Duiken bij Nusa Penida

Plotseling gaat het licht aan, ik draai mij nog een keer om in de ijdele hoop dat het nog ergens midden in de nacht is. Helaas, het is net 0530 uur geweest. Marco is een 1/2 uur voor de wekker wakker en besloot maar vast tanden te poetsen en verder op te frissen.

Het ochtendritueel duurt vandaag niet lang want de moeite kunnen we ons besparen. Vandaag gaan we duiken. Rond 0700 uur konden we al bij het ontbijtbuffet terecht. Kanttekening was wel dat dan niet alles klaar zou staan, geen probleem dat weten we ook nog van de Maya Ubud. We vinden wat van onze gading en bestellen thee en koffie. Na het ontbijt halen we onze spullen op en lopen naar de ingang van het hotel. Rond 0730 uur worden we vanuit de duikschool opgehaald. Er staat al een auto, maar de chauf is weg. Omdat we wat vroeg zijn gaan we ervan uit dat deze auto niet voor ons is.

Wachten duurt natuurlijk altijd lang en om 0740 is er nog steeds geen chauf voor ons. Misschien staat hij vast in het verkeer. Straks is dit wel de auto die ons komt ophalen. Voor alle zekerheid toch maar even checken bij de receptie. En dan komt Marco samen met de chauf aangelopen. Hij zat idd bij de receptie op ons te wachten. Aangezien wij via een andere weg naar de ingang waren gelopen hebben we hem misgelopen. Duizendmaal excuses van de chauf wat in zijn geheel niet nodig is.

Via wat sluipdoor/kruipdoor weggetjes komen we uiteindelijk bij de duikschool terecht. Na het invullen van wat formaliteiten krijgen we onze duikspullen aangepast en kunnen we naar de boot. De boot wordt gedeeld met 4 andere duikscholen en in totaal zijn we met 8 duikers. De bestemming vandaag is Nusa Penida en het is ca 1 uur varen naar de eerste duiklocatie. Met een klein bootje worden we vanaf het strand naar de boot gebracht. Dit vanwege het lage tij. Aan boord worden eerst de duikflessen in orde gemaakt. Het is wat chaotisch en druk. Wij wachten wel even tot er wat meer plek is. Eigenlijk hoeven we niet zo veel te doen, de uitrusting wordt door de dive masters in orde gemaakt. Rond 0915 uur zijn we met de vlam in de pijp onderweg.

1e stop: Manta Point. Gaan we dan na 25 jaar eindelijk weer een keer manta's zien?? Fingers crossed!!!!

Een van de dive masters gaf al aan dat het fris was. En inderdaad, zodra wij in het water vallen is het even van WTF!! Er is een stevige deining op aan de oppervlakte en onderwater is er ook beste een stevige golfslag voelbaar. We deinen helemaal heen en weer. Het is er al heel druk en ook onder water zien we heel veel duikers. Een paar minuten in onze duik zien we een dier wat we tot nu toe nog niet gezien hebben - de Brownbanded Bamboo shark oftewel de Bruinbandbamboe haai. Het is een flinke jonge van zeker wel 1.5m. Op zijn gemak zwemt hij lekker rond en krijgen we de kans het dier goed te bekijken ondanks dat het zicht niet helemaal super is op deze duiklocatie. Deze haaiensoort voedt zich voornamelijk met garnalen, inktvissen en kleine vissoorten, voor de mensen dus niet gevaarlijk.

We zwemmen/deinen verder. En dan ineens uit het blauw komen 2 mantaroggen aan gegleden. Ze zijn redelijk dichtbij en glijden sierlijk door het water. Stil hangen is er niet bij en ook niet knipperen met je ogen want voor je het weet zijn ze weer in het blauw verdwenen. Bij een rotspunt houden we even stil voor zover mogelijk. Dit is een poetsstation voor de manta's. Na een paar minuten zetten we onze duik voort want er komen geen manta's aan. Het is lastig zwemmen door de deining want het ene moment wordt je voortgeduwd en de andere keer word je door het water aangezogen. Op een wat open zanderig stuk ligt een rog te rusten en even later zien we eenzelfde soort rog ons passeren zijn weg zoekend op het rif. En dan komen er weer 2 manta's aan gegleden. Prachtige dieren zijn dit. Een aantal minuten later hebben we het geluk dat er een manta aankomt die precies over ons heen zwemt. We kunnen het dier in zijn volle glorie bewonderen wanneer hij over ons heen glijdt.

Intussen heb ik het heel erg koud gekregen. De watertemperatuur is hier net 20ºC en er zijn veel plekken met zgn. thermocline. Dat is een overgangsgebied in het water tussen twee lagen water met verschillende temperatuur en dichtheid. De laag onder de thermocline heeft een andere temperatuur dan de laag erboven. Het is dus afwisselend vrij koud water dan wel wat warmer water. Terug op de boot zit ik echt te rillen van de kou ondanks de 2 handdoeken die ik om heb. Als ik wat meer ben opgedroogd trek ik mijn duikshirt aan dat we een paar jaar geleden op Bonaire hebben gekocht, dat helpt al een stuk en ik besluit het tijdens de 2e duik onder mijn pak aan te houden.

Intussen zijn we verplaatst naar onze 2e duiklocatie - Chrystal Bay. Ook hier is het weer erg druk. Wat is er dan zo speciaal aan deze plek? Nou hier zou je zomaar de Mola Mola - Maanvis - tegen kunnen komen. Ik bereid mij mentaal voor op een 2e duik in koud water, maar achteraf vond ik het tijdens deze duik heel erg meevallen. Pas op het laatst begon ik het wat koud te krijgen. Onderwater is het enorm druk met duikers die naar de plek zwemmen waar de Mola Mola te zien kan zijn en duikers die daar weer vandaan komen. De stroming is ook hier zo nu en dan best pittig om tegen in te zwemmen. Langzaam maar gestaag komen we vooruit. Wat mij op deze duiklocatie erg snel opviel was de grote hoeveelheid en verscheidenheid aan trompetvissen. We zijn denk ik een minuut of 10 onderweg wanneer Marco mij gebaard door te zwemmen. Ik heb een vermoeden waarom, maar ik zie niks.

Marco zet de vaart erin en ik houd hem en onze dive master die iets meer rechts van ons hangt in de gaten. En dan zie ik ineens de Mola Mola op zijn gemak tegen een bijna donkerblauwe achtergrond hangen. Er zwemmen nog wat visjes omheen, want dit is ook weer een poetsstation. Het dier hangt ogenschijnlijk roerloos in het water met zijn snuit naar boven gericht. Intussen zijn we afgezakt naar bijna 31m diep. 5 jaar geleden hebben we de Mola Mola voor het eerst gezien dat was tijdens onze duikcruise op de Galapagos. De dieren hingen toen ook tussen de 30-35 m.

We blijven enkele minuten hangen en kijken. Dan gaan we langzaamaan terug naar hoger gelegen koraaltuinen. Terwijl we zo langzaamaan stijgen, komen nog 2 redelijk grote koraalduivels tegen. Ook zie ik ergens tussen het koraal een steenvisje, hij is zich net aan het verplaatsen anders was hij mij wellicht niet opgevallen omdat deze vissoorten echte meesters zijn in het zich camoufleren. Veiligheidsstop kunnen we gelukkig boven en bij een koraaltuin doen. Persoonlijk vind ik dat veel fijner want dan lukt het mij op een of andere manier veel beter om op hoogte te blijven dan wanneer ik ergens hoog boven drijf of helemaal geen ondergrond zie. Gelukkig heeft iedereen die bij ons op de boot zit de Mola Mola kunnen zien. Een stel heeft er blijkbaar 6 gezien waarvan er een paar elkaar achterna zaten en steeds weer vanuit de diepte omhoogkwamen. Gelukkig hebben wij tenminste deze ene gezien. Onze dag kan niet meer stuk.

Voor de lunch wordt de boot verplaatst en kunnen we ergens aan wal onze lunchbox opeten. Mie goreng met een gebakken eitje en kroepoek udang. Erg lekker. Terwijl we zitten te eten legt onze dive master de volgende duik uit - dit is een drift dive. En als we na de lunch weer op de boot zijn, vraagt hij ons om de spullen in orde te maken. Maar wij gaan helemaal geen 3e duik maken .De overige duikers wel en blijkbaar is het ook heel normaal dat wanneer je naar Nusa Penida gaat, je 3 duiken maakt. In het verleden hebben wij dit wel gedaan, maar die laatste duik is met name mij vaak niet goed bevallen. Vandaar dat we hebben besloten voortaan maar 2 duiken op een dag te maken.

Terwijl de rest een voor een het water in valt, blijven wij achter op de boot en genieten van het mooie weer. Tegen 1430 is iedereen weer terug aan boord en een paar minuten later zijn we onderweg terug naar Sanur waar we weer overstappen op een ander bootje dat ons naar de kant brengt. Om 1515 uur zijn we weer terug en tegen 1530 uur zijn we onderweg naar het hotel dat slechts 5 min rijden bij de haven waar we vertrokken zijn vandaan ligt.

We lopen meteen door naar het zwembad waar we nog even verfrissende duik nemen en daarna op het ligbedje onze logboeken invullen. Wat zijn toch bevoorrecht deze vakantie….van alles wat we gehoopt hadden te kunnen gaan zien, hebben we daadwerkelijk ook alles gezien…Tegen 1710 uur zijn we terug op de kamer en wil ik meteen onder de douche springen. Helaas moet ik het plan even uitstellen want house keeping is vergeten nieuwe handdoeken neer te leggen. Na 2 belletjes met de receptie en ca 45 min wachten worden ze dan alsnog gebracht en kunnen we ons gaan wassen en aankleden.

Vanavond besluiten we bij Cork te gaan eten. De kaart ziet erop zich wel goed uit. De serveerster vraagt waar we vandaan komen. Uit Nederland…oh wat toevallig zegt ze, mijn baas komt ook uit Nederland. Zie je die 3 mannen daar aan tafel zitten, hij met het groene shirt is mijn baas. Dan vallen ook een paar kwartjes van de gerechten die we op de kaart hadden zien staan: kroketten en steak van Loetje…Een van de 3 mannen die bij elkaar zitten blijkt Syrco Bakker te zijn. Hij is onlangs met Pure C in Cadzand gestopt om een nieuw avontuur op Bali te beginnen. Zijn restaurant gaat pas in november open anders hadden we er graag een hapje gaan eten. Moeten we toch nog een keer terug naar Bali. Syrco blijkt weer een goede vriend te zijn van de eigenaar van Cork.

Na het eten, wat ons goed heeft gesmaakt, lopen we nog even verder de straat in en lopen zowat winkeltjes binnen. Bij een van de winkeltjes vind ik nog een mooie sarong. Hij heeft hetzelfde patroon als de sarong die ik in Pemutaran heb gekocht, alleen is de gebruikte kleursamenstelling anders. Ook zijn we op zoek naar een houder voor de spiraalwierook. Hebben we afgekeken bij het hotel waar we in Pemutaran hebben gelogeerd. Deze vinden we een paar deuren verderop bij een on-ogenlijk en klein winkeltje. Nu moeten we alleen nog de wierook hebben dan zijn we compleet. Tegen 2010 uur zijn we weer terug in het hotel en drinken we nog een drankje bij de bar aan het strand. Het is weer vloed geworden zien we, de bootjes drijven weer.

Wanneer we het wijntje - Marco - en de Magic mocktail - voor mij - op hebben, gaan we terug naar de kamer. Nog even lekker een boekje lezen en dan morgen weer op pad voor een nieuw duikavontuur.