Canada ten einde - op naar San Francisco

Gisteravond hebben we een gezellig weerzien met Rina gehad. Net als met Carolyn en Matthew het geval was, hadden we nu ook geen tijd om naar het menu te kijken. Uiteindelijk hebben we een charcuterieplankje besteld als voorgerecht om met zijn allen te delen. En later hebben we ieder nog een hoofdgerechtje besteld. Tegen 2300 hebben we afscheid genomen. 15 minuten later lagen we in bed met het heerlijke vooruitzicht dat we tot 0830 uur konden uitslapen.

De bedjes lagen heerlijk. Uiteraard waren we dit keer ruim voor de wekker wakker - al om 0730 uur. Op ons gemak kleden we ons aan en pakken onze koffers verder in. Dit keer moet het iets nauwkeuriger want alles moet weer passen voor als we straks op het vliegtuig naar de USA stappen. Vervolgens gaan we naar beneden voor het ontbijt. We kunnen kiezen of ontbijtbuffet of een los ontbijtgerechtje. We gaan voor het laatste.

Na een laatste check op de kamer pakken we onze spullen en lopen naar de receptie voor de check-out. Tegen 0930 uur zijn we op weg naar het vliegveld. Gisteren hadden we de navi al op de HERTZ-locatie geprogrammeerd. Dat wil zeggen een van de voorgeprogrammeerde adressen gebruikt, dus we hoeven alleen nog maar de route te vervolgen. Deze leidt ons echt naar de South Gate, heel raar, maar goed het zal wel. Echter, wanneer we volgens de navi zijn aangekomen is er in geen velden of wegen een HERTZ-locatie te bekennen. Wel veel kleine vliegtuigmaatschappijtjes. Is al de 2e keer dat de navi dit geintje uithaalt. Maar het is nu wel de laatste keer…..

De navi wordt op het vliegveld geprogrammeerd en we zijn weer onderweg. Dit keer gaat het wel goed. Het inleveren van de huurauto gaat snel en er zijn geen bijzonderheden. De 2 flesjes water die we nog over hebben, laten we in de auto liggen. Daar weten de mensen van HERTZ wel raad mee.

En na 4340 km zit het mooie Canada erop…over een paar uurtjes zijn we in de USA. Aan de ene kant zijn de afgelopen 3 weken voorbijgevlogen aan de andere kant ook weer niet.

Omdat we voor onze bagage moeten betalen bij Westjet, konden we niet online inchecken. Vandaar dat we eerst naar de check-in balie moeten. Heel grappig: onze koffers worden niet gewogen. Niet dat we overgewicht hebben, maar normaal gesproken worden de koffers gewogen. Daarna geven de koffers af bij de bagage drop off en gaan we door naar de security. De security check verloop vlotjes. Schoenen uit, riem af, e-readers en laptop uit het koffertje, spullen uit je (jas)zakken en door. Daarna weer op je gemak aankleden en spullen terug daar waar ze vandaan kwamen. Tot onze verbazing staan we in de volgende ruimte meteen bij US Customs. Blijkbaar ligt er ook een stukje Vancouver in de USA. Via de 'do-it-yourself' check-in gaan we door naar US Customs Officers. Hier worden nog de geijkte vragen als waar ga je naar toe, waar verblijf je, wat is de reden van je reis etc. gesteld. Nog een keer je vingerafdrukken en een fotootje and you're good to go. Bij Starbucks pakken we nog even een bakkie thee en koffie, killing time. Uiteindelijk zijn we na een kort rondje window shopping naar de gate gelopen. We hebben 35 minute vertraging vanwege mist in San Francisco. Valt nog mee. Heel irritant is wel dat steeds wanneer de meneer bij onze gate een omroep doet, en hij is sowieso al slecht te verstaan, hij overstemd door de centrale omroeper. En als hij dan weer opnieuw zijn riedeltje afsteekt is er weer een andere oproep die gedaan moet worden. Marco is al een keer naar de balie gelopen met de vraag van wat heb je nou gezegd omdat het gewoon niet te volgen is.

Om 1315 gaan we uiteindelijk boarden. We zitten helemaal achterin het vliegtuig. Maar dat is niet erg, hoeven we straks bij de bagage niet zo lang te wachten ;-). En om 1345 uur vertrekken we. Het taxiën naar de runway duurde wat lang, zo'n 20 min. De vlucht an sich was zo nu en dan wat bumpy maar niet echt noemenswaardig. Gezien de korte vlucht kon je beperkt iets te eten kopen. We hadden nog niet geluncht dus ik lustte wel wat, helaas bleek mijn keuze niet meer beschikbaar. Dan alleen maar wat drinken helaas. Om 1530 uur komen we meer via het binnenland, dus geen zicht op de Golden Gate, aan op SFO Airport. Omdat we toch moeten wachten tot alle rijen voor ons het vliegtuig hebben verlaten, blijven we op ons gemak zitten. Intussen zien we hoe onze koffers uit het vliegtuig komen en op de bagagekar worden gegooid. Aangezien we als een domestic flight zijn binnengekomen, hoeven we verder niet meer door customs en gaan op zoek naar de bagageband. Dat is even niet helemaal duidelijk, maar we hebben hem toch nog redelijk snel gevonden. Onze koffers zijn er ook snel en dan door naar HERTZ. Op SFO Airport hebben ze een treintje rijden die je naar de diverse gates en garages brengt. Wij stappen op het beginpunt in en moeten helemaal naar het eind. Na ca 30 min zijn dan eindelijk bij de locatie voor de huurauto's. Het is gelukkig niet druk bij HERTZ en kunnen bijna meteen doorlopen. Na de formaliteiten is het in de garage de auto ophalen en door. Om 1700 uur zitten we in de auto richting Tracy.

Het eerste stukje gaat nog wel, maar zodra wij Hwy 101 naar San Jose opdraaien, rijden we vol de spits in. De'Vonna had ons al gewaarschuwd. De trip naar Tracy duur ca 60 min in theorie, maar in de praktijk ben je gauw 2-2.5 uur kwijt. Als we eenmaal op de San Mateo brug - de middelste van de 3 bruggen over de SFO Bay - rijden, rijdt het verkeer redelijk goed door. Bij Oackland is het nog even wringen en druk, maar dan kunnen we doorrijden. Maar zodra we meer bij Stockton en Tracy in de buurtkomen wordt het weer drukker en is het weer zwaan kleef aan. Dan blijkt dat de navi niet oplaadt. Dit keer is het geen ingebouwde navi, maar meer een mobiele telefoon. Hij geeft wel hele heldere instructies van hoe je moet rijden, beter dan de navi die we in de vorige huurauto hadden. Maar als hij niet oplaadt en dus leegloopt, schiet het niet op. Uiteindelijk met wat op en neer geschuif en diverse andere USB-uitgangen geprobeerd te hebben, lukt het dan toch dat hij het ding oplaadt maar van harte gaat het niet.

Tegen 1845 uur zijn we in Tracy. Gelukkig hebben we een tijdje terug op Google gekeken waar het huis van De'Vonna lag, want de navi stuurt je er net langs af. Maar we krijgen het gevonden en na 6 jaar hebben we eindelijk weer een reünie. Dit keer in haar nieuwe huis. En wat voor een huis.

We zetten onze koffers binnen, kletsen even en frissen ons op om te gaan eten. We komen uit bij Fameus Dave, een gezellig grill/BBQ-restaurant dat redelijk dicht in de buurt ligt. De BBQ-ribs zijn echt super en we hebben heerlijk gegeten.  Thuis kletsen we onder het genot van een glas wijn nog even verder en nemen het programma voor morgen en zondag door. Morgen wordt wel leuk. Marco gaat naar een wedstrijd van de Goldenstate Warriors - 2x NBA-kampioen oftewel op dit moment het beste basketbalteam ter wereld - en ik ga met de dames naar Beyonce en Jay-Z in het Levi's Stadium Santa Clara.