mooie uitzichten en lekkere wijntjes - Osoyoos

De rit van Vernon naar Osoyoos is maar 2-2.5 uur en we hebben niet iets bijzonders gepland, dus we slapen uit. Het is voor ons doen dus laat wanneer we rond 0745/0800 uur opstaan en ons gereed gaan maken om aan de dag te beginnen. We hebben geen zin om in het hotel te ontbijten dus als alles is ingepakt, doen we nog een laatste check op de kamer en checken uit.

Marco had een leuk adresje voor het ontbijt gevonden dat min of meer op de route ligt, dus dat is onze eerste stop voor vandaag. Helaas krijgen we het tentje niet gevonden, maar wel een Subway, Tim Hortons of Starbucks.  Het wordt Subway. Een heerlijke Tuna melt voor mij en een Italian MLT voor Marco. Om 0945 uur zijn we écht op weg richting Osoyoos.

Aan het begin van de route rijden we een stukje langs het Okanaganmeer. Dit meer is 135 km lang en 4-5 km breed. En terwijl we langs het meer af rijden, rijden we van kodakmoment naar kodakmoment. Rond 1000 uur beginnen we aan de wijnroute. Op zich is er voor ons niks veranderd alleen begint op het stuk waar we dan zijn de wijnroute. Heeft wellicht ook iets te maken met het ontelbare aantal wijnboerderijen die zich op dit stuk van de Okanaganvallei bevinden. Het zijn allemaal niet van die pittoreske boerderijen zoals we die in Europa of Zuid-Afrika tegenkomen dan wel tegen kunnen komen. Naast de vele wijnboerderijen vind je hier ook veel fruittelers. In de 20e eeuw was dit gebied een erg belangrijk als fruitteeltgebied vooraleer de wijnbouw plaatsvond. De omstandigheden hier in de vallei zijn ook wel heel erg goed. Het is het warmste stukje van Canada. Vandaar dat het allemaal heel erg goed groeit.

De Highway die we moeten volgen is een erg drukke weg en 2-baansbreed i.p.v. 1-baans. We rijden van plaatsje naar plaatsje - de snelheid in de plaatsjes is uiteraard aangepast aan de bebouwde kom net als bij ons 50 km pu. Daarbuiten max 100km pu. Wel is het zo dat je hier gewoon de Highway kunt op- en afdraaien alsof je bij ons een rijksweg op- dan wel afrijdt. Rondom Kelowna is het heel erg druk. Op zich misschien ook niet zo gek omdat dit de grootste stad van dit gebied is. Hier is de weg op sommige stukken ook 3-baans i.p.v. 2-baans. Wanneer we een ambulance horen naderen is het voor ons even aftasten wat nu het gewenste gedrag is. Uiteraard heeft de ambulance voorrang, maar wat is nu de bedoeling….de auto naast ons stopt dan wel gaat langzamer rijden. Wij volgen dat voorbeeld. Verder op zien we auto's echt stil gaan staan op de rijbaan dan wel gaan ze snel aan de kant en blijven op een uitvoegstrook stilstaan om daarna weer in te voegen om hun weg te vervolgen. Goed om te zien wat er gebeurt, mochten we weer een ambulance horen aankomen weten we wat we moeten doen.

Terwijl we het meer middels een brug oversteken hebben we links en rechts wederom prachtige uitzichten. Na deze oversteek zijn we in West-Kelowna. Het verkeer schiet niet echt lekker op en we kunnen niet goed doorrijden. We rijden min of meer van verkeerslicht naar verkeerslicht. En als wij dan groen hebben en optrekken kunnen we onderhand weer meteen afremmen want het volgende verkeerslicht staat op rood. Heel irritant. Maar uiteindelijk kunnen we weer snelheid maken en laten we na een 1/2 uur Kelowna achter ons. Het is inmiddels een aangename 15ºC en de zon schijnt volop. Ook vandaag worden we begeleid met muziek van diverse artiesten die in de Top 1000 staan. Net buiten Kelowna hebben we weer een prachtig uitzicht over het meer met de bergen op de achtergrond.

Inmiddels zijn we Okanagan Wine Country binnengereden. Als wijnliefhebber kun je hier je hart ophalen en als je wilt hop je van de ene wijnboerderij naar de andere. Dan rijden we weer parallel aan het Okanaganmeer. Je raadt het natuurlijk al….iets met mooi/prachtig en uitzichten dit alles omlijst met prachtige onderhand Hollandse wolkenpartijen. Even verderop rijden we langs Vaseux Lake. Op dit stuk zien we heel veel fruitstalletjes langs de kant van de weg waar je peren, appels, perziken, kersen en bessen kunt kopen. Ook zie je de pompoenen al tevoorschijn komen. Net voor we in Osoyoos aankomen rijden we door Oliver, de wijnhoofdstad van Canada. Dat verklaard wellicht het groot aantal wijngaarden dat we net voor Oliver zijn gepasseerd. Het mag dan wel de wijnhoofdstad zijn, maar er pittoresk is het niet. Dit gebaseerd op wat wij links en rechts van ons langs de weg zien  terwijl we door het plaatsje rijden. De route richting Osoyoos an sich is best mooi en het heeft ook wel zijn charme om zo omringd door de velden met druivenstokken te rijden.

In de afgelopen paar dagen hebben we al een paar keer genoten van een heerlijk glas Canadese wijn. Maar op een of andere manier associeer je Canada nou niet echt met wijn dan wel zie je het niet als wijnland. Toch kan Canada en zeker de wijn uit de Okanaganregio zich meten met de Bourgogne in Frankrijk. Omdat het klimaat hier zo goed is.

Onze eerste stop is Spotted Lake. Dit is een meertje net buiten Osoyoos. Het meer is niet publiekelijk toegankelijk, maar je kunt het wel vanaf de weg zien. Het meer heeft een rijke concentratie aan diverse mineralen en zout. In de zomer verdampt het meeste water en komen kleurrijke minerale afzettingen tevoorschijn. Er verschijnen grote donkere vlekken en krijgen kleur door de minerale compositie. Magnesium sulfaat, dat in de zomer kristalliseert, zorgt voor de meeste kleur in de vlekken. Het is grappig om te zien, maar als je het mist is het ook geen halszaak.

In eerste instantie zijn we er aan voorbij gereden in de veronderstelling dat we dichterbij konden komen, maar dat is niet het geval. Dus we keren om en parkeren onze auto bij het hek dat er geplaatst is om ongenode bezoekers tegen te houden. Dan rijden we terug naar Osoyoos want het is toch wel tijd voor de lunch. In Main Street is het hartstikke druk, niet zo gek want er wordt aan de weggewerkt. En terwijl we stil staan kijken we links en rechts naar mogelijkheden om te eten. Op maandag is veel gesloten dus het is een kleine uitdaging, echter er blijkt toch meer open te zijn dan we dachten. We parkeren onze auto in een zijstraat van Main Street en gaan bij de Wildfire Grill naar binnen. We kunnen lekker buiten op de patio in de zon zitten. Er is helemaal niemand. Heerlijk rustig. Marco gaat voor de Tuna Burger en ik voor de Tuna salad. Allebei krijgen we een mooi stuk medium rare gebakken stuk tonijn. Ik dan op een salade en Marco op een broodje om als hamburger te eten. Echt een aanrader. Na de lunch hebben we ook al een adresje voor vanavond op het oog. Komt helemaal goed dus.

Inmiddels is het 19ºC…het moet niet gekker worden. 3 dagen geleden hadden we nog -10º. Het kan verkeren hier in Canada. Onze 2e stop is Anarchist Mountain lookout op Anarchist Mountain net ten oosten van Osoyoos. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de vallei en op Osoyoos. Ook zien we ons hotel aan het meer liggen. Als we instappen om naar onze volgende bestemming te rijden, ziet Marco dat we precies 3000 km hebben gereden. We hebben dus al aardig wat kilometers in de beentjes. Gelukkig hebben we dit niet hoeven te lopen.

Na dit mooie uitzicht rijden we naar een van de wijnboerderijen hier in de regio. NKMip Cellars - spreek uit als Inkameep Cellars. Deze wijnmakerij ligt op een stuk land dat toebehoort aan de first natives - wat wij voor het gemak Indianen noemen - en wordt ook beheerd door first natives - de Osoyoos Indian Band. In de US zegt men Tribes en hier in Canada spreekt men van Bands. We zijn net op tijd binnen om een rondleiding te volgen. Samen met nog een andere Canadees stel worden we rondgeleid door Shelley. Zij komt oorspronkelijk uit Vancouver, is van Ierse komaf en woont sinds een jaar of 10 hier in Osoyoos. Voor we rondgaan krijgen we ons eerste glas wijn om te proeven. Shelley legt ons uit hoe we de wijn moeten proeven. Eerst ruiken en dan de wijn flink in het glas walsen om het te laten 'luchten' alleen op deze manier opent de wijn en krijgt het zijn smaak. Dus niet een paar keer met je glas ronddraaien zodat de wijn wat in je glas circuleert maar echt goed ronddraaien zodat er een draaikolk in de wijn ontstaat en dat even zo aanhouden.

We zijn eigenlijk altijd veel te lief wanneer we even met het glas de wijn wat rond laten draaien. Het probleem is misschien ook wel dat we wellicht te veel wijn in het glas doen want als we het dan laten walsen zoals Shelley zegt dat het moet, dan zit er op het einde toch wat minder wijn in het glas. Maar dit is toch dé manier om de wijn op smaak te laten komen - Shelley heeft dit geleerd van een Portugese wijnmaker die ze jarengeleden heeft ontmoet. En inderdaad. De geur is meteen anders en dat proef je ook terug.

We gaan eerst naar de druivenstokken. We zien de Merlot en de Cabernet Sauvignon. Deze druiven moeten nog een week of 4 blijven hangen zodat ze het juiste suikergehalte krijgen die ze voor de wijn willen hebben. We proeven wat druifjes en die smaken al lekker zoet, maar het is nog niet goed genoeg voor de wijn. De Merlotdruif is zoeter dat verschil is duidelijk te proeven. Aangezien de vogeltjes de zoete druiven wel lekker vinden is de Merlot al met netten ingepakt zodat de vogels er niet meer bij kunnen. Inmiddels hebben we ons 2e glas gekregen, het is een witte wijn die ze 'Dreamcatcher' noemen. Een heerlijke wijn, wat steviger dan de pinot blanc waar we mee begonnen. We krijgen snel nog een 2e glas ingeschonken omdat we allemaal erg enthousiast waren over de smaak van deze wijn. We hebben geluk want deze wijn kun je alleen proeven als de rondleiding doet of wanneer ze toevallig een fles open hebben in het restaurant - waar je alleen kunt lunchen overigens. Als je alleen een wijnproeverij doet, komt deze wijn niet aan bod.

We gaan door naar de ruimte waar de druiven na de oogst worden gefermenteerd en we krijgen een rose ingeschonken. Dit is een wat droge rosé maar ook erg lekker. Tijdens de uitleg over het proces van het fermenteren krijgen we een pinot noir ingeschonken. Steeds krijgen we te horen, eerst inschenken, dan ruiken en dan flink walsen. Dan weer ruiken en proeven. Het blijft opmerkelijk wat voor een verschil dat is. We vervolgen de route via de ruimte waar de wijnvaten liggen opgeslagen. Hier legt Shelley uit hoe lang de wijn rijpt welk hout er voor de vaten wordt gebruikt (overwegend Frans eiken) en hoeveel wijn er tijdens het rijpen uit het vat verdwijnt. Dat is stiekem heel veel. Op jaarbasis ca 1800 flessen wijn!!! Ze noemen dit 'Angel Dust'. Geen wonder dat er over Engelenkoren wordt gesproken ;-). Shelley gaf al aan dat ze graag als Engel op aarde terugkomt en dat ze dan boven een wijnboerderij gaat hangen - just to suck up al the dust :-D.

Uiteindelijk krijgen we nog een Syrah van de premium lijn ingeschonken. Dit is een stevige rode wijn vooral geschikt bij lams- of rundvlees. Heerlijk. Als laatste proeven we de ijswijn. We krijgen een nieuw glas omdat deze wijn in een ander glas geschonken moet worden dan de wijnen die we tot nu toe hebben geproefd en ook hier ruiken, flink walsen, ruiken en proeven. Intussen vraagt Shelley wat we ruiken en proeven. De ijswijn is zoeter dat komt omdat de druiven bijna verschrompeld zijn en dus een hoog suikergehalte hebben als ze verwerkt worden. De tip die we krijgen is om een glas ijswijn te serveren nadat je (enigszins flink) getafeld hebt en men niet meteen aan een zoet nagerecht kan of wil beginnen,  dit zorgt er namelijk voor dat het eten zakt en stimuleert ook de zin in iets zoets. En je kunt deze wijn heel goed als dessertwijn dan wel in desserts gebruiken. En dan komt ook aan deze toer een einde. Het was heel informatief en leerzaam. Helaas is deze wijnmakerij te klein om te exporteren vandaar dat de wijn alleen maar in Brits Columbia verkrijgbaar is. We hadden graag wat flessen meegenomen, maar denk niet dat ze dat bij de douane als carry on in het vliegtuig accepteren.

Het hotel waar we vannacht verblijven, ligt vlakbij aan het meer, nog geen 10 min rijden. En we hebben geluk:  room with a lake view. Een mooie ruime kamer met zitje en een ruim bed waar we gemakkelijk met zijn tweetjes inpassen. Is wel weer wennen na die aparte queen size bedden waar je heerlijk in je eentje uitgebreid in kan liggen. Vanavond eten we ergens in het dorp, we hebben een Chinees gezien die wel leuke gerechten op de kaart had staan. En als het dan ook nog goed smaakt, hebben wij in ieder geval niks te klagen.