Kibale Forest

Ineens gaat het licht aan…….nu al…………ja nu al……dat is dan ook snel gegaan. Het is nog donker buiten en terwijl ik mijn tanden sta te poetsen hoor ik in de verte een imam de oproep voor het ochtendgebed doen. Nog even kort onder de douche om iets beter wakker te worden. De kleren voor vandaag liggen al klaar. Het is een reisdag dus we kunnen lekker de korte broek en gympjes aan. De toilettassen en ander spul wat we niet meer in de handbagage hoeven te hebben, gaan de koffer in en dan kunnen we ontbijten.

Het is nog wat schemerig en overal hoor je vogels en nog wat laatste krekelgezang. We zijn de eersten voor het ontbijt. De dame in de keuken is nog bezig met alles klaar te zetten. Wel krijgen we alvast een thermosfles koffie en een thermosfles heet water gevolgd door een menukaartje met keuze uit diverse soorten omelet/gepocheerd of gebakken ei of pannenkoekjes. Het wordt een Spaans omelet en een gebakken eitje met bacon voor ons. Na het ontbijtje blijven we nog even zitten, maar aangezien we geen flauw benul hebben hoe laat het programma begint, gaan we terug naar de kamer en wachten op wat komen gaat. Marco doet nog even zijn ogen dicht en ik ga buiten op het terras zitten. Het is een lekker temperatuurtje buiten en het waait zo nu en dan best stevig. De vogels roepen om beurten en ondanks dat het ze dichtbij ergens in de boom zitten, zijn ze niet te zien. Dan komen er 2 busjes het terrein op gereden. Een van de busjes is voor ons. We hadden dus gerust nog een half uur tot een uurtje langer in bed kunnen liggen, maar goed het is niet anders.

Deze week gaan we met Enock op pad. Zodra de spullen in de auto staan, gaan we op weg naar Kibale. Een rit van ca 5 uur. De hoofdwegen zijn goed begaanbaar zeker de 'snelweg' richting Kampala, die is min of meer net nieuw. We passeren wat wegwerkers, maar hier wordt niet aan het verminderen van snelheid of afzetten met pionnen gedaan. De mannen blijven gewoon hun ding doen en de auto's die voorbijkomen ook. Bij Kampala draaien we links af richting Kibale en de we is meteen wat minder, maar niet slecht. Echter zodra je van het gebaande pad gaat, kom je letterlijk op het zandpad terecht. We passeren diverse dorpjes, groene natuur met weidse uitzichten worden afgewisseld met het Afrikaanse dorpsleven. Overal lopen mensen die iets willen kopen of wat dan ook. De stalletjes met verkoopwaren rijgen zich aaneen. Het ene stalletjes is nog bouwvalliger dan het andere. Of men zit gewoon op de grond en heeft de verkoopwaren op een deken uitgestald. De reis van gisteren bleek toch wat vermoeiender te zijn geweest dan gedacht dit in combinatie met de korte nachtrust zorgt ervoor dat we een paar keer in slaap vallen.

Tegen 1100 uur stoppen we voor een kop koffie en thee. Toen we van de weg gingen dacht ik even waar gaan we terecht komen en voor ik wist draaien we linksaf bij een hotelletje de binnenplaats op en staan we in een mooi aangelegd binnenplaatsje. Het duurt even voor de koffie en thee komt, maar zoals Enock vanmorgen al tegen mij zei doe maar rustig 'this is Africa' :-) Na deze korte stop gaan we door. Bij een van de vele theeplantages die we onderweg zien stoppen we even om foto's te maken. Rond 1300 uur stoppen we voor de lunch. Een goed verzorgd buffet met groenten, gekookte aardappels, rijst pasta, stoof van geiten- en rundvlees en gebakken kip. Ondanks dat dit toch wel een stop is voor veel reisorganisaties, is het eten niet toeristisch. We laten het ons goed smaken. Rond 1400 uur zetten we de reis voort. Eert nog langs een lokale bank want het is toch wel handig om wat Oegandese Schillingen te hebben. Zodra je het geld in handen hebt, voel je je meteen miljonair, het gebeurt immers niet elke dag dat we briefjes van 20000 in onze portemonnee hebben ;-)

Zodra we het 'bewoonde' stuk hebben verlaten is het landschap ook meteen wat dichter begroeid. Het laatste deel van de route al door het gebied van Kibale Forest. Voor ons zien we iets langs de kant van de weg lopen. Het zijn bavianen. Ze hebben geleerd dat er bij de weg eten te halen valt. Links en rechts van ons zitten de verschillende apen uit de groep. Vlak naast ons busje zit een moeder met een heel jong aapje aan haar buik vastgeklemd. Heel schattig om te zien. De apen kijken ons nieuwsgierig aan en ook wel op een manier van ach toe, stukje fruit is wel lekker hoor…. Los van het feit dat we geen fruit hebben, zouden we het ook niet geven. Iets verder op zitten 3 andere apen. Enock heeft gezegd welke soort, maar ik heb alleen Black en White onthouden. Ze hebben in ieder geval een zwart-witte vacht (zou je niet zeggen…) en een mooie franjeachtige pluimstaart.

We zijn nog geen 5 minuten onderweg of de 2e groep bavianen zit midden op de weg. Je denkt toch zeker niet dat ik aan de kant ga. Oh nou als je zo dichtbij komt, sta ik wel op. Weet je wat, ik spring gelijk met nog een groepsgenoot op de auto. Heel uitgebreid gaan de 2 bavianen, het zijn pubers zo te zien, naar binnen kijken of er iets te halen valt. Snel doen we de ramen dicht. Echter het raam aan de bijrijders kant, ze rijden hier overigens links want Oeganda heeft onder Brits bewind gestaan, gaat niet lukken. Dat heeft de linkse van de 2 ook in de gaten en probeert zijn geluk. Enock slaat een paar keer dreigend met een zakje dat hij heeft liggen en de aap kiest uiteindelijk eieren voor zijn geld. Als we weg willen rijden, blijft hij heel brutaal op de auto zitten. We rijden zo zeker 10 meter door. Dan wordt het hem denk ik te heet onder zijn voeten dan wel raakt hij te ver van zijn groep verwijderd want hij springt van de auto af en wij kunnen door.

Even verder op is de ingang naar de lodge. Enock moet zich even inschrijven en ja hoor bij het hutje loopt ook een baviaan op zoek naar wat lekkers. Ook stikt het hier van de vlinders. Heel grappig om te zien.

Bij de lodge, waar we uiteindelijk om 1430 uur aankomen, krijgen we een warm welkom. Het ziet er allemaal heel gaaf uit. Na het welkomstdrankje en een korte tekst en uitleg, worden we naar onze kamer gebracht. Van een kamer kun je niet spreken eigenlijk, maar van een eenkamerhuisje met een aparte doucheruimte. Heerlijk zo midden in de jungle. Wifi werkt alleen bij de receptie, dus dat wordt vanavond of vroeg slapen of toch maar praten met elkaar. Nog even zien wat het gaat worden. Vanavond hebben we in ieder geval elk een breed bedje met klamboe voor onszelf.

Er staat een avondwandeling op het programma. We kunnen of van tevoren eten of daarna. Aangezien we pas tegen 2100 uur terug verwachten te zijn, kiezen we ervoor om van tevoren te eten. Dan liggen we in ieder geval niet met een volle maag op bed. Terwijl we met onze spullen bezig zijn, staat een van de medewerkers voor de deur. In eerste instantie hadden wij hem helemaal niet gehoord, maar de man riep ook zo zachtjes en had niet aangeklopt. Voor het avondeten kunnen we kiezen uit pompoensoep, tilapiafilet of rundvlees of een groente curry en chocolate brownies na. De soep slaan we over, we gaan voor het rundvlees en de brownie. Als we klaar zijn met rommelen gaan we nog even naar de receptie. Het duurt even voor we met de wifi contact hebben, maar dan kunnen we snel een rondje sociaal doen en het nieuws bekijken. Daarna is het tot 1830 uur in de relaxstand. We hebben nog 2 uurtjes. Wellicht dat we al wat eerder naar het centrale deel van de lodge gaan, want om 1800 uur is er entertainment in de vorm van een paar lokale dansen. Altijd leuk om een keer te zien.

Zachtjes begint het te rommelen, dat gaat langzaam over in harder rommelen. En vervolgens begint het flink te gieten. Gelukkig hebben we een paar paraplu's op de kamer.  Intussen laat het onweer ook een paar keer flink van zich horen met een paar flinke knallen. Het lijkt bijna boven ons te hangen. Hopelijk kan de avondwandeling straks nog doorgaan, anders laten we die zijn voor wat het is en gaan we morgenavond op zoek naar Bush Babies en ander wild dat graag in de schemer dan wel donker leeft. Zodra de bui enigszins is weggetrokken, pakken we de paraplu's en gaan richting centrale deel van de lodge. Het paadje dat naar ons huisje leidt, is echt een bushpaadje. Breed genoeg op te lopen terwijl je wordt omringd door het tropische regenwoud. Bij de bar wordt ons vermoeden bevestigd, vandaag geen bushwalk, misschien morgen als het weer het toe laat. Ook al is het droog, de paden kunnen glad zijn en de dieren zijn nog allemaal aan het schuilen. Los van het feit dat er nog best veel water van de bomen afvalt.

In eerste instantie zouden we dus apart van de rest van de gasten gaan eten i.v.m. de bush walk, maar dat zeggen we nu af en gaan samen met de rest eten. Vanavond is er een buffet. Het duurt nog een zeker een 1/2 uur voor we aan tafel kunnen en terwijl we wachten pakken we een kop thee en koffie met een stuk versgebakken cake dat klaar staat in het restaurant gedeelte. Langzaamaan komen de gasten allemaal uit hun schuilplek. Er zijn ca 30 gasten in de lodge: een groep Duitsers, een paar Frans- en Spaanstaligen. Nederlands hebben we hier nog niet gehoord, wat wij helemaal niet erg vinden. Als we net aan tafel zitten kijk ik wat rond en een keer naar boven. Ik weet niet of ik het goed heb gezien, dus ik kijk nog een keer. Ja tocht wel…boven mij hangen een aantal vleermuizen op hun gemak te hangen. Ik vind alles best, zolang ze het maar droog houden.

We beginnen vanavond met een pompoenkerriesoep geserveerd. Nu kan pompoensoep ooit best flauw zijn, maar deze smaakt echt super. Daarbij krijgen we een gegrild stukje knoflookbrood. Bij het buffet kunnen we salade, gebakken aardappeltjes of rijst, gekookte groenten en gebakken banaan, tilapiafilet of biefstuk pakken. Normaal gezien zou ik niet zo snel voor biefstuk uit een warmhoudbak kiezen, toch doe ik het vanavond en ik ben heel blij met mijn keuze. Marco ook trouwens. De biefstuk is supermals en smaakt heerlijk. Als nagerecht kunnen we kiezen uit diverse soorten vers fruit (watermeloen, mango, ananas en sinaasappel) warm appelkruimelgebak met custardsaus en versgebakken cake. Wellicht ten overvloede: het heeft ons allemaal uitstekend gesmaakt. Terwijl we van ons dessert genieten begint ineens de grond onder ons te trillen. De trilling duurt zeker 5 seconden. Niet superhard en het is verder geluidloos, maar wel merkbaar. Althans dat vonden wij en een van de Spaanse dames aan de andere tafel. We zien nog net de lampen na wiebelen van de trilling. Maar schijnbaar zijn wij (samen met die Spaanse dame) de enigen die het gevoelt dan wel opgemerkt hebben. Bij haar aan tafel zitten ze haar raar aan te kijken en als ze onze richting in kijkt, wisselen we een blik van erkenning. We zijn toch niet gek!!!

Gelukkig is het pad naar onze kamer verlicht en lopen we van lamp naar lamp. Helaas hebben we onze buitenlamp niet aangekregen, maar de halvemaan hoog aan de hemel schijnt een beetje bij. Het lukt Marco warempel om meteen het sleutelgat te vinden. Het heeft wel wat zo in het donker door de bushbush te lopen. De vermoeidheid begint weer enigszins door te komen, hopelijk lukt het vannacht wat beter met het slapen. Voor dat dat van start kan gaan, leggen we eerst onze kleren klaar voor onze eerste trekking morgenvroeg en daarna nog even lekker onder de douche. En die douche is écht heerlijk. Kan er uren onder blijven staan.

Tegen 2110 liggen we in bed, nog wat lezen dan gaat het lampje uit. Morgen vertrekken we om 0730 uur, dus 0630 uur moeten we ontbijten. Je raadt het al: 0545 uur loopt de wekker af….heerlijk zo'n vakantie……….