Jerash & Ajlun

En dan is zo maar in eens de laatste dag samen met De'Vonna en Briana aangebroken. Een uur voordat de wekker afloopt zijn we allebei wakker. Ik heb een goede nachtrust gehad en Marco weer wat minder.

Kort na 0800 uur zitten we samen aan het ontbijt. Het is wat chaotisch. Er zijn diverse grote groepen geweest en het lijkt er op dat men dat niet zo goed aan kan. Na het ontbijt zetten De'Vonna en Briana hun koffers bij ons op de kamer en dan kunnen we gaan. De eerste stop is de historische stad van Jerash (spreek uit Djerash). Vanaf Amman is het circa 1 uur rijden naar Jerash. Het is ochtendspits de stad in, maar de stad uit gaat goed. Het is wel druk, maar niet super hectisch. Het landschap is redelijk groen. In deze regio staan heel veel olijfbomen waar men voornamelijk olijfolie van maakt.

Als we vlak bij de oude stad zijn valt de grote toegangsboog - de boog van Hadrianus - meteen op. De parkeerplaats is niks veranderd, wat wel is veranderd is de bazaar waar we doorheen moeten om bij de ticket office te komen. De verkopers zijn redelijk agressief moet ik zeggen. Nee is geen antwoord en ze proberen een verkoop te forceren door een sjaal gewoon om te hangen zodat je kunt zien of het leuk vindt of niet. Erg prettig is dit niet. De toegang tot deze oude stad valt onder de Jordan Pass dus we hoeven alleen de QR-code te laten scannen om binnen te komen.

Jerash is een van de best bewaarde en meest oorspronkelijke Romeinse steden in het Midden-Oosten.  De opgravingen van deze stad zijn begonnen in 1920. De stad werd in de 3e eeuw BC een stedelijk centrum en in de achtste eeuw liep de stad heel veel schade op door een reeks van aardbevingen. De genadeklap voor de stad viel rond 1112 door Boudewijn II van Jeruzalem tijdens de kruistochten.

Via de Boog van Hadrianus gaan we naar binnen en meteen links ligt het oude Hippodroom. Deze is ook gebruikt voor enkele opnames voor de film Gladiator. Een opvallen kenmerk van deze oude stad is het Ovale Forum. Dit forum heeft een asymmetrische vorm wat uniek is in de Romeinse wereld. Rondom het plein staan 160 Ionische zuilen. Vanaf het forum lopen we via de 600 m lange Cardo verder de stad in. Deze weg is een mooie geplaveide straat waarlangs de belangrijkste gebouwen, winkels en woonhuizen lagen. Bij een van de mooie zuilen langs deze weg staan we stil bij het Nymfaeum - een weelderige openbare fontein uit de 2e eeuw. Hier staan ook een aantal zuilen. Van onze chauffeur hadden we al de tip gekregen en hier staan ook wat verkopers - dat is ook nieuw voor ons de diverse stalletjes in de stad, deze stonden er 9 jaar geleden niet - die de toeristen erop wijzen….wanneer je op een bepaald punt je vinger 'in de zuil duwt' dan voel je de zuil bewegen. Men heeft ook een lepel in de opening gestopt zodat je het ook kunt zien. Het voelt raar om je vingers zo maar onder een dergelijk zware steen te stoppen, maar het kan geen kwaad. Een van de mannen begint ook aan de zuil te duwen en warempel voel je hem echt bewegen. Heel grappig. In eerste instantie dachten wij dat het een grap was, maar het is dus echt waar.

Op ons gemak lopen we door naar het Noordtheater en vandaar lopen we weer langzaam terug via de tempel van Artemis richting het Zuidtheater en de tempel van Zeus. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over het forum en de Cardo. Rond 1230 zijn we weer terug bij de ingang. En was het bij de start van ons bezoek nog heel druk met grote groepen, nu kunnen we op ons gemak goede foto's maken van het Hippodroom en de Boog van Hadrianus zonder dat er allemaal mensen op de foto staan die je er niet op wilt hebben.

Nadat we nog wat hebben gedronken zijn we rond 1230 uur op weg naar Ajlun - spreek uit als Adjloen.  In Ajlun light het fort van Qalat ar-Rabad. Een groots voorbeeld van de Arabische militaire bouwkunst. Het werd gebouwd in 1184-1185 als reactie op de invallen van de Kruisvaarders. Het fort is tot laat in de 18e eeuw door de Osmanen gebruikt. Het is het enige fort wat nooit is ingenomen. Door de hoge liggen - op een hoogte van ca 1200 m -  heb je vanaf het fort een fantastisch uitzicht over de Jordaanvallei.

En dan is het tijd om te lunchen. Het wordt een late lunch. We arriveren pas tussen 1430-1445 bij het restaurant in Jerash. Eerst laat men ons zien hoe ze het platte brood bakken. We - de dames uit ons gezelschap - worden uitgenodigd om het brood in de hete vuuroven op de stenen te gooien. De bakker helpt toch wel even een handje mee. Daarna gaan we lunchen. We hoeven geen uitgebreide lunch zodat we vanavond ook nog wat ruimte hebben voor de laatste avond met ons zessen. Uiteindelijk krijgen we met ons zessen voor drie personen een goed verzorgde mix grill. De lunch was heerlijk en goed van kwaliteit. Voor mijn moeder en mij een beetje jammer dat er lamsgehakt bij zat, maar de anderen hebben zich dit goed laten smaken.

De laatste stop van vandaag is de Koning Adullahmoskee. Dit is door zijn prachtig blauwe koepel een erg opvallend gebouw in de stad. En recht tegenover de moskee ligt een katholieke kerk. Deze 2 geloven gaan heel goed samen hierin Jordanië. Het moet gezegd worden, onze chauffeur weet ook echt ontzettend veel van hetgeen er in de bijbel staat. Maar terug naar de moskee: dit is het grootse islamitische monument van Amman en is gebouwd in 1990 door koning Hoessein ter nagedachtenis aan zijn grootvader. De koepel overdekt een van de grootste religieuze ruimten in de stad. Er is in gebedshal namelijk plaats voor 7000 gelovigen. Voor we de moskee kunnen bezoeken krijgen we eerst een djellaba aan. Ook moeten wij vrouwen onze haren bedekken of door een sjaal of door het gebruik 'capuchon' die aan de djellaba vast zit. Ook moeten we de schoenen uit doen. Het bezoek duurt niet lang, maar is zeker de moeite waard. De binnenkant van de koepel is prachtig.

Terug in het bezoekerscentrum/winkeltje krijgen we thee aangeboden en leidt een van de dames ons rond in de winkel. Alle prijzen zijn zonder BTW en als we iets kopen ondersteunen we ook nog een goed doel. Hier verkopen ze ook de traditionele rood/witte hoofddoeken. De zogenaamde Hatta. Het verschil tussen de rode en zwarte Hatta is: rood is traditioneel Jordaans en zwart is Palestijns. Maar hier in Jordanië kun je allebei dragen. Toch zie je voornamelijk de rode. De dames kunnen deze ook dragen. Om het verschil met de heren aan te geven is dat de heren ook nog zwarte ring- de zogenaamde Egal - over de doek dragen. Als je de Hatta samen met Egal draagt dan heet het geheel Shemag. De dame legt een van de mogelijkheden uit om de doek om je hoofd te wikkelen. Marco is een gewillig slachtoffer. Als een goede Hatta wilt dan moet deze gemaakt zijn van katoen, pasjmina of zijde. De polyester variant kan ook, maar die is Made in China in plaats van in Jordanië. Wij gaan voor 2 katoenen Hatta's inclusief een egal voor Marco. Hebben we toch ook nog een leuk en origineel souvenir uit Jordanië.

Rond 1730 zijn we terug in het hotel. De'Vonna en Briana gaan nog wat drinken in de lobby en mijn ouders, Marco en ik gaan naar boven om te douchen en om te kleden. Eerst regelen we nog even dat we een paar uur langer de hotelkamer kunnen hebben. Dan kunnen we voor we gaan lunchen nog even douchen en de koffers inpakken. Wij moeten om 1800 op het vliegveld zijn dus we worden om 1700 uur opgehaald.

Om 1930 zitten we aan ons laatste avondmaal met zijn zessen. Tijdens het eten passeert de vakantie nog even in vogelvlucht. Een ieder heeft zo zijn eigen hoogte punt. We hebben in de afgelopen twee weken dan ook wel heel veel gezien. Bijna alle zo niet alle high lights van Egypte en bijna alle high lights van Jordanië. Het moet gezegd worden we hebben echt ontzettend vriendelijke mensen onderweg ontmoet. En onze chauffeur in Jordanië was echt top. De man had overduidelijk plezier in zijn werk en ondanks dat hij alleen de chauffeur was, dacht hij pro actief mee. Echt super die man.

Na het eten gaan De'Vonna en Briana douchen en omkleden. Om 2300 uur worden ze opgehaald. Hun vlucht vertrekt dinsdagochtend om 0230 uur naar Frankfurt waar ze na een lay-over van 3 uur doorvliegen naar LAX.