op pad met het watervliegtuig - of toch niet...

De wekker staat ingesteld op 0645 uur, maar rond 0600 uur zijn we wakker. Dat wil zeggen Marco is wakker en ik ben onderweg naar een meer wakkere toestand….nog even lekker liggen met de oogjes dicht…maar uiteindelijk ben ik dan toch ook ontwaakt. Na een rondje langs de online kranten en social media brengen wij ons in gereedheid om aan de dag te beginnen. Alle spullen zijn ingepakt en staan klaar voor vertrek, onze tasjes om naar de Homfray Lodge te gaan staan apart. Alleen nog even langs de receptie en we're go to go.

Het regent nog steeds wanneer wij buiten komen, weliswaar miezerregen maar toch. Nadat we zijn uitgecheckt rijden we naar het Idea Café voor het ontbijt. Wanneer we de begraafplaats passeren, zien we 2 herten langs de kant van de weg staan. Op hun gemak staan ze wat rond te kijken en wat te grazen. Het blijft grappig om die dieren zo in de bewoonde wereld te zijn.
Er staan al wat grote pick-up trucks voor de deur geparkeerd…we zijn dus niet de eersten. Als we binnenkomen zitten er al een aantal vaste klanten binnen aan de 'counter' zo eentje die normaal gezien alleen nog maar in films ziet. Er wordt wel gekeken, maar blijkbaar zijn ze people from out of town toch wel gewend want veel aandacht wordt er niet aan ons geschonken, gelukkig :-). Het is alsof je terug stapt in de tijd. Een echte ouderwetse no-nonsense dinner met een rock 'n roll inrichting doch met moderne hedendaagse gerechten op de kaart. Het zaakje is in ieder geval goed onderhouden en dat wil de eigenaar ook zo houden aldus hun verhaal dat op een kaartje terug te lezen is. Zoals gezegd het mag er dan wel old fashioned uitzien, maar de gerechten zijn dat zeker niet. Marco gaat voor de pannenkoeken met siroop en ik voor Eggs Benedict (Eggs Bennie) met spinazie, gedroogde tomaatjes, roomkaas en artisjok. De Hash Browns (gebakken aardappeltjes) verruil ik voor gebakken tomaat. De koffie van Marco wordt om de zoveel tijd weer bijgeschonken. Net als in de films  :-D

De serveerster blijkt 1/2 Nederlands/1/2 Duits te zijn en alleen haar oma is destijds naar Canada gekomen. Ze heeft nog heel veel familie in Nederland wonen. Intussen waren er nog paar stellen binnengekomen waarvan wij al hadden gehoord dat het Nederlanders waren en de serveerster zei al oh you are from the NL, they are too and I believe that couple too…yes we heard them speak and recognized the language ;-).

Na dit heerlijke ontbijt gaan we richting Coral Air vanwaar we met het watervliegtuigje - vandaar onze beperkte bagage - naar de volgende bestemming vliegen. We zijn ruim op tijd voor onze vlucht van 0930 uur, maar de vlucht is wat vertraagd door het slechte weer. Daar wij verder niks meer hoeven anders dan naar de lodge te reizen, blijven we bij Coral Air wachten. Zitten we droog en we hebben wifi. En als de vlucht niet kan vertrekken op de nieuwe tijd, dan wordt hij geannuleerd. Oeps…daar hadden we even niet aan gedacht. Wat dan??

Nou ja dan hebben we diverse mogelijkheden: of we gaan op een andere manier naar de Homfray Lodge - me de auto gaat niet, want je kunt er alleen met boot of watervliegtuigje komen - of we moeten dit stukje annuleren en alvast richting Tofino gaan dan wel hier nog een extra nachtje en dan morgen door. Maar eerst maar es afwachten hoe het zich gaat ontwikkelen. In het gezelschap van de 'waakhond' die lekker lui de andere bank in de wachtruimte bezet houdt wachten we de ontwikkelingen af. Het de conditie van het weer wordt er echter niet beter op en verslechterd zelfs. Het zit echt potdicht en de lucht is grijs/wit. Inmiddels is de medewerker van Coral Air al met de lodge in contact om te zien of wij met een boot opgehaald kunnen worden, dan kunnen we zondag wel gewoon de met het vliegtuigje terug naar Campbell River.

Op een gegeven moment ziet Marco aan de overkant van het water een grote vogel zitten. Misschien even met de grote zoomlens kijken wat het is. En ja hoor we hebben geluk. Het is een Bold Eagle die daar lekker op een tak zit. Terwijl ik buiten een paar foto's maak - zelfs voor het 500mm zoom is het best nog ver maar wel zichtbaar - zie ik een 2e grote vogel en dat is nóg een Bold Eagle die de andere gezelschap komt houden. Zodra de 'nieuwe' vogel ook op de tak zit, 'praten' de twee even met elkaar - heel grappig om het zo duidelijk te horen - en dan zit het gezellig met zijn tweetjes te zitten.

Tegen  1050 uur krijgen we bericht dat we met de watertaxi naar Lund gebracht kunnen worden en in Lund worden we dan om 1530 uur door iemand van de lodge opgehaald. Er wordt een taxi gebeld om ons down town te brengen want het is te ver lopen. Onze auto kan dan hier blijven staan voor wanneer we zondag met het vliegtuigje terug komen.

De taxi is een oude bekende auto voor ons: een rode Toyota Prius Wagon :-). Met een kleine 10 min zijn we bij het watertaxibedrijf - dat net voorbij het restaurantje ligt waar we gisteren geluncht hebben. De mensen van het taxibedrijf weten meteen wie we zijn en we worden naar de watertaxi gebracht. Net als de dame die ons begeleidt op dit korte stukje zegt dat we zeehonden in de haven kunnen zien, steekt er een zijn kopje boven water. Hij kijkt nog even rond en verdwijnt dan weer. Over weer gesproken: het regent intussen nog steeds. Het lijkt niet op te willen houden.
Na een paar minuten wachten komt de taxichauffeur die ons naar Lund brengt. Hij legt snel uit waar de drijfvesten liggen en de lichtkogels liggen en dan vertrekken we. Om 1130 uur varen we uit. Eerst steken we over naar het eiland voor de kust end daar slaat hij rechts af. Dan begint de pret. De zee wordt ruwer en de boot klapt wat meer op het water. Wanneer we in een tidal current terecht komen, gaat het in eens wat langzamer en moet de schipper flink manoeuvreren. De klappen die we op het water maken worden ook wat heftiger en zo nu en dan lijken we echt even naar beneden te vallen. Aangezien er weinig vering op zo'n boot zit, dreunt zo'n stevige klap lekker door in je lijf. En deze tidel currents hebben we een aantal gedurende de oversteek waarbij we flink door elkaar geschud worden. Intussen proberen wij ons steeds schrap te zetten en struinen we de horizon af. Wie weet wat we zo allemaal nog tegenkomen onderweg. Immers, er zitten hier diverse walvissoorten. Uiteindelijk zien we tijdens de oversteek alleen maar flink opspattend water en witte schuimkoppen op de zee. Ook passeren we nog een vissersboot en een soort van rondvaartboot voor sightseeing tours.

In de buurt van Lund lijkt het lichter te worden in de lucht terwijl links/linksachter van ons de lucht nog steeds donker is zoals we in Campbell River hadden. Om 1230 uur komen we in Lund aan. Ipv 45 min hebben we er een uur over gedaan, maar dat had ook meer te maken met de omstandigheden op het water waardoor de schipper niet hard kon varen. Zodra we van boord gaan, gaat de watertaxi meteen weer terug naar Campbell River. Wij gaan richting het Lund Hotel, het enige hotel dat hier in het plaatsje te vinden is. Als het goed is worden we hier vanmiddag ook opgehaald. Marco checkt het even bij de receptioniste die ons vermoeden bevestigd. Vervolgens lopen we naar de pub van het hotel, maar die is helaas door stroomuitval gesloten. Geen probleem, dan gaan we naar het andere caféetje dat we hebben gezien. Het is maar een korte trip, maar we maken toch even een pitstop bij het publieke toilet in de haven. Hier is geen licht en ook geen lichtknop te vinden. Dus ik laat het maar even zijn. Eenmaal bij Nancy's Bakery valt het kwartje. Er staat een berichtje naast de kassa dat er alleen met cash geld betaald kan worden i.v.m. stroomstoring. Het hele dorp ligt dus plat. Gelukkig kunnen we nog net een kop koffie en thee met een dik belegd broodje en een appel/pecannoten/cranberry 'pizzapunt' krijgen. Het is nu even de tijd doden tot  1530 uur.

We gaan terug naar het hotel en vragen of we zo lang in het restaurant gedeelte kunnen zitten. Dat is geen probleem. Wanneer wij net binnen zijn springt het licht weer aan. Iedereen in juichstemming want er kan weer normaal gewerkt worden. Ik loop nog even een rondje buiten en maak wat foto's als er in eens een politie met alle toeters en bellen aangereden komt gevolgd door een groep wielrenners met nog meer politie met alles erop en d'r aan. De wielrenners zijn vanuit Vancouver vertrokken een paar dagen geleden en maken een tocht van 800-900 km in 9 dagen in het kader van geld ophalen voor kankerbestrijding. Een soort Alpe d'Huzes maar dan anders. Ze hebben in Lund even een korte pauze en gaan dan weer door. Ze zijn onderweg naar Whistler.

In de haven zie ik in een keer een kopje boven het water uitsteken. Het is een zeehond. Helaas te ver weg voor de lens die ik op dat moment op mijn camera heb. Wanneer ik de grote zoomlens erop heb zitten, is het beest alweer verdwenen en spot ik hem nog net achter de stormbrekers. Terug in het hotel blijkt dat we nog een uur te gaan hebben. Op de wifi kunnen we niet, dan maar wat lezen, maar uiteindelijk ben je een beetje klaar met zitten en hangen. Tegen 1530 uur gaan we naar de lobby van het hotel waar we opgehaald zullen worden. Er staat al een groepje van 3 personen die een tour hebben gehad en die er staan 2 mensen van een reisgezelschap bij om het groepje van 3 op te halen en weg te brengen naar hun volgende bestemming. Wanneer ze net weg zijn, vraagt de receptioniste of ze mij kan helpen. Ik zeg dat we op onze transfer naar de Homfray Lodge wachten. Oh zegt ze doodleuk de groep is net weg. Eh pardon….de 2 'reisleiders' hebbe wel naar ons staan kijken, maar niks gevraagd of wat dan ook. En wij hadden ze niet herkent als medewerkers van de lodge. De receptioniste wijst ons snel de weg hoe we bij de boot kunnen komen. De schrik sloeg ons even om de oren…zit je hier een hele dag te hangen, zul je de transfer alsnog missen omdat niemand naar je vraagt.

Gelukkig is alles goed gekomen en kunnen we meteen aan boord. Er zit al een groep mensen binnen. Sommigen herkennen we omdat zij ook in het hotel zaten te wachten dan wel hebben we de mensen buiten in Lund rond zien lopen. Iedereen die op de boot zit, verblijft in de lodge in totaal ca 13 personen. Geen grote groep dus. De bootreis duurt 3 uur. In het begin is het wat op en neer met de boot en even ben ik bang zeeziek te worden. Uiteraard heb ik niet meer aan mijn pilletjes gedacht die ik braaf in het koffer heb, temeer ook omdat we niet met de boot naar de lodge zouden gaan. Het koffer heb ik niet bij me, dus het is gewoon even afwachten hoe het gaat lopen. Na een 10 min komt de boot in meer beschut water en verloopt de bootreis lekker rustig zonder gekke dingen. Van tijd tot tijd vertelt de kapitein een iets interessants over de omgeving waarin we op dat moment varen. We varen min of meer tussen allerlei eilandjes door en hebben uiteraard kans op het zien van (zee)wild. Inmiddels is het gaan regenen, dus al het natuurschoon wordt alleen binnen bewonderd. We hebben prachtige uitzichten op dichtbegroeide rotseilanden. Het zijn voornamelijk naaldbomen maar er zitten ook wel loofbomen tussen. Na ca. 1.5 uur varen komen we aan de grens van waar nog mensen wonen en waar het onbewoonde gebied begint. Dat onbewoonde gebied is niet helemaal onbewoond, er staan her en der nog wel lodges en er gaan in de beschutte baaitjes geregeld bootjes voor anker. Maar voor permanente bewoning moet je hier niet meer zijn.

We maken een kleine sight seeing tour in een van de beschutte baaitjes. Het is hier echt heel mooi. Serene rust en kalmte. Prachtige begroeiing. Wolken rusten op de bergtoppen dan wel slingeren langs de bergwanden over de bomen omhoog. In het water drijven honderden kwalletjes. Heel grappig om te zien. Net als ik denk ik lus wel wat te snacken en we moeten nog een uur, maakt de kapitein een soort charcuterie plankje klaar en krijgt iedereen een bordje om een zijn of haar crackertje op te leggen. Heerlijk zo'n snack. Intussen varen we verder. Hier een daar zien we watervallen van de bergwanden afkomen die als witte stroken door het landschap snijden. Tegen 1900 uur komen we bij de lodge aan. Dat zou eerst rond het middaguur zijn...…maar goed veiligheid gaat boven alles uiteraard. En als er geen zicht is om te vliegen, dan is het ook niet verantwoord.

Het is een hele gave lodge om te zien. Prachtig uitzicht. Helaas hebben we geen walvissen gezien maar blijkbaar zitten ze er wel. Misschien waren ze net vandaag even niet thuis ;-). Voor de lodge ligt een groot houten dok met kajaks en peddle boards. Hier kunnen we morgen na de bear spotting gebruik van maken. Blijkbaar is eerder deze week een bultrug naar het dok komen zwemmen om te kijken hoe of wat, hij is toen onder het dok door naar de andere kant gezwommen heeft nog even rond gekeken en is toen door gegaan. En blijkbaar komen de beren ook redelijk dichtbij de lodge. Op dit moment schijnen de beren goed benaderbaar te zijn en zijn ze niet agressief omdat ze lekker vol gevreten zijn en ze de zalm voor de oprapen hebben. We zijn benieuwd, maar houden een slag om de arme. Het blijven wilde dieren en het blijft afwachten wat je tegenkomt.

In de lodge krijgen we een welkomstdrankje en een korte briefing. Daarna worden we naar de kamers gebracht. We hebben een ruimte kamer met een klein bed en 2 stapelbedden. Dit zijn dan weer wel brede bedjes voor een eenpersoonsbed. Marco besluit om in het stapelbed te gaan slapen en ik krijg de kleine queen size…if the crown fits you should wear it ;-). We hebben zelfs een keukentje in de kamer. En we zitten gunstig want we hebben kamernr. 1.

Wifi is alleen beschikbaar in de gemeenschappelijke ruimte. Het is satellietwifi dus het streamen van filmpjes en netflixen is niet gewenst. Maar verder is het geen probleem om van de wifi gebruik te maken. Tegen 1945 uur gaan we met zijn allen eten. Tomatenkokossoep vooraf, Sockey zalmfilet met een chutney van nectarine, gebakken aardappeltjes en gestoomde groenten en vanille ijs met chocolade cake na. Tijdens het eten zitten we bij een stel dat meer van onze leeftijd is. Zij wonen in Vancouver en zijn hier voor een weekendje weg. Ik moet zeggen we hebben best een goede klik en praten over van alles en nog wat. Tijdens het dessert krijgen we de info. Voor morgen. Tegen 0730 uur kunnen we in het de gemeenschappelijke ruimte thee krijgen en tegen 0800 uur ontbijt. Om 0830 uur vertrekken we voor de bear spotting. 10 min later komt Lance, onze kapitein, terug en vertelt ons dat er een uil bij de lodge zit. Hij blijkt op een paal van ons balkon te zitten. Het is een supergrote uil, maar heel schattig om te zien. Hij zit op zijn gemak maar tegelijkertijd ook alert voor mogelijke prooi. Wanneer we tegen 2115-2130 op de kamer zijn, lopen we nog even het balkon op om te zien of we een foto kunnen. Dat lukt redelijk en terwijl we nog even staan te kijken of het resultaat echt goed is, vindt de uil dat het genoeg is geweest en is zonder dat we het in de gaten hebben vertrokken.