Bukit Lawang

Het is nog donker buiten wanneer ik wakker word, dan is het nog geen half 7 want vanaf half 7 wordt het licht. De telefoon geeft 0101 uur aan..het duurt dus nog wel even voor het licht wordt. Ik heb dus nog wat uurtjes slaap te gaan. Wanneer ik uiteindelijk weer wakker word, zie ik dat het al licht is. Het is dus al half 7 geweest. En terwijl ik probeer verder wakker te worden hoor ik de wekker afgaan. Het is dus al ruim half 7 geweest want de wekker stond aan voor 0700 uur.

Het ochtendritueel duurt niet lang, maar ik doe wel op mijn gemak en zorg dat ik eerst geheel ben aangekleed voor ik alle spullen verzamel die nog in de koffer moeten. Marco is natuurlijk al helemaal Eddy Ready. Wanneer alles is ingepakt en de koffers zijn klaargezet voor vertrek, gaan we ontbijten. Het is inmiddels al lang weer droog en de temperatuur is heerlijk aangenaam. Nog steeds hebben we geen zon gezien vanwege de bewolking. Zo heel erg vinden we dat niet om heel eerlijk te zijn.

De toast blijkt helaas niet meer beschikbaar dus vandaag is het omelet met tomaat en kaas en voor Marco een gewoon omelet. Een kopje heerlijke thee met sereh en als toetje een pannenkoek limoen en suiker voor Marco en voor mij een kwart meloen en een kwart ananas. Tijdens het ontbijt pleegt Rudie een telefoontje en we horen uit het verhaal dat het over ons gaat. Wanneer hij heeft opgehangen grappen we: 'je hebt nu toch wel de presidental suite met jacuzzi voor ons geboekt'. Hij moet er mee lachen, maar wat heeft hij nu gedaan: in de Eco Lodge waar we naar toe gaan blijken ze sinds kort een aantal nieuwe kamers te hebben die voorzien zijn van warm water. En hij heeft een van deze kamers voor ons geregeld. Vanavond dus geen verfrissende douche, maar gewoon even lekker een warm verwennerijtje.

Nadat we onze 'schulden' hebben betaald halen we onze koffers op en gaan we op weg naar onze chauffeur die al op ons staat te wachten. Onze koffers worden door Ries en dame die ook bij het hotel werkt naar de overkant van de rivier gebracht en wij lopen er rustig achter aan. Met name rustig want anders wiebelt die brug te veel.

Dit keer hebben we een transfer in een jeep 4x4. Eerlijk is eerlijk, deze jeep heeft ooit een keer betere tijden gehad. Maar het rijdt nog steeds en we komen zeker niet vast te zitten op de dirt roads. Om 0915 uur zijn we onderweg naar Bukit Lawang.

De transfer zou in eerste instantie ca 3 uur duren, maar omdat men een maand of wat geleden de wegen in Tangkahan heeft verbeterd gaat het veel sneller. Het neemt niet weg dat we nog steeds zo nu en dan hobbelend en stapvoets rijdend over de weg gaan. Maar het had dus erger kunnen zijn. De route leidt ons voornamelijk door en langs palmboomplantages voor de palmolie-industrie. Zo nu en dan passeren we een rubberboom- en een ananasplantage.

Onderweg stoppen we een paar keer op een punt waar we een heel mooi en wijds uitzicht hebben over de palmbomen. Op een punt zie je de palmbomen aan de jungle grenzen. Rudie geeft aan dat over een jaar of 20 de jungle plaats zal hebben gemaakt voor de palmbomen. Ook illegale houtkap is een probleem. Rondom Tangkahan zien we dan wel jungle, maar als je dan een aantal kilometer dieper de jungle in gaat, zijn er allemaal kale plekken. Er wordt dan wel gepatrouilleerd en gecontroleerd, maar voor de juiste prijs knijpen de handhavers van de wet een oogje dicht dan wel kijken ze de andere kant op. Een ander ding is toch ook wel de rotzooi die je overal ziet liggen. Mensen slepen van alles mee, maar wanneer het gebruikt is, laat met het gewoon vallen en liggen waar het terecht komt. Op een speelveld voor een lagere school zie ik zo veel rotzooi over het veldje verspreid liggen dat het lijkt of er rotzooi groeit.

Telkens wanneer we langs een schooltje rijden of kinderen langs de kant van de weg zien, horen we vrolijk roepen en zwaaien. Bij een schooltje kwamen de kinderen zelfs enthousiast al roepend naar het hek gerend om naar ons te zwaaien. Alle kindjes roepen Hallo Buleh….of alleen Buleh….hetgeen hallo blanke / toerist betekent. Om 1115 uur komen we aan in Bukit Lawang. De lodge ziet er supergaaf uit en ligt tegen de jungle aan. We krijgen een welkomstdrankje en we kunnen ook weer sociaal doen via de diverse social mediakanalen want men heeft hier wel wifi. Alleen bij de bar/receptie en het restaurantgedeelte. Niet op kamers.

Zodra we zijn ingecheckt - wat Rudie voor ons heeft gedaan - spreken we af om 1230 uur terug te zijn en gaan we naar de kamer om de koffers even open te gooien en de natte kleren van gisteren - ze waren helaas nog niet droog toen we vanmorgen vertrokken - uit te hangen in de hoop dat ze op tijd droog zijn voor ons tocht morgen. Net als in Tangkahan is het qua temperatuur heel goed hier, maar bewolkt. De kamer is supergaaf. Het oogt luxe, is mooi afgewerkt en toch is alles open in de zin van dat de balkondeuren en ramen voorzien zijn van 'shutters' die in een vaste stand staan. En er hangt een ventilator aan het plafond.

Via een pad door de rand van de jungle komen we bij een loopbrug uit. De trap die naar deze loopbrug leidt is best steil met hoge treden. De brug an sich is stevig, maar ergens halverwege mist er toch een stukje reling. Dan maar even links van het midden blijven lopen. Het is best rustig in het dorpje. Bij Opa en Oma stoppen we voor de lunch. Opa blijkt een goede oude bekende van Rudie te zijn. Opa spreekt ook Nederlands. Rudie vertelt dat hij groepen van diverse reisorganisaties als Koning Aap en Fox reizen begeleidt. Oma staat in de keuken. Er zit al een groep van 6 en groep van 2 die net klaar zijn met eten wanneer wij komen. We nemen plaats en krijgen wat te drinken. Cola voor Marco en sap van het Indonesische drakenfruit voor Rudie en mij. Het drakenfruit zoals wij dat kennen is wit met zwarte pitjes - dit blijkt de Thaise variant te zijn. Het Indonesische drakenfruit is paars met zwarte pitjes. Het sap is dan ook paars van kleur. Opa is super enthousiast en legt ons de kruiden uit - die voor het gemak ook te koop zijn als mooi souvenir voor jezelf dan wel als cadeau voor de mensen in Nederland - die in de keuken worden gebruikt. Kiezen van een kaart kunnen we niet, we krijgen traditioneel Indonesische gerechten geserveerd. Te beginnen met een klein kopje groentesoep.

Terwijl we de soep nuttigen vertrekken de 2 groepen of beter gezet de groep en het groepje van het hoort niet bij elkaar. De soep smaakt super. Hij is best heet in de zin van temperatuur, maar als hij wat is afgekoeld is hij lekker pittig.  Na de soep mag ik in de keuken kijken en foto's maken. Oma is bezig met tempe. Opa wil ook nog even samen met Oma op de foto. Terwijl ik in de keuken sta - voor de foto's - zijn Rudie en Marco naar een grotere tafel verhuisd. Hier is meer plaats voor de gerechten die allemaal op tafel gaan komen: we krijgen ieder een bordje met nasi putih (witte rijst) en dan wordt voor ons geserveerd: gefrituurde tempe, atjar van groenten met ananas (dus niet het gele spul zoals wij dat kennen), Ayam Smoor (smoor van kip), kroepoek udang en een sizzling platter van een soort spinazie met pinda's en knoflook. En een kwart meloen als hekkensluiter. Voor we beginnen te eten worden er nog wat foto's gemaakt door Rudie en door Opa. Ook moet Opa even alleen een foto van mij met Oma maken. Hij belooft de foto's straks naar Rudie door te sturen op de whatsapp dan kan hij ze aan ons doorgeven.

Dat het ons heel goed heeft gesmaakt zul je vast wel begrijpen. Ik heb nog nooit zoveel kip gegeten als tijdens deze vakantie en we zijn nog maar net begonnen. Sinds we zijn vertrokken heb in ieder geval ik alleen nog maar Ajam gegeten. Als ik straks maar niet van de leg raak dan ;-)
Opa heeft hele mooie sleutelhangers hangen met de kop van een orang oetang. Aangezien de kans groot is dat we deze prachtige dieren morgen gaan zien, kopen we meteen een sleutelhanger wanneer we afrekenen. We hoeven alleen ons eigen eten en drinken af te rekenen. Voor Rudie is het gratis. Dan trakteren we hem een andere keer.

Op de terugweg lopen we door een paar nauwe straatjes waar allerlei winkeltjes zijn. Het zijn ook wel winkeltjes waar je typische toeristen spullen als T-shirts en andere kleding kunt kopen. Het is wat meer grijs geworden en er lijkt regen aan te komen, maar het is nog steeds droog. Vlak bij het hotel worden we bijna om ver gelopen door en kleine kudde geiten die vol in galop aan komen rennen. Ook zien we een paar meter bij ons vandaan een makaak snel via een kabel over het riviertje wegschieten. Marco heeft aan Rudie gevraagd of hij een winkel kent waar men mooi houtsnijwerk verkoopt. Hij weet het niet, maar hij kent wel weer iemand die het wel weet. Er komt een jonge aangelopen en hij neemt ons mee terug het dorp in. Rudie geeft aan op ons te blijven wachten bij het hotel. We lopen terug naar waar we vandaan komen. Weer door hetzelfde winkelstraatje als waar we al doorheen zijn gelopen, maar uiteindelijk verder door. Er komt regen aan hoor ik Marco roepen. Ik was er al bang voor.

De weg dan wel het verharde pad - gaat langs de jungle rand af. Iets verder voor ons zien we een paar makaken uit een boom komen en het pad oversteken. Een van de makaken zit mooi op de rand van de afrastering. Ik geef aan dat ik snel een foto wil maken, daar heeft meneer geen zin in en draait zijn snoet vrolijk de andere kant op. Maar niet getreurd, het blijkt dat er een hele familie in de boom naast ons zit. Er loopt ook een moederaap met nog een hele kleine baby onder haar buik rond. De apen zitten echt super dichtbij. Na een paar minuten vinden een paar apen het welletjes geweest en beginnen defensief en agressief te worden dus we lopen snel door. Inmiddels is het ook gaan druppen. Als het niet harder gaat regenen dan dit, vinden wij het prima.

Er zijn twee winkeltjes met houtsnijwerk. Het eerst winkeltje gebruikt hout dat uit de rivier komt. Hij haalt dus geen hout uit de jungle, wat heel goed is. Helaas vinden we de beelden die hij heeft staan niet zo super. We lopen terug naar het andere winkeltje dat we gepasseerd zijn. Daar vinden we een heel mooi uit hout gesneden beeld. Intussen is het opgehouden met zachtjes regenen. De vraagprijs is omgerekend 80 euro. Kost wat maar dan heb je wel wat. Onze gids geeft aan dat er nog een 3e winkeltje is. Deze blijkt helaas gesloten te zijn. Toch weer terug naar het 2e winkeltje. Uiteindelijk kunnen we het over de prijs eens worden, maar we hebben te weinig geld bij ons. Betalen de helft aan en geven aan het ander helft op te gaan halen in het hotel. Onze gids zal dan het beeldje voor ons ophalen en de andere helft betalen.

Door de regen lopen we terug naar het hotel. We zijn bijna net zo nat als toen we gisteren uit het water kwamen na het tubben. Voor we (weer) een hangbrug oversteken scoort onze gids nog ergens een plastic tas voor de camera hij begint toch wel erg nat te worden. Eenmaal terug bij het hotel haalt Marco snel het geld op in de kamer en gaat de gids terug naar het winkeltje. Bij de receptie vragen we de dame Rudie te bellen om te vertellen dat wij terug zijn. Marco gaat aan de bar op de gids wachten en ik naar kamer om droge kleren aan te trekken en mijn haren te föhnen. Dat laatste had ik gedacht. De föhn is nog koud aan of de stoppen vliegen eruit.

Helaas pindakaas, geen droog haar. Buiten kom ik iemand van het hotel tegen die zorgt er weer voor dat alles het doet. Navraag leert dat de stroomvoorziening op de kamer te zwak is om je haren te kunnen föhnen. Als ik dat wil doen kan ik het bij de toiletten in het hoofdgebouw doen. Zo dringend is het nou ook weer niet, dus hup borstel erdoor en naar achteren kammen. Morgen de jungle in dan moet ik het daarna sowieso wassen. Nadat ik de truc met de stoppenkast had gezien, voeg ik mij bij Marco en Rudie aan de bar en onder het genot van een lekkere vruchtensap wachten we op de gids die voor ons de orang oetang aan het halen is. Helemaal ingepakt in een regencape komt hij terug. Het beeld is supergoed ingepakt, maar we pakken het toch weer even uit om het beeldje aan Rudie te laten zien die het met een goedkeurende blik bekijkt. Hij geeft aan dat het een beeld van goede kwaliteit is.

Nadat we hebben afgesproken elkaar om 1900 uur weer in het restaurant te treffen voor het eten en de briefing van het programma voor morgen, gaan we terug naar de kamer. Intussen is het ook begonnen met onweren. Het heeft wel wat als je dan zo op je bedje wat ligt te luieren. De kleding die we gisteren niet meer droog hebben gekregen hadden we buiten op een stoel gelegd in de ijdele hoop dat het zou drogen, maar dat is helaas niet echt gelukt. Het hangt nu over de stellage van de klamboe heen met de ventilator aan. Hopelijk helpt dat. En terwijl we liggen te relaxen springt de elektriciteit er weer uit. Het duurt niet lang. Wanneer het voor de 2e keer uitspringt duurt het toch wat langer voor het weer up en running is. Dus toch maar even kijken wat er aan de hand is. Wat blijkt alleen bij onze kamer was de stop er weer uitgesprongen en ik stond niet eens met de föhn in mijn handen.

De warme douche is heerlijk verkwikkend. Wanneer we zijn aangekleed en min of meer onze spullen voor morgen hebben klaargelegd gaan we naar het restaurant. Rudie had een mooi tafel aan het water voor ons gereserveerd. Ondanks dat we in een redelijk druk restaurant zitten en het geluid van het stromende rivierwater toch wel wat harder doorklinkt kunnen we goed een gesprek voeren en is het net of allemaal geroezemoes op de achtergrond is. Rudie geeft aan dat we maar vast kunnen bestellen want het is druk en terwijl we wachten op het eten kunnen we de briefing doen zodra de gids er is.

Vanavond voor de afwisseling es geen kip, maar gebakken mie met een eitje voor mij en gebakken mihoen met een eitje voor Marco en Rudie met sambal aubergine als side dish. Er staat wijn op de kaart, maar helaas alleen per fles beschikbaar. Voor een flesje Jacobs Creek betaal je omgerekend 40 euro, wat we nog wel kunnen snappen omdat het allemaal geïmporteerd moet worden, maar we vinden het gezegend en houden het bij een flesje Bitang bier en Mojito.
En terwijl we zitten te wachten tot hij komt, zie ik ineens onze vriend van vanmiddag lopen. Hij komt onze kant op. Wat blijkt…..hij is morgen onze gids wanneer we de jungle trekking gaan maken. Rudie was ook aangenaam verrast want hij wist het blijkbaar ook niet. Het programma begint om 0800 uur, dan zijn we mooi op tijd om nog heel veel dieren te zien. Hij geeft aan waar we op moeten letten wat onze kleding betreft en zodra ons eten komt neemt hij afscheid. Morgen toch nog maar een keer vragen hoe hij heet.

Na het eten keuvelen nog wat na met Rudie. Wanneer hij opstapt en nog even het dorp in gaat, proberen wij nog even het laatste nieuws te achterhalen Marco heeft geen problemen met de wifi-verbinding, ik kom zowel op de laptop als op mijn telefoon nog niet bijna op de wifi. We houden het voor gezien en gaan nog wat lezen. Morgen spannende dag.