op weg naar de Ngorongoro krater

En dan is het weer koffers pakken. Het Serengeti zit erop. Wat een indruk heeft deze plek op ons gemaakt. De wekker loopt om 0615 uur af. Ik ben vanaf een uur of 5 min of meer in zo'n slaap/waak toestand. Als het licht aangaat, wil ik mij het liefst nog een keer omdraaien, aan de andere kant ben ik ook weer net te wakker. Dat laatste is in deze situatie beter om te hebben want ik moet immers toch op staan.

Marco gaat als eerste douchen, ik volg op mijn gemak. Zodra hij klaar is, gaat hij alvast de rekening betalen voor dat het straks superdruk is bij de receptie met alle mensen die vandaag vertrekken. Ik kan dan intussen op mijn gemak mijn ding doen en het koffer inpakken. Bij het ontbijt worden we verrast en mogen we aan een grote tafel op het terras plaatsnemen. Kunnen we nog een keer geniete van een ontbijt met uitzicht. En wat voor een uitzicht. Ali had al aangegeven dat we vandaag een late lunch zouden krijgen, dus we moesten als het even kon stevig ontbijten. Dat is wel redelijk gelukt denk ik.

Na een laatste check in de kamer, gaan we naar de receptie. Ali is er al en onze koffers kunnen meteen door de auto in. Als alles is ingeladen, vertrekken we. Het is iets voor 0800 uur. Als we het pad zijn afgereden dat naar ons hotel leidt, zit er een afscheidscommittee voor ons klaar. Een groep bavianen zit langs de kant van het weg (ik noem het weg, maar in principe is het gewoon een onverhard pad met stenen en kuilen). Zo grappig. 1 minuut later staat er een jeep stil langs de kant. Ze hebben iets gezien. Een leeuw ligt verder weg op zijn gemak in het openstuk in de zon. Ali geeft aan dat hij gisteren op zoek is geweest naar dit mannetje. Het is ook zodat we aan het begin van onze game drive op dit stuk zijn geweest, een rondje hebben gereden en toen weer terug naar de toegangsweg zijn gereden. Nu snap ik waarom. Zodra wij enigszins in de buurt komen, staat het mannetje op en loopt op zijn gemak bij ons vandaan. De bavianen die in de buurt zitten, kiezen eieren voor hun geld en klimmen snel de dichtstbijzijnde boom in.

We keren om en gaan naar de doorgaande weg die ons naar de hoofdweg zal brengen. Iets verder op staat de enorme kudde waterbuffels die wij gisteravond van ons balkon hebben gezien. We worden goed in de gaten gehouden wanneer we passeren. Ali heeft de vaart er goed in zitten. De jakhals die een paar minuten later de weg overspringt, haalt het allemaal maar net. De Dikdiks hebben ook besloten nog een keer hun snoet te laten zien. Wellicht willen ze zeker weten dat we ook echt vertrekken vandaag. De nijlpaarden hebben het voor gezien gehouden. Er ligt er nog maar een wanneer we de plek passeren waar ze tot gisteren massaal op de droge lagen.

Het weer is goed, maar het waait wel. En zo rijden we door, door de ogenschijnlijk lege grasvlakte. We zien in de verte nog een paar auto's stil staan ongeveer op de plek waar we gisteren de 2 mannetjes leeuwen zagen liggen, maar verder zien we niks. Na 20 minuten draaien we de hoofdweg op. Nog geen 10 minuten later zien we 5 waterbuffels heel dicht langs de kant van de weg staan. Wanneer we heel dichtbij komen, lopen ze weg. Het komt nu allemaal te dichtbij. Amper 50 meter verder trapt Ali op de rem en roep lions…look lions on the small hill….en ja hoor daar ligt madam en zit meneer naast elkaar de verte in te kijken. Zij hebben de waterbuffels ook gezien. Het is natuurlijk altijd de moeite waard om je kansen te berekenen. Aangezien het mannetje zich na een paar minuten lui bij het vrouwtje voegt in het gras, gaan we ervan uit dat men het plan van aanpak even in de ijskast zet. Wat zo mooi is, is dat de dieren volledig opgaan in de omgeving omdat hun vacht min of meer dezelfde kleur heeft als het dorre gras. Als ze niet bewegen, kun je ze gewoon ongezien passeren.

En door….het stof waait ons om de oren. Gelukkig zitten we in de auto, maar toch op een gegeven moment voel je gewoon dat je neus droog is van de stof en je ruikt het ook. Rond 0835 draaien we rechtsaf de doorgaande weg op.  Niet alleen mensen blijken van ochtendgymnastiek te horen. We zitten amper een paar minuten op de hoofdweg of er rent een hyena over de weg en hij heeft er zin an. Hij blijft bijna een volle minuut voor onze auto rennen. Uiteindelijk halen we hem met gepaste snelheid in wanneer hij meer aan de linkerkant gaat rennen. Zodra wij hem passeren schiet hij de savanne op om verder op adem te komen. Nou als dit geen geweldig afscheid van de Serengeti is. En dat alles binnen 1 uur na vertrek….hoe gek wil je het hebben.

Plotseling stopt Ali en stapt hij uit. Blijkbaar hebben we linksachter lek gereden. Hij had het natuurlijk al aan het sturen gemerkt, wij hadden niks in de gaten. De band moet uiteraard verwissel worden. Wij stappen uit. Gelukkig staan we qua wind aan de juiste kant van de weg, want we hebben de wind in onze rug wanneer we naar de auto kijken. Dat betekent dat wanneer er een auto passeert de stof het merendeel de andere kant opwaait. Maar met de leeuwen die we nog geen 15 min geleden langs de kant van de weg hebben gezien in ons achterhoofd, hebben we toch ook wel zoiets van OK…staan we hier zo maar op de open vlakte, god weet wat er zich allemaal in dat gras achter ons bevindt. En dan is het natuurlijk altijd leuk om afdrukken van leeuwenpoten langs de kant van de weg in het zand te zien liggen. Gelukkig zijn er meer mensen onderweg en stopt er een jeep bij ons om te helpen. Ca 50 m voor ons staat ook een jeep met een lekke band en hij krijgt ook hulp van een collega. Wellicht is dit een ongeschreven regel tussen de gidsen. Zodra je pech hebt help je elkaar. Wij zijn er ook heel blij mee en na 15 min kunnen we weer door. Het is een wonder dat we niet eerder lek hebben gereden op deze wegen.

Tegen 0920 uur zijn we bij de picknickplek waar we eergisteren ook waren. Hier moet Ali wat papierwerk doen en maken wij van de gelegenheid gebruik om een sanitaire stop in te lassen. Hier zijn de toiletten net nieuw en schoon dus vandaar dat we hier snel even uit de jeep de gaan. Het is een korte stop. Rond 0945 uur rijden we onder de poort door die op de grens staat van het Ngorongoro Conservation Area en het Serengeti Park. Dat is het moment dat we de Serengeti officieel achter ons laten. Het landschap is nog steeds ogenschijnlijk leeg. Af en toe zien we een Topie of Grantgazelle lopen of een paar struisvogels. Even later draait Ali van de hoofdweg af. Dit is blijkbaar een iets kortere weg op naar de Olduvai Gorge. Olduvaikloof is een 50 km lange ravijn in het oostelijke deel van de Serengeti. Het ravijn wordt ook wel de wieg van de mensheid genoemd en is een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen ter wereld. De ontdekkingen die hier gedaan zijn, hebben het inzicht in de evolutie van de mens belangrijk verdiept. De opgravingen zijn in 1950 begonnen en gaan nu nog steeds door. We bezoeken het museum. Nadat we de 4 kamers hebben doorlopen, we hebben echt niet alles gelezen maar wel heel veel, gaan we door naar de presentatieruimte. Dit auditorium ligt buiten en biedt een prachtig uitzicht over de kloof waar de opgravingen worden gedaan. We krijgen een korte lezing van een van de medewerkers over de vondsten die hier zijn gedaan. Het is echt heel interessant om te zien en te horen wat hier gevonden is.

Het is inmiddels 1130 uur wanneer we weer onderweg zijn. Het is nog ca 2 uur tot aan de lodge. Langzaamaan verandert het landschap van droog beige grijs gebied naar dichtbegroeid bosrijk gebied met die typische rode kleigrond. We maken nog een korte stop bij een punt waar je een fantastisch uitzicht over de krater hebt. Op de heenweg zijn we hier doorgereden. Wanneer we verder gaan naar de lodge draaien we vanaf de parkeerplaats meteen links de weg op. Als we rechts waren gegaan, waren we weer bij de toegangspoort uitgekomen. Vanaf de parkeerplaats is het nog een 45 min voor we bij de lodge zijn. De weg is smal en leidt door dichtbegroeid bos. Af en toe hebben we links van ons een fantastisch uitzicht over de krater. Om 1315 uur komen we bij de lodge en hoe kan het ook anders, kort voor we door de toegangspoort rijden zitten er een paar bavianen op de weg. Een welkomstcomité zullen we maar zeggen. 

Nadat we hebben ingecheckt brengen we onze spullen naar de kamer. Ook deze lodge heeft weer allemaal huisjes met diverse kamers. En onze kamer heeft (wederom) een magnifiek uitzicht. Dit keer over de krater. Het is echt heel gaaf. De kamer is mooi ruim en heeft een soort serre met een zitje. Hier kun je op je gemak genieten van het uitzicht en later in de middag van de dieren die langs je raam lopen. Bij het inchecken had men ons al verteld dat we 's avonds na het diner alleen onder begeleiding van een bewaker naar onze kamer konden i.v.m. de wilde dieren. Na de lunch, met uitzicht…, gaan we terug naar de kamer voor een relaxte middag. Vanmiddag hoeven we niks en doen we niks. Het is trouwens de eerste keer dat we zonder klamboe slapen. Ook is het hier gemiddeld net wat frisser dan op de andere plaatsen waar we zijn geweest. Niet zo gek. De Sopa Serengeti lodge lag op 1650 m boven zeeniveau, de Sopa Ngorongoro lodge ligt op 2377 m. Dus we hebben weinig last van de muskieten.

Tegen het einde van de middag lopen er 5 waterbokken waarvan 1 kalfje onder onze raam. Het is zo gaaf om te zien. Zeker het kalfje, die heeft van tijd tot tijd rare bokkesprongen. Zo grappig om te zien. Er staan trouwens ook bordjes in de tuin, don't walk beyond this point - wild animals….dat is dus niet voor niks.  Rond 1900 uur gaan we eten. Lekker flesje wijn erbij. Nog even genieten van de mooi zonsondergang en het uitzicht voor het donker wordt. Ook hier wordt het eten in buffet opgediend, maar we hebben wel vlees van de BBQ. Ook niet verkeerd.

En dan zit de dag er weer op. Morgen is het nog een keer om 0600 uur opstaan voor een dagje krater.