Flores

Kort voor de wekker - die voor 0530 staat geprogrammeerd - ben ik wakker en ik heb goed geslapen. Marco heeft een wat minder goede nachtrust gehad. Ons ochtendritueel gaat snel. Onze kleding ligt al klaar en we hoeven alleen nog de toiletspullen in de koffer te doen, dan kan die ook dicht.

Nog even wat herschikken zodat hij ook écht dicht kan en dan zijn we klaar voor vertrek. Na een belletje met de receptie met verzoek onze koffers te komen halen, zet Marco ze al buiten klaar en wachten wij nog even op de medewerker die de koffers komt halen. Intussen genieten we nog even van het uitzicht op deze vroege ochtend. In de paar bomen voor onze villa zitten een aantal eekhoorntjes die van tak naar tak sjezen. Een aantal volgen elkaars pad en springen vanaf dezelfde tak op precies dezelfde tak van de andere boom. Zo grappig om te zien hoe behendig en snel die beestjes door de boomtoppen vliegen.

Net als we naar de receptie willen lopen, komt de meneer onze koffers ophalen. Dan rijden we ook gezellig met hem mee in het golfkarretje. Eerst even uitchecken en dan snel ontbijten. Het buffet is van 0700 uur officieel open maar je kunt al vanaf 0630 uur eten. Het enige is dat er dan nog niet alles staat. Hetgeen wat wij graag willen eten staat er al, dus ons hoor je niet klagen. Net als we naar boven willen gaan om te zien of onze chauffeur er al is voor de transfer naar het vliegveld zien we om de hoek nog een buffet staan - het buffet dat we gisteren totaal hebben gemist. Hier staat het verse fruit , de chocoladefontein met o.a. Verse aardbeien, zoetigheden en de chocoladecroissants en andere bladerdeegzoetigheden. Gemiste kans dit, maar over een paar dagen zitten we in Sanur ook in het Maya hotel, halen we de schade nog wel. Nog gauw pik ik een stukje verse watermeloen mee.

Onze chauffeur zit al op ons te wachten en als de koffers in de auto staan, kunnen we meteen door. 0715 uur zijn we onderweg. Voor we uit het straatje zijn waaraan ons hotel ligt, zijn we toch wel gauw een 15 min verder. Het is een heel krap straatje en er staan verkeerslichten die telkens iets van 2 auto's door laat. De brommertjes die van links en rechts aankomen rijden bouwen elk gaatje wat ze ook maar kunnen vinden dicht, waardoor het voor de auto's ook weer lastig is om op te trekken en door te rijden want voor ze eenmaal hebben opgetrokken staan er weer nieuwe brommertjes voor de auto. Uiteindelijk zijn we dan onderweg naar Sanur.

Het lijkt wel of de Ubud niet uitrijden, het lijkt erop dat we maar in de stad blijven rijden. Toch zijn we al Ubud al uit wanneer Marco op de polarsteps naar de route kijkt die we hebben afgelegd. De ene keer kunnen we goed doorrijden de andere keer is het stapvoets voorwaarts. Voor we naar het vliegveld rijden, stoppen we bij het hotel waar we verblijven nadat we uit Flores terugkomen. Daar geven we 1 koffer in bewaring. De rit naar het hotel in Sanur heeft uiteindelijk ca een uur geduurd. Het afgeven van de koffer en ons extra tasje handbagage duurt ook niet al te lang en rond 0830 uur zijn we onderweg naar het vliegveld. Intussen geven we in de straat waaraan ons hotel ligt onze ogen goed de kost, alvast checken waar we 's avonds kunnen gaan eten wanneer we in Sanur verblijven.

Onze chauffeur rijdt een beetje via een afkorting zoals hij het noemt, deze weg is wat minder druk. En zo gebeurt het dat wij om 0900 uur op het vliegveld staan. Een klein 1/2 uurtje vanaf het hotel in Sanur. Mooi, weten we dat dat ook niet zo lang duurt wanneer we volgende week via Denpasar en Jakarta weer naar huis vliegen. De check-in verloopt heel snel. Nadat we onze boardingpassen hebben gehad kijken we nog snel even waar we mijn koffer voor de terugreis naar Nederland kunnen laten sealen en wat de kosten zijn. Een week of wat geleden kwam ik erachter dat de rits van mijn koffer kapot is en in een bochtje niet meer goed aansluit. Voor de zekerheid sealen we voor de terugreis mijn koffer zodat hij niet openvalt en er mogelijk spullen uitvallen wanneer het gat in de rist nog groter zou worden.

De security check gaat ook snel, het is er niet druk. Er zijn best wat winkeltjes op het vliegveld dus nog even wat neuzen om de tijd te doden. Komen we bij een van de winkeltjes heerlijk naar citroengras geurende wierookstokjes tegen. Die kunnen we niet laten liggen. Om 0950 zitten we bij de Starbucks aan de koffie en thee. Even lekker niks. Tegen 1100 uur lopen we naar de gate die praktisch om de hoek ligt. Hier is het ook nog een klein kwartier wachten. We zijn een van de eerste die door de sluis naar het vliegtuig lopen. Het is echt een lowcost carrier. De ruimte in het vliegtuig is echt heel beperkt. Gelukkig duurt de vlucht maar een uur.

Precies een uur na vertrek - het is inmiddels 1300 uur - landen we op Flores. Het is even wachten op de koffer en met even bedoel ik ca 10 minuten. Buiten zien we onze gids al meteen staan. Even ben ik van de leg wanneer we door een meneer worden aangesproken die tegen ons zegt ok let's go en ik kijk hem echt zo aan van huh…op zijn telefoon laat hij het woord taxi zien. Nou dacht het niet met je let's go.

Wanneer we van het vliegveld afrijden vraagt onze gids hoe we eten, hij is verbaasd wanneer Marco zijn naam noemt. Hij vraag wel 3x of het dat klopt. Wanneer hij zijn naam noemt snappen wij ook wel waarom. Onze gids heet Narco. Oh zegt Marco, jij bent van Colombia…daar kan Narco wel mee lachen. Onze chauf heet Roberto.

Vandaag hadden we eigenlijk niks op het programma staan, staan maar het blijkt dat we toch nog een paar dingen gaan bezoeken. Of willen jullie eerst lunchen. Dat willen we wel. We stoppen bij een lokaal restaurantje. Het is er erg druk en gezien de kwaliteit van het eten, snappen wij ook wel waarom. Ze hebben een sea food menu, heel fijn, maar we willen gewoon iets kleins eten. De inktvis is helaas op dus het worden garnalen in zoetzure saus met witte rijst. Wanneer de borden komen, komen we tot de conclusie dat we aan 1 portie garnalen ook wel genoeg hadden gehad om samen te delen.

Na de lunch rijden we door naar een lokale markt. De blijkt in dezelfde straat te liggen als het restaurantje. We lopen hier samen met de gids rond. Hier horen we weer een bekende kreet….heee Boeleh…een paar jongetjes zijn in hun stoere doen en lopen heel cool op ons af en zeggen zo in het voorbij gaan hoe ze heten. I am Marco roept Marco na, dat brengt toe wel even een verlegen scheur aan in de stoere façade.

De kruiden en groenten die hier worden verkocht zijn allemaal van de lokale mensen en veel is mij wel bekend: de rawitpepers, sereh, koenjitwortels, peperkorrels, kemirinoten, sommige groentes kennen wij niet, maar Chinese kook, aubergine, courgette, paksoi, broccoli en bloemkool zijn ons ook niet vreemd.

Vervolgens stoppen we bij een grot. Deze ligt op nog geen 5 min rijden van de markt. Dit is de Batu Cermin of Spiegelrots en het is een soort van tunnelgrot gelegen in de rotskloven van Labuan Bajo.

Zonlicht komt hier via een gat in de grot en weerkaatst dan op de kloven en reflecteert het kleine lichtstralen naar andere delen binnen de grot, als een spiegel. Vandaar de naam spiegel rots. De grot is omringd door bossen voornamelijk bamboe. Er zitten hier ook aapjes, maar wij hebben ze niet gezien.

Voor de grot in gaan krijgen we een helm op en wanneer we de krappe en lage doorgangen zien snappen we wel waarom. Helaas zijn de zaklampjes die we hebben meegekregen onvoldoende opgeladen dus die gaan continue uit. Best lastig als het dan ineens aardedonker is. Uiteindelijk komen op een stukje waar we kunnen staan. Voor ons gevoel blijft de gids maar doorlopen en moeten nog een keer bukken uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Dan staan we toch uiteindelijk in het smalle stukje waar het zonlicht - als de zon goed staat - naar binnenvalt en reflecteert op de rotswanden. We lopen terug naar de grotere kamer, het is superwarm in de grot en het water loopt langs mijn voorhoofd af. In de grote kamer wijst de gids ons nog een fossiel van een schildpad aan. Je haalt de contouren er wel uit alhoewel het toch lastig blijft om te zien. Dan gaan we weer naar buiten. Inmiddels hebben we de pogingen om de lampjes aan de praat te krijgen opgegeven en schijnen we met de zaklamp van onze telefoon voor ons uit om het pad te volgen.

Was dit bezoek de moeite waard? Niet echt. We snappen dat deze plek van historische waarde is - de grot is overigens door een Nederlander ontdekt - , maar als je het niet gezien hebt, heb je totaal niks gemist.

Na het bezoek aan de grot rijden we naar ons hotel waar we om 1530 uur aankomen. Onze gids geeft aan dat we morgen om 0500 uur worden opgehaald. Er wordt voor handdoeken, drinken en lunch gezorgd. Wij moeten alleen zorgen dat we op tijd zijn een ontbijtbox en de fotocamera bij ons hebben. Morgen gaan we naar Komodo en het goede nieuws is, is dat Rinca ook open is.

Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet trekken we onze badkleding aan en gaan nog even relaxen aan het zwembad. Tegen 1900 uur gaan we een hapje eten en dan op tijd naar bed.