the End

En dan is het zo maar ineens 4 oktober….het zit erop….vandaag gaan we naar huis…..

Rond 0700 uur staan we op en kleden ons aan. Nog een laatste check in de badkamer en dan kan alles definitief de koffer in. Mochten we iets vergeten dan is dat nog geen ramp, want dan kan De'Vonna het evt. opsturen. Tegen 0800 uur zijn we beneden voor ons laatste ontbijtje.

De meeste spullen liggen al in de auto en na het ontbijt gaan de laatste tassen erin. En dan is het tijd om afscheid te nemen. Dit keer hebben we er iets meer moeite mee dan normaal. Maar we hebben al plannen klaarliggen en als het allemaal gaat gebeuren zoals gepland, duurt het dit keer geen 6 jaar voor we elkaar weer zien.

Iets voor 0900 uur zitten we in de auto. Voor we de snelweg op rijden, moeten we eerst nog even tanken, anders staan we op een gegeven moment zeker stil. Het weer is super ergens rond de 20-25ºC. Het eerste stukje snelweg gaat goed, maar dan pikken we toch nog een laatste stukje van de spits mee. Het rijdt langzaam, maar het rijdt tenminste. Bij de San Mateobrug is het ook nog even Zwaan Kleef Aan. Het grappige is dat je overal in de US met creditcard kunt betalen, dit is al sinds jaar en dag het geval. Cash is nog net geen zeldzaamheid, maar het is in ieder geval een minder vaak gebruikte betaalmethode. Sterker nog de hele week hebben we geen cash bij de hand gehad. Alles met kaart betaald, maar dan kom je bij het tolpoortje van de San Mateobrug….dan kun je of met je Fasttrackkastje betalen - en dat hebben wij als toerist zijnde helemaal niet - of (en je voelt hem al…) met cashgeld. We hebben creditcard….helaas…no go. De kassier deelt ons mee dat men ons een factuur zal sturen, we weten dus met zekerheid dat we straks na de vakantie nog een naheffing van HERTZ tegemoet kunnen zien.

Na de tolpoortjes rijdt het verkeerd goed door en tegen 1030 uur zijn we bij de locatie waar we de huurauto moeten inleveren, dat ligt net voorbij het vliegveld. De nacontrole stelt niet veel voor en we kunnen gelijk door naar de trein die ons naar de vertrekhal brengt. We zijn al ingecheckt, maar we moeten toch nog naar de balie om onze bagage af te geven. Hier krijgen we meteen onze boarding passen. En dan is het door naar security. Terwijl we naar de check lopen, worden we gecontroleerd door een 'snif dog'.  Ik ben goed gekeurd denk ik want de hond heeft mij 3x besnuffeld en niks aan de hand. Je moet door blijven lopen, maar veel mensen vinden de hond of eng of weten niet hoe of wat want ze blijven stil staan. Een zelfs met zijn armen omhoog zo van ik geef me over. We hebben het spelletje af kunnen kijken, dus wij lopen gewoon door. De scan van de spullen gaat hier weer heel anders dan op Schiphol. Alleen je laptop hoeft uit de tas, de riem mag om blijven, schoenen mogen aan blijven. Alleen de vloeistoffen moeten uit de tas worden gehaald en die mag ik dan vervolgens in een andere tas erbij stoppen….in mijn beleving had ik het dan gewoon in de tas kunnen laten zitten waar het zat, maar goed, zo willen ze hebben dan krijgen ze het zo.

En dan staan we om 1130 uur in 'Niemandsland'. Nu is een vliegveld over het algemeen niet altijd een gezellige plek, maar vaak heeft men dan wel nog wat winkeltjes of eetgelegenheden waar je je tijd kunt doden. SFO Airport heeft dit niet echt. Er zijn maar een paar winkeltjes en een paar eetgelegenheden en dat was het dan wel. Nu hebben we niet veel nodig in de zin van niks, dus de winkeltjes worden overgeslagen. Een kop thee en koffie gaat er wel in. Vlakbij de gate zijn 2 opties. Bij de minst drukke gaan we in de rij staan en drinken op ons gemak een ons drankje. De KLM-kist is op tijd geland en we zullen dan ook op tijd vertrekken.

Tegen 1300 uur gaan we boarden. De boarding is in zones verdeeld en dat werkt goed. De mensen gaan ook allemaal keurig in de rij staan. Ook dit keer hebben we hele goede stoelen, meteen 1e rij na de businessclass bij de deur. Gelukkig is dit geen tochtgat net als op de heenreis. Het boarden duurt even, maar ja een grote kist is natuurlijk niet binnen 5 minuten gevuld. De vlucht duurt slechts 9.5 uur i.p.v. 10. Niet slecht, maar goed uiteindelijk duurt het taxiën voor we kunnen vertrekken ruim 30 minuten dus dat voordeel zijn we al kwijt. De komende week is het Fleet Week in San Francisco. Vandaar ook dat we gisteren een supergroot marineschip in de haven zagen liggen en diverse matrozen en mariniers in op Fisherman's Wharf en in de stad zagen lopen. En in dat kader zullen de Blue Angels -

Het vliegdemonstratieteam van de United States Navy - hun vliegkunsten vertonen en die kunststukjes moeten natuurlijk geoefend worden. Daardoor is een deel van het luchtruim afgesloten hetgeen de vertrek- en landingsmogelijkheden vanaf SFO beperkt. Als we geluk hebben, kunnen we het team zien oefenen. Uiteindelijk vertrekken we met ca 45 min vertraging overigens zonder het team in actie gezien te hebben.

Al vrij snel nadat we vertrokken zijn, vallen zowel Marco als ik in slaap. Het eerste drankje hebben we nog meegekregen maar daarna eigenlijk niks meer. Als ik wakker word, is het 'donker' in het vliegtuig en ligt het merendeel van de passagiers te dutten of kijkt naar een film of wat dan ook op het schermpje voor hun. Ik val weer in slaap en als ik dan weer wakker wordt, is het tegen 0545 uur CET (en inmiddels is het ook 5 oktober) en moeten we nog ca 3 uur vliegen. Niet slecht, hebben we uiteindelijk toch ca 6-6.5 uur geslapen. Hopelijk helpt dit mee tegen de jetlag.

Gelukkig is het weer in Nederland net zo goed als in San Francisco, kunnen we in ieder geval weer geleidelijk wennen aan onze dagelijkse routine. Rond 0900 uur landen we op de Polderbaan en tegen 0915 uur staan we aan de gate. De vlucht is goed verlopen, zij het dat we onderweg zo nu en dan best wel wat turbulentie hebben gehad. Omdat we dicht bij de deur zitten, kunnen we ook snel het vliegtuig verlaten. Bij de douane kunnen we min of meer zo doorlopen en dan is het even wachten op de bagage. Als we die hebben, kunnen we voor onze auto bellen die in de valet parking staat. Buiten moeten we even wachten, maar dat is niet erg. In het zonnetje is het best goed toeven. Uiteindelijk zitten we een uur nadat we touch down hadden in de auto op weg naar huis.

De reis naar huis schiet op, maar dan horen we op de radio dat bij Empel de snelweg is afgesloten en dat er een traumaheli is geland. En helaas zijn we net de afrit van de A15 voorbij…de wachttijd loopt op tot 2 uur. Hier hebben we, net als vele anderen geen zin in. Gelukkig kunnen we bij Zaltbommel de snelweg af en volgen we een omleidingsroute. Uiteindelijk komen we een 1/2 uur later thuis dan gepland, maar goed dat zij zo. We gooien de koffers in de garage en rijden meteen door naar Eindhoven om onze katjes bij mijn ouders op te halen. En dan zit het er echt weer op.

Wederom een supergave reis, met heel veel hoogtepunten. Canada is zeker qua natuur een supermooi land. Natuurliefhebbers kunnen hier echt hun hart ophalen. Ik denk dat wanneer je geen natuurliefhebber bent, je dit wel wordt in dit land.

We vonden het leuk dat jullie met ons meegereisd hebben en bedankt voor de leuke reacties die we gaandeweg de reis hebben gekregen via de blog dan wel via social media. Altijd leuk om te krijgen en te lezen.

De plannen voor volgend jaar zijn al in een 'ruwe schets' gemaakt en zullen in de loop van de komende maanden bijgeschaafd worden en meer vorm krijgen. Waar het naar toe gaat……dat blijft nog een lekker een verrassing. Mocht je tijd en zin hebben, reis dan maar weer gezellig met ons mee. So Long :-)