De Dode Zee en Madaba

Na een redelijke nachtrust is het kort voor 0700 uur D-Day. Als we ons hebben aangekleed stoppen we de laatste spullen in de koffers en zetten die klaar voor vertrek.

Kort na 0800 uur zetten we koers richting de Dode Zee. Het is een rit van circa 2.5 uur. Redelijk aan het begin van de  route kunnen we nog een laatste blik op Petra werpen en dan laten we Petra achter ons en slingert de weg zich door het woestijnlandschap met hier en daar een groene pluk aan begroeiing. Ook zien we her en der een eenzaam Bedoeïenententje staan met wat vee. We stoppen bij een punt met een mooi uitzicht over Wadi Arabica oftewel de Arabische Vallei. Hier zien we ook heel duidelijk Israël liggen en dit is ook de vallei waar destijds het vredesakkoord tussen Israël en Jordanië is getekend. De route slingert verder en mocht je last hebben van wagenziekte dan kan dit een aanslag op je buik zijn, gelukkig heb ik er niet al te veel last van gehad.

Op een gegeven moment slaan we rechts af en rijden we op de doorgaande weg van Aqaba naar Amman dan wel omgekeerd. Dezelfde weg die we 9 jaar geleden ook gereden hebben. Redelijk aan het begin van de Dode Zee stoppen we bij een uitzichtpunt. Aan de overkant van de Dode Zee is Israël goed zichtbaar. Achter ons hoog op de rots staat de vrouw van Lot. En eigenlijk het beeld van zijn vrouw. Hier is de plek waar zij destijds in een zoutpilaar is veranderd nadat zij tegen het uitdrukkelijke verzoek niet achterom te kijken toen zij met haar man Lot en haar 2 dochters de stad moesten verlaten, toch achterom had gekeken. Op dat moment is zij in een zoutpilaar veranderd.

De Dode Zee is eigenlijk een meer dat zijn water krijgt uit regen, de rivier de Jordaan en natuurlijke hot springs. De water toevoer is van alle drie nihil. Het meer is 76 km lang en 16 km breed en ligt 411 m onder de zeespiegel. De Dode Zee is daarmee het laagste punt op aarde.
We gaan naar het Ramada hotel. Hier kunnen we gebruik maken van de faciliteiten van het zwembad, dobberen in de Dode  Zee en lunchen. Rond 1130 uur zijn we bij het Ramada hotel en we hebben min of meer tot 1500 uur de tijd. Eerlijk is eerlijk, wanneer je een uurtje bij de Dode Zee hebt rondgehangen, wat hebt rond gedreven en je hebt ingesmeerd met modder uit de Dode Zee dan heb je het ook wel gehad. Het is en blijft echter toch wel een ervaring om in de Dode Zee te drijven.  Het water is warm met her en der een koelere plek, maar over het algemeen is het water warm. En olieachtig, maar dat heeft voornamelijk ook met het zoutgehalte te maken. We smeren ons ook nog even in met modder. Je bent dan net een alien. De modder laat zich redelijk goed afspoelen in het water. Wrijven mag niet, want door de mineralen en het hoge zoutgehalte beschadig je je huid. Daarnaast zijn er douches waar je je kunt afspoelen. Douches is een heel groot woord, want er komen misschien net 3 straaltjes warm water uit de stortdouche. Met shuttle gaan we naar het strand en rond een uur of 1300 ook weer terug. Na een goed verzorgde lunch rijden we door naar Madaba.

Maar eerst maken we stop op Mount Nebo. Deze berg ligt aan het einde van de lange bergketen langs de Dode Zee en biedt een schitterend uitzicht over de Jordaan en de Dode Zee en heel in de verte Israël. Op deze plek zag Mozes het beloofde land vlak voor hij stierf. De kerk die men nu kan bezichtigen is gebouwd ter ere dan wel herdenking van Mozes. De herdenkingskerk bevat hele mooi mozaïeken die zeker de moeite waard zijn.

We gaan door naar Madaba, een stad die in de 16e eeuw werd verlaten en in de 19e eeuw weer opnieuw werd bevolkt. Hier bezoeken we diverse kerken. 2 daarvan zijn ook nieuw voor ons. Een kerk is per toeval ontdekt. Tegen de tijd dat deze werd ontdekt deed het gebouw al lang geen dienst meer als kerk en was het intussen een woonplek voor een Bedoeïenfamilie geworden. Op een dag toen de moeder des huizes weer had gekookt en de resten van het koolvuur wegveegde ontdekte ze per toeval een mooi mozaïek onder de vloer. Deze vloer is ruim 1000 jaar oud en de kleuren zijn nog steeds supergoed zichtbaar. Haar klein- en achterkleinkind laten ons het gebouwtje binnen om de prachtige mozaïekvloer te kunnen zien. Het gebouwtje doet helemaal niet kerkachtig aan en is ook niet als dusdanig te herkennen. Maar vanuit vroegere tijden is  het dat dus wel geweest. Na deze korte stop, in totaal nog geen 20 minuten, rijden we door het centrum van Madaba. Nadat we het busje hebben geparkeerd lopen we naar de kerk die gewijd is aan de onthoofding van Johannes de Doper. Een klein maar leuk kerkje met een gangenstelsel onder de kerk.

Vervolgens brengen we een kort bezoek aan de St Joriskerk. Dit is een Grieks-Orthodoxekerk waar een prachtige mozaïeklandkaart op de vloer ligt. Deze kerk hebben Marco en ik 9 jaar geleden ook bezocht. Na deze stop gaan we door naar Amman waar we midden in de avondspits terecht komen. Uiteindelijk zijn we rond 1745 uur in het hotel. Helaas ligt deze in een wijk met weinig restaurants in de buurt, dus voor het avondeten zijn we min of meer op het hotel aangewezen. Maar voor die paar nachten die we hier verblijven is dat geen probleem.

Nadat we zijn ingecheckt spreken we af rond 1930 weer beneden te zijn om een hapje in de bar te eten. Morgen kunnen we uitslapen. We worden pas om 0900 uur opgehaald.