Vancouver - Part II

Gisteravond zijn we nog in de bar-grill van het hotel terecht gekomen. Gewoon een snel een hapje. En dat is gelukt. Fish 'n Chips voor Marco en voor mij een Beef Curry met jasmijnrijst. Heerlijk gegeten. En vannacht heerlijk geslapen. In het begin dat ik dat gaat niet lukken ook niet omdat onze buurman zijn TV aan had staan op standje voor doven en slechthorenden. Toch hebben we er niet echt last van gehad en zijn we goed in slaap gevallen. En vanmorgen dan heerlijk uitgeslapen.

Rond 0800 uur zijn we opgestaan en tegen 0900 uur zijn we gaan ontbijten. Marco had van tevoren nog even de ferry naar Vancouver Island bevestigd. Dat duurde even want het nummer dat wij op onze reservering hadden staan klopte niet. Maar men heeft onze reservering dan toch gevonden en we kunnen gewoon mee morgen. Het ontbijt blijkt bij de overnachting te horen, dat was een leuke verrassing voor ons. Keuze uit 3 ontbijtmenuutjes. Er komt een meneer langs met diverse soorten fruitsapjes en koffie dan wel thee.

Voorzien van een goede bodem gaan we op pad. Eerste stop is de nabijgelegen Harbour Centre Tower. Het Harbour Centre is een modern gebouw dat in 1977 is geopend met daarbovenop een uitkijktoren.  Vanaf hier heb je een heel mooi uitzicht over Vancouver en als het weer heel helder is zelfs tot aan Victoria op Vancouver Island. Het weer is vandaag heel erg goed. 's ochtends nog wel wat fris in de schaduw, maar verder heerlijk zonnig weer. We hebben geluk. In eerste instantie waren de voorspellingen voor deze dagen niet zo geweldig en schijnbaar wordt het morgen weer minder. De lift die ons in 40 seconden 168m naar boven brengt hangt buiten het gebouw en heeft een glazen wand zodat je de hele route naar boven goed kunt volgen. Boven lopen we ons gemak een paar keer rond en als we het gezien hebben, kijken we even in het boekje wat ons volgende plan is. Een wandeltochtje door Waterfront en Gastown.

Via het mooie treinstation lopen we naar Canada Place. Rondom het treinstation zijn veel zwervers aanwezig. Als ik een foto wil maken zie ik een Charlie Manson lookalike op mij af komen en als ik mijn ding heb gedaan wordt ik meteen door hem aangesproken of ik wat geld voor hem had. Helaas zeg ik, ik heb geen geld bij me. En dat was nog niet eens gelogen. Ik heb bijna nooit geld bij me op vakantie anders dan een credit card. De wandeling begint dus op Canada Place. Een gebouw waar diverse bedrijven zijn gevestigd en die ook dienst doet als cruiseschipterminal. Er liggen 2 schepen voor anker de Island Princess en de Volendam van de Holland America Line. Vanaf het uiterste puntje op Canada Place heb je een mooi uitzicht over Vancouver. De wandeling brengt ons naar Water Street. Dit is het authentieke Gas Town: straatlampen die op gas worden verlicht, kinderkopjes in de straat en leuke boetiekjes.

Ongeveer halverwege Water Street staat een stoomklok. Dit is de eerste stoomklok ter wereld en wordt nog steeds onderhouden door de man die hem rond 1970 bouwde. Het is wel heel grappig om de stoom boven uit de klok te zien komen. Helaas duurt het even voor we de klok fatsoenlijk kunnen fotograferen want er staat een groep Chinezen en die moeten stuk voor stuk en dan ook een voor een even met de klok op de foto in diverse poses. En dan denk je gauw even een foto te kunnen maken als de persoon die net op de foto is gegaan wegholt, is er meteen weer een volgende Chinees aankomen hollen die ook op de foto wilt. Protesteren heeft geen zin, want ze doen net of ze je niet horen dan wel willen ze je niet verstaan. Uiteindelijk is het dan toch gelukt en kunnen we door naar Maple Tree Square. Hier staat een beeld van John Deighton ook wel Gassy Jack genoemd omdat deze Engelse zeeman bekend stond om zijn enorme breedsprakigheid. In 1867 opende hij een café voor de arbeiders van de houtzagerij. Tegenover het standbeeld ligt het Triangular Building dat doet denken aan het Flatiron Building in New York. Dit gebouwd in 1908-1909 en was destijds een hotel, tegenwoordig bevat het appartementen.

Vanuit Gastown lopen we naar Chinatown. Deze wijk is ouder dan de stad Vancouver zelf. De eerste stroom Chinezen immigranten kwamen in 1858 naar Canada op zoek naar goud, de 2e stroom kwam opgang in de jaren 1890 i.v.m. de aanleg van de Canadian Pacific Railroad. In 1970 is de Chinese wijk uitgeroepen tot historisch erfgoed. De Dr. Sun Yat-Sen tuin is een mooie groene plek midden in de stad waar een serene rust heerst. Het is niet groot, maar wel grappig om even door heen te lopen. Na het bezoek aan China Town lopen we terug naar Dunsmuir Street. Het is nog een flinke wandeling van een minuut of 20 die ons tussen de Roger Arena en de BC Place stadium leidt. Ook lopen we onder de Dunsmuir en Georgia viaducten door. De ruimte onder de viaducten worden goed benut. Er ligt in eens een supermarkt en even verderop hebben zwervers dan wel dakloze middels tentjes voor hun beschutte plekken gemaakt onder de schuine wand onder het viaduct. Voor we terug gaan naar het hotel willen we nog even bij de kathedraal naar binnen die ook aan Dunsmuir ligt. Aangezien er net een dienst wordt gehouden, laten we dat plan varen. We gaan op zoek naar een lunchadresje. Uiteindelijk komen bij een leuke sushitent uit die vlakbij ons hotel op Granville ligt. Marco en ik pakken ieder een andere combinatie en kunnen zo alles met elkaar delen. Heerlijk zo'n lunch :-)

Het is 1300 uur en nog te vroeg om op de kamer te gaan zitten kijken. Dus pakken we toch maar de auto en rijden naar Stanley Park. Dit park dat vlakbij het centrum ligt, bestaat uit een stuk ongerepte natuur dat oorspronkelijk werd bewoond door de First Nation People. Een van de totempalen is een herinnering aan Rose Cole Yelton en haar familie. De paal, die het meest met Stanley Park verbonden is, is geplaatst voor de plaats waar het huis van de familie Cole heeft gestaan. De familie Cole heeft tot 1935 hier in Stanley Park gewoond als een van de laatsten van de Brockton Point Community en Rose Cole was nog de enige overlevende van deze gemeenschap toen ze in 2002 overleed.

We lopen nog een stukje over de False Creek Seawall.  Deze zeedijk is 9km lang en is gebouwd om te voorkomen dat het park door erosie wegzakt in het water. Later is de dijk geasfalteerd en wordt de dijk nu veel gebruikt door fietsers, wandelaars en skaters. Vanaf deze zeedijk heb je ook een heel mooi uitzicht over Vancouver.  Uiteindelijk zijn we tegen 1600 uur weer op de kamer en hebben we nog even tijd om bij de komen van onze wandeluitspatting. Rond 1915 uur hebben we nog een laatste wandeling van ca 30 min voor de boeg, want dan lopen we naar het restaurant waar we met Carolyn en Matthew hebben afgesproken. Na 4 jaar weer een weerzien.