Vernon

Ondanks het voor ons krappe bed hebben we toch redelijk goed geslapen. En we hebben zelfs uitgeslapen. We zijn pas tegen 0630 -0645 uur opgestaan. Marco kon nog net het laatste stukje van de F1 race meepikken en intussen ben ik gaan douchen en mijn spullen gaan verzamelen die nog in het koffer moesten. Als Marco dan ook klaar is, zetten we de spullen in de auto en lopen op ons gemak naar het restaurantje. Nog even genieten van de mooie omgeving en serene rust. Stiekem ook op wel op de uitkijk of er misschien nog ergens een beer rondloopt, maar helaas dat laatste was niet zo. Het ruikt heerlijk fris buiten. Het heeft vannacht ook geregend, dus dat draag nog es extra bij.

Het ontbijt is bij de overnachting inbegrepen. We konden kiezen uit een paar gerechten. Vandaag viel de keuze op de scrambled eggs met worstjes. Op een of andere manier komen we met een ander Nederlands stel aan de praat dat aan het tafeltje naast ons zit. Grappig om te horen wat zij al beleefd en gezien hebben en wat hun vervolg is. Er zitten toch wel overeenkomsten in. Toevallig zitten zij op Vancouver Island ook in the Painter's Lodge, maar net een paar dagen later dan wij. We gaan elkaar dus niet meer zien, althans als het goed is.

Om 0845 uur rijden we het terrein af - vandaag ben ik aan de beurt om te rijden. De navi stuurt ons links af verder de onverharde weg op, in eerste instantie hadden we zo iets van dat gaan we niet doen, maar de dame van de receptie zei dat we dit wel moesten doen. Het is een mooie route die je nog even de Canadese wildernis laat proeven, op het einde moet je met een pondje, de Little Fort Ferry, de rivier over en dan zit je weer op de Highway richting Vernon. We krijgen zelfs een korte routebeschrijving mee.

De route is inderdaad heel mooi. Je rijdt min of meer over een breed bospad met keien en gaten. Er is een kans dat je wildlife ziet, maar dat hebben we helaas niet gezien. De weg gaat ook nog een klein stukje door een Indianen reservaat. Op het einde rijd je langs weilanden met Black Angus en dan kom je bij het pondje uit. Het is een ouderwets pondje,  dat nog aan een geleide draad vastzit en er kunnen maximaal 2 auto's op. Het woord Ferry klinkt alleszins groter dan het in werkelijkheid is.

En even later zitten we op de Highway naar Vernon. Het is geen 'verlaten' Highway in die zin we hebben altijd een paar auto's als tegenligger dan wel achter ons. Het is niet zo als eerder deze week dat we op stukken helemaal alleen reden. Ook nu weer hebben we zo nu en dan hele mooie vergezichten.

Intussen schalt ook vandaag de Top 1000 uit de speakers en de zon is ook van de partij. De temperatuur loopt langzaam op naar 11ºC. De wolkenpartijen in de lucht zijn prachtig om te zien. Op een gegeven moment zien we in de verte 2 bergen bij elkaar komen en er ligt een wolk als een soort meertje in de kom. En even later rijden we parallel aan deze wolk. Op de Highway is het zonnig en een paar meter naar rechts bewolkt en heiig. Vervolgens rijden we zelfs onder de wolk. Heel grappig om mee te maken. Bij Kamloops wordt de weg breder en drukker. De Highway is nu meer herkenbaar als een snelweg zoals wij die ook kennen. Het is even goed kijken waar we naar toe moeten, welke weg te volgen en wat het verkeer doet maar het gaat allemaal goed.

Vlakbij Vernon stoppen we bij de O'Keefe Ranch. Dit is een historische ranch waar nog een aantal gebouwen in originele staat aanwezig zijn. Er worden dagelijks korte rondleidingen gegeven in het herenhuis dat in 1867 is gebouwd en werd tot 1977 door de jongste zoon van Cornelius O'Keefe - de stichter van de ranch - bewoond. De kamers in het oude huis zijn nog in originele staat met bijbehorende meubels.  Tegenwoordig wordt ranch beheerd door een non-profit organisatie.

Het is een leuke korte stop en voor de afwisseling snuiven we cultuur i.p.v. natuur.

Dan is het nog maar een kort stukje naar Vernon waar het ook best druk blijkt te zijn. Vernon zelf ziet er niet spectaculair uit, troosteloos is het niet maar eerder sfeerloos. Langs de doorgaande weg zijn diverse shopping mall-achtige plekken en uiteindelijk vinden we langs deze weg ook ons hotel. Van buiten heeft smaak nog kraak, maar van binnen ziet het er netjes uit. Eerst gaan we lunchen bij de buren. Dit is een sports café. Voor de sfeer en gezelligheid moet je hier niet zijn, wel als je graag naar sportwedstrijden kijkt, dan ben je hier aan het juiste adres. Het eten smaakt trouwens goed, wat dat betreft was het een goede keuze. Na de lunch checken we in en brengen onze spullen naar de kamer. Het is een mooie ruime kamer met uitzicht op het atrium van het hotel. Dat ziet er best gezellig uit, alleen is het niet handig qua indeling. Het restaurant gedeelte en het binnenzwembad liggen in een en dezelfde ruimte. En er wordt best wat chloor in het zwembad gebruikt…

Het is nog wat vroeg om helemaal niks te doen, maar veel spannends is er in Vernon nou ook weer niet te vinden. Wel is er een distilleerderij - 5 min rijden van het hotel - en dat is best leuk om te zien. De Okanagan Spirits Craft Distillery is een kleine maar fijne distilleerderij weggestopt tussen een X-aantal bedrijven die vandaag uiteraard gesloten zijn. Als je binnenkomt ruikt het er naar een combinatie van fruit en lichtelijk alcohol. Het ruikt eigenlijk best lekker. Je kunt er een korte rondleiding krijgen en we lopen naar de bar voor meer info. We hoeven niet te wachten, Craig - de medewerker - doet meteen een rondje met ons. Deze distilleerderij is in 2004 begonnen met het maken van Brandy, langzaam is daar gin en whisky en andere dranksoorten bijgekomen. Ze verkopen voornamelijk aan de lokale markt en in de zomer ook veel aan toeristen die langskomen. En via hun webshop verkopen ze ook wel landelijk. Helaas niet overzees. Na de korte en zeer duidelijke rondleiding kunnen we - tegen betaling van 5 dollar - 3 drankjes proeven. Alle dranken die worden gemaakt kun je proeven. We proeven een brandy en 2 likeurtjes. Een likeur wordt gemaakt van de Huckleberry oftewel bosbes. Toevallig is deze bes ook het favoriete eten van de beer, dus als men de bessen gaat plukken, is men altijd op hun hoede. Het is een heerlijk zoetige likeur. Helaas kunnen we geen flesje meenemen of we moeten de fles nog voor ons vertrek naar SFO soldaat maken en dat is toch een beetje jammer dus we houden het op de BRBN Truffles. Lekker chocolaatjes die een lokale ondernemer maakt die gevuld zijn met de whisky die bij Okanagan Spirits Craft Distillery wordt gemaakt. Het woord Craft in de naam betekent trouwens dat ze alleen met fruit en granen uit British Columbia werken, überhaupt moeten álle ingrediënten die ze gebruiken en verwerken uit British Columbia komen, anders mogen ze het woord Craft niet voeren.
Het bezoek heeft in zijn geheel een uurtje geduurd, maar het was heel interessant en leuk om te zien. Ben je in de buurt, zeker de moeite waard om hier langs te gaan voor een bezoekje.

We gaan terug naar het hotel en dan gaan we lekker in de relax stand. Uiteraard even kijken waar we willen gaan eten vanavond en we spreken met Matthew en Carolyn voor komende woensdag af wanneer we in Vancouver zijn. Matthew en Carolyn hebben we in 2014 leren kennen toen Matthew met de AD6 meedeed. Leuk om hun weer een keer te zien en spreken.