Revelstoke

Gisteravond hebben we het niet meer lang gemaakt, maar vanochtend wel….0630 uur…dat was echt uitslapen. Ook deze bedjes lagen heerlijk, niks mis mee. De spullen liggen al klaar voor vandaag, hoeven we alleen nog wat laatste dingetjes in te pakken en door. Aangezien de ontbijtkaart in het restaurant van het hotel wat beperkt is, besluiten we om naar Baker Street te rijden voor ons ontbijt. Bij de Kootenay Bakery Cafe kunnen we voor de deur parkeren, nog een muntje in de parkeermeter en we hebben een uur de tijd. Naast de Kootenay Bakery Cafe ligt een winkeltje waar je diverse dingen kunt kopen, dat is nog gesloten goed bewaakt door 2 katten die in de etalage liggen en op hun gemak de gebeurtenissen op straat gadeslaan.

De Kootenay Bakery Cafe heeft een keuze uit een aantal ontbijtgerechtjes of je pakt een paar losse broodjes als een verse croissant al dan niet met chocolade, croissantje met ham en kaas, croissantje met wat groenten en kaas…etc. Ruime keuze aan koffie en organische thee. De koffie en thee smaakten echt heel erg goed, de croissantjes ook trouwens. Als we na het ontbijtje naar buiten gaan, blijkt dat het intussen regent en dat de straat is afgezet door 2 brandweerwagens - althans dit stukje van de straat. Het lijkt heel spannend allemaal want de ladderwagen wordt uitgeschoven, maar het blijkt dat er een spandoek aan de gevel van een van de pandjes opgehangen moet worden. Het valt dus allemaal wel mee.

Omdat er geen verkeer is, wordt het wegrijden voor mij wel heel gemakkelijk gemaakt en hoef ik niet moeilijk te doen om de weg op te draaien. Heel even laat de navi ons in de steek en leidt hij ons naar een doodlopende weg. Nadeel is wel dat ik mijn kennis van de hellingproef weer op moet vijzelen. En de hellingshoek is best pittig van het straatje waar wij uit komen. Alles gaat goed en we gaan richting Revelstoke, waar we naar verwachting rond 1230 uur zullen aankomen.

Wederom is het geen straf om in de auto te zitten en door het landschap te rijden. Vanwege het minder goede weer hangen er veel sluiers van wolken over de bergen en tussen de bomen. Heel mooi om te zien. En soms rijden we zelf kort een wolkensluier in en is het even licht mistig. Het verkeer valt mee, met tijd en wijle rijden we helemaal alleen met alleen wat tegenliggers en dan hebben we weer wat auto's voor en achter ons. Ook hebben we zo nu en dan een flinke regenbui en dan is het zicht niet super. Ook hier kennen ze geen ZOAB helaas. De begroeiing bestaat overwegend uit naaldbomen, maar er zijn ook veel loofbomen. De verkleuring van de bladeren begint langzaam op gang te komen waardoor je veel groen, geel en roodtinten ziet. De muzikale omlijsting van wordt vandaag verzorgd door een variatie aan Canadese, Amerikaanse, Britse en Ierse artiesten als U2, Pearl Jam, Madonna, Brian Adams, Nelly Furtado, Nickelback en Queen. En niet te vergeten onze eigen Nederlandse Kovacs.

Pal langs de Highway - trouwens wat hier Highway is, is bij ons een N-weg - ligt Ione Falls een kleine waterval die op zich wel grappig is om te bekijken, hebben we meteen een korte stop. Op een gegeven moment zegt Marco tegen mij dat ik even wat rustiger moet rijden want we moeten nu wel in de buurt komen. Maar het enige wat op het bordje staat dat we tegenkomen is rest area. Oh nee, rijd dan maar door en net als ik weer enigszins op snelheid ben rijden we de waterval voorbij. We hadden dus wel moeten stoppen bij deze rustplaats. Jammer dan. Een kleine 10 min later worden gewaarschuwd voor opstoppingen, uiteraard matig ik de snelheid en kunnen we achter de paar auto's en truck die er al staan aansluiten. De snelweg houdt gewoon op. Doorrijden kan op zich wel, als je auto kan zwemmen anders is het niet echt aan te raden.

We moeten een 1/2 uurtje op de veerboot wachten die ons naar de overkant van Arrow Lake brengt. Het is 1110 uur en de volgende oversteek vertrekt om 1130 uur. Het is inmiddels droog. We stappen uit om de beentjes te strekken en even te genieten van het uitzicht.

De oversteek is 4.5 km lang en duurt ca 20 min en een 1/2 uurtje later zijn we in Revelstoke. We rijden eerst naar het centrum voor de lunch. We vinden een heel leuk eettentje langs de kant van de doorgaande weg - La Baquette. Er is heel veel keuze uit diverse broodjes en lunchgerechten. We bestellen een toast met gerookte rundvlees, mosterd en ingelegde augurkjes met aardappel wedges. Echt super lekker. De koffie smaakte goed en de thee was even uitvogelen hoe dat werkte. Die werd in kannetje geserveerd, maar er was geen filter dus tijdens het inschenken ging alle 'theedrap' mee mijn kopje in. Dat was volgens mij niet helemaal de bedoeling, dus hup weer alles terug in het theekannetje. Uiteraard ging het uit- en terugschenken niet geheel zonder slag of stoot, er liggen gelukkig extra servetjes, en intussen probeerden we uit te vogelen hoe het nu in zijn werk ging. Uiteindelijk gewoon het kannetje op het glas zetten en er viel gefilterde thee in het theeglas….tadaaaaa….

Na de lunch rijden we naar Mount Revelstoke. Dit nationaal park is in 1914 opgericht en is met een oppervlakte van een 260 km2 vrij klein voor een nationaal park. Helaas is door het weer het uitzicht niet super maar het is wel de moeite waard om naar boven te rijden. We worden gewaarschuwd voor de zwarte beer en de grizzlybeer die in de buurt zijn en we worden gewaarschuwd voor de amfibieën die op de weg kunnen zitten. Ook zitten marmotten. We stoppen op 2 plaatsen waar we een mooi uitzicht over de vallei hebben. Uiteindelijk komen we op de bergtop aan zonder ook maar 1 wild dier gezien te hebben. We parkeren de auto en een shuttle brengt ons naar de échte top. Mijn kuiten zijn nog steeds helemaal van slag door de hike van afgelopen zaterdag. Ik ben net een mankepoot als ik uit de auto stap en moet echt op gang komen. Het is al wat minder dan gisteren, maar het gaat nog steeds niet van harte. Boven op de top kun je een mooi rondje lopen the First Footsteps trail genaamd. De natuur hier is prachtig. Wanneer het pad een stijging heeft, schieten mijn kuiten meteen in de proteststand, maar ik loop gewoon rustig door. Dalen gaat wat beter. Wanneer we aan het einde van het rondje komen, staan we min of meer meteen weer bij het wachthuisje voor de shuttle. Geen straf want het is opgehouden met zachtjes regenen. Het besluit of we misschien wel of niet naar de parkeerplaats zouden lopen - een wandelingetje van 1 km - is voor ons gauw genomen. We staan nog maar koud in het huisje te schuilen als het busje er al aankomt. Er stappen een paar mensen uit en de dame die als laatste uitstapt roept redelijk hard Das ist Scheisse - weten we ook meteen hoe zij over het weer denkt :-)

Op ons gemak rijden we weer naar beneden. Voor we doorrijden naar het  hotel, rijden we eerst langs de supermarkt om wat flesjes water in te slaan. Via een paar weggetjes weg van de doorgaande weg rijden we naar de hoofdweg. Het zijn allemaal vrijstaande huizen in verschillende staat van onderhoud. Wat ons opvalt is dat de oprit dan wel toegang naar de voordeur bijna nergens verhard is. Het hotel ligt ca 10 min van het centrum van Revelstoke, het lijkt een beetje in de middle of nowhere te liggen. Maar het ligt wel in mooie middle of nowhere omgeving. Wederom hebben we een ruime kamer voorzien van 2 queensize bedden en uitzicht op de tuin. We besluiten om vanavond in het hotel te eten, niet alleen voor het gemak maar ook omdat we in het centrum niet echt iets hadden gezien van nou daar willen we vanavond gaan eten.

Het restaurant in het hotel is klein en eenvoudig. Kaart is ook klein, maar er staan wel een paar leuke gerechten op. Wij gaan voor de Sockeye Salmon oftewel rode zalm - dit is een van de 5 soorten wilde zalm die in Canada voorkomt. Hij smaakt super. Terug op de kamer is het nog even lekker chillen. Ons programma voor morgen hebben we aangepast. Ondat we terug rijden naar Alberta en er weer 1 uur bij krijgen, zouden we rond 0630 uur in de auto moeten zitten voor de eerste stop - een ranch met buffalo's - en daar hebben we geen zin in. We gaan meteen door naar het Northern Lights Wolve Center.