Komodo Nationaalpark

Gelukkig zijn we allebei goed en op tijd in slaap gevallen gisteravond. Nadeel voor Marco was dat hij rond 0130 uur alweer wakker was en dat het toen voor hem met de nachtrust gedaan was. Ik heb gelukkig wel redelijk goed door kunnen slapen. De wekker stond gepland voor 0425 uur, maar die hebben we niet gehoord want we waren al eerder wakker.

Gezien de plannen voor vandaag - voornamelijk de hele dag op een bootje zitten met een paar stops waaronder een snorkelstop - hoeven we alleen maar tanden te poetsen, badkleding aan en zorgen we onze wandelschoenen aan hebben want op Komodo en Rinca - dat eiland is sinds kort weer open - zullen we ze nodig hebben. De wake-up call die we hadden aangevraagd is denk ik in een andere kamer terecht gekomen want de telefoon is nooit afgegaan. Tegen 0450 uur staan we bij de receptie en pikken de ontbijtbox op. Dan is het even wachten op Narco onze gids. Als hij 0500 uur arriveert, belt hij de chauffeur om te vragen waar hij blijft. Die bleek al op de parkeerplaats bij het hotel klaar te staan.

Uiteindelijk zijn we tegen 0515 uur in de haven en om 0520 stappen we op de boot. Het is een klein smal bootje en we zijn samen met onze gids de kapitein en de hulp van de kapitein de enigen aan boord. Op het dek staan 2 ligbedden. Narco regelt de ligkussens en voor ieder een hoofdkussen en ons bedje is gespreid. Het is nog donker wanneer we aan boord gaan, maar het begint langzaam maar zeker te schemeren. Het is frisjes zo op deze vroege ochtend wanneer de zeewind over je heen voelt komen. Gelukkig heb ik mijn sarong meegenomen en sla ik deze als een soort van dekentje om. Langzaam maar zeker zet de schemering door en begint het licht te worden. Voor mijn gevoel gaat de boot niet echt snel, maar het is wel genieten zo liggend op je bedje, licht schommelend op het water en genieten van het moois dat de natuur te bieden heeft terwijl de zon langzaam maar gestaag opkomt. De oogjes vallen dan vanzelf wel een keer dicht.

Tegen 0650-0655 uur ben ik weer wakker. Dan wel weer wat meer in het land der levenden. Echt diep geslapen heb ik niet. Tijd voor een ontbijtje. Helaas zijn de geroosterde boterhammen die in het pakketje zitten redelijk taai en droog, dus ik houd het maar bij de 2 gekookte eitjes die ook in de box zitten. Marco is intussen ook wakker geworden en begint ook zijn ontbijtje. Die heeft wat minder moeite met zijn geroosterde boterhammen. Het vooruitzicht was dat we ca 4 uur zouden moeten varen voor we bij Komodo aan zouden komen. Dit blijkt mee toch wel mee te vallen, want rond 0845 waren we er 'al'.

Komodo is een van de drie hoofdeilanden van het Nationaalpark Komodo. Het ligt tussen Soembawa en Flores in. Het eiland is ca 400 km2 groot en er bevindt zich 1 dorp. Door de droogte is het eiland niet helemaal groen en staat het gros van de begroeiing er wat dor en dood bij. Wanneer we over de aanloopsteiger richting bezoekerscentrum lopen zien we op het strand rechts een varaan lopen. Vroeger op de dag willen de beesten nog wel eens naar het strand komen op zoek naar eten en ook wel verkoeling. Wanneer we naar links kijken zien we daar ook een varaan op het strand lopen. Het is dan allemaal wel wat verder weg, maar mocht het tijdens de trail niks worden, hebben we er in ieder geval al 2 gezien.

Terwijl we op Narco staan te wachten - hij moet entreegeld betalen - komt de ranger die ons begeleidt al aangelopen en attendeert hij ons op een kleine varaan die bij het keukenblok loopt. Dit is een jonkie van een paar jaar oud. Nadat Narco het entreegeld heeft betaald en wij besloten hebben welke trail van de 3 we willen lopen, gaan we op pad. We hebben gekozen voor de lange trail van ca 4.5 km en die duurt 2 uur. Is denk ik ook berekend op wat je onderweg zo al tegenkomt.

We zijn amper onderweg of we komen een wild varken tegen, dit zijn redelijk schuwe dieren en zodra hij ons in de smiezen krijgt, rent hij als een pijl uit een boog de droge bosjes in. In mijn ooghoek zie ik nog iets bewegen, er komt een hert aangelopen. Het lijkt zich niks van onze aanwezigheid aan te trekken en passeert ons op een redelijk nabije afstand.  Zowel het hert als het wild zwijn staan op het menu van de Komodovaraan. We lopen verder en we zijn nog niet ver gevorderd wanneer er onder luid gekrijs boven ons een kleine zwerm geelkuifkakatoes het luchtruim kiezen. Wist niet dat die vogels hier ook in het wild voorkwamen.
Bij een drinkplaats zien we een paar mensen staan, meestal betekent dit dat er iets te zien valt. Dit is zo'n meestal moment er zit een jonge varaan op zijn gemak rond te kijken. We lopen verder. Onze ranger heeft er flink de pas inzitten, wat wij niet erg vinden. Onderweg zien we diverse wilde kippen - vinden de Komodovaranen ook lekker - en schiet er zo nu dan een wild zwijn of hert weg. Ergens halverwege de route stoppen we even. Jullie zijn wel erg snel geeft Narco aan. We hebben nog geen uur gelopen en zijn al over de helft van de route. Op zich niet gek want buiten zo nu en dan een spoor van een varaan, dat steeds weer doodliep, en een hoopje uitwerpselen hebben we nog niet veel gezien van de Komodovaraan. Daarnaast zijn de paden waarop we lopen redelijk breed en goed begaanbaar. Helaas voelt Marco zich niet helemaal jofel vandaag en is deze tocht nog net geen slijtageslag. Opgeven is echter geen optie. En de tijdens de gehele wandeling staat de zon al lekker zijn best te doen. Gelukkig lopen we zo nu en dan ook in de schaduw.

Wanneer we redelijk aan het einde zijn van onze wandeling komen we een andere groep bezoekers tegen. Onze ranger vraagt of zij een varaan hebben gezien. Niet dat ik ineens Indonesisch spreek, maar de dame die antwoordt wijst naar een locatie achter ons en onze gids draait zich en we lopen een stukje terug. Dus vandaar mijn conclusie dat zij onze gids op de plek heeft gewezen waar zij de varaan hebben gezien. Het blijkt maar een klein stukje terug te zijn. Achter een boom ligt een grote Komodovaraan te rusten. Het dier is echt groot en naar schatting zo'n 25-30 oud. We kunnen redelijk dichtbij komen wat hele mooie plaatjes oplevert. Voor de zekerheid had ik mijn grote zoomlens ook al aan mijn andere fotocamera vast gemaakt, maar dat bleek uiteindelijk helemaal niet nodig want we kunnen echt heel dichtbij komen. Uiteraard onder het wakend oog van de ranger die precies aangeeft tot hoever je kunt gaan dan wel aangeeft waar je moet/kunt staan. Hebben we toch nog een mooie grote varaan van dichtbij gezien.

Terug bij het bezoekerscentrum geven we aan dat we vanmorgen bij aankomst rechts van waar we op dat moment staan een varaan op het strand hebben zien lopen. De ranger kijkt in die richting en geeft aan dat we daar even gaan kijken. Er staan even verder op nog meer mensen. En wat blijkt daar ligt een grote varaan, ook weer een mannetje van ca 25-30 jaar oud. Deze is wat alerter dan de andere varaan die we gezien hebben, maar hij blijft nog steeds liggen waar hij ligt. Tijdens de wandeling door het bos had de ranger al een paar keer aangegeven dat het momenteel te warm was voor de dieren en dat ze nu de koelte van de schaduw opzochten. Vandaar dat we weinig zagen. Maar hier ligt er dan toch maar eentje, wellicht is het wel dezelfde als die we eerder die ochtend op het strand hebben zien lopen. Wat gaaf zeg.

We lopen terug naar het bezoekerscentrum. Ook hier staan een paar mensen bij elkaar. Ik hoor de ranger iets van Komodo Dragon zeggen, maar ik zie helemaal niks. Er ligt wel een groot stuk boomstronk, maar ik zie geen varaan. Net als ik wil vragen ligt dat beest dan, blijkt de boomstronk de ik zag de varaan te zijn. In dit geval ook weer een mannetje. Voor de gein zeg ik al tegen Marco we hadden heel die trail niet hoeven lopen want ze liggen hier gewoon bij het bezoekerscentrum. Ik kijk onze ranger aan want we zijn nu echt op het einde van de wandeling en zeg tegen hem: 1 uur 25 min…nieuw record of niet en hij moet lachen. Onderweg had ook onze ranger al aangegeven dat we erg snel liepen. Bij de winkeltjes in het bezoekerscentrum gaan we nog wat drinken. We draaien ons om, om iets te gaan drinken, komt er net een jonge varaan aangelopen. Die is op weg naar een van de winkeltjes. De eigenaar stelt dit niet zo prijs en jaagt het dier weg. En dan denk je het zijn grote logge beesten wanneer ze volgroeid zijn, die kunnen nooit snel zijn. Ze kunnen toch gauw 18km p uur halen, dus je zult flink moeten aanzetten wanneer je een varaan achter je broek aan hebt.

Nadat we ons colaatje op hebben en Marco nog wat paracetamol naar binnen heeft gekiept, lopen we terug naar de boot. Het is inmiddels flink drukker geworden. Bij de boot aangekomen moeten we de kapitein wakker maken, die kijkt ons eerst verschrikt aan en schiet als een pijl uit een boog in de actie. Eerst moet de boot naar het stenen trapje worden gemanoeuvreerd anders kunnen we niet aan boord. Om 1100 uur zijn we weer onderweg, dit keer naar Pink Beach op het eiland Palau Padar - gelegen tegenover Komodo en een 1/2 uurtje varen. Hier worden we vanwege het lage tij met een ander bootje naar de kant gebracht. Hier kun je snorkelen en even lekker op het stand zitten als je dat wilt. Aangezien we hier maar een 1/2 uurtje zullen blijven, geven we aan dat we niet gaan snorkelen.

Pink Beach heet zo omdat dit redelijk idyllische plekje een roze strand heeft. Dit wordt veroorzaakt door het rode koraal wat hier voor de kust ligt. Je ziet in het zand hele fijne rode korreltjes wat een roze gloed geeft als je zo over het strand kijkt. We lopen het strandje op en neer. Her en der liggen echt best grote stukken koraal - o.a. Dus ook het rode koraal - op het strand. Denk dat je het wel zult weten wanneer je op Schiphol aankomt en men vindt zo'n stuk in je koffer. Terug bij het begin gaan we lekker in de schaduw zitten genieten van het uitzicht. Het water is hier echt heel mooi blauw en helder. Met hetzelfde bootje gaan we weer terug naar de boot. Het is inmiddels 1215/1220 uur en tijd om te lunchen.

De mannen aan boord hebben flink hun best gedaan: gebakken mie, witte rijst, aubergine met pecil saus, kip in een of andere lekker boemboe, tofu met tomaten/knoflooksaus en watermeloen na. Heerlijk. Na de lunch wordt alles snel opgeruimd en zetten we tegen 1310 uur koers op Rinca - vaartijd 2 uur. Dan maken we het ons maar even gemakkelijk op ons bedje. We worden weer wat wakker wanneer we redelijk in de buurt van onze bestemming zijn - Loh Buaya Komodo National park. De 2 uur varen valt ook nog wel mee, om 1430 uur zijn we bij de steiger.

Rinca behoort net als Komodo tot de kleine Soenda-eilanden en het nationaalpark Komodo. Ook hier leeft de Komodovaraan, wat overigens een beschermede diersoort is. Op Rinca leven er iets meer dan 1000 Komodovaranen. Tot voorkort was het eiland gesloten voor bezoekers. Zo'n 8 maanden geleden is het weer opengegaan en laten ze nog maar een beperkt aantal bezoekers per dag binnen. Het eiland is trouwens ook niet onbewoond, er bevinden zich 2 dorpjes op het eiland.

Via een mooi aangelegde steiger komen we bij de ingang. Hier krijgen we uitleg van de ranger wat van ons wordt verwacht. Hij legt ook nog in het kort uit wat op onze route naar het bezoekerscentrum tegenkomen aan informatiepunten. Er zijn diverse informatieborden bij de ingang over het wild dat hier leeft. Het valt ons op dat er ontzettend veel slangen op het eiland voorkomen. Deze zijn voornamelijk in de avond actief zegt de ranger. Oh wat jammer, ga ik de spitting cobra weer niet zien……….de ranger kan er wel mee lachen. De route naar het bezoekerscentrum kan niet missen, want hoeft alleen maar de houten vlonderweg te volgen. Nog een 2 minuten later horen we geritsel in de bomen en zien we een groep makaken onder ons door lopen en even verderop ligt een hert lekker lui te wezen in de schaduw van de loopsteiger. En een klein stukje verder schiet weer een groep makaken over de redelijk open vlakte. Bij de 2 informatiepunten krijgen we de eigenschappen van de Komodovaraan uitgelegd en de registratie van een van de mannetjes die ze gedurende 10 jaar hebben gevolgd. Het mannetje blijkt ruim 2.6 m groot te zijn en rond de 56 kg te wegen.

Bij het bezoekerscentrum worden we verwelkomd door een ranger, hij zal met ons een (korte) trail lopen. Onze gids mag niet mee. Hij heeft aan dat de ranger dat niet wil, maar zegt niet waarom. Marco had gelezen dat je geen slippers aan mag hebben en dat je per se dichte schoenen moet dragen. Narco loopt de hele dag al alleen op slippers dus helaas pindakaas.

De ranger geeft aan dat eerder op de dag bij het bezoekerscentrum 3 varanen rondliepen, maar dat ze nu helaas weg waren. Het zijn en blijven wilde dieren. Garantie tot aan de voordeur. We zijn koud een paar minuten onderweg wanneer we geritsel in het bos horen. Er komt een varaan aangelopen. Het dier komt recht op ons af want achter ons is een drinkplaats. Het blijkt een vrouwtje te zijn. Wanneer ze redelijk dichtbij is stopt ze en kijkt ons aan. De ranger houdt het goed in de gaten en dirigeert ons een klein stukje van haar af. Onverstoorbaar zet haar gang richting drinkplaats verder. Zo gaaf…hebben we toch 1 dier in beweging gezien. We lopen verder. Maar net als vanmorgen zien we verder niet echt iets bijzonders. Wel komen we bij een mooi uitzichtpunt uit. Hier hebben we mooi uitzicht over het eiland en de baai waar onze boot ligt aangemeerd. De ranger geeft aan dat men in het verleden 3 verschillende routes op het eiland kon volgen, maar dat er tegenwoordig nog maar 1 redelijk korte route wordt gelopen. Misschien dat dat in de toekomst nog wijzigt.

Na deze korte pauze lopen we door en komen weer bij het bezoekerscentrum uit. Voor we naar de informatieruimte lopen waar ook 2 skeletten staan opgesteld van een mannetje en vrouwtjes varaan, moeten we nog even geduld hebben. Er lopen namelijk 2 grote varanen bij het bezoekerscentrum. De ene is een stuk groter dan de ander. De hele grote heeft duidelijk iets geroken en is op zoek naar waar de geur vandaan komt. De 'kleinere' loopt ook wat rond. Plotseling zie ik links van ons iets liggen en dat blijkt ook een grote varaan te zijn. Onze gids geeft aan dat we ook daar kunnen gaan kijken. Net als destijds bij de gorilla's geldt ook hier je verplaatst je als een groep niet als individu. Wat een prachtig mooie ervaring om zo onze dag af te sluiten. Gewoon op een paar vierkante meter 3 varanen zien…..hoe verzin je het. Heb bijna mijn geheugenkaartje van mijn fotocamera volgeschoten ;-).

Na een kort bezoek aan het informatiecentrum bedanken we de ranger en lopen terug naar de boot. Ergens zie ik een hert staan. Ik heb net mijn camera in positie wanneer het beest beweegt en onder de loopsteiger wegschiet en dan zie ik waarom…er komt een varaan aangelopen. Pikken we die ook nog even mee.
Terug op de boot zetten we koers richting Flores. Het inmiddels 1640 uur en we moeten nog ca 2 uur varen. Een zeearend vliegt een klein stukje met ons mee, de 2e die wij vandaag zien. Tijdens het varen laten we de dag even de revue passeren. Mocht je niet hebben meegeteld: we hebben vandaag 13x een komodovaraan gezien. Ook Narco is onder de indruk, zo veel keer heeft ook hij nog niet meegemaakt met groepen die hij begeleidt heeft.

Wanneer we even onderweg zijn krijgen we een lekkere snack voor bij de thee: pisang goreng met chocoladesaus en watermeloen. De vaart terug naar Flores verloopt soepeltjes, langzaamaan begint het te schemeren en gaat de zon langzaam maar gestaag onder. Tegen de tijd dat wij in de haven - 1815 uur - aankomen is de zon onder en is het al redelijk donker.
Tegen 1845 zijn we terug in het hotel. We nemen afscheid van Narco en Roberto. We worden morgen om 1100 uur weer opgehaald. Oh zeg ik dan slapen we uit tot 1030 uur en Roberto ligt helemaal in een deuk. We zetten snel onze spullen op de kamer en gaan een hapje eten.

2000 uur zijn we terug op de kamer. Gelukkig kunnen we morgen uitslapen, nu eerst lekker douchen en onze bruinverbrande snoeten en armen goed insmeren. Stiekem zijn we flink bijgekleurd en hebben we - heel stout - amper met de zonnebrand gesmeerd.
Marco weet het nog tot een uur of 2030 uur te rekken, dan gaat zijn lampje uit. Hopelijk voelt hij zich morgen een stuk beter.