Op de Riksja door Malang

Uitslapen tot 0630 uur…dat had ik gedacht. Ergens in de verte hoor ik een Imam roepen, maar toen was ik langzaamaan uit dromenland aan het vertrekken. Het schemert, dus het zal niet lang meer duren dat het licht wordt. Het blijkt 0530 te zijn. Je kunt er maar op tijd bij zijn toch. Ondanks dit vroeg tijdstip heb ik toch heel goed geslapen. Dan maar even de een rondje langs de socials en het nieuws tot ik echt op moet staan.

In de ontbijtzaal is het best druk en veel dingen zijn op dan wel zou het fijn zijn dat het snel wordt aangevuld Er zit een grote groep van de SAR - National Search & Rescue - in ons hotel. In eerste instantie dachten we wellicht voor de situatie op de Bromo, waar nog steeds brand woedt, maar gezien hun kleiding is het eerder dat ze hier voor trainingsdoeleinden zijn. Anders hadden ze wel kleding gedragen passend voor bij een inzet.

Eric wacht ons al op in de lobby wanneer we rond 0815-0820 beneden zijn. Voor we echt de stad in gaan, rijdt hij eerst met ons langs een wisselkantoor. Wij dachten dat is gewoon even bij een bank stoppen, maar aangezien we die al een paar voorbij waren gereden hadden we toch zoiets van straks maar even vragen. Onderweg stoppen we bij de 1e kathedraal van Malanga. Het is voor onze begrippen een hele sobere kathedraal. Het heeft niet de pracht en praal zoals wij die in de katholieke kerken en kathedralen kennen.

Vanaf de kathedraal lopen we linksaf de Idjen Boulevard op. Aan weerzijde van deze boulevard staan grote en dure huizen. Hier hebben in voorbije dagen veel Nederlanders gewoond en bij het verkeersplein verder op ligt een militaire basis waar vroeger de Nederlanders gelegerd waren. We komen een man tegen die onze gids aanspreekt en ik hoor Eric Belanda zeggen. We draaien ons om en de meneer zegt ons in het Nederlands goedendag en hoe met jou? Vervolgens zegt hij zoekend naar de juiste woorden: ik wens jullie een plezierige dag, waarop ik antwoord: wij u ook! De man wilde graag een praatje met ons maken en zwaait ons lachend uit wanneer we verder lopen.

Bij het verkeersplein aangekomen slaan we rechtsaf en daar staat een moeten we even op onze chauf wachten die al na een paar minuten aan komt gereden. Dan gaan we weer op zoek naar een 'Money Changer' We horen Eric met de chauf praten en hem aanwijzingen geven. Marco vraagt aan Eric waarom we anders niet naar een bank kunnen gaan. Het blijkt dat banken een minder gunstige wisselkoers hanteren dan een wisselkantoortje. Dus dat was de reden waarom we de banken voorbij zijn gereden. Inmiddels zijn we weer terug in de straat van ons hotel waar we een wisselkantoortje vinden. Parkeren gebeurt weer bij een ander kantoor voor de deur omdat we niet aan de straatkant kunnen parkeren. Ik blijf in de auto wachten wanneer Marco en Eric geld gaan wisselen. Een kleine 15 min later zijn ze weer terug met een 'boodschappentas vol geld. Marco heeft briefjes van 50 & 20 euro gewisseld waarbij hij voor de briefjes van 50 een betere koers kreeg dan voor de briefjes van 20. Waarom weten we niet, maar het was zo.

Vervolgens rijden we naar het JP Coen Plein. Het plein an sich wordt nu gereconstrueerd, maar aan dit plein liggen een aantal belangrijke gebouwen: het parlement, het stadhuis en hotel Tugu - het eerste hotel van Malang. Hier huren we 3 riksja’s - 2 brommerriksja en 1 ouderwetse fietsriksja. De meneer van de fietsriksja heeft het zadel veel te hoog staan dus hij is meer energie kwijt met van links naar rechts over zijn zadel schuiven dan dat hij goed kracht kan zetten om te trappen. De heren gaan in de brommer riksja en ik in de fiets. Ik had in eerste instantie zoiets van waarom niet ook nog een brommerriksja dat gaat toch veel sneller, maar de man wilde graag met ons mee en zo had hij natuurlijk ook weer geld verdient.

We gaan meteen linksaf de JL Kahuripan in en rijden. Het is er druk, maar de weg is redelijk breed en er is veel begroeiing.  Op zich is het wel leuk om vanuit dit oogpunt foto's te maken, alsof je midden op straat staat. Bij de kruising slaan we linksaf de JL. Brawijaya in waar we in de bocht stoppen voor een kort bezoek aan de Pasar Burung Kota Malang oftewel de vogeltjesmarkt van Malang. Hier moet je echt even je knop omzetten. In Nederland was de markt allang gesloten en verboden. Aan de ene kant ziet het er heel slecht uit en ben je geneigd het slechtste te denken, aan de andere kant kun je hier ook heel veel soorten vogelzaad, katten- en hondenvoer kopen alsmede allerhande andere zaken die je nodig hebt dan wel zou kunnen hebben - zoals reistassen voor katten en kleine honden - kopen. Naast vogels en pluimvee zien we ook veel konijntjes die op elkaar dan wel in elkaar gedoken zitten, hamsters, ratjes en katten - een zelfs meet een nestje - in de kooitjes zitten.

Na dit korte bezoek gaan we door. Aan het einde van de straat slaan we rechts af de JL Majapahit op. Het eerste stukje gaat gemakkelijk voor mijn fietsende vriend wat het gaat naar beneden, maar het is ook zo dat wanneer het naar beneden gaat er ook een stukje omhoogkomt en dan valt de snelheid met rasse schreden terug. Ik heb toch eigenlijk wel een beetje medelijden en blijf heel stil zitten om het niet nog lastiger voor hem te maken want inmiddels is hij voor mij ongemerkt van zijn fiets gestapt en duwt hij de riksja omhoog. Uiteindelijk komen we via de Jl Gatot Subroto Gg II en linksaf de JL Gatot Subrato op uit bij Kampung Warna Warni. Het laatste stukje was best grappig in de zin van niet nadenken en over je heen laten komen. Deze weg is heel druk en zodra we linksaf zijn geslagen, rijden de riksja's meteen naar het midden van de weg. Links en rechts haalt men ons in. Vervolgens zie ik een paar scooters en wat auto's letterlijk recht op mij afkomen, een logisch gevolg van tegen het verkeer inrijden. Maar we gaan wel netjes aan de kant tegen het verkeer in. Een paar minuten later blijkt dat onze stop zich ook rechts bevindt dus je kunt maar beter al vroeg beginnen met voorsorteren. Zodra er plek is, hup naar rechts (ik het al eerder benoemd maar voor alle zekerheid nog even men rijdt hier links).

We stappen uit op de hoek van JL Ir. H Juanda en lopen een stukje een viaduct op. Vanaf hier hebben we een heel mooi uitzicht over de Kampung Warna Warni wat Kleurrijk betekent. We kijken uit over een zeer kleurrijke woongemeenschap.
Dwars door deze woongemeenschap loopt de Brantasrivier. En deze rivier is min of meer het probleem waar de woongemeenschap tegen aanloopt. In tijden van heftige regenval stijgt het water van de rivier dusdanig dat deze buiten haar oevers treedt wat overstromingen tot gevolg heeft met alle bijkomende problemen van dien. Vandaar dat de gemeente liever niet heeft dat de bewoners hier wonen en wil ze graag weg hebben. Maar dat willen de bewoners dus weer niet vandaar dat ze hun huizen in diverse kleuren hebben geschilderd om op deze manier een soort van 'landmark' te creëren waardoor de gemeente besluit dat men op deze plek kan blijven wonen. Tot nu toe is dat nog aardig gelukt.

Na deze stop nemen we weer plaats in de riksja's en gaan naar onze volgende en laatste bestemming. Deze blijkt verderop in dezelfde straat te liggen. Mijn fietsende riksjameneer moet even moeite doen om de riksja rijdend te krijgen want het gaat een beetje omhoog.  En net als in Nederland kunnen ze ook hier heel goed bochtjes afsnijden en als er dan net een touringcar staat geparkeerd en er komt een riksja niet al te snel maar wel met net genoeg vaart aan gefietst dan kan het krap worden. Behendig stuurt de riksjameneer langs de touringcar af door de krappe opening - echt net breed genoeg om er met de riksja doorheen te passen - heen. En doorrrrr…

Een paar minuten later rijden we het terrein van de Klenteng Eng An Kiong op. Dit is de oudste Chinese tempel van Malang en ook een van de grootste. Hier nemen we afscheid van de riksjamannen en bezoeken we de tempel. Deze tempel is gewijd aan 3 geloven: Boeddhisme, Confucianisme en Toaïsme. Deze tempel is in 1825 gebouwd en verkeerd heden ten dage nog steeds in zeer goede staat. Op het moment dat wij er een bezoek brengen is men bezig met restauratiewerkzaamheden in de zaal waar je binnenkomt.
Het is een rijkversierde tempel met diverse kleiner kamers aan de zijkanten. In een van deze kamertjes staan een aantal dozen. Net als Marco aan Eric vraagt waar de dozen voor zijn, loopt er een medewerker van de tempel langs ons af en beantwoordt de vraag. Het blijken offerandes te zijn voor de overleden personen uit de gemeenschap.

De man weet ons nog veel meer te vertellen zoals wanneer er geofferd wordt en legt ons ook de muurtekeningen uit. In deze kamer wordt de dag des oordeels op de muren weergegeven. Hij wijst ons op een gegraveerd stukje muur aan de zijkant van de kamer dat aan de gang gelegen is. Hierop staan vanaf 1825 alle namen van personen dan wel familienamen in Chinese tekens gegraveerd die een geldelijke bijdrage aan deze tempel hebben gedaan. Ook legt de man uit dat men vanuit de tempel voor de gemeenschap doet: men kan hier bijvoorbeeld sporten - tafeltennis of zoals Eric grapt Tempel Ping Pong :-), ze hebben traditionele Javaanse dansers die wekelijks optreden en biedt men cursussen aan. Dan wil de man graag met ons op de foto wat geen probleem is natuurlijk. Als dank voor de aandacht krijgen we ieder een flesje water van hem.

Echter, hij is nu best wel enthousiast en op dreef dus hij loopt nog even verder met ons mee en vertelt ons nog het een en ander over de tempel en de kamer met diverse beelden van de lachende boeddha (happy buddha). Maar zeggen we toch echt gedag en lopen we als laatste nog even de grote gebedsruimte in waar een groot 'altaar' staat waarop medewerkers van de tempel fruit neerleggen en kaarsen aansteken. Ook deze kamer is rijkelijk versierd. Dan is het tijd om te gaan en staat onze chauf op het terrein voor de tempel op ons te wachten. Ons programma voor vandaag zit er bijna op. Eigenlijk zouden we helemaal geen programma hebben, maar Eric wilde ons toch graag wat van de stad laten zien en dat is gelukt.

We zijn al bijna bij ons hotel als hij erachter komt dat we verkeerd gereden zijn. Het was de bedoeling dat we nog even meegingen naar een oud koffiehuis, dus bij de eerste gelegenheid draaien we om en rijden weer een stukje terug van waar we vandaag kwamen. Dit koffiehuis ligt toch wel redelijk dichtbij ons hotel, zij het niet echt op loopafstand. Onze bestemming is Toko Oen. Sinds 1930 een bekende locatie in Malang. Op het spandoek bij binnenkomst staat te lezen: Welkom in Malang. Toko Oen die sinds 1930 aan de gasten gezelligheid geeft. Binnen is het een drukte en kakafonie van belang - binnen galmt het nogal - want er zit een groep toeristen uit Surabaya althans dat denkt Eric aan hun dialect te horen. De sfeer is verder ook nog steeds 1930.

In de oude vitrines staan diverse lekkernijen uitgestald als ontbijtkoek (in de vorm van een cake) Schwarzwaldertaart, Nougatine taart en nog meer te veel om op te noemen lekkers. Wanneer we de kaart krijgen moeten we erg lachen men kan hier o.a. vleeskroketjes, huzarensalade en een uitsmijter rosbief, ham, kaas bestellen. Er staan diverse Nederlandse benamingen op met daaronder de Engelse uitleg. Typical Dutch….enfin vul maar in…we pakken wat lekkers voorbij de koffie en thee die we besteld hebben en dan is het wachten. De 2 stukjes taart en het broodje voor Eric zijn er heel snel, maar voor de koffie moesten blijkbaar de bonen nog geplukt worden dan wel de theeblaadjes voor mijn thee geoogst worden. Mensen die na ons binnenkwamen, kregen nog eerder hun bestelling dan wij. Uiteindelijk werden de 2 koffie - gewone koffie en kopie toebroek voor Marco - en mijn citroenthee dan eindelijk geserveerd en konden we de aan onze taart beginnen. Had al eerder gekund natuurlijk maar in combinatie smaakt het toch altijd wat lekkerder.

Helaas heeft Eric weinig goed nieuws te melden wat de Bromo betreft. Deze is nog steeds gesloten vanwege de natuurbrand. Voor ons dan niet 'bezichtiging' zoals we oorspronkelijk gepland helaas, maar wel de 'panorama view' op een veilige plek zodat we de beroemde vulkaan toch nog kunnen zien. De brand woedt nu al bijna een week en is echt een financiële strop voor de mensen hier. Normaliter rijden er ca 1000 jeeps per dag naar de Bromo met gemiddeld 4 personen per jeep. Nu is er helemaal niks mogelijk en valt er geen cent voor de lokale mensen te verdienen.

Tegen 1245 uur zijn we terug in het hotel. Eric en de chauf gaan hun ding doen en wij gaan eerst onze spullen klaarleggen voor ons vertrek vannacht. Rond 0215 uur haalt Eric ons op. Nadat we onze spullen hebben klaargelegd en de koffers dusdanig klaarstaan zodat alleen de laatste spullen er vannacht nog maar in hoeven, gaan we naar beneden en bivakkeren op een van de ligbedjes naast het zwembad. Tegen 1430 uur snacken we een paar heerlijke loempiaatjes met een blikje cola en vers ananassap - stond niet op de kaart, maar kon wel gemaakt worden….

Rond 1700 uur gaan we naar boven om ons op te frissen zodat we op tijd nog een hapje kunnen eten. En dan vroeg naar bed. De wekker staat al klaar voor 0100 uur.