Saqqara, de Piramides van Gizeh en de Sfinx

Het is een kakafonie in de stad, maar we vallen allebei redelijk snel in slaap. Voor mijn gevoel heb ik echter nog niks geslapen dan wel is er nog niet veel verstreken als ik rillend van de kou wakker word. Het is nog donker buiten. Toch blijkt het al 0330 uur te zijn. Toch al wel een paar uurtjes slaap opgepikt. Gelukkig hebben we hele grote handdoeken. Deze leg ik over mijn deken heen en val dan toch weer in slaap. Als ik weer wakker word is het al licht. 0530 uur niet gek, weer 2 uurtjes verder. Maar nog steeds veel te vroeg. Uiteindelijk hou ik het nog vol tot een uur of half 7 / kwart voor 7.  Marco is niet veel later wakker. Gezegd moet worden dat de onderbroken nachtrust niet aan het bed heeft gelegen want dat ligt erg lekker.

Tegen 0830 gaan we naar beneden. Mochten Briana en De'Vonna eventueel vroeg zijn, kunnen we alvast even bijkletsen. Het is redelijk druk in de ontbijtzaal waar een uitgebreid ontbijtbuffet staat. We pakken een kop koffie en thee en gaan alvast aan een tafeltje zitten. We schuiven nog een tafeltje van 2 personen erbij en zo kunnen we dan met zijn zessen aan een tafel zitten. Inmiddels is het 0910 uur en mijn ouders zijn ook al aangeschoven, maar nog geen teken van leven van onze beide dames. We besluiten alvast wat eten te halen en als ik terug kom bij de tafel zijn ze ook gearriveerd. Na vier jaar zien we elkaar weer…eindelijk….

Het zal 10 voor 10 zijn geweest dat onze gids voor vandaag - Mohammed (je verwacht het niet) - aangeeft dat hij er al is en dat hij in de lobby op ons zal wachten. Marco en ik gaan nog even naar boven om onze tassen te pakken. Beneden in de lobby wachten we nog even op de rest van de groep en dan gaan we op weg naar Saqqara. Zodra we een van de vele grote(re) wegen opdraaien zien we recht voor ons een van de piramides liggen. Naderhand zal blijken dat dit de grote piramide van Cheops is - 136 m hoog.  Het verkeer is een georganiseerde chaos. Het lijkt erop dat je geen rijbewijs nodig hebt om hier aan het verkeer deel te nemen, maar net als bij ons kun je vanaf 18 jaar het rijbewijs halen en dat moet je dan ook hebben om te kunnen autorijden. Van sommige auto's die je ziet rijden vraag je je echt af 'Hoe dan'? Want bij ons staan ze niet eens meer op de old timerlijst, maar hier ze rijden nog steeds.  Verder is een grote kakafonie aan toeterende auto's. Het is onderhand een taal an sich.

Caïro, een stad met 20 dan wel 30 miljoen inwoners. Gisteravond hoorden we 20 miljoen, van Mohammed horen we 30 miljoen. 10 miljoen meer of minder maakt ook geen flap meer uit, druk is het toch wel. De stad wordt door de Nijl in 2 delen verdeeld. De westelijke oever is Gizeh en de oostelijke oever is Caïro. De piramides liggen dus in Gizeh. In totaal zijn er ca 107 piramides in Egypte en men weet nog steeds niet wat nou precies de doel van deze bouwwerken is. Ook niet hoe ze gebouwd zijn. Wel zijn er genoeg theorieën.

We gaan eerst naar Saqqara. Hoe meer we buiten de stad komen hoe rustiger het is. Je ziet hier ook meer de andere middelen van transport zoals de paard/ezel en wagen. Vlak voor Saqqara passeren we een dadelplantage. Er hangen gele en rode dadels. Nu ben ik vergeten te vragen wat nu het verschil is tussen die twee omdat we werden afgeleid. Saqqara, ca 30 km buiten de stad van Caïro, is een necropolis uit het Oude Egypte. Hier staat de trappenpiramide van de Egyptische farao Djoser, de eerste koning van de 3e dynastie. Het is toch wel een heel imposant gebouw als je vanuit de tempel op de grote plaats voor de piramide komt.

Vervolgens lopen we richting de piramide van Unas - een farao uit de 5e dynastie. Hier kunnen we naar binnen. Je mag geen foto's maken met je regulierE camera maar wel met je telefoon. Je haalt nog wel de vorm van een piramide uit de 'stapel' stenen, maar hij is minder imposant om te zien dan de andere piramide. Wat dan wel weer leuk is, is het feit dat je in de kamers, deze bevinden zich ca 12 m onder de grond, hele gave hiëroglyfen ziet. Met ook nog de originele kleuren. Je begrijpt dat flitsen niet mag, want daarmee beschadig je alleen maar de kleuren die duizenden jaren geleden zijn aangebracht. De tocht naar de kamers is wel even een uitdaging. Dan heb je het al warm, maar in de piramide is het nog veel warmer en bedompter. Daarnaast moet je stevig gebukt naar beneden lopen. Gelukkig konden we in de kamers dan weer wel recht op staan.

Als je dan weer buiten komt dan is 35 gr C toch wel erg aangenaam. We lopen nog even verder naar de tombe van Seshseshet Idut - een prinses uit de 6e dynastie de periode van Farao Teti (ca  2345 - 2323 BC). Hier zien we prachtig mooie hiëroglyfen met prachtige kleuren. Helaas mag ik ook hier geen foto's maken, maar wel met je telefoon. En die ligt in de auto…maar gelukkig hebben de andere leden van ons gezelschap wel de telefoon paraat. Na dit bezoek krijgen we nog wat tijd om vrij rond te lopen. Op het moment dat ik nog een paar foto's van hiëroglyfen wil maken slaat de schrik mij om het hart. De fotocamera doet het niet meer. En eigenlijk kan het niet zo zijn dat de batterijen leeg zijn want die zijn volledig opgeladen voor we op reis gingen. Maar goed je weet het niet en de warmte zou ook nog van invloed kunnen zijn. Anyway, de camera is dood. Mijn ouders gaan met Mohammed terug naar de bus en Marco, Briana, De'Vonna en ik blijven nog even rondlopen. Aangezien de camera het niet meer doet, kan die ook gelijk mee de bus in. Maar het is heel gek Mohammed pakt hem van mij aan en is verbaasd dat de camera het niet meer doet. Ik zet hem voor de vorm nog een keer aan en dan is er toch weer een teken van leven. The Egyptian touch, maar zodra ik de camera weer overneem, is hij weer dood. Dan valt bij mij het kwartje. Ongemerkt is de vergrendeling van de battery pack losgedraaid en als er geen connectie meer is, dan werkt de camera ook niet meer natuurlijk. Gelukkig is het mysterie opgelost.

Net buiten de site van Saqqara maken we nog even een stop bij de dadelplantage. Ik maak wat foto's en meteen komt er van overal en nergens een aantal kinderen aangerend. Stuk voor stuk vertellen ze wie ze zijn als ze naar mijn naam hebben gevraagd. Ik krijg allemaal high fives en we doen een box. De chauffeur is intussen naar de overkant gelopen om verse dadels te kopen. En terwijl we staan te wachten, maken kinderen even gebruik van de mogelijkheid om met opgestoken handjes geld te vragen.

Terug in de stad maken we een stop bij een winkel die papyrus verkoopt. Het is een door de overheid gereguleerde winkel, dus geen monkey business en vaste prijzen. Wil je iets kopen heel graag en wil je niks komen leuk dat je bent geweest en no hard feelings. We krijgen uitleg over hoe papier van de papyrusplant wordt gemaakt, hoe lang de reepjes moeten weken in water en vervolgens als ze in elkaar gevlochten zijn hoe lang ze in de pers moeten drogen. Daarna krijgen we wat te drinken aangeboden en wordt nogmaals aangegeven dat als we iets willen kopen graag, maar we zijn niks verplicht. Briana blijkt al enige tijd op zoek te zijn naar een schilderij voor boven haar bank en hier heeft ze hem gevonden. Ze koopt een mooie afdruk van een Afrikaanse dame. Nog even wordt geprobeerd om een 2e tekening die ze ook mooi vond erbij verkocht te krijgen, maar dat hoort dan ook weer bij het spelletje. Het blijft bij deze ene tekening. Inmiddels is het na half twee en we moeten nog lunchen. Het wordt een snelle sandwich met falafel voor De'Vonna en Briana met frietjes en voor mijn ouders en ons een broodje met frietjes. Mohammed trakteert ons - you are family…

En dan is het tijd voor de laatste stop voor vandaag. De piramides van Gizeh. Hoe anders ziet het eruit vandaag de dag uit dan 25 jaar geleden toen Marco en ik hier stonden. Toen was de stad nog niet zichtbaar op de achtergrond en de parkeerplaats was gewoon net daar waar je je auto voor de piramide kwijt kon in de woestijn. Dat is nu toch wel anders. Het is een aangelegd complex geworden en het lijkt midden de stad te liggen. Er is ook meer controle door de toeristenpolities dan destijds. We vinden het wel heel bijzonder hier na zoveel jaar weer te staan. Na de piramide bezoeken we een 'panorama deck' vanaf hier zie je alle drie de piramides liggen. Heel mooi eerlijk is eerlijk. Na een korte stop bij de 2 kleinere piramides - respectievelijk die van Chefren (zoon van Cheops) en Menkaoera - rijden we door naar de Sfinx.

De Sfinx van Gizeh is het grootste en het bekendste beeld van een sfinx ter wereld. Het ligt vlakbij de 3 piramdes en ligt met de rug naar de piramide van Chefren. Het is de afbeelding van de koning die naar het oosten kijkt. Hij ziet dus elke dag de zon opkomen. De sfinx is ca 70 m lang, 20 m hoog en het gezicht is ca 4 m breed. Er heeft ook nog een faraobaard aangehangen, maar door de erosie en aardbevingen door de jaren heen is deze uiteindelijk verloren gegaan. Het is een imposant beeld en ook hier is er veel veranderd sinds ons eerste bezoek.

Na een korte uitleg, hebben we nog wat tijd om vrij rond te lopen. Dit geeft Marco en mij de gelegenheid om naar de voorkant van het complex te lopen. Hier kunnen we hele mooie foto's maken van de sfinx met de piramides op de achtergrond. En dan zit het programma van onze eerste dag in Egypte erop. We rijden terug naar het hotel. Vlakbij het hotel maken we nog een stop bij een supermarktje voor wat water en chips - wat zout kunnen we met dit weer erg goed gebruiken. Ik stap nog even uit met de bedoeling wat foto's te maken, maar de chauffeur roept mij terug en geeft aan dat dit niet op prijs wordt gesteld door de lokale bewoners. Op zich heeft hij natuurlijk een punt en ik maak dan ook geen foto's meer. Wel nog even door de voorruit een foto van het verkeer met de grote piramide op de achtergrond.

Om 1630 uur zijn we terug bij het hotel. Morgen worden we door dezelfde chauffeur en gids om 0830 uur opgehaald. We moeten dan met onze bagage klaarstaan want na ons programma gaan we door naar het vliegveld voor ons bezoek aan Aswan.

's Avonds eten we in het restaurant van het hotel met uitzicht op de piramides. Je moet goed kijken, maar je ziet ze wel. De ober die ons bedient bedoelt het goed, maar helaas is zijn kennis van de Engelse taal erg beperkt. Het duurt even voor hij door heeft wat wij graag willen drinken. Als de drankjes zijn uitgeserveerd, komt hij meteen de bestelling van het eten opnemen. Helaas blijkt de rode wijn niet erg drinkbaar te zijn, de witte daarentegen dan weer wel. En zo wordt de rode wijn ingeruild voor de witte wijn, tenminste dat is onze bedoeling. Het duurt weer een aantal minuten maar dan snapt hij toch wel dat er witte wijn op tafel moet komen. Maar we moeten de rode wijn wel betalen tenminste dat begrijpen wij uit zijn commentaar. Naderhand komt er een manager bij ons aan tafel en vraagt naar de rode wijn. We geven aan dat deze niet goed is en vandaar de witte wijn. De manager snapt het wel en geeft aan dat we de rode wijn niet hoeven te betalen. Het eten wordt gebracht en dat laten we ons goed smaken. Na nog een drankje in de bar gaan we ieder naar de kamer. Morgen nog een dagje voor we doorvliegen naar Aswan.