Op naar Clearwater

Het was gisteravond nog steeds heel erg warm op de kamer toen we van het eten terugkwamen. Aangezien onze kamer aan de voorkant van het hotel ligt en we dus wat last hebben van het lawaai op straat, bedachten we dat het een goed idee zou zijn om de airco aan te zetten. Na ca 2 uurtjes slaap kwam ik erachter dat het ding meer herrie maakt dan voor verkoeling zorgt. De ventilator staat naar boven en blaast alle warme lucht achter de gordijnen. Dat zet dus geen zoden aan de dijk. Dat ik de gordijnen op de vensterbank weg vouw helpt iets. Maar onder het dekbed drijf je nog steeds weg. Dan maar onder het laken. Natuurlijk word je even later weer wakker omdat je het dekbed nodig hebt, enfin we zijn de nacht doorgekomen.

Op ons gemak doen we ons ochtendritueel en pakken de koffers verder in. Voor wij gaan ontbijten leggen we deze alvast in de auto. Het is heerlijk verfrissend buiten. Het is net rond het vriespunt en er vallen iets of wat fijne sneeuwvlokjes. Na het ontbijt doen we een laatste check op onze kamer en checken uit. Tegen 0830/0845 uur zitten we in de auto. Nog even via het benzinestation en dan verlaten we Jasper. De lucht is goed grijs en het is 1ºC. Met de muziek van de top 1000 in onze oren cruisen we door het voor ons laatste stukje van de Canadese Rockies. Wat een prachtig stuk natuur is dat. Voor ons een reden om op een van onze komende reizen een keer de Amerikaanse Rockies aan te doen.

En dan springt om 0915 uur de klok naar 0815 uur, we zijn als we net Mount Robson Park in gereden wederom de tijdzone gepasseerd. Er staat ook een bord langs de kant van de weg die waarschuwt voor het uur tijdsverschil. Vanaf nu blijven we in deze tijdszone - Pacific Timezone en is het tijdsverschil met Nederland 9 uur. Toch wel fijn dat extra uurtje, hebben we wat meer tijd om leuke dingen te doen vandaag. Op de navi wordt de juiste tijd al weergegeven maar onze telefoons zijn nog niet zo op de hoogte van het tijdsverschil. Dat duurt nog even…nu moet ik zeggen dat de provider No network dan wel No Service niet zo super is met zijn dienstverlening ;-).

Met de zon in onze rug vervolgen wij ons pad. De zon schijnt, wat een welkome afwisseling, maar desondanks is het buiten nog steeds 0-1ºC. De route leidt wederom door prachtig bosrijke natuur. Hier en daar ligt wat verscholen een meertje langs de kant van de weg dan wel loopt er in eens een riviertje. De wisseling van het seizoen begint ook hier wel op gang te komen. De loofbomen beginnen langzaam te verkleuren naar lichtgroen en geel. Zo nu en dan steken besneeuwde bergtoppen boven de bomen uit en zie je op de bergwanden duidelijk een sneeuwgrens. Boven een bepaalde hoogte zijn de bomen allemaal bedekt met een laagje witte poeder. Je kunt goed zien waar de grens ongeveer ligt van de andere bomen zijn nog groen.

Bij Mount Robson maken we een pitstop. En die pitstop is qua uitzicht zeker de moeite waard. Als het dan al over een berg hebt, dan staat hier toch wel een bérg. Super mooi uitzicht. De top en een deel van de wanden zijn bedekt met sneeuw. Het is best een favoriete stop want er staan diverse touringcars op de parking. Binnen bij het caféetje hebben we daar niet zoveel last van moet ik zeggen, want de meeste mensen worden komen niet verder dan het uitzicht bij het bezoekerscentrum. Ca. 15 minuten nadat we bij Mount Robson zijn weggereden verlaten we officieel de Rockies. De omgeving is inmiddels minder ruig en meer gelijkmatig. Nog steeds heuvelachtig. Ook is de buitentemperatuur inmiddels opgelopen tot 6ºC. Straks kunnen we onze korte broek aan ;-). Het is overwegend rustig op de weg met zo nu en dan een tegenligger. Bij een dorp dan wel ministadje wordt het dan even weer wat drukker. De weg strekt zich eindeloos voor ons uit en rondom alleen maar mooie natuur. Omdat we niet meer in het natuurpark zijn, zien we meteen meer reclameborden langs de kant van de weg, dat is dan weer jammer zo'n onderbreking in het landschap.

Inmiddels is het 11ºC het moet niet gekker worden en i.p.v. sneeuw komt er nu wat regen uit de lucht gevallen. Dat is een welkome afwisseling na de buien van de afgelopen paar dagen. Rond lunchtijd rijden we Clearwater binnen. Marco had een leuk eettentje gevonden en daar gaan we eerst heen voor we met de rest van ons programma doorgaan. Als we net in Clearwater zijn, staan er in eens 2 witstaartherten langs de kant van de weg lekker wat gras weg te knagen. Het is voor ons echter helaas pindakaas wanneer we bij ons lunchadresje aankomen. Ze gaan net sluiten. Vanaf zaterdagmiddag blijken ze gesloten te zijn. Dan moeten we iets anders verzinnen. We rijden terug naar het begin van het dorp daar hebben we een Tim Hortons gezien. Hier krijg je donuts, broodjes etc. Tim Hortons is een soort McDonalds maar dan voor sandwiches etc. Niet onze eerste keuze, maar er zijn niet veel andere opties. En eerlijk is eerlijk, voor een fastfood lunch smaakt het best goed.

Na de lunch rijden we Wells Grey Provincial Park in. Het is hier minder massaal dan in Banff en Jasper. Ook weer prachtige natuur en mooie vergezichten. Het wordt aangemerkt als een van de mooiste natuurgebieden in Brits-Columbia dat vergeleken kan worden met de Rockies die ten oosten van het park liggen. In het park zijn diverse wandelpaden uitgezet en vind je diverse prachtige watervallen. En het is vooral ook de habitat van de zwarte beer. Onze eerste stop is Dawson Falls. Vanaf de parkeerplaats leidt een gemakkelijk wandelpad naar deze adembenemend mooie waterval. Het is een kleine 10 min lopen, op ons tempo dat dan weer wel. Als ik de waterval zie, roep ik meteen Little Niagara Falls….Het water klettert met geweld naar beneden over de volle breedte van de rivier en nevel danst door de lucht. Prachtig. Ook is het uitzicht van achter de val heel mooi.

De 2e stop is Helmcken Falls. Op de parkeerplaats zien we een camper tegen het verkeer inrijden. We seinen de chauffeur dat hij tegen het verkeer inrijdt, hij stopt en wij zeggen netjes wrong way sir, exit is that way. Hij lijkt ons slecht te verstaan en aan het accent van zijn antwoord horen wij dat het Nederlanders zijn, dus wij schakelen maar meteen over. De meneer en mevrouw zoeken de camping van Helmcken Falls en zijn een beetje verloren want ze kunnen het niet vinden. Toevallig hebben wij net voor Dawson Falls de Helmcken Falls Lodge gezien met RV place. Marco checkt nog even op onze navi en we helpen hun met het vinden van de juiste weg. De Helmcken Waterval ligt niet zover van de parking af. Ook dit is een mooie waterval maar de Dawson Falls is mooier.

Dan gaan we terug richting Clearwater, we zij net de doorgaande weg opgedraaid wanneer er voor ons een auto stil staat. Wanneer we dichterbij komen gaan de gevarenlichten aan, dan is er iets te zien. Ik speur het bos af om te achterhalen wat er nou te zien is. Dan zien we allebei iets zwarts in het bos bewegen. Iets groots zwart en iets klein zwarts ernaast….het is een zwarte beer met een welp. Allebei lopen ze op hun gemak door het dichtbegroeide bos. Helaas kan ik geen foto's maken, daarvoor zijn ze te ver weg en is het bos te dicht begroeid. Het enige wat we kunnen doen is kijken. Het hele schouwspel duurt niet lang, maar maakt wel indruk.

De laatste stop is Moul Falls. Deze waterval ligt op ca 3 km wandelen van de parkeerplaats. Het is druk als we op het aantal geparkeerde auto's en campers afgaan, maar uiteindelijk valt dit wel mee. We hebben er flink de pas in. Zeker het eerste stuk van de route is een breed goed begaanbaar pad. Halverwege wordt het pad heel smal en is het op en neer. Een wat pittiger stuk maar wel goed te doen. We komen op dit deel van het pad veel omgevallen bomen tegen. Sommigen hebben schijnbaar over het pad gelegen, want er liggen een flink aantal mooi afgezaagde boomstammetjes bij. Op een gegeven moment horen we de waterval, maar dat blijkt een versnelling in het riviertje te zijn. Het is nog een stukje verder door. Het is een mooi waterval, maar de val an sich zie je niet. Daarvoor moet je nog een stukje doorlopen.  Ook dit is een indrukwekkende waterval. Ik zie dat je nog een stukje verder naar beneden kunt met een trapje om onder aan de waterval te komen. Dat kleine stukje verder maakt dan ook niet meer uit. Aan het einde van het trapje is het nog even wat stijl maar dan sta je wel onder aan de waterval. Eventueel kun je er achter door lopen. Los van het feit dat je daar ontzettend nat van wordt, is het ook nog es gevaarlijk. De stenen zijn super glad en er kunnen ook stenen met de waterval mee naar beneden komen. Als je door zo'n steen geraakt wordt, heb je wel een uitdaging.

Maar wat is het mooi aan de voet van de waterval. Ondanks dat het water met een hoop herrie naar beneden klettert is er ook wel iets van een serene rust. Al met al hebben we de heenweg in ca 30 min gelopen. Niet slecht. Het laatste stukje ging wat langzamer dan in het begin.

Terug naar boven is voor mij wel even een uitdaging. Gelukkig ben ik sinds een dag of 2 écht van mijn spierpijn af die ik als souvenir had overgehouden van onze hike vandaag precies een week geleden. Die heeft zeker op mijn kuiten écht een aanslag gepleegd. Wanneer ik boven heb ik het bloedheet en moet echt mijn fleece uittrekken. Op ons gemak vervolgen wij ons pad. Her en der komen we mensen tegen die naar de waterval op weg zijn. Het laatste stuk gaat weer een stuk gemakkelijker uiteraard en in 35 min zijn we weer terug bij de auto. Dit was onze laatste stop voor vandaag, het hotel niet meegerekend.

Ons hotel ligt op ca 25 km vanaf Clearwater ergens in de middle of nowhere….na ca 4 km houdt de bewoonde wereld min of meer op en moeten wij nog een km of 20 verder. De weg is verhard, maar vraag niet hoe. Wel is het een mooi stuk om te rijden. We gaan langzaam aan omhoog. Her en der staat een huis verscholen langs de kant van de weg, dus helemaal verlaten is het niet. Je moet denk ik wel van heel veel rust houden om hier te kunnen wonen. Dan houdt ook de verharde weg op en moeten we verder op een onverharde weg. Ben blij dat het weer hier niet zo is als dat we in de afgelopen paar dagen hebben gehad. Uiteindelijk komen we bij het hotel aan. Je kunt eigenlijk niet van een hotel spreken. Alle kamers liggen verspreid over het terrein en zijn per 2 ondergebracht in huisjes. Ze hebben min of meer ook allemaal zicht op het meer. Heel gaaf. Het is een compleet vakantiehuisje voor 2 personen.

Bij het inchecken zie ik dat je voor het avondeten moet reserveren dat doen we dan maar. We kunnen nog om 1800 of 1930 terecht. Het is 1700 uur en we moeten nog douchen haren wassen en spullen uit de auto. 1930 uur is wat later maar wel beter haalbaar voor ons. We krijgen nog een korte uitleg over de faciliteiten die men heeft en dan kunnen we naar onze lodge. Nog even de waarschuwing dat het hier bear territory is en dat we de dieren niet mogen aanhalen of voeren….je mag tegenwoordig ook helemaal niks meer wat dat betreft :-P

Nu we de tijd hebben kunnen we alles lekker op ons gemak doen. Inmiddels is het mooie weer verwisseld voor wat minder mooi weer oftewel regen, maar tegen de tijd dat wij naar het restaurant lopen is het gelukkig droog.

Het is eenvoudig restaurant, echter de keuze op de kaart is redelijk ruim met mooie gerechten. De bediening vliegt door het ding heen. Alles wordt op zich snel uitgeserveerd en het smaakt super. Op zich niet erg. Kunnen we na het eten nog even lekker relaxen. In het restaurant is trouwens geen wifi: please talk to eachother staat op het bord…..geen probleem. Überhaupt is de wifi hier heel erg beperkt dan wel nauwelijks beschikbaar. Morgen maar weer wanneer we weer terug zijn in de bewoonde wereld.