terug op Vancouver Island - Ucluelet

Rond 1900 uur gisteravond hebben we weer een gezamenlijk diner. Het is gezellig en we hebben 'goede buurt'. En zo komen wij erachter dat volgende week Erica Terpstra hier te gast zal zijn voor haar programma Erica op reis. Zal wel grappig zijn om deze mooie plek op tv terug te kunnen zien.

Het eten smaakte super: wortelsoep vooraf, gevulde kippendij met risotto en frangipane na. Na het eten hebben we nog even gezellig zitten praten met Emma en Stanley uit Vancouver. Alle andere gasten waren al naar hun kamer. Niet dat wij het nou laat hebben gemaakt, tegen 2200 uur lagen we dan toch wel op bed.

Vannacht heb ik dan toch wat beter geslapen dan gisternacht. En net wanneer ik op de telefoon kijk om te zien hoe laat het is, hoor ik Marco al rommelen. Wanneer hij klaar is met aankleden etc. ga ik op mijn gemak mijn ding doen. Intussen loopt Marco al buiten rond te genieten van het uitzicht. De 3 zeehonden die op het dok voor de lodge liggen te rusten vinden het maar niks dat Marco hun rust komt verstoren en schieten dan ook het water in. Geen zin om vriendjes te worden.

Het is wat frisjes buiten en het heeft net geregend, maar als ik buiten kom is het droog. Het water is kalm en glad. Een wolkensluier kruipt over het eiland tegenover ons. Het blijft een fascinerend natuurfenomeen en heeft ook wel iets mystieks. In de verte begint het zonnetje langzaamaan door te komen, maar het duurt nog wel even voor hij er helemaal door is. Tegen 0800 uur kunnen we aan tafel voor het ontbijt. Wederom goed verzorgd. Tijdens het ontbijt wordt de bagage van iedereen opgehaald en naar de boot gebracht. Iedereen vertrekt vandaag. Wij ook alleen wij niet met de groep. Iedereen gaat met de zodiac naar Lund, dat is ca 1 uur varen. Wij benijden de mensen aan boord niet want het is best frisjes en al helemaal wanneer je fullspeed met de zodiac over het water scheert. In Lund maken ze nog een toer in buurt. De bagage wordt met een andere boot - dezelfde als waar we gisteren mee op pad zijn geweest - nagebracht. Intussen wachten wij op bevestiging vanuit Campbell River of het watervliegtuig wel deze kant op kan komen. Het weer daar is goed, dus het moet geen probleem zijn. Alleen hier is wat laaghangende bewolking. En mocht het toch niet lukken, dan kunnen we altijd met de bagageboot mee naar Lund en van daar met de watertaxi terug naar Campbell River.

We nemen van iedereen afscheid en zwaaien ze uit. Toch is het even vreemd om hier alleen achter te blijven. Maar ook wel even lekker, genieten van alle rust. Wanneer we naar de kamer willen lopen om onze spullen te halen, roept Molly - die voor ons bezig is geweest uit te zoeken hoe of wat, wat betreft het watervliegtuigje - dat bevestigd is dat wij om 1030 uur worden opgehaald. Helemaal super. Na een laatste check in onze kamer, gaan we naar de gemeenschappelijke ruimte. Dan hoeven ze niet op ons te wachten en kan de kamer al schoongemaakt worden. Vanmiddag komt weer een nieuwe groep gasten. Van tijd tot tijd kijk ik naar buiten en struin de horizon af, maar het water blijft rustig, geen wilde dieren anders dan de zeemeeuwen die over het water te zien zijn.

Tegen 1015 uur lopen we naar buiten het dok op en 5 min later ziet Marco een vliegtuigje. Even later is het meer te horen dan aan de horizon te zien. Het is onze taxi. Hij maakt nog even een rondje voor de landing en strijkt dan zachtjes op het water neer. Inmiddels is al iemand van de lodge met onze tassen naar het dok gekomen en Molly komt ook nog even gauw gedag zeggen. De piloot herkenden we meteen van afgelopen vrijdag. Eerst gaan de 2 rugzakken en het airportertje in het vliegtuig en dan mag ik instappen. Marco mag voorin naast de piloot plaatsnemen. Amper 5 minuten nadat het vliegtuigje geland is, is het alweer onderweg. Het is een prachtige dag om te vliegen. De zon is aan het doorkomen en we hebben mooi zicht over de diverse bergeilanden met hun mooie groene begroeiing. Zo nu en dan is het even wat bumpy maar over het algemeen verloopt de vlucht rustig. Wel is het een ontzettende herrie in het vliegtuig. Wanneer we bijna in Campbell River zijn wijst Marco naar beneden, maar ik zie alleen een strak glinsterend wateroppervlak. Marco heeft een Bultrug gezien die tot 2x toe boven water kwam waarvan een keer om even goed uiten weer in te ademen.  Ondanks de herrie en de korte wat minder stabiele momentjes is het wel heel gaaf om een keer met zo'n watervliegtuigje onderweg te zijn.

Om 1100 uur hebben we weer vast grond onder de voeten. We geven nog even onze namen door bij de receptie van de vliegmaatschappij en gaan dan meteen door naar Ucluelet…naar wat?? Naar Ucluelet of zoals de lokalen zeggen Ukkee…Ucluelet spreek je uit als Joe-kloe-let en dan op zijn Engels zodat de klemtoon goed valt. Eerst maken we een korte stop bij een begraafplaats van de Wei Wai Kum  First Nations in Campbell River, deze ligt ca 2 min rijden van waar we met het watervliegtuigje zijn aangekomen. Deze kleine begraafplaats dateert uit 1880 en is nog steeds in gebruik. Er staan diverse totempalen. Helaas mogen we het terrein niet op - No Trespassing - en kunnen we alleen van buiten het hek foto's maken. En na deze stop gaan we door naar Ukkee…

Het is rustig op de weg. Het rijdt lekker door zeker omdat ik 120km pu mag op dit stuk, hier een daar moeten we even terug naar 90, maar dat is niet vaak. Het is een rit van ca 3 uur. Aangezien we te laat in Ukkee aankomen voor de lunch doen we dit onderweg. Bij een Shellstation zit ook een Tim Hortons. Niet onze 1e keuze, maar wel een goede 2e keuze het is smaakt best goed en het gaat snel. Marco gooit de tank vol en als ik die aan de kant heb gezet lopen we bij Tim binnen. Het is echt een afhaal/drive through. En zo komt dat wij gezellig op het stoepje achter bij de auto in het zonnetje onze lunch nuttigen. En dan door. De route gaat door een natuurpark. Als we net in het natuurpark rijden is de maximumsnelheid 60 km pu. Maar dat haal ik niet echt. Aan het begin van het park liggen een aantal hiking trails. Het is zondag en het is goed weer…..dan weet je het wel…heel het dorp is samen met de toeristen uitgelopen. Het staat camper aan camper en bumper en bumper geparkeerd op de parkeerplaatsen en vooral langs de kant van de weg, want alle parkeerplaatsen zijn vol. Na dit stuk mag ik weer 80, maar dat is op sommige stukken écht niet te doen. Desalniettemin is het een mooi route, de weg snijdt zich door dichtbegroeid bosgebied met naald- en loofbomen. De loofbomen beginnen ook hier te verkleuren van groen naar rood/oranje/geel. Heel mooi om te zien. Zo nu en dan rijden we langs een meer. En jawel, dan heb je weer hele mooie vergezichten. Het is niet te geloven hoeveel meertjes Canada heeft. En ze zijn bijna allemaal even mooi wanneer je erlangs af rijdt.

Ca 16 km voor Ukkee moeten we stoppen voor wegwerkzaamheden. Het duurt even dus ik zet de motor af. De bijrijder in de auto achter ons vindt het gezegend en stapt uit. Een hoop geroep en lawaai, maar hij trekt zicht er niks van aan. Hij kijkt sowieso erg wazig. Vervolgens zie ik hem iets van een shagje klaarmaken, maar een echt shagje is het niet. Net wanneer ik denk dat hij wel wat van een junk wegheeft, maakt Marco een opmerking in die richting. Er wordt getoeterd en hij loopt terug naar de auto, bedenkt zich en komt onze kant op gelopen. Wanneer hij naast ons staat zien we wat hij in zijn hand heeft - hij stookt lekker een crackpijp op. Geen wonder dat hij er een beetje wazig bij liep.

Gelukkig hebben we verder geen last van hun en wanneer we op de T-splitsing linksaf moeten naar Ukkee slaan zij rechtsaf naar Tofino.

Tegen 1445 uur zijn we bij het hotel, gelukkig is de kamer al klaar en kunnen we meteen onze spullen wegbrengen. Wat een kamer is dit zeg. Mooi uitzicht over de hiking trail die langs het hotel loopt en ook wat over zee. We hebben een woonkamer met keukentje, megagrote badkamer en een aparte slaapkamer mét een kingbed. Hoeven we geen ruzie te maken over de dekens :-). Bij de receptie werden we gevraagd of wij house Keeling service wilden. In het kader van een 'groen hotel' en milieuvriendelijk krijgen de gasten de keuze of ze wel of geen house keeping willen. Als we ervan af zien, krijgen we korting in een van de restaurants van het hotel als we daar iets gaan eten of wat dan ook. Voor 2 overnachtingen heb ik echt niet elke dag een schone handdoek nodig en het bed kan ik zelf ook wel een keer opmaken. Wij zien ervan af. Voordeel is natuurlijk dat we onze spullen niet per se hoeven op te ruimen morgen. Ook wel een keer lekker om het overal en nergens te kunnen laten liggen.

Het is nog vroeg om op de kamer te blijven hangen en daarbij is het fantastisch weer, dus wij lopen een stukje van de trail die hier bij het hotel langsloopt. Volgens de bordjes kunnen we best wel wat wild tegenkomen als beren en de wolven zijn heel actief hier in de buurt. Uiteraard komen wij niks bijzonders tegen. Het wandelpad voert door dichtbegroeid bosgebied en is veelal overdekt door takken als een soort pergola. Het ruikt heerlijk, zo'n typische boslucht met af en toe een kruidige geur die er tussendoor komt. Aangekomen bij het strand snappen we meteen waar de naam van het hotel - Black Rock Beach Resort - vandaan komt….het strand ligt bezaait met zwarte stenen/rotsen. We lopen een stukje langs het strand en komen uit bij een oud scheepswrak. Men weet niet exact wanneer het schip is gestrand dan wel vergaan maar de eerste berichten dat er hier een wrak ligt dateren uit 1896. De site heet ook de Big Mystery Shipwreck. Er is nog wel duidelijk een scheepsvorm uit te halen, dan wel de basis van een schip van het wrak dat er ligt, maar aangezien het een houten constructie is, zal het over een aantal jaren niet meer als dusdanig herkenbaar zijn dan wel helemaal vergaan zijn.

We keren terug naar het hotel en volgen het pad bovenlangs. Aan het begin van het pad staan we nog even op een bord te kijken wanneer we in of op de boom naast ons een hoop lawaai horen. Een eekhoorn vliegt als een kogel uit een geweer over de boomstam naar beneden en vlak achter mij door hup met een rotgang de struiken in wanneer hij door een andere eekhoorn uit de boom wordt gejaagd. De andere eekhoorn kijkt de gevluchte eekhoorn nog even na en gaat dan weer door met hetgeen wat hij van plan was. Even nog op een takje kijken of er iets interessants is en dan met een vliegende rotgang door de takken door naar een andere plek uit het zicht van die 2 rare wezens die daaronder aan de boom naar boven staan te staren.

Terug op de kamer is het even de koffers ordenen, kleren voor vanavond eruit en even lekker douchen of in bad. Vanavond eten we in het dorp. Kunnen we meteen even kijken waar we morgenvroeg voor de kajaktocht moeten zijn. Het restaurantje van onze eerste keuze heeft weinig keuze op de kaart. Vandaar dat we iets anders gaan zoeken. Er is niet veel te vinden en in het ergste geval gaan we gewoon terug naar het hotel, maar dan zie ik en passant een grill restaurant liggen. Marco keert de auto zodat we op de kaart kunnen kijken. De keuze is hier reuze en de prijzen vallen ook alleszins mee. Gelukkig is er plek voor ons en hoeven we niet te wachten. Het is een goed bezocht tentje en ziet er nog best gezellig uit. Het is even lastig maar dan maken we toch een keuze: voor Marco een kleine pizza met pesto, gerookte zalm, garnalen en oesters en voor mij runder ribbetjes. Wanneer het bord komt blijken het hele ribben te zijn. Uiteindelijk hebben we hier fantastisch gegeten. Zo zijn we deze vakantie vaker onverwacht bij een tentje uitgekomen en dat bleek dan een super keuze te zijn, deze kunnen we ook aan dat lijstje toevoegen