Isabela Island - Galapagos

Ondanks dat ik gisteren zowat de hele dag op bed heb gelegen, niet dat ik de hele tijd heb geslapen, heb ik vannacht toch goed geslapen. Wel een paar keer wakker geweest mede ook door het geschud van de boot, want de deining is best stevig op weg naar Isabela. Marco heeft ook redelijk geslapen, hij was ook moe. Dat snap ik met 3 vrij pittige en redelijk diepe duiken.

Om 0630 uur staan we naast ons bedje en maken ons klaar voor het ontbijt. Inmiddels zitten we in rustiger vaarwater en dat merk ik ook meteen aan mijn maag. Ondanks de hele goede pilletjes die ik heb, heb ik rondom Wolf en Darwin Island toch wat last van mijn buik gehad, zeker omdat de boot daar meer heen en weer schudde. Nu heb ik alleen last van mijn nek, eigenlijk meer net van de spieren meteen onder mijn achterhoofd. Heel irritant.

Bij de briefing na het ontbijt krijgen we te horen dat toch alle flessen weer met nitrox zijn gevuld. Goed nieuws dus. Dat duikt toch net iets fijner vind ik. Ook krijgen we te horen dat het heel koud kan zijn tijdens de duik en dat het advies is wat meer lagen aan te trekken. Marco en ik hebben niet veel keuze, we hebben al een 7mm pak. Als ik naar buiten loop roept Jimmy dat hij voor mij een duikshirtje heeft. En Marco krijgt ook nog een extra hesje voor onder het duikpak.  We hebben nog een uur voor we onze 1e duik gaan maken, dus we gaan nog even terug naar de hut. Nog even op bed liggen. Als ik na een paar minuten naar buiten stap, zie ik dat ik gezelschap heb. Een fregatvogel (mannetje, ivm rode keelzak) zit op zijn gemak op de lier die de zodiac omhoog houdt - 's avonds na de laatste duik worden beide zodiacjes altijd omhoog gehaald en hangen dan langs de boot. En hij blijft gewoon zitten. Ik heb snel wat foto's gemaakt en als ik dichterbij kom, zit hij mij gewoon aan te kijken van doe maar wat je wilt, ik zit waar ik zit.

Dan is het zover, we gaan het water in. We hijsen ons weer in het pak, dat blijft altijd wel een gedoe. En ik ben er ook wel achter dat wanneer je net als ik nepnagels hebt, dit niet de meest geschikte hobby is. De ene na de andere nagel hangt aan een zijde draadje.  Ook al heb ik alles al kort gevijld, het blijft irritant wanneer je je pak omhoog moet trekken.  Ach ja, je moet er wat voor over hebben als je wat wilt zien.

Deze duikstek is toch wel weer en bijzondere en hopelijk gaan we zien wat deze stek zo bijzonder maakt. Vandaag hebben we weer een postive decent, oftewel je hebt al lucht in je jacket zitten zodat je weer boven water komt zodra je je in het water hebt laten vallen. Iedereen OK en we gaan naar beneden. Het is idd best fris, maar niet zo koud als we al eerder hebben meegemaakt. We zakken af naar een meer of 30 want daar is het doen. Via een smalle engte tussen 2 rotsen door zakken we langzaam af. Het einde is nog bereikt, en zo lang is deze passage niet, of Jessie geeft al het teken.

Als ik nog een paar meter doorzwem zie ik het dier in zijn volle glorie rond zwemmen. Het valt nog iets of wat weg tegen de donkere achtergrond - het zicht is op deze diepte ca 10 m - maar daar issie dan: de Mola Mola oftewel Maanvis. Deze vis kan een doorsnede van 3 m krijgen. En groot is hij - kan niet zien of het vrouwtje of mannetje is. Rechts van deze Mola Mola zwemt er nog een. Dan krijg ik een koud masker in mijn gezicht van de thermo cline, maar dat geeft niet. Is het zicht wel beter en gelukkig voelt deze niet zo koud als die van Darwin en Wolf Island.

De 2e Mola Mola heeft het wel gezien met ons en zwemt gauw weg. Het lijken heel onhandige dieren, maar snel zijn wel. We zetten koers naar de linker kant van de duikstek, we moeten de rotsen links van ons houden om in het rustigere deel van de baai te komen. We hebben nog maar een paar meter gezwommen of er hangen 3 Mola Mola's bij elkaar. Heel rustig en gracieus. Marco zakt af om het tafereel wat beter te kunnen filmen. Bij 33 m houdt hij het voor gezien, maar Jimmy neemt de camera over en gaat dichterbij. De Mola Mola's vinden het  prima, houden Jimmy wel in de gaten, maar blijven min of meer hangen waar ze hangen. Op deze plek is namelijk een cleaning station dat wil zeggen hier zitten poetsvissen die andere vissen ontdoen van parasieten, aanhangsels etc. En de Mola Mola's zijn eigenlijk net met een schoonmaakbeurt bezig. Uiteindelijk hebben we een stuk of 8 Mola Mola's gezien. Heel bijzonder.

Het is wat onrustig en chaotisch deze duik omdat we met de 2 groepen samen zijn gekomen. Het zicht is niet zo super zeker wanneer we op een lagere diepte zitten, is het zicht heel slecht. Net of je in een verdunde melkachtige vloeistof zwemt. Uiteindelijk krijgen we de groepen weer bij elkaar zoals het moet en kunnen we op ons gemak samen door. Er is hier best veel te zien op het rif. Diverse hele kleine naaktslakken, schorpioenvissen, zeesterren en koraal. De Galapagos Bullheadshark hebben we nog niet gezien. Ik heb het nog niet uit mijn gedachten 'zou leuk zijn als we die ook een zien' als ik er een veilig in een rotsspleet zie rusten. Het is een heel grappig compact haaitje om te zien. En voor de mens ongevaarlijk.  Wanneer we net in de zodiac zitten, we hebben dan een 1/2 uur gedoken, schiet er een zeeleeuw door het water. Die hebben we helaas gemist, maar we hebben nog 2 duiken te gaan. Op ons gemak cruisend langs een paar rotswanden gaan we terug naar de boot. Op de rotsen zien we de blue footed boobies zitten en de zeeleguanen uitrusten. Zou mooi zijn wanneer we die ook nog onderwater tegen kwamen.

De 2e duik vindt binnen het uur plaats, dus om of uitkleden doen wij niet. Heb je net alles uit, moet alles weer aan. Het weer lijkt ook wat beter te worden. Als we net zijn afgedaald naar een meter of 8 - 9 schieten er 2 zeeleeuwen door onze groep heen. Zij willen graag spelen. Het is lastig ze te volgen want zijn die beesten verschrikkelijk snel zeg. Niet te geloven. Ook zien we aalscholvers door het water schieten op zoek naar eten. Wist niet dat die beesten zo diep kwamen. Ook de aalscholvers zijn net torpedo's. Het zicht is niet veel beter dan vanmorgen en zeker wanneer we weer wat hoger komen, is het hooguit een paar meter. Ook nu komen we weer een paar keer een Galapagos Bullheadshark.

Wat eigenlijk het meest bijzondere tijdens deze duik was, was dat we 2 zeeschildpadden tegenkwamen die probeerden te paren. Dat zie je toch niet zo snel.

Terug aan boord is het wel droge kleren aan, want we gaan lunchen. Daarna hebben we nog een uur de tijd voor de volgende duik. Het irritante van een laatste duik is, dat je duikspullen die je aan moet zijn afgekoeld en het in eerste instantie best koud aanvoelt wanneer je je natte kleding weer aan moet. De laatste duik is een ondiepe duik, dat wil zeggen we blijven boven de 20m. Uiteindelijk hebben we de meeste tijd tussen de 5-10 gezwommen. Het was in het begin erg rommelig en ik had dan die voor mijn neus, dan die weer tegen mij aan…het was lastig een plek te vinden. Daniël uit Canada is helemaal een ongeleid projectiel. Die is zo enthousiast dat hij nergens rekening mee houdt dus die kom je overal en nergens tegen. Onderwater erg irritant zo nu en dan….of beter gezegd zo nu en dan es niet. Maar ik vind mijn plek en Marco ook en we zwemmen rustig achter Jessie aan. We zien weer een slapende schildpad, maar als we dichterbij komen is hij toch wakker en zwemt weg. Even verderop zie ik een pijlstaartrog in het zand ingegraven liggen. Even later word ik met geweld ingehaald door groene schildpad die ik nog net langs mij af zie schieten en ik heb mij nog niet goed wel omgedraaid of er schiet een hele grote pijlstaartrog een paar meter voor ons de omhoog het rif op.  Op het einde van de duik is de deining best stevig en we zwaaien op en neer door het water. Het grappige is wel dat er weer een paar zeeleeuwen onder en tussen ons door schieten. Ze kijken je ook echt aan als ze gekke kapriolen uithalen. Dit keer zijn wij samen met Olaf en Karin als laatste boven en ik heb nog ruim voldoende lucht over. Ook wel es fijn voor de afwisseling. Ik moet sowieso zeggen dat ik vandaag een hele goede dag had qua verbruik en alles.

Wat minder fijn is, is de spierpijn in mijn nek die zich lijkt uit te breiden . Hoe ik er aan kom, ik kan er alleen over speculeren. Ik denk dat het toch een gevolg is van het feit dat ik eerder deze week op Darwin een duikfles boven op mijn hoofd heb gekregen toen we ons van de zodiac het water in lieten vallen. Ook al leek het niet super hard te gaan, het is wel een gewicht wat je in eens op je hoofd krijgt, het was hard genoeg in ieder geval o het veiligheidsglas van mijn duikcomputer te laten barsten. En mijn buik rommelt ook weer….het is ook elke keer wat. Maar goed, voor vandaag zit het erop. De kapitein heeft inmiddels koers gezet naar Roca Blanca en Pincon Island. Daar zullen we vannacht tegen 0500 uur aankomen. Op weg daar naartoe steken we de evenaar over. Ook wel grappig zo midden op zee.

's Avonds na het eten worden we verrast door een grote cake die de kok voor ons heeft klaar gemaakt ter gelegenheid van ons 25-jarig jubileum. Immers we maken onze reis ook daarom. Uiteraard krijgt iedereen een stuk cake dan wel meer als ze blieven, want alleen krijgen we het niet op.

Dan zit het er alweer bijna op. Het is snel gegaan en ook weer niet. En als ik heel eerlijk ben, ik vind het ook niet erg dat het er morgen op zit. Nog 2x vroeg op staan. Morgen sowieso omdat we op tijd gaan duiken. Om 0530 op staan en om 0600 uur duiken. Hopelijk lukt het dat ik mee kan, want de hoofdattractie van de volgende site is: grote Mantarog…..o ja en er schijn ook nog wit- en zwartpuntrifhaaien rond te zwemmen…..