en wel naar Oeganda en Tanzania om wat preciezer te zijn. We zijn vroeg wakker en kunnen op tijd vertrekken. Rond 0630 zitten we in de auto. Voor een vakantieperiode vind ik het nog best redelijk druk, maar het verschil is wel dat we bij de 'beruchte' knooppunten op de A2 door kunnen rijden i.p.v. achter aansluiten in de file die er dan om een of andere wazige reden staat.

Op Schiphol is het een ander verhaal, daar is het voor ons doen heel druk. Niet gek want normaliter gaan we ook wat later in het jaar op vakantie en nu ín de vakantieperiode. De meneer van de Valet Parking is er al. De formaliteiten zijn snel geregeld en dan kunnen we richting Vertrekhal 2 waar we zowat over de koppen kunnen lopen.

We kunnen de bagage bij balie 12-15 afgeven, daar aangekomen moeten we eerst het einde van de rij vinden. En die begint in de gang richting Vertrekhal 3. Het is net als bij de wachtrijen in de Efteling alleen hebbe ze hier geen blij muziekje op herhaling dat je tijdens het wachten begeleid. Na een 10 min zijn we door de rij wachtenden en worden we opgesteld in 2 rijen. En zo schuifelen we langzaam richting ingang van de bagage drop-off balies. Uiteraard zijn er dan altijd van die mensen die quasinonchalant door het midden komen aanlopen met een houding van ik-weet-écht-niet-waar-die-hele-rij-wachtenden-voor-is en staan dan zo aan het begin van de rij. Heel irritant, maar dat zegt meer over die mensen dan over ons denk ik dan. Dan is het nog even slingeren voor we bij de bagage drop-off zijn. Het statief dat ik heb meegenomen is aangemerkt als 'special luggage' en moet bij een aparte balie worden afgegeven. Dat is zo gepiept en dan kunnen we door naar de veiligheidscheck. Hier hoeven we gelukkig niet zo lang te wachten en schuifelen we langzaam maar gestaag door. Het fijne is dat we onze apparatuur niet meer uit de tassen hoeven te halen, gewoon alles in je tas laten zitten en door. En zo staan we dan na ca 1 uur achter de douane en kunnen we gaan ontbijten en de dollars halen die we nodig hebben voor als we Oeganda in gaan.

Heerlijk om verder alles op je gemak te kunnen doen. Als we hebben gegeten en dollars op zak hebben, gaan we naar de gate. We pakken nog een beker thee en koffie bij het stalletje dat vlak bij de gate staat en gaan op ons gemak nog wat lezen. Als snel kunnen we boarden. En uiteindelijk vertrekken we 15 min later dan gepland. Eerst vliegen we recht naar het oosten en draaien dan af richting zuiden. De route leidt ons over de Oostenrijkse Alpen, langs de Adriatische kust naar de Griekse Eilanden. Via Egypte vliegen we het Afrikaanse luchtruim binnen. Het eerste deel van de vlucht duurt ca 7 uur en 40 min. Tijd genoeg om wat te lezen, dutten en een paar filmpjes te kijken. Uiteindelijk landen we 10 min vroeger dan gepland op Kigali. Hier stapt een aantal passagiers uit en komen er nieuwe mensen aan boord. Diegenen die door moeten naar Entebbe moeten blijven zitten. Terwijl we wachten wordt het vliegtuig nog even snel onderhanden genomen en opgeruimd. Voetjes omhoog voor de stofzuiger. Wat ik wel bijzonder vond om te horen was het feit dat er GEEN plasticzakken Rwanda ingevoerd mogen worden. Alle duty free die men op AMS-vliegveld had gekocht, moest uit de zakken worden gehaald en in andere tassen worden overgeladen. De plastictassen bleven aan boord. Deze krijgen uiteindelijk weer een andere bestemming als een nieuw product.

Het laden van het vliegtuig en instappen van de nieuwe passagiers verloopt conform schema en we kunnen rond 2100 uur vertrekken aldus de piloot. Da's mooi dan komen we op de geplande tijd aan in Entebbe. Rond 2100 krijgen we bericht dat de cargodeuren gesloten zijn en dat men alleen nog een volledige vrachtbrief moet krijgen. Dan kunnen we vertrekken. Om 2110 uur krijgen we wederom een bericht van de piloot. Bij het laden van de Cargo is een fout gemaakt men heeft in het achterste deel van de cargoruimte te veel koffers ingeladen waardoor er nu te veel gewicht rust op het achterste deel van het vliegtuig. Oftewel de cargodeuren moeten weer open en er moet wat cargo naar het voorste deel worden verplaatst. Uiteindelijk vertrekken we om 2130 uur. Dat wordt dus een korte nachtrust vannacht; hadden we al rekening mee gehouden maar stiekem gehoopt dat het wel mee zou vallen. Ook op de vlucht naar Entebbe, die overigens maar 40 min duurt hebben we wat last van turbulentie.

Om 2330 uur hebben we touch down. De rit naar de gate duurt niet zo lang gelukkig en we zijn ook redelijk vlug het vliegtuig uit. Voor we door de paspoortcontrole kunnen, worden eerst onze inentingsboekjes gecontroleerd. Als je niet de juiste inentingen hebt, kun je dus linea recta mee terug naar huis. Gelukkig is bij ons alles in orde. Bij de paspoortcontrole gaat ook alles snel. De entrance fee bedraagt $50 en die vergeet de douanier mij te laten betalen. Ik dacht er ook niet meer aan ondanks dat ik het geld in mijn hand had. Maar terwijl ik nog even op Marco sta te wachten word ik teruggeroepen en moet alsnog betalen. De eerste koffers liggen al op de bagagebelt als we aan komen lopen. En dan begint het wachten op de koffers. Het is heel grappig om te zien wat er allemaal op de belt ligt en wat mensen allemaal meeslepen. Maar nog steeds zijn onze koffers niet voorbijgekomen. It ain't over until the fat lady sings zeggen de Engelsen/Amerikanen, maar stiekem beginnen zich al wat scenario's in mijn hoofd af te spelen van wat als….Marco grapt dat onze koffers in het laatste karretje liggen. Ik kijk nog eens naar het uiteinde van de belt of het begin hoe je het wilt zien, als ik ineens door het raam de bagage handlers de koffers zie uitladen. Het blijft maar binnenkomen. En dan gaat het gordijntje dicht en zijn de laatste koffers op de belt gegooid. Hmmm….en dan komt eerst het statief voorbij en nog geen 10 sec later een voor een onze koffers. Het laatste karretje dus….

Ondanks dat we niks hebben aan te geven, moeten we achter in de rij aansluiten. Alle tassen en koffers moeten eerst nog eens door de X-ray alvorens we echt naar de uitgang kunnen. Ook hier zijn een aantal mensen die denken dat geld niet voor mij, maar helaas geen voorkeursbehandelingen. Dus maar weer terug de hal in om achter in de rij aan te sluiten. Alles wordt goedgekeurd en we kunnen door. Het is even zoeken naar onze chauffeur. 2x langs de rij gelopen maar geen chauffeur. Iemand van de bewaking vraagt ons of we hulp nodig hebben. We geven aan dat we de chauffeur van the Airport Guesthouse moeten hebben, maar hij staat er niet tussen. Wat blijkt we zijn er 2x langs afgelopen, maar hij had een bordje met daarop Habari en wij zijn niet Habari dan wel slapen we daar niet. De man in kwestie belt even met de logde en dan is het zo geregeld, wij mogen met hem mee. De rit duurt ca 10 min. We worden meteen naar onze kamer gebracht door de bewaker. Als we hem vragen hoe laat we morgen worden opgehaald, moet hij ons het antwoord schuldig blijven. Hij dacht misschien rond 0700 uur. Gelukkig kunnen we al om 0630 uur ontbijten.

We nemen het zekere voor het onzekere en besluiten om 0545 uur op te staan. Aan de ene kant zegt mijn gevoel dat onze gids pas tegen 0800 uur komt, maar ik laat het voor wat het is. 0545 uur op staan en 0630 uur ontbijten is ons plan de campagne. Na nog een snelle verfrissende douche liggen we om 0105 gezellig onder onze klamboe….ik zou bijna zeggen klaarwakker te liggen, maar dat is ook niet helemaal waar. Wel is het zo dat de slaap niet zo wil komen ondanks het geruststellen getjirp van de krekels.

6 Reacties

  1. Harrold Quaaden:
    7 augustus 2019
    Superleuk verhaal! Geweldig om jullie op deze wijze te kunnen volgen.
  2. Desiree De Swart:
    7 augustus 2019
    Wat een leuk verhaal, zo geschreven dat je blijft lezen en wil weten hoe het verder gaat. Blijf jullie zeker volgen, fijne vakantie en ik kijk uit naar het volgende hoofds.
  3. Desiree De Swart:
    7 augustus 2019
    Wat er leuk verhaal, echt zo leuk geschreven. Ben heel benieuwd naar het volgende hoofdstuk
  4. Rina:
    7 augustus 2019
    Geweldig mooi verhaal. Geniet van jullie vakantie. Groetjes Rina
  5. Joyce Schilperoort:
    7 augustus 2019
    Superleuk wat een verhaal al, vooral de kofferstress, ben benieuwd naar het vervolg
  6. Franka:
    7 augustus 2019
    Geniet van jullie mooie vakantie