op weg naar Lake Maynara en een game drive

Ook vannacht heb ik niet super geslapen.  Marco heeft gelukkig wel redelijk goed geslapen en met zijn gesnotter gaat het ook de goede kant op. Tegen 0630 uur ben ik er wel klaar mee. Marco is dan ook al wakker. Samen nog even gezellig lui ons rondje op de telefoon doen. Intussen horen we allemaal getrommel op het dak…de apen zijn weer bezig.

Wanneer ik driekwartier later in de badkamer sta, is het net of het dak met vanaf moet zo hard rennen de beesten over de daken. Marco is buiten om het schouwspel gade te slaan. Het zijn de vervet monkeys die zo tekeergaan. Rond 0745 - 0800 uur gaan we ontbijten. De rust is enigszins wedergekeerd. Dat wil zeggen de vervet monkeys hebben zich verplaatst richting het zwembad waar ze fanatiek met elkaar aan het spelen zijn. De zebra en de zonkey (voor diegene die geen idee hebben wat dit is, dit is een kruising tussen een ezel (donkey) en een zebra) zijn ook met elkaar aan het verreken en doen letter veel stof op waaien. Het lijkt wel speelkwartier. Zoals onze Canadese vriend al zei: no other lodge provides entertainment during breakfast :-). Intussen zitten de zwart-witten franjestaarten in de boom achter het huisje met onze kamer ook aan het ontbijt.

We zitten nog op ons gemak aan de thee wanneer we door een meneer worden aangesproken Hij geeft aan dat hij op zoek is naar deze mensen terwijl hij de naam op het briefje aanwijst. Dat zijn wij. En zo ontmoeten wij Ali onze gids voor deze week. On-Afrikaans is hij heel erg op tijd, een 1/2 uur te vroeg om precies te zijn. Maar dat is niet erg. Onze spullen staan klaar dus we are good to go. Op ons gemak drinken we nog onze thee/koffie op en gaan onze spullen halen. Nog een laatste check of we niks zijn vergeten - een tasje met kabeltjes of zo ;-) - en door langs de receptie om onze drankjes en eten af te rekenen. Ik laat nog een laatste blik over de vele foto's gaan en zie dat er ook een foto hangt van de oprichter van de Mount Meru Lodge samen met Koningin Sylvia en Koning Carl Gustav van Zweden….die hebben hier dus ook gelogeerd.

Om 0850 uur draaien we de doorgaande weg op, rechtsaf richting Arusha. We passeren de woongemeenschap waar we gisteren zijn geweest. Vervolgens rijden we door tot aan een verkeersplein waar linksaf slaan. Even later slaan we rechtsaf en rijden we parallel aan de doorgaande weg naar Arusha met het verschil dat we op deze weg uiteindelijk wel kunnen doorrijden en niet in de stad met het drukke en stilstaande verkeer te maken krijgen. Mount Meru – met zijn 4566 m de op 1 na hoogste berg van Tanzania is duidelijk te zien. De Kilimanjaro is de hoogste berg. Deze ligt achter ons en is niet meer zichtbaar. Vanuit de tuin van de lodge konden we hem wel zien, maar ook niet superduidelijk vanwege de heiige bewolking. We passeren Arusha aan de buitenkant en draaien na de stad weer de doorgaande weg op. Een klein stukje omrijden maar het levert wel weer tijdwinst op.

Intussen is de zon gaan schijnen. Het landschap is heel anders dan in Oeganda, minder groen. En waar we in Oeganda struikelden over de bananenbomen, struikelen we hier over de maïsvelden. Van tijd tot tijd passeren we een dorpje. In de dorpjes is bijna steeds wel een politiecontrole. Gelukkig moeten wij steeds doorrijden. Het straatbeeld is min of meer wel gelijk als in Oeganda. Wanneer we verder van de stad af komen, is het uitzicht supermooi. De uitgestrektheid is enorm. Er lopen veel kuddes met geitjes, ezels, runderen en schapen van verschillende grootte. Ieder met een of meer veehoeders. Al op jonge leeftijd leren de kinderen vee hoeden. Sommige kindjes zijn echt nog klein wanneer ik ze met hun kudde voorbij zie komen. En wat altijd blijft verbazen is het feit dat je mensen ziet lopen op plekken waarvan je denkt waar kom je vandaan en waar ga je überhaupt naar toe? Want zover je kunt kijken is niks te zien wat ook met enigszins op iets bewoonbaars lijkt.  Een vraag voor ons en een weet voor de persoon in kwestie zullen we maar zeggen.

Uiteindelijk rijden we een stuk over de Trans-Afrikaanse weg 4, de route tussen Caïro en Kaapstad. De totale lengte van deze weg is ca 10000 km. Ook zien we de Great Rift Valley liggen. Deze kennen we nog vanuit Kenia. Wat mij daarvan bij is gebleven is het feit dat we toen een fantastisch uitzicht over de vallei hadden en toen we erdoorheen reden bleek de vallei ook nog es heel mooi te zijn. De Rift Valley begint in Syrië en loopt helemaal door tot aan Mozambique en is in totaal 6400 km lang. Na ca 2.5 uur rijden zijn we in Mto wa Mbu - in Swahili betekent dit muskieten rivier. Meteen even note to ourselves: vanavond moeten dus ook weer onze antimuggenspray gebruiken. Omdat het nog te vroeg is om naar de lodge te gaan, rijden we door naar de Africa Gallery. De entree is gratis en kopen is optioneel. Mocht je iets kopen, dan moet je onderhandelen. Hier verkopen ze allerhande houtsnijwerk en sierraden met edelstenen die hier in Tanzania worden gevonden. De kwaliteit van de producten is erg goed. We zien meteen bij binnenkomst een hele gave grote leeuw staan helemaal uit zwart ebbenhout gesneden. Deze zou in een mooie grote hal niet misstaan. Het prijskaartje….$28.000….maar zoals al aangegeven…er kan over de prijs onderhandeld worden.  Uiteindelijk vinden we een leeuw met voor ons meer vriendelijk prijskaartje en dat is hem dan ook geworden. De Masaï doeken zoals wij die noemen, laten we even gaan want die voelen niet er traditioneel aan.

Tegen 1200 uur rijden we door naar de lodge. Onderweg hebben we een her en der een heel mooi uitzicht over Lake Manyara. Ook hier in Tanzania staan zo nu en dan de kindjes enthousiast langs de kant van de weg naar ons te zwaaien en roepen. Onderweg hadden we ze al gezien, dan wel had Ali ze ons aangewezen, maar nu passeren we er een paar die dichtbij de weg staan. De Boabab bomen….Hele grote bomen die wel 2000-3000 jaar oud kunnen worden. In Tanzania noemen ze hem ook wel de omgekeerde boom. In het droge seizoen is de boom kaal en zien de takken eruit als de wortels van een boom zoals nu het geval is. In het natte seizoen is de boom begroeid met bladeren en bloemen.

De lodge ligt op een hoger gelegen deel in het park en we gaan dan ook via een slingerweg naar boven. Dit is geen verharde weg. We begonnen al bijna weer verwend te raken. Bij de lodge krijgen we een heerlijk warm handdoekje aangeboden om ons wat op te frissen en een welkomstdrankje. Dat drankje daar vergiste ik mij nog even in. Het ruikt heerlijk zoet, maar het een zure smaak. Dus dat was even tandjes op elkaar. Ali had al aangegeven dat hij voor ons een hele mooie kamer had geregeld. Na de check-in lopen we John achterna die met onze koffers en rugtassen aan het slepen is. Hij is snel dus we moeten nog goed doorlopen ook. Tijd om van het magnifieke uitzicht te genieten moeten we straks maar nemen. Eerst John achterna zodat we weten waar onze kamer is. En ja hoor Ali heeft het geregeld. Onze kamer bevindt zich in een huisje dat net wat meer op punt staat en vanaf ons balkon hebben we een super mooi uitzicht.

Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet en ons even aan het uitzicht hebben staan te vergapen, lopen we naar het restaurant voor de lunch. Omdat we met zijn 2-tjes zijn kunnen we gelukkig buiten zitten. Na de lunch halen we de camera en lopen even over het terrein. We komen bij een tent uit waar men de bush dinners serveert. Hier zit een medewerker helemaal only the lonely en hij begint enthousiast te vertellen over de activiteiten die ze op deze plek doen. Intussen lopen er een paar bavianen ons angstvallig in de gaten te houden. De meneer vertelt ons dat er iets verder door nog een openplek is vanwaar je een ook een heel mooi uitzicht hebt over Mto wa Mbu en het meer. We volgend de man over een smal pad ongelijk pad - hebben we toch nog onze hike gehad vandaag. Intussen zien we her en der een paar bavianen en op een gegeven moment horen we een kort aanhoudend gegil. Ik denk dat een van de bavianen op zijn falie heeft gekregen, maar dat weet ik niet zeker. Het klonk in ieder geval alsof hij levend gevild werd onderhand.

De man had niet gelogen, het uitzicht vanaf deze plek is écht magnifiek. Naderhand hebben we nog in de hoteltuin gekeken, maar nergens hebben we zo een onbelemmerd uitzicht gezien als daar. Maar goed dat we op goed geluk die kant op zijn gelopen en die man zijn tegengekomen. Na dit rondje hebben we nog een uurtje of wat de tijd, dus we gaan terug naar onze kamer. Even niks…alleen alvast de kleren voor vanavond klaarleggen. Om 1530 uur gaan we voor een game drive richting Lake Manyara - eerder op de dag had sowieso geen zin omdat dan alle dieren lekker voor pampus liggen en voor de warmte schuilen. Einde van de dag heb je meer kans om ze te zien. Aangezien we pas tegen 1800 uur terug verwachten te zijn, hebben we niet veel tijd om dan nog es de kleren uit de koffer te trekken die we vanavond evt. aan willen trekken. Alhoewel het zwembad toch ook wel erg aanlokkelijk was, blijven we toch maar op de kamer. De komende dagen krijgen we nog meer kansen om eventueel aan het zwembad te luieren.

Iets voor half 4 staan we bij de receptie en Ali is er al….dit is on-Afrikaans…wel lekker, kunnen we meteen door. Het dak staat al omhoog. Het is ca 15 min rijden naar de ingang van het park. Daar moeten we nog best lang wachten want de computer werkte niet mee toen Ali het entreekaartje ging ophalen. Maar goed kort naar 4 uur rijden we het park binnen. Er komen op dat moment al een flink aantal auto's het park uitgereden. Ook hier geldt dat men op de gebaande paden moet blijven. Ali geeft aan dat we goed in dichtbegroeide bos en in de bomen moeten kijken. Alsnog maar net in het park zijn, loopt er een grote groep bavianen over het zandpad. Sommigen hebben echt nog een heel klein baby'tje op hun rug. We hebben ze natuurlijk al best veel gezien deze vakantie, maar ze blijven leuk.

Lake Maynara maakt deel uit van de oostelijke Riftvallei en staat bekend om zijn enorme hoeveelheid trekvogels als de pelikanen, flamingo's en ooievaars. De pelikanen en flamingo's hebben we uiteindelijk ergens een roze streep zien vormen aan de horizon. Helaas konden we ze niet van dichterbij bekijken. Het oerwoud wordt gevoed door grondwater en wordt derhalve ook wel grondwaterwoud genoemd. Het Maynara national park is het kleinste reservaat van Tanzania.

Na onze encounter met de bavianen rijden we een tijdje door zonder iets noemenswaardigs te zijn. Het bos is dicht begroeid en mooi groen. Op de openvlakte bij het moeras komen we uiteindelijk wat waterbuffels en nijlpaarden tegen die lekker in het water liggen. We moeten goed kijken want ze liggen helemaal ingepakt door de waterplanten. Het is dat je tussen de planten donkergrijze bulten ziet en af en toe beweegt er wat, anders had je ze niet als dusdanig herkent.   We rijden weer het oerwoud in en dan komt er voor ons een vogel aangevlogen. Het is mooie vogel met een enorme snavel het blijkt de grijsoorneushoornvogel te zijn. Een aapje dat bij in de boom zit waar hij in is gevlogen is het met zijn aanwezigheid niet eens en laat duidelijk zijn ongenoegen horen. Het is een Blue Syke Monkey oftewel een Witkeelmeerkat. Het aapje is net wat groter dan de meerkatjes die we tot nu toe gezien hebben en heeft een blauwe gloed over zijn vacht. Heel grappig. De vogels is overigens totaal niet onder de indruk van het aapje en schuurt op zijn gemak duidelijk hoorbaar zijn snavel aan de takken. We gaan door. Af en toe ruik je een heerlijk kruidige geur en dan denk je ineens iiieeeuuuww wat een lucht. Gelukkig is het allemaal maar van korte duur en blijft het niet in je neus hangen. Ik spot nog een paar aapjes in de boom. Lang niet altijd zijn ze goed de fotograferen omdat ze zich lekker achter takken en bladeren verstoppen. Ook lopen er ineens 2 wrattenzwijntjes op het pad, maar die zijn ons ook niet te snel af.

Vervolgens staan we stil op een wat meer openplek waar een groep bavianen rondloopt. De jongere apen zijn flink met elkaar aan het spelen en het zit elkaar goed achterna. Iets verder door staat een wat groter wrattenzwijn dat zich wel op de gevoelige plaat laat vastleggen. Als er een 2e auto stopt met een groep kakelende Fransen denkt Pumba au revoir met je herrie en schiet er gauw vandoor. Op ons gemak rijden we verder en speuren met een oplettend oog de omgeving af. Er worden nog meer aapjes gespot en dan staat er ineens een redelijk jonge olifant midden op de weg. Er staan al wat auto's stil en hij komt daar heel dichtbij langs af gelopen. Als we dichterbij komen zien we links nog 2 olifanten staan. Een wat oudere dame en een nog een jong van ca 7 jaar oud. Vervolgens komen we bij de vlakte uit en zien in de verte het meer liggen en aan de horizon, zoals eerder al gezegd, een roze streep wat de flamingo's en pelikanen zijn. We zien nog een aantal wildebeesten en zebra's lopen. Inmiddels is de zon aan het zakken en na deze stop rijden we terug naar de poort. Uiteraard kijken we nog goed rond, maar zien uiteindelijk niks meer. Op het laatst nog gauw een Witkeelmeerkat, maar die springt zo snel door de boom dat we hem alleen maar zo kunnen volgen.

Uiteindelijk rijden we rond 1810 uur het park uit en gaan we terug naar het hotel. Onderweg spreken we nog even de tijd af voor morgen. Ali geeft aan dat we om 0800 uur richting Serengeti zullen vertrekken. In principe liggen onze kleren voor morgen al klaar, het is alleen zo dat we nog even moeten kijken hoe we de souvenirs goed in het koffer krijgen.

Terug in het hotel springen we snel onder de douche, je wordt wel erg stoffig van zo'n game drive. Tegen een uur of half 7 gaan we eten. Net als de lunch is het avondeten ook een buffet. Nou vond ik het buffet van de lunch beter dan het avondeten. We kunnen heerlijk buiten zitten. Niet dat we veel zien, maar het is wel lekker. Het waait iets maar het is niet overdreven koud. Wel dragen we lange mouwen en een lange broek. Je moet die muskieten ook niet echt een kans geven natuurlijk. Na het eten lopen we onder begeleiding van een bewaker met zaklamp terug naar de kamer. Als de koffers zover klaar staan is het nog wat lezen en dan op tijd het licht uit. Om 0600 uur loopt de wekker weer af.