Onderweg naar Malang

Het ochtendgloren stroomt al voorzichtig langs de gordijnen naar binnen. Ik heb goed best goed geslapen.
Wanneer ik op mijn telefoon kijk is het 0540 uur. Mooi ruim op tijd voor de wekker die voor 0600 uur staat ingesteld. Na een rondje over de nieuwspagina's en socials, begint het ochtendritueel. Wanneer de koffers klaar staan, gaan we naar het restaurant voor het ontbijt. Net als het buffet van gisteravond is ook het ontbijtbuffet heel uitgebreid met diverse Aziatische gerechten (met life cooking), versgebakken pannenkoekjes en wafels, eitjes (hoe wil je het gebakken hebben??!!), diverse zoetigheden, brood - hier hebben ze ook lekker pandanbrood - om te roosteren en verse fruit. Vandaag een keer niet met locals meedoen, maar omelet met gebakken tomaatjes en geroosterd pandanbrood. Het uitzicht over de vallei begint langzaam maar zeker uit de heiige lucht tevoorschijn te komen en de temperatuur is al lekker aangenaam. Wanneer we na het ontbijt onze spullen gaan halen, zien we dat Eric al gearriveerd is.

0750 uur zitten we in de auto. Vandaag is het een lange reisdag. Bij de hoofdweg in het dorp draaien we linksaf en rijden in de richting van het waar we gisteren hebben geluncht. Uiteindelijk passeren we het restaurantje ook. De weg slingert, wat geen verrassing is wanneer je in de bergen zit. Overal zie je op de hellingen mooi afgebakende akkertjes liggen waar rijst, kool, lente-ui, bataten etc. verbouwt worden. Sommige akkertjes liggen echt op een hele steile helling. Inmiddels heeft men hier ook een irrigatiesysteem aangelegd waardoor ook de hoger gelegen akkertjes van water kunnen worden voorzien. Het uitzicht op de akkertjes wordt her en der afgewisseld met een heel mooi uitzicht over de vallei.

In een van de meertjes die wij passeren ligt in het midden een eilandje en daar ligt de dochter van een van de Nederlandse plantagehouders begraven die hier in de koloniale tijd woonde. Eric vertelt ons het verhaal achter dit graf. De dochter van betreffende plantagehouder werd verliefd op een lokale jongen. Zowel de ouders van de dochter als de jongen waren fel tegen deze relatie. De ouders van de jongen waren van mening dat hun zoon alleen maar problemen kon krijgen met de ouders van de dochter, dat er geen sprake van gelijkheid in de relatie kon zijn en de ouders van het meisje hadden ook zo hun redenen. Vandaar dat ze elkaar niet meer mochten ontmoeten, maar dat gebeurde toch. Daarop hebben de ouders van het meisje de jongen gesommeerd weg te blijven bij hun dochter, hij mocht haar niet meer op zoeken en met haar praten. Een paar dagen later wordt de jongen dood gevonden. De dochter had hier geen weet van en loopt uiteindelijk weg van huis. Ook zij wordt uiteindelijk dood gevonden. Zij is al die tijd op zoek geweest naar haar geliefde en dat dat schijnt ze dus nog steeds te doen. Van tijd tot tijd verschijnt zij in dan wel rondom het oude huis waar ze woonde - wat nu een hotel is. Is het een legende, is het waar? Feit blijft dat diverse gasten van het hotel haar hebben gezien en dat lokale mensen haar blijkbaar ook regelmatig zien. Wij hebben haar in ieder geval niet gezien.

Langzaamaan wordt het landschap vlakker en zien we meer rijstvelden langs de weg. Tegen 1100 uur stoppen we voor een vroege lunch want blijkbaar was er na dit punt niet echt meer een goede locatie om te stoppen. Marco bestelt gebakken mie en ik soto ayam met rijst. Daarnaast raad Eric nog een kipgerecht aan waarvan ik de naam ben vergeten. Het is een kleine gefrituurde kippenpoot met een heerlijke niet te pittige sambal. Dat niet pittige kennen we onderhand wel. Voor ons Belanda's blijft het pittiger dan we gewend zijn ;-). 

Het smaakt wederom heerlijk.

Rond 1145 zijn we weer onderweg. Het groene landschap glijdt aan ons voorbij en soms is het ineens wat drukker dan normaal omdat we dan een dorpje of kleine stad passeren dan wel leidt de route er doorheen. In Kediri stoppen we kort om een foto te maken van Empire Gate of Kediri. Deze poort lijkt heel erg op de l'arc de triomphe in Parijs. Qua bouw zeker, qua versiering niet. Vanaf hier is het nog een uurtje of 2 naar de waterval die we vanmiddag nog gaan bekijken.
Inmiddels is het ook weer heiiger geworden. Het landschap is ook weer meer heuvelachtig. Ook hier zie je veel akkertjes tegen de bergwanden aan liggen. Het valt ons op dat er weinig stukken zijn waar geen huizen of iets wat erop lijkt staan. Dan gaat het feit Java is overbevolkt toch wat meer betekenis krijgen.

Tegen 1510 uur zijn we dan eindelijk bij de waterval. Dat wil zeggen bij de toegangspoort tot de waterval. Vanaf daar is het nog een minuut of 5 - 10 naar de parkeerplaats. Het weggetje is vrij krap, eigenlijk maar 1 auto breed en gelukkig is het eenrichtingverkeer. Bij de parkeerplaats is het weer heel breed en zijn er diverse winkeltjes met prullaria. Vanaf de parkeerplaats is een paar minuutjes lopen. Je hoort het water al naar beneden kletteren.

Terwijl we op Eric staan te wachten die even sanitaire pauze moest inlassen, komen er 3 jochies op ons afgelopen. Ze doen wat verlegen/stoer en vinden ons wel interessant. Een van de drie weet dan nog net hoe je in het Engels moet vragen waar we vandaan komen. Dan doen ze wat giebelig met elkaar en ik heb zo'n vermoeden waar het overgaat, ze willen graag met ons op de foto maar durven het toch niet zo goed te vragen. Diegene die het wil durft het niet en zijn maatjes pushen hem een beetje van vraag dan….dan wordt Marco gevraagd hoe hij heet en als hij zijn naam noemt zegt de jongen in kwestie ook hoe hij heet en geeft Marco een hand. Ze willen het gesprek op gang houden en zoeken snel Google Translate op en duwen mij de telefoon in de handen. Maar wij weten ook niet wat ze willen weten.

Intussen kom Eric aangelopen. Hij plaagt de kinderen een beetje in de trant van dan moet je maar beter opletten op school. Uiteindelijk komt de aap uit de mouw ze willen inderdaad met ons op de foto. Natuurlijk doen wij dat. Zodra we met de jongs positie hebben ingenomen en Eric de foto wil maken, komen er ineens nog meer schoolkinderen aangerend. Ineens hebben we een hele fanclub. Allemaal willen ze mee op de foto. Dan lopen we verder en de kinderen lopen achter ons aan. Eric wordt het hemd van zijn lijf gevraagd want de kids willen graag weten waar we vandaan komen, wat we hebben gedaan en wat we hier doen.

De waterval zelf ligt op een vrij idyllische plek en is ca 84m hoog. Men heeft een kleine stellage neergezet van waaraf je een heel vrij uitzicht op de waterval hebt. Het bezoek aan deze waterval, waar je overigens entree voor moet betalen, is leuk en hoeft niet lang te duren. Na een kleine 10 minuten lopen we ook alweer terug naar de auto. De drie jongens zwaaien naar ons en roepen stoer gedag. Op de valreep zien we nog even 2 aapjes die komen kijken of er nog wat eten te halen valt. De schooljeugd is nu in alle staten en een paar kinderen zijn de apen uit aan het dagen, maar tegelijkertijd zijn ze er ook superbang voor. Een van de aapjes vindt een oud bakje waar iets een hamburger of ander eten in gezeten heeft en rent er mee de bomen in waar hij op een van de takken het bakje uitlikt en uit elkaar trekt. Altijd fijn dat rondslingerend vuil…..

En dan gaan we door naar het hotel. Het is nog ca 1 uurtje rijden. Eric staat in vaak in contact met de reisagent. Dit alles heeft te maken met de toestand op de Bromovulkaan.
Wat is er aan de hand? Ca. een week geleden heeft een stelletje in het park bij de Bromovulkaan een pre-huwelijksfeestje gevierd. Dat is allemaal heel gezellig en leuk, maar ja het koelt toch wel erg af op die vulkaan. Geen probleem dan maken we toch een kampvuurtje om warm te blijven. Op zich kan dat ook nog wel, maar het is momenteel erg droog vanwege het droogte seizoen én men heeft het vuur bij het weer weg gaan niet goed uitgemaakt. Dan kan het natuurlijk gebeuren dat er wat gaat branden en zo is het kwaad geschied. De helling van de Bromo staat al een dag of 4-5 in brand. De brandstichter is inmiddels opgepakt hebben we begrepen. Het bleek dat ze ook nog es geen toestemming hadden voor het pre-huwelijksfeestje.  Wij kunnen ons er iets bij voorstellen dat het daadwerkelijke huwelijksfeestje iets langer wordt uitgesteld nu.

Neemt niet weg dat het enorm balen is dat we morgennacht niet naar de Bromo kunnen omdat de brand nog niet voldoende geblust is. Echter, Eric had wel al aangegeven dat we wel naar het uitzichtpunt kunnen vanwaar we een mooi uitzicht over de Bromovulkaan hebben. Maar goed het is nog 1.5 dag te gaan, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Uiteraard komen we midden in de spits van Malang terecht. Langzaam maar gestaag gaan we vooruit en tegen 1700 uur zijn we in het hotel. Het is van dezelfde keten als het hotel waar we in Yogya hebben gelogeerd. Zodra we zijn ingecheckt nemen we afscheid van Eric en spreken we voor morgen 0830 uur af.
Recht tegenover onze kamer blijkt een Moskee te liggen en men is net met de oproep tot het middaggebed bezig wanneer wij op de kamer komen. Zelfs met de deur dicht lijkt het of de Imam naast ons bed zit. Gelukkig is er nog een andere meer rustigere kamer beschikbaar en verhuizen we van de 5e naar de 6e etage. Hier horen we de Imam ook nog wel wat, maar niet meer zo erg als in de andere kamer.

's Avonds eten we voor het gemak in het hotel. Gezellig buiten bij het zwembad.  Ook hier smaakt het eten goed - vis zoetzuur voor Marco en runderribbetjes van de grill voor mij. Daarna is het nog even lekker relaxen. Morgen kunnen we tot 0630 uitslapen. Alleen morgenochtend gaan we met Eric op pad. 's Middags moeten we het rustig aan doen want morgennacht is het heel vroeg uit de veren….als het kan…..