Jungle tour

Alhoewel ik een paar keer wakker ben geworden heb ik op zich goed geslapen. Ik zie dat het al licht begint te worden, ik weet dat er iets is maar ik heb het nog niet allemaal heel helder op een rijtje. Toch begint ineens het lampje heel helder te branden. We hebben geen wekker gehoord en die zou om 0600 uur aflopen en het is nu 0622…korte paniek in de tent. Snel maak ik Marco wakker en zeg dat het tien voor half 7 is en de wekker is niet afgegaan. Klopt zegt hij die gaat ook pas om 0700 uur. Even ben ik gerustgesteld, beetje chips dat ik nog een 1/2 uur had kunnen blijven liggen.

Maar nee om 0700 uur hebben voor het ontbijt afgesproken en 8 uur vertrek naar Jungle. Binnen 5 minuten staan we in de 3e versnelling…vlug even onder douche wakker worden, snel tandenpoetsen, aankleden en 0700 uur lopen we naar het restaurant voor het ontbijt. Rudie zit al bij zijn collega-gidsen. Voor het ontbijt hebben we de keuze uit een pannenkoek met ananas of banaan, nasi goreng, mie goreng of een American breaksfast wat zoveel is als roerei met een toast. Allebei gaan we voor de pannenkoek ananas, goede brandstof voor de hike door de jungle. De pannenkoek wordt leuk geserveerd op een bananenblad met een glaasje vers vruchtensap en een paar stukjes verse ananas. De pannenkoek vult goed. Een ding is zeker, verhongeren doen wij hier niet.

Na het ontbijt gaan we snel even terug naar de kamer spullen pakken en kunnen we gaan. Vanuit onze lodge lopen ze de jungle in. Na een kort maar pittig en modderig klimmetje lopen we langzaam maar gestaag wat om hoog tussen de rubberbomen door. En hier komen we de eerste aapjes tegen de Thomas Leaves Monkey. Nog is het hier breed en ruim en kunnen we redelijk gemakkelijk tussen de bomen door lopen. We komen uit een breder zandpad wat zo nu en dan erg modderig is die leidt naar de Orang-oetan lodge die écht in de jungle ligt. Het is een erg mooi aangelegde lodge met 5-6 huisjes met o.a. een mooi uitzicht over de boomtoppen. Ook heb je vanuit hier een mooi uitzicht op een van de vele vulkanen die Sumatra rijk is. De vulkaan die we zien is nog steeds actief en heeft 1x per jaar een eruptie aldus Rudie. Op dit moment komt er een kleine maar gestage rookwolk uit. Dimas, ik weet eindelijk hoe onze gids heet, krijgt een tip en als ik het goed begrepen heb voor een plek waar een Orang-oetan in de bomen hangt. Het is een stukje terug van waar wij vandaag kwamen. We moeten even blijven wachten en hij gaat op zoek. Terwijl wij wachten komt een van de andere gidsen een praatje maken. Met hem kun je 's nachts een hike door de jungle maken op zoek naar slangen. Op zijn arme zien we een enorm aandenken van een King Cobra. Hij vertelt ons hoe het hem naar de beet is vergaan en dat men zelfs zijn arm wilden amputeren. Daar heeft hij tegen geprotesteerd want hij was een man die precies wist hoe hij moest handelen want hij woonde in jungle dus niks amputeren. 'Ik maak mijn eigen medicijn' had hij gezegd. En nu, een jaar later, kan hij zijn arm en handen weer volledig gebruiken. De artsen die hem naderhand nog een keer gesproken hadden stonden met stomheid geslagen.

Het gesprek wordt abrupt onderbroken en beëindigd, Dimas heeft Rudie gebeld om aan te geven dat we meteen moesten komen. Zo snel als het kan lopen wij richting Dimas die ons staat op te wachten. Dan volgen we hem van het pad af de begroeiing in. Nog geen 20 in de jungle en we hebben onze eerst Orang-oetan te pakken. Hij zit hoger in de boom op zijn gemak wat te eten en te kijken naar die rare poppetjes die onder op de grond hun best doen een zo goed mogelijk positie in te nemen met een of ander raar apparaat in hun hand. Gisteravond had ik de andere camera al aan de grote telelens vast gemaakt, die hoeven we nu alleen maar even uit de tas te halen. Blij dat ik de keuze heb gemaakt hem toch mee te nemen want hij komt nu heel erg goed van pas. Zodra ik hem uit de tas heb gehaald begint Dimas hard te lachen oohhh Bazooka roept hij zachtjes. Het is wat winkelen met het tegenlicht en ook is het lastig de lens goed stil te houden. Het is toch een zwaar ding, Het lukt dan toch wel aardig om leuke foto's te maken. Er komen nog een paar mensen die bewonderd naar de camera met grote lens kijken. 'Bij jou kunnen we dus straks foto's bestellen'…tegen de juiste prijs kan alles ;-)
Ook willen de gidsen die er zijn even voelen hoe zwaar het is om de camera met lens vast te houden. Net als we weg willen lopen zien we een vogel vliegen, Marco heeft wel gezien dat het een Toekan is. Ik zag in snelheid alleen dat het een vogel was. De gids van de andere groep roept mij zachtjes you have good camera…come here…there is toekan…net als ik naar hem toe wil lopen is de vogel letter weer gevlogen. Jammer maar helaas.

We vervolgen ons pad terug langs de lodge af en lopen vanaf daar verder de jungle in. Het pad wordt smaller, maar is nog goed begaanbaar. Wat een geluk, zo kort onderweg en dan al een Orang-oetan zien. Eigenlijk kunnen we al meteen weer terug…..yeah right! Het is warm en de luchtvochtigheid is redelijk hoog. De zon schijnt niet anders was het warmer geweest. Het was een goede keuze om een lange wandelbroek aan te trekken met een dry fit shirt. Op dit moment is hij echter niet echt droog meer. We komen een andere groepje tegen. De gidsen praten wat met elkaar en Dimas zegt dat we hem moeten volgen. Het pad dat we volgen is echt van het gebaande padje af en als je had gedacht je schoenen en broek nog redelijk schoon te houden, dan kom je dus echt van een koude kermis thuis dan wel heb je de verkeerde excursie geboekt want dat gaat dus écht niet lukken. Daarnaast is een lange broek wel fijn, je benen zijn bedekt - minder kans op wondjes en oppervlakte voor een of meer bloedzuigers om aan vast te klampen - waardoor je meer ongegeneerd door de begroeiing kunt ploeteren. Het pad wordt weer wat breder en we komen een gids tegen met 2 andere gasten. Dimas loopt naar hem toe, komt terug naar ons en zegt dat we de andere gids moeten volgen. Gehoorzaam als wij zijn - duh - doen we dat ook…en bingo….hoog in de boom zit Ratna samen met haar jong van 5 jaar oud. Ze zitten op hun gemak te eten en gaan van boom naar boom. We volgen met zijn allen op de voet.

De kleine is op een gegeven moment wat verder van mams vandaan en leeft zich lekker uit in de bomen. We horen een hoop gekraak en kabaal en vervolgens komt er een flink stuk tak uit de lucht naar beneden geraasd. Gelukkig staan we allemaal wat verdeeld en staan we stil. Als ik door was gelopen had ik grote kans gehad dat de tak op mij gevallen was.  Beiden apen blijven erg in beweging en op een gegeven moment komen ze zelfs naar beneden en super dichtbij. Helaas staan er net wat mensen in de weg wanneer Ratna over de grond naar de volgende boom loopt zodat ik geen goed schot heb voor een of meer foto's, dus enjoy the moment.  Dimas laat mij op een gegeven moment een klein raar wormpje zijn…het is een bloedzuiger. Het beestje is echt ieniemienie maar als je hem laat zitten wordt het een heel dik wormpje bijna zo groot als een pink.
Het is echt waanzinnig om deze prachtige apen zo goed en zo nu en dan van zoo dichtbij te kunnen bewonderen. Heel soms zitten ze even bijna boven ons. En dan moet je uitkijken want je kunt zomaar een golden shower krijgen………Uiteindelijk hebben we hier toch zeker een 1/2 hr gestaan. Blij dat we tegenwoordig digitaal fotograferen en niet meer met filmrolletjes want dan was ik zo door mijn gehele voorraad van 36 foto's per film heen geweest.

We gaan verder en Dimas probeert ons zoveel mogelijk op rustige plekken door de jungle te leiden wat betekent dat we echt hele smalle paadjes hebben als je al van een paadje kunt spreken, over bomen moeten klimmen en vooral door de modder ploeteren. Zo nu en dan komen we toch ook weer aapjes tegen - dit keer zijn het Makaken. We ploeteren verder. Dan heerst er een serene rust, dan hoor je weer van alles. De cicaden en krekels lijken nooit stil te zijn. Ook horen we diverse keren apen roepen. Dan zijn het Gibons - die we helaas niet gezien hebben - dan weer de Neusapen - die we helaas ook niet gezien hebben. We komen uit bij een soort van schuilhut. Het is niet echt een hut, maar meer een vierkant huisje met op iedere hoek een pilaar en een puntdak met bankjes. Dimas laat hier zijn rugzak staan en zegt dat we hem moeten volgen. We passeren een groepje Makaken die zich niks van ons aantrekken en gewoon doorgaan met foerageren. Er zal toch gegeten moeten worden. Het is echt een supermodderig pad en gaat ook nog es naar beneden dus opletten geblazen waar je je voeten neerzet en waar je je aan vast kunt pakken voor steun, maar de moeite wordt beloond. Hoog in de boom ligt een groot ouder mannetje op zijn gemak te slapen. Het is wat lastig om foto's te maken, maar het lukt ons dan toch om een goede positie in te nemen waardoor we er toch wat van kunnen maken. Dat was dus nummer 4…..

Via het pad waarover gekomen zijn, gaan we ook weer terug. Bij het huisje houden we een korte drinkpauze en smeren ons weer goed in met Deet. Geen overbodige luxe en echt noodzakelijk. Geregeld horen we de muggen zoemen. En ondanks dat we ons hebben ingesmeerd zijn we gisteren allebei toch gestoken.
Voor we verder gaan komt er een groepje Makaken aangelopen. Het is denk ik dezelfde groep die we op weg naar beneden tegen zijn gekomen. De aapjes die wij van dichtbij zien hebben allemaal een jong bij zich. De moeders blijven mooi bij elkaar zitten. Marco en ik lopen heel voorzichtig naar de moeders toe en we kunnen hele mooi foto's maken van de moeders met kroost. Helaas komt er achter ons een grotere groep met redelijk veel lawaai aan gelopen. Resoluut grijpt een van de moeders haar jong en loopt snel weg, de andere 2 moeders volgen snel het voorbeeld en weg zijn ze.

En door….op een rustige plek houden we een pauze en Dimas haalt vers fruit voor de dag. Meloen, rambutan en banaan. Terwijl we van het fruit aan het genieten zijn, met name de meloen is superlekker én goed voor aanvulling van het vocht, bewonderen we de 'reusachtige' mieren die hier op de grond rondlopen. Ik schat dat ze toch wel 1.5 cm groot zijn. Dimas geeft aan dat het vrouwtjes zijn die we zien en dat deze vriendelijk zijn. De mannetjes blijken wel agressief te zijn. We lopen nog een klein 1/2 uur tot 45 min door wanneer we stoppen voor onze lunch. Koude nasi goreng met een gebakken eitje, tomaat, komkommer en kroepoek udang. En als we willen sambal van aubergine met tahoe en ikan terie. Om maar met de deur in huis te vallen: het was heerlijk. Ik ben net op tijd Dimas ervan te weerhouden om naast de Dragonfruit ook de ananas aan te snijden. Het wordt echt te veel. Het Drakenfruit krijgen we met pijn en moeite op. Intussen hebben we van een andere groep gezelschap gekregen. Inmiddels zijn wij echt uitgegeten en zijn gaan staan want we beginnen stijf te worden.

Dimas die nog even op zijn gemak bij zijn makkers zit - de andere gidsen - wil al snel snel komen maar we geven aan dat hij rustig aan kan doen. Marco en ik staan intussen wat met Rudie te praten wanneer ik vraag of we nog lang onderweg zijn. Misschien nog 45 min tot een uur zegt Rudie. Ja zegt Marco want we willen nog apen zien. Ja nou kijk daar…ik draai mij vlug om en daar komt op zijn gemak een baviaan aangelopen. Die hebben we onderweg al een paar keer meer gezien. Het grappige is dat de andere groep helemaal niet in de gaten heeft dat het beest achter hun rug aan het kijken is of er uiteindelijk wat de halen valt.

Wanneer we weer doorgaan met onze jungle tocht, is Dimas op een gegeven moment allemaal aan het roepen wat Pauw lijkt prompt komt er reactie ergens uit de jungle. Zo grappig en een paar minuten nadat we zijn gestart, staan we stil bij een grote Bospauw. Het blijkt een vrouwtje te zijn en zo nu en dan roept ze de jungle in. Uit de verte komt reactie. Dimas geeft aan dat dat het mannetje is. De pauw blijft rustig zitten en poets zo nu en dan haar verenpak en raakt verder niet van ons onder de indruk. We vervolgen het pad, is af en toe echt super smal en glibberen en glijden. Ons pad kruist zich nog met 3 bavianen die ook zo vlug als water zijn want veel tijd om ze te bewonderen krijgen we niet. Ik begin wat stukjes te herkennen die ik eerder heb gezien dan wel zijn we die stukken eerder tijdens de tocht al gepasseerd. En dan krijgen we nog een uitsmijter……….hoog in de bomen zit mams met een jong. Dit jong is ca 6 jaar oud. Het blijkt niet Ratna te zijn en zo staat uiteindelijk onze teller op 6 Orang-oetans…..wauw…wie had dat gedacht. Normaal zie je 1 of 2, hooguit 3 Orang-oetans en als je pech hebt helemaal geen. Hoeveel geluk kun je hebben met het zien van 6 Orang-oetans…ons hoor je in ieder geval niet klagen, voor ons was het zeer geslaagde jungle tocht.

Via de Orang-oetang lodge komen we weer op het mooie brede pad. In plaats van rechtsaf tussen de rubberbomen door, lopen we rechtdoor en lopen via een soort van trap naar beneden. Op de valreep zien we rechts van ons hoog in de boom nog een grote groep Zilveraapjes zitten. Deze zijn weer familie van de Thomas Leaves Monkey. Aan het einde van het pad/trap ligt onze lodge. Letterlijk uit de jungle zo de lodge in. Het is inmiddels 1330-1345 uur. Ondanks onze natte kleding en dat we niet meer zo heel erg fris zijn, drinken we eerst met zijn allen een drankje. Intussen hebben we onze schoenen af kunnen geven aan een dame van het hotel die ze tegen betaling van een kleine vergoeding schoonmaakt. Nadat we ons drankje op hebben nemen we afscheid van Dimas en gaan wij ook naar onze kamer. Rudie geeft aan dat hij door zal geven dat ze onze schoenen bij de kamer afgeven. Op de kamer is het snel kleren uit en onder een heerlijk warme douche. Aangezien het shirt wat ik heb gedragen een dry fit is, spoel ik het samen met mijn bikini uit onder de douche. Het moet straks toch allemaal de was in, maar dan is het toch net wat frisser. De wandelbroeken laten we wellicht straks in Yogjakarta uitwassen omdat we daar 3 nachten verblijven.

Inmiddels is de wifi op de telefoon weer normaal werkend, maar op de laptop laat het te wensen over.  Tochnog maar een keer die laptop opnieuw opstarten. Dat blijkt te werken…….altijd fijn die techniek - diepe zucht……