van Luxor naar Dahab

En dan is de laatste dag in Luxor aangebroken. Na een redelijk goede nachtrust ben ik om 0645 uur wakker. Marco is niet veel later na mij wakker. Vandaag hebben we niks specifieks met elkaar afgesproken wat betreft ontbijt en zo. Het enige wat vast staat is dat we om 1230 uur moeten uitchecken. Een 1/2 uurtje later dan de reguliere tijd.

Rond een uur of 0730 zitten Marco en ik aan het ontbijt. Het is rustig in de ontbijtzaal. En ook vaak schijnt gelukkig weer de zon. Voor we naar het zwembad gaan, pakken we boven nog een paar spullen en tegen 0815 uur liggen we in het zwembad. Het is lekker rustig. Ook op de Nijl is er nog geen kip te zien…bij wijze van spreken. Er is nog een stel dat eerder was. De tegels zijn nog niet zo loei heet dat er niet meer met blote voeten overheen kunt lopen. Het trapje dat in het zwembad hangt is daarentegen al aardig op temperatuur aan het komen. Het water is heerlijk, verfrissend maar niet koud. De zon doet  al aardig zijn best en het is fijn dat we redelijk goed in de schaduw kunnen liggen. Er is wel iets van een overkapping, maar die is meer esthetisch dan functioneel.

Na een paar keer een verkoelende plons in water te hebben genomen, ga ik rond 1030 uur naar boven om te douchen en aan te kleden. Marco is een half uurtje later boven. Mijn vader was al eerder naar de kamer en de De'Vonna en Briana zullen we wel bij de check-out zien. We hebben de tijd en kunnen ons op ons gemak opfrissen, aankleden en het koffer verder inpakken. Niet dat er nog veel in moet.

In de lobby is het nog even wachten voor onze gids komt. Keurig op tijd gaan we op weg naar het vliegveld. De gids doet erg zijn best, maar uit zijn verhaal begrijpen we al dat hij er niks van snapt. Hij haalt plaatsnamen door elkaar en is niet logisch. We hebben hem inmiddels al 3x verteld dat we al zijn ingecheckt en dat we alleen nog maar de bagage af hoeven te geven. De transfer naar het vliegveld duurt ongeveer 20 min. Op de route kunnen we nog een laatste blik werpen op Luxor Tempel en Karnak.

Op het vliegveld is het rustig. Voor we door kunnen moeten we eerst onze paspoorten laten zien. Dan door een scanpoortje en dan door de controle. Alles moet door de scan. Men staat aan de andere kant gelijk klaar om de koffers op een karretje te zetten zodat ze die voor ons weg kunnen brengen. Daar zijn we niet zo van gediend. De koffers worden van het karretje gehaald, we brengen ze zelf weg. De rugzak van Marco wordt apart gepakt. De laptop moet eruit en dan nog een keer door de scan. Vervolgens moeten onze namen met paspoortnummer en nationaliteit in een boek worden opgeschreven. Uiteindelijk is maar 1 naam nodig. Waarom is ons nog steeds niet duidelijk.

Onze gids, behulpzaam als hij is, heeft al een van onze koffers te pakken en gejaagd door de wind loopt het hij naar de bagage drop off. Hij gooit de koffer van Marco al op de band en dan staan wil dan de koffers van De'Vonna en Briana pakken. Handig is anders omdat zij separaat op een ticket staan en mijn ouders, Marco en ik staan op een ticket. Dus het is handiger wanneer we per groep inchecken. Terwijl er orde in de chaos wordt geschept dan wel daartoe een poging wordt gedaan, schuifelt er al een medewerker van het grondpersoneel tussen ons door om al onze handbagage van een label 'Cabine' te voorzien. Uiteindelijk hoor ik Marco tegen onze gids zeggen dat hij er een chaos van maakt en aan de kant moet gaan. De grondsteward die de koffers moet labelen snapt hoe het zit en uiteindelijk komt alles goed. De bagage wordt doorgelabeld tot in Sharm El Sheikh. Als het aan de gids had gelegen, hadden we in Caïro onze bagage moeten oppikken en weer alles opnieuw moeten inchecken. 

De taak van de gids zit erop, we zeggen nog snel goede dag en dan kunnen we door de laatste controlepost. Hier moet weer alles door de scan en de schoenen uit. Mochten we in Caïro nog wel drinken meenemen, hier mag dat niet. Het is of ter plekke opdrinken of weggooien. Mijn moeder is vergeten een heel klein zakmesje in haar koffer te stoppen. Helaas voor haar wordt dat eruit gehaald - op de andere vliegvelden geen centje pijn - en verdwijnt het in de prullenbak. Bij De'Vonna hetzelfde zij heeft een wenkbrauwschaartje in haar handbagage zitten. Helaas dat moet of weg worden gegooid of het koffertje moet worden ingecheckt. Het wordt de laatste optie. Marco is zo slim om meteen het zakmesje van mijn moeder uit de prullenbak te laten vissen zodat hij bij De'Vonna in haar koffertje meekan. Zo streng als hier de controle is, hebben we het nog niet meegemaakt in Egypte.

Op het vliegveld is niet veel te beleven. Het is een saai vliegveld eigenlijk met 2 vertrekdeuren. Onze vlucht heeft een 1/2 uur vertraging. Tijdens het boarden is het chaotisch en mensen proberen voor te dringen. Alsof ze niet mee zouden kunnen in het vliegtuig. Dat leidt tot een klein opstootje tussen een vrouw en mijn vader toen zij, terwijl de man van de controle de boarding pass al van mijn vader wilde pakken, snel haar boarding pass naar voren duwde. In de bus naar het vliegtuig keek ze ons de hele tijd lelijk aan en in het vliegtuig was ze nog steeds zogenaamd dreigend aan het kijken. Keep moving…keep moving zei ik tegen haar. Tot een bitch-fight is het dus niet gekomen.....

Het is een klein uurtje vliegen naar Caïro en als we aankomen hebben we nog een uur de tijd. We komen aan op Gate 24 en kunnen gelijk oversteken naar Gate 27. Maar die is nog niet open, dus wij weer terug naar boven. Na een 15 minuten kunnen we weer naar beneden omdat onze vlucht klaar is om te boarden. Maar de deur is nog steeds dicht. Na nog eens een minuut of 10-15 gaat dan ook deze deur open en kunnen we naar binnen. Hier is het controle van de boarding pass en weer schoenen uit en alle bagage door een scan. Als we nu nog niet veilig bevonden zijn, dan weet ik het ook niet meer. Boarding begint op tijd en je zou een controle verwachten, maar dat is niet het geval. Je zou er bijna door van slag raken, maar niet getreurd voor we het vliegtuig in gaan staat er nog een meneer die onze boarding passen moet controleren. Gelukkig……

Ook dit is weer een redelijk korte vlucht. Wel iets langer als van Luxor naar Caïro, maar niet veel. Net als bij de afgelopen 2 vluchten - die van Aswan naar Luxor en Luxor naar Caïro - was het geen smooth landing. Het was net of we vanuit de lucht op de landingsbaan vielen. Het is inmiddels 1925 uur als we bij de bagageband staan en om 1935 uur lopen we met al onze bagage naar buiten. De chauffeur voor de transfer naar Dahab staat op ons te wachten en we kunnen meteen door. Er is toch wel weer het een en ander veranderd dan wel vernieuwd op het vliegveld. Voor Marco en mij is het de 3e keer dat we hier aankomen. Ook de weg naar Dahab is stukken verbeterd. Nadat de chauffeur onze paspoortgegevens heeft genoteerd kunnen we vertrekken. Het is 1945 uur en naar verwachting zullen we om 2115 uur aankomen.

Het is een saaie en donkere weg. Buiten is niks te zien. Maar ook al was het overdag, dan was er ook niks te zien als alleen woestijnlandschap. Kort voor Dahab stopt de chauffeur om te tanken. Mijn ouders en wij kopen snel een sandwich zodat we toch wat gegeten hebben. En inderdaad om 2115 uur zijn we bij het hotel. Check-in gaat snel en soepel. Met een golfkarretje worden we met de koffers en al naar onze kamers gebracht. Dit keer hebben we kamers naast elkaar. Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet, gaan we nog even wat drinken in de lobby. De'Vonna en Briana  hebben net room service besteld dus die slaan over.

Het is een inmiddels 2300 uur geweest als we weer terug zijn op de kamer. Nog even douchen en dan gaat het licht uit.