Tempels, een waterval, aapjes en een plantage met koffie- & theeproeverij

Helaas bleek de airco, ondanks dat we hem niet op een al te lage temperatuur hadden staan, toch zijn werk te hebben gedaan en sta ik op met een wat snotterige neus. Nog snel een laatste keer genieten van de buitendouche en dan aankleden. Check, check dubbelcheck of we alles wat we weer mee moeten nemen ook weer hebbe verzameld en dan gaan de koffers dicht.

Het is druk voor het ontbijt dus echt aan de waterkant zitten gaat niet lukken, maar zo erg is dat nu ook weer niet. Lekker ontbijten onder de bomen op het strand is nu eenmaal ook geen straf. Terug bij onze kamer wachten we nog even op de meneer die onze koffers komt halen en dan lopen we naar de receptie. Wat een heerlijk hotel was dit. Bij de receptie komen ook nog een keer het Nederlands stelletje tegen met wie we 2 dagen op de boot hebben gezeten naar de duiklocaties. Ook zij reizen vandaag naar Ubud.
Norman is een privégids die we via Judith van het reisbureau hebben geboekt. Rond 0850 is hij bij de receptie. Onze spullen staan al klaar, dus het hoeft alleen nog maar de auto in en dan gaan we. Bij de grote doorgaande weg slaan we linksaf. Korte tijd later laten we Pemutaran achter ons en rijden vervolgens een tijdje parallel aan de kust. Ubud ligt meer in het 'binnenland' van Bali en via een paar stops zullen we daar einde van de middag/begin van de avond aankomen.

Het is supermooi weer en de temperatuur is ook al behoorlijk richting warm. We passeren ook nu weer diverse rijstvelden. Hier verbouwen ze weer witte, rode en zwarte rijst. Rode rijst moet vooral heel goed zijn voor de kinderen en ouderen dan wel mensen met een verminderde weerstand. Ik heb de rode rijst in Sumatra gegeten en kan niet echt zeggen dat ik fan ben. In een van de dorpjes draaien we rechtsaf van de kust af en dan moeten we een paar vrij steile weggetjes omhoog.
Onze eerste stop is de Brahmavihara Amara Tempel. Bij de ingang krijgen we allemaal een sarong omgeknoopt en dan mogen we naar binnen. Alleen de toegangspoort is al fantastisch om te zien en zodra je echt recht voor de ingang staat, sta je meteen oog in oog met een heel groot boeddhabeeld en als je verder naar achteren omhoogkijkt zie je weer een ander boeddhabeeld.

De Brahmavihara Amara Tempel staat ook bekend als de Vihara Buddha Banjar tempel vanwege zijn ligging in het Banjar district en is een boeddhistische tempel gelegen in de bergen vlakbij Lovina in Noord-Bali. Mede door deze ligging heeft deze tempel veel Hindoeïstische invloeden wat betreft architectuur van de beelden die er te zien zijn.  Het is echt een hele mooie tempel om te zien met diverse gebeds- dan wel meditatieruimtes. Na dit bezoek had Norman bedacht om een hot spring te bezoeken die in de buurt van de tempel ligt, maar aangezien wij geen zwemkleding bij de hand dan wel aan hebben geven we aan dat we er niet naar toe hoeven. We gaan dus meteen door naar de volgende stop. Eerst nog even via dezelfde steile weggetjes terug naar de hoofdweg en dan verder het binnenland van Bali in. Het is een rit van ca 45 minuten langs dorpjes, mooie uitzichten over valleien en rijstvelden. De straatjes zijn best smal, maar het lukt net om elkaar met de auto te passeren. Er is weinig ruimte voor een stuurfout.

De Red Coral Waterval is een van de hoofdattracties in Munduk. Het is een smalle maar hele krachtige waterval. Het pad naar de waterval is goed te doen. Op sommige stukken is het pad redelijk steil, maar het is overal verhard. De waterval komt recht uit de bergen en het water is super helder water wat er in het meertje dat uitmondt in een riviertje stroomt. Aan de voet van waterval zeker wanneer je wat dichterbij staat, krijg je best wel wat waterspray over je heen. Je wordt er niet echt nat van en het werkt best verkoelend. De rotsen waaruit de waterval naar beneden valt zijn dichtbegroeid met planten en her en der zie je overal water uit de rotsen sijpelen. In het Engels zeggen ze wel eens what goes up must come down. In dit geval what goes down, must come up….oftewel wanneer je heen loopt daal je eigenlijk alleen maar af dus terug is het klimmen. Het gaat sneller dan verwacht gelukkig. Wanneer ik weer boven ben, heb ik toch wel heel erg warm gekregen.

Intussen is het tijd geworden om iets te gaan eten. Norman weet een leuk restaurantje van waar je een mooi uitzicht over de vallei en alles hebt. Helaas is er vandaag iets speciaals te doen want het restaurant is niet beschikbaar omdat een hele politiebrigade in het restaurant zit. En daar mag verder niemand bij. Dan rijden we maar verder. De begroeiing heeft zo nu en dan best veel weg van jungle. Zo nu en dan afgewisseld met een mooi uitzicht over het een of andere punt. Bij het Buyan meer maken een stop. Los van het feit dat je hier een redelijk mooi uitzicht hebt, zitten hier ook best veel makaken. De aapjes zijn totaal niet agressief en gaan gewoon door met vlooien dan wel met hetgeen ze aan het doen zijn op het moment dat je langsloopt. Ik heb in eerste instantie helemaal niet door waarom het komt dat deze dieren zo 'tam' zijn, maar dan hoor ik Marco iets zeggen van wij voeren geen wilde dieren en de man tegen wie hij dat zegt trekt daarbij een gezicht van OK doe niet zo raar.

Wat blijkt, je kunt hier fruit kopen en dan kun je de aapjes voeren. Vandaar dat het hier zo druk is met aapjes. Het levert wel leuke plaatjes op. Een paar aapjes komen echt heel dichtbij, maar het is meer van wat zie ik en wat heb je een raar ding dat ook nog es een raar klikgeluid maakt voor je snufferd. Aangezien de aapjes ook nog wel grijpgrage handjes hebben, hang ik de fotocamera toch maar even om en houd ik mijn zonnebril stevig vast. Op eens valt bij mij het kwartje. De aapjes zien hun eigen spiegelbeeld in de lens van de camera en dat is toch wel iets heel raars. Aan de ene kant vindt hij het doodeng, maar niet eng genoeg om niet es goed uit proberen te zoeken wat het nu precies is en dus komt hij heel dichtbij. Ik blijf heel rustig zitten en beweeg verder niet. Los van het feit dat ik het aapje niet wil laten schrikken, zit ik ook niet op een mogelijk agressieve reactie wachten.

Na dit intermezzo rijden we door. Volgende stop is Ulun Danu Beratan Tempel. Nadat we de entree hebben betaald, gaan we eerst lunchen. We zitten net wanneer Marco naar iemand zwaait. Wat blijkt buiten op het terras zitten Wendy en Ryan - het Nederlands stelletje dat we in Pemutaran hebben leren kennen - te lunchen. We bestellen een ayam sate, nasi goreng voor Marco en mie goreng voor mij. Achteraf hadden we met 1 portie ayam sate ruim voldoende gehad, maar goed wisten wij veel hoeveel stokjes we zouden krijgen.

Na deze heerlijke lunch zijn we even onze gids Norman kwijt, maar zodra we elkaar weer gevonden hebben bezoeken we dit toch wel grote tempelcomplex dat aan de noordwestelijke rand van het Bratanmeer ligt in de bergen nabij Bedugul. Het weer is inmiddels betrokken en het is zelfs mistig aan het worden, de temperatuur is nog steeds goed, maar het voelt toch al wat frisser aan. De tempel wordt voornamelijk gebruikt voor het aanbieden van ceremonies aan de godin Dewi Danu - de godin van water, meren en rivieren. In totaal heeft deze tempel vier verschillende tempelcomplexen. Het is er druk, maar het is zeker de moeite waard om hier een stop te maken.

Dan rijden we verder en maken we een laatste stop bij de Jati Wangi koffieplantage in Desa Senganan. Hier krijgen we een korte en vrij snelle rondleiding over de plantage. Het is een beetje hetzelfde als de plantage die we in Kalibaru hebben bezocht alleen is deze wat beknopter. De plantage is mooi aangelegd. Het regent dus we krijgen een paraplu aangeboden die we tijdens de rondleiding kunnen gebruiken. Op de plantage staan 2 kooien met in iedere kooi een Civetkat. Deze wordt gebruikt voor het maken van de duurste koffiesoort ter wereld: de Loewakkoffie. De Civetkat eet de koffiebonen, het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit niet en verlaat via de natuurlijke weg het lichaam van de Civetkat. De pitten worden gewassen, gedroogd en van hun schil ontdaan. De koffieboon die overblijft wordt geroosterd. Aangezien de uitgepoepte pitten moeilijk te vinden zijn, is de koffie ook erg duur. Maar hier zitten dus gewoon 2 Civetkatten in een kooitje en kunnen de koffiebonen voor de koppie loewak gemakkelijk gevonden en verwerkt worden.

Na een korte demonstratie van het met de hand roosteren van de koffiebonen, krijgen we een koffie- & theeproeverij aangeboden. Marco bestelt een koppie loewak. Hiervoor moet je extra betalen, maar goed je krijgt niet vaak de kans deze vrij zeldzame koffie te drinken. Ter vergelijking krijgt hij er een kopje Balinese koffie bij geserveerd. De Balinese koffie is vrij pittig te vergelijken met onze espresso, maar de loewak is heel zacht en niet bitter. In het winkeltje koop ik nog 2 pakjes thee met sereh en een pakje kruidenthee.  Inmiddels is het gestopt met regenen, maar het is nog steeds grijs en grauw. Voor vandaag zit het programma erop en rijden we naar Ubud.

Het eerste stuk na de plantage rijdt goed door, maar hoe meer we bij Ubud in de buurt komen hoe drukker het wordt. We rijden door straatjes heen die nauwelijks 2 auto's breed zijn en waarvan wij denken dat wanneer er hier iets gebeurd we nooit meer teruggevonden worden zelfs niet met google maps. Via de westkant rijden we Ubud binnen en ons hotel ligt aan de oostkant, we moeten de stad dus doorkruisen. Een leuke uitdaging. We gaan stapvoets vooruit. In het centrum is het een drukte van belang, het merendeel van de mensen die we hier zien lopen zijn toeristen. Uiteindelijk duurt het zeker 1 uur om de stad te doorkruisen. Tegen 1730 uur zijn we bij ons hotel. De binnenkomst alleen al is een feestje van rust na de kakofonie van de stad. Wanneer de naar de receptie rijden grapt Norman dat wij in een van de huisjes zitten die links van de oprijlaan liggen. We liggen helemaal in een deuk.

Nadat we afscheid hebben genomen van Norman en de tijd voor morgen hebben afgesproken, checken we in. Bij de check-in krijgen we te horen dat we een gratis upgrade hebben gekregen. Het is namelijk vrij druk momenteel en de kamer zoals wij die geboekt hebben, blijken schaars te zijn. Vandaar dat er een aantal gasten, waaronder wij, een upgrade krijgen. We logeren nu in een privévilla - de heavenly jacuzzi villa….we hebben dus naast 2 lichtbedjes op de veranda ook een privéjacuzzi tot onze beschikking. Nu nog tijd zien de vinden om hiervan gebruik te kunnen maken ;-). Daarnaast is de kamer lekker ruim met een zitbankje en stoel, gezellig hoekje dat als bureau dient en een ruime badkamer met wastafel, douchcabine, ligbad met douchemogelijkheden en een kaptafeltje. Wij gaan het hier wel redden de komende 2 dagen. En Norman zal morgen wel helemaal in een deuk liggen wanneer wij hoort dat wij in een van de huisjes zitten, die hij straks voor de gein heeft aangewezen.

Voor het gemak eten we 's avonds in het restaurant van het hotel. Er is wel een shuttle van het hotel naar de stad, maar die rijdt na 1800 uur niet meer. En aangezien ik nog steeds erg last heb van een loopneus vind ik het wel fijn wanneer ik na het eten snel naar de kamer kan.  Na het eten bestel ik nog een kop thee met citroengras. Ik geef aan dat ik heb begrepen dat dit goed werkt bij een neusverkoudheid, ik krijg er meteen een heel advies van de restaurantmedewerker bij en als ik wil kan er thee naar de kamer worden gebracht. En zal ik er nog wat citroen en honing bij doen? En weet het is complimentary….dat laatste daar was het mij totaal niet om te doen, maar wel lief dat het wordt aangeboden.

Tegen 2130 zijn we terug op de kamer. Eerst gaan de koffers allebei helemaal leeg en pakt Marco ze opnieuw in. Want als wij overmorgen naar Flores vliegen, mogen we maar 20 kg meenemen. Oftewel we hebben nu 1 koffert met vuile was die we in bewaring geven bij het hotel in Sanur waar we onze vakantie afsluiten nadat we van Flores en Komodo terugkeren en de andere koffer met schone kleren gaat mee naar Flores.