Rondje door Oost-Bali

Gisteren was het al enigszins begonnen en vandaag heeft het lekker doorgezet. Ik heb een flinke neusverkoudheid te pakken. Gisteravond had ik alle tissues uit de badkamer gebruikt en ik ga in rap tempo door mijn zakdoekjes heen.  De wekker staat voor 0600 uur maar ik ben al rond 0540 wakker.  Toch heb ik best goed geslapen ondanks mijn neusklachten en na de warme douche lijkt er even op dat het de klachten verdwenen zijn, met nadruk op lijkt.

Ubud ligt wat hoger en dat merk je meteen aan de temperatuur. Wanneer we naar het restaurant lopen voor het ontbijt voelt het nog aangenaam koel ondanks de 26 graden die het al blijken te zijn. Tijdens het ontbijt - ze hebben hier een goed gevarieerd en uitgebreid ontbijtbuffet - hebben we uitzicht over de boomtoppen van de beboste dan wel met jungle begroeide vallei waaraan ons hotel ligt. Op dit vroege tijdstip springen de eekhoorntjes van tak naar tak en boomtop naar boomtop opzoek naar iets lekkers.

Norman staat al op ons te wachten wanneer we rond 0800 uur bij de receptie aankomen. Vandaag gaan we Oost-Bali onveilig maken, maar eerst stoppen we bij een kleine supermarkt om mijn voorraad zakdoekjes aan de vullen. Het wordt een pak tissues van Frozen II want pakjes zakdoekjes a la tempo zag ik zo snel niet liggen.

Het valt nu nog mee met de drukte, maar het zal niet lang meer op zich laten wachten. De eerste stop is bij Tegallalang. Dit zijn de mooie terrassen van de rijstvelden in Ubud. Vanuit ons hotel is het een korte rit - ca 30 min - en zodra we vanuit de straat waaraan ons hotel ligt rechtsaf slaan, is het een rechte weg oostwaarts.

Er waren al meer mensen op het idee gekomen om deze rijstterrassen op tijd te bezoeken. Het uitzicht is fenomenaal. Je hebt hier de mogelijkheid om een fotograaf in te huren die dan van jou de meest verschrikkelijk geposeerde foto's in diverse nepposes maakt. Bijv. dat je aan de rand van een rijstveldje staat en je heel geïnteresseerd op je horloge staat te kijken hoe laat het is, maar dan heb je wel de hele mooi rijstvelden in de achtergrond. Of je gaat in een van de van bamboe gemaakt hartjes staan zodat je een mooi staatsieportret kunt maken met de rijstvelden op de achtergrond. De mogelijkheden zijn legio en is blijkbaar er populair bij Aziatische mensen, maar de Europeanen kunnen er ook wat van.

Samen met Norman lopen we door de rijstvelden heen. Het is dalen en klimmen de ene keer wat gemakkelijker dan de andere keer, soms wat steil en soms wat glad. Wil je niet alleen een wandeling maken dan kun je hier ook met een kabelbaan van de ene naar de andere kant tokkelen en zweef je over de vallei met rijstvelden heen of je gaat op een van de diverse schommels zitten en schommel je zo over de vallei met uitzicht over de rijstvelden.

Terwijl we door de velden lopen legt Norman ons het proces van de rijstbouw uit.

Aan het einde wanneer we weer boven zijn, pakken we nog een kopje thee. Gezien mijn gesnotter bestelt Norman gemberthee voor mij.

Tegallalang rijstterrassen…een hele mooi plek om te zien en te bezoeken en tegelijkertijd ook wel een soort toeristtrap met de bijzaken die ze hier organiseren. Maar het is zeker de moeite waard ervoor te zorgen hier vroeg aanwezig te zijn. Wanneer wij op de parkeerplaats komen - het zal dan tegen 0930-0945 uur zijn - is er zo goed als geen parkeerplek meer te krijgen .

Op een half uurtje rijden van de rijstvelden ligt de Tirta Empul Tampak Siring Tempel - ook wel Pur Tirta Empul genoemd en geheel gewijd aan de in de hindoeïstische mythologie god Vishnu. Dit is een Hindoeïstische tempel en is bekend vanwege haar heilig water dat uit een nabijgelegen bron omhoogkomt. Bij de ingang van de tempel krijgen we een sarong omgeknoopt en dan mogen we naar binnen. Het is erg druk vandaag. Veel Hindoes zij vandaag naar de tempel gekomen om zich ritueel te reinigen in de waterbron die gevoed wordt vanuit de nabijgelegen bron. Bij de bron is het echt superdruk en er staan ook veel toeristen in het water om zich ritueel te laten reinigen. De tempel is gebouw in het jaar 962 en bestaat uit 3 delen - de voortuin (Jaba Pura), het centrale deel (Jaba Tengah en de binnentuin (Jeroan).  De reinigingsbassins bevinden zich in het centrale deel van de tempel.

Na dit tempel bezoek, rijden we door naar Desa Ada Penglipuran. Dit is een traditioneel Balinees dorp waar de mensen nog in originele Balinese huizen wonen. Ook dit is een drukbezochte plek. Ieder huis heeft een privétempeltje en uiteraard kun je er diverse souvenirs kopen. Bij elk huis hangt een bordje bij de ingang: de straatnaam, huisnummer, hoeveel families er wonen en hoeveel mannen, vrouwen en kinderen er wonen. Het is een leuke plek om te bezoeken, maar als je 2 huizen hebt bezocht heb je ze min of meer allemaal wel gezien. We lopen het complex uit en gaan richting het Bamboebos, waar men een korte looproute heeft uitgezet. Het is heerlijk koel onder de bamboestruiken. Echt niet normaal hoe hoog en hoe dik bamboe kan worden. Nog es wat anders dan de dunne stokjes zoals wij die in NL kennen.

En dan is het tijd om te lunchen. Norman brengt ons naar een hele gave plek: Mahagiri. Vanaf hier heb je echt een fenomenaal uitzicht over de sawa's . Helaas is het bewolkt maar gelukkig niet dusdanig dat je niet van het uitzicht kunt genieten. Wanneer we willen bestellen krijgen van de ober te horen dat we aan het tafeltje waar we op dat moment zitten alleen foto's mogen maken, als we willen eten, dan moeten we naar aan de andere kant gaan zitten. We pakken onze spullen op en lopen naar de andere kant. Ook hier heb je een mooi uitzicht dus wat het verschil is…prima. U kunt hier alleen van het buffet gebruik maken als u wilt weten. Voor A la carte kunt u daar terecht - en daar is de plek waar we min of meer vandaan kwamen alleen dan niet aan het specifieke tafeltje waar we zaten. Dus maar weer onze spullen opgepakt en teruggelopen. Het kost wat , maar dan heb je wel wat. Het eten smaakte heel goed.

Na de lunch bezoeken we de Besakih Tempel Karangasem. Dit is de grootste Hindoeïstische tempel gelegen in het midden van Bali. De tempel wordt ook wel de Moedertempel genoemd en ligt op de hellingen van de Gunung Agung vulkaan. Deze is door het bewolkte weer helaas niet te zien. Voor de rondleiding is het niet zo erg, zeker omdat de tempel 1000m boven zeespiegel ligt, is het hier ook wat koeler. Toch is het licht fel wat het maken van foto’s niet gemakkelijker maakt. Als de zon had geschenen hadden we weer andere uitdagingen gehad wat het maken van foto’s betreft ;-).

Bij de ingang krijgen we een sarong omgebonden en een lokale gids. Met een golfkarretje worden we naar de ingang gebracht. Er zijn diverse verkopers die je proberen offerschaaltjes te verkopen, maar het is niet verplicht te offeren want je bent een bezoeker en komt niet om offeren. Dus je hoeft niks te kopen. De gids loopt met ons mee en legt de diverse delen van de tempel uit. De tempel bestaat uit 30 complexen met ca 200 bouwwerken.

Als gezegd ligt de tempel p de hellingen van een vulkaan om het heilige tempelcomplex te bereiken moet je lange trap op. Het gehele complex dateert uit de 14e - 18e eeuw. De lang trap naar het centrale moederdeel is echt heel mooi en rijkelijk versierd. Je kunt bij de losse complexen niet naar binnen omdat deze alleen bestemd zijn voor de Hindoes die hier komen om te bidden, mediteren en offeren. Maar het neemt niet weg dat je ook hier weer met hulp van een fotograaf de meest idiote poses op de trap van de tempel kunt aannemen om je vervolgens op de gevoelig plaat vast te laten leggen.

In de tempel zien we een ceremonie die gehouden wordt nadat iemand uit de gemeenschap is gecremeerd. Mannen en vrouwen hebben mooi sarongs aan met veel goud en geelkleuren. Wanneer de rondleiding erop zit neemt onze gids afscheid. Hij mag met het golfkarretje naar beneden, wij moeten lopen. Langs de route zijn - uiteraard - diverse winkeltjes waar je nog het een en ander aan drinken, eten of souvenirs kunt kopen.

Tijdens onze tour met Norman hebben we onderweg ook al diverse keren een soortgelijke ceremonie als in de tempel gezien wanneer iemand is overleden. Het offeren dan wel het aanbieden van offers in de tempel is de laatste fase van de rouwceremonie  En dan blijkt 19 + 20 september ook nog eens een hele goede dag te zijn in de Hindoekalender om te trouwen. Vandaar dat we heel veel rijkelijk versierde huizen tegenkomen sommige op slechts een paar meter van elkaar waar een trouwfeest gehouden wordt. Het is bij die huizen een drukte van belang want iedereen uit de gemeenschap komt langs om iets voor het bruidspaar te brengen.

Na dit bezoek wat ca 1.5 uur heeft geduurd, gaan we terug naar het hotel. Eigenlijk wilde Norman nog stoppen bij het Klungkungpaleis, maar we geven aan dat we liever terug willen naar het hotel. Op de weg terug naar het hotel passeren we diverse rijstvelden en stukjes jungle. En dan rijden we weer op ogenschijnlijk achterafweggetjes in een of ander dorpje. Om 1600 uur zijn we terug in het hotel. Mijn hoofd voelt best zwaar van al het geproest van vandaag. Hopelijk is het snel voorbij. Nadat we van Norman afscheid hebben genomen, lopen we terug naar onze villa, pakken onze zwemspullen en ploffen nog even uurtje in de infinity pool van het hotel. Het water is heerlijk verkoelend.

Terug in de villa leggen we onze spullen klaar voor morgen en springen onder de douche om ons verder klaar te maken voor het avondeten. Ook vanavond blijven in het hotel. In het restaurant hebben ze alle tafeltjes naar buiten gebracht en over het terras - dat in etages is gebouwd - neer gezet. Vanavond hebben we live entertainment met traditionele muziek en een Balinese dans. Onze tafel staat samen met nog een paar andere tafels helemaal vooraan vlak bij het orkest.

We blijven niet tot het eind, ik voel toch wel dat ik erg vermoeid ben, dus zodra er een wisseling van scene in de dans is, staan we snel op en lopen naar onze kamer.  Nog een laatste check of de spullen klaar staan en dan gaat bij mij om 2145 letterlijk het lichtje uit.