San Francisco

Vandaag staat een bezoekje aan SFO op het programma. Nadat we hebben gegeten en opgeruimd, gaan we op pad. Tegen 0930 uur zitten we in de auto en rijden in principe na de spits richting de stad, maar je weet het maar nooit hier. Wat voor ons redelijk druk is, is hier enigszins rustig. Dus het is enigszins rustig op de weg. Vannacht heeft het geregend, maar daar nu schijnt de zon. Zoals eigenlijk altijd wel het geval is wanneer we hier zijn. Het is slechts 52 km…oh chips nee..in Canada rekenen ze met KM maar hier zijn het mijlen…het is dus net een stukje verder van 52km…..

Dit keer gaan we over de Bay Bridge de stad in. Daar is het wel druk en het duurt ca 30 min van stilstaan, iets vooruit en weer stilstaan voor we bij de tolpoortjes zijn en door kunnen. Na de tolpoortjes wordt het verkeer druppelsgewijs middels verkeerslichten doorgesluisd en dan rijdt het gewoon normaal door. Voor ons is 30 min file rijden met voornamelijk stilstaan druk, maar voor De'Vonna not bad at all, it went well….

De stad in is even een dingetje. Het is er druk en het is nog even vooral stilstaan maar dan rijdt het. Bij Union Square kunnen we de auto in de ondergrondse parkeergarage kwijt. En even later staan we midden in de stad - inmiddels is het 1130 uur. Het is hier wel het deel waar je je geld goed kwijt kunt gezien de designer shops in de directe omgeving. Maar het window shoppen is best leuk.

Voor lunch gaan we naar the Cheesecake Factory. We hebben geluk en krijgen, na 20 min wachten, een tafel op het terras, met uitzicht over Union Square. De kaart is uitgebreid maar we kunnen uiteindelijk toch een keuze maken. Ik ga voor een Tuna Tataki salade en Marco voor een burger. Het is de laatste dag in de US, dus nu kan het nog. Het is goed toeven op het terras. Na deze verwennerij gaan we naar beneden. De'Vonna had aan de hand van mijn proefmonsters wat ideetjes voor een nieuwe geur opgedaan, maar helaas de merken worden niet bij Macy's verkocht.

We gaan door naar Powell Street, hier is het keerpunt van de Cable Car. Heel toeristisch….maar dat vinden wij lekker belangrijk..het is fun om met de ouderwetse Cable Car naar Fisherman's Wharf te gaan. De'Vonna en ik gaan alvast in de rij staan terwijl Marco intussen de tickets koopt. Het is ook wel weer een feestje van herkenning. Oh toen zijn we met jou van die richting gekomen en toen hebben we dit en dat….heel grappig hoe deze herinneringen weer boven komen drijven.

Na een klein kwartiertje wachten, kunnen we intappen. Gelukkig is er plaats op de buitenbankjes. Tijdens het wachten zien we de machinisten aan het werk. De Car op het draaipunt rijden, dan manueel de Car in de juiste richting draaien en dan naar de opstapplaats een paar meter verder rijden. Best wel pittig en wij zijn wel enigszins de mening toegedaan dat dit voor een vrouw toch wel een tandje te pittig kan zijn. Dit zal niet gauw een baantje voor vrouwen zijn, maar wat blijkt, onze machinist is een dame! Eenmaal bij Fisherman's Wharf gaan we eerst links af richting Chirardelli, daar hebben we op het strandje een goed zicht over de beroemde brug. Het is wat heiig dus het zicht is niet helemaal super maar we hebben hem weer gezien. Even baal ik van het feit dat ik mijn camera niet bij me heb, maar ik weet ook dat ik niet de foto's zou kunnen maken die ik graag zou willen maken met de lens die ik nog over heb. Dus vandaag moet het mobieltje maar volstaan.

Na dit 'strandbezoekje' lopen we terug en gaan richting Pier 39. Onderweg is het ook weer een feestje van herkenning. Hier hebben we toen gegeten met zijn vieren, hier was dit en daar was dat…..Het grappige is dat een oud-lid van onze fotogroep op dit moment ook in SFO is en vandaag naar Alcatraz gaat. Ik had al gekscherend op Facebook aangegeven, oh dan zie ik je morgen ;-). Marco had het ook al gezegd. Maar goed, dan is de kans in deze grote stad natuurlijk nog klein. Anyway, eenmaal bij Pier 39 krijg ik een sterk gevoel, we gaan Jules en Vanessa tegenkomen. Verder niet meer bij stil gestaan en we slenteren op ons gemak naar de zeeleeuwen die vandaag thuis zijn. Niet meer in zulke grote getale als de laatste keer dat we hier waren, blijkbaar zijn ze in de tussentijd weggeweest en zijn uiteindelijk kleinere aantallen teruggekeerd, maar ze zijn er. Gelukkig staat de wind goed en ruikt het niet zo sterk. Wonderbaarlijk hebben we een heel helder zicht op Alcatraz. Dat is toch ook wel een intrigerend stukje SFO. We zijn er 2x geweest. Dit jaar slaan we over. We maken wat foto's en slenteren verder. En dan kijk ik min of meer niets ziend op en ja hoor…daar zie ik Jules aankomen lopen en Vanessa loopt er achter aan nog even naar Alcatraz kijkend. Jules moet even kijken wie dat gekke mens is die naar hem aan het roepen is en dan is het gieren lachen brullen. Wie had dat gedacht. Uiteraard moeten we van De'Vonna meteen samen op de foto. En dan is het kletsen met elkaar. Vanessa blijkt jarig te zijn (een kroonjaar voor haar) en SFO is dan natuurlijk een super stad om op je verjaardag te zijn. Jules nodigt ons uit voor een wijntje en uiteraard gaan accepteren we de uitnodiging. Bij een wijnbar op Fisherman's Wharf strijken we neer op het terras. Super gezellig. Later dan verwacht of misschien wel gepland gaan we weer terug naar de Cable Car. Het is iets over 5 en we moeten de auto nog ophalen. Intussen hebben we met Shawn afgesproken om nog even iets met zijn viertjes ergens te gaan eten, dus dat is onze eerstvolgende stop.

Bij de Cable Car kunnen we meteen opstappen. Het zijn dezelfde 2 machinisten als op de heenweg. Bij Union Square stappen we uit. We gaan niet door tot het eindpunt. Dat is niet veel verder door, maar dan hoeven we niet meer terug te lopen. Rond 1800 uur zitten we in de auto en rijd ik richting Alameda. De stad uit gaat beter dan verwacht. Het verkeer schiet lekker op, alleen in Alameda is het wat druk en goed kijken hoe of wat. Het sushirestaurant waar we gaan eten, blijkt een 'oude bekende' te zijn. Tijdens ons eerste bezoek hebbe we hier ook met zijn allen gegeten. Het is er druk en we moeten even wachten. En met even bedoel ik echt maar even, want we hebben de wachtlijst voor een tafel nog niet ingevuld of we kunnen aan tafel. We laten het ons goed smaken en intussen wordt de dag nog es geanalyseerd en de afgelopen week. Shawn rijdt na het eten ook nog door naar Tracy, dus we nemen nog niet echt afscheid.

Eenmaal op de Highway is het in eerste instantie even lastig oriënteren. In tegenstelling tot bij ons, is er hier geen verlichting op de Highway/Snelweg. Maar dan ben ik er enigszins aangewend. Maar het blijft wel goed kijken. Je mag hier zowel links als rechts inhalen, dus als je van rijstrook wisselt is het goed kijken of er iets aankomt dan wel waar de auto rijdt die 'naast' je rijdt. Zonder kleerscheuren komen we in Tracy aan en Shawn blijkt ons op de voet gevolgd te hebben want we zijn nog niet uit de auto of hij komt er ook aan.

Mijn eerste prioriteit is het koffer inpakken, dat is op zich zo gebeurd, maar ik moet er wel even de tijd voor nemen. De nog schone kleren gaan in 1 koffer en de rest in het andere. Het is grappig dat ondanks dat je op de hoeveelheid let die je meeneemt, je toch nog steeds kleding  overhoudt dat je niet hebt gedragen tijdens de vakantie. De'Vonna grapt al dat we nog maar moeten blijven, want we hebben nog kleding over :-).

We drinken nog een glaasje wijn en dan is het bedtijd. We nemen afscheid van Shawn en gaan dan naar boven. Nog even een snelle check of we alles in het koffer hebben dat er in moet en dan is het nog even lezen voor het licht uitgaat.