en door naar Yogyakarta

Op zich ben ik toch redelijk snel in slaap gevallen. De kamer was goed verduisterd. Omdat we heel dicht bij het vliegveld zitten horen we toch redelijk duidelijk het geluid van aankomende vliegtuigen en het is wat gehorig wanneer er mensen over de gang lopen maar verder prima kamer, niks mis mee.

We worden om 0430 uur gewekt door de wake-up call. Ik heb op zich best goed geslapen, Marco (nog steeds) wat minder. Ondanks dat het nog maar een paar uur geleden is dat we hebben gedoucht, spring ik toch nog even snel onder de douche om verder wakker te worden. 45 min later zijn we klaar en is alles weer ingepakt. In tegenstelling tot gisteravond hebben we nu wel verbinding met de wifi. Helaas hebben we nu niet echt veel tijd meer. Dan maar op het vliegveld kijken.  We checken uit en lopen naar buiten waar we op de airport shuttle wachten. Als we wilden konden we nog in het hotel ontbijten, maar dan hadden we een 1/2 uur eerder op moeten staan en daar hadden we geen zin in.

Het is nog donker buiten, maar lang duurt het niet meer. De shuttle is mooi op tijd en om 0530 uur zijn we onderweg naar het vliegveld. We zien de terminal in de verte al liggen. Het is even een klein stukje omrijden voor we op de snelweg zitten en 15 min later staan we bij Terminal 3 voor de binnenlandse vluchten. Het is druk bij de vertrekhal en gewring van heb ik jou daar. Onze chauffeur kan gelukkig redelijk snel een plek je vinden waar hij even lang genoeg stil kan staan om ons en nog 2 andere dames kan laten uitstappen. Meteen staan er al 2 andere auto's achter ons om te kijken of ze misschien wellicht toch in het gat tussen de shuttlebus en ingang van de terminal kunnen stil staan. Marco wordt nog net niet van sokken gereden.

De boardingpass hebben we gisteren in Medan al gekregen, we hoeven allen nog maar de bagage af te geven. Voor we doorlopen naar de gates halen we nog even wat geld uit de machine. Bij de security check is het best druk op dit vroege tijdstip. Toch zijn we snel door de check en lopen we richting Paul voor een ontbijtje. Helaas kom ik met de laptop niet op de wifi, maar met de telefoons lukt het wel. Niet te doen hoe die technologie werkt.

Rond 0730 uur begint het boarden en onze vlucht vertrekt precies op tijd. De vluchttijd bedraagt 1 uur en overbrugt ca 570 km. De zon schijnt, nu doe hij dat meestal sowieso wel achter de wolken, en we hebben geen last gehad van turbulentie. Wederom hadden we dezelfde stoelen als op onze vlucht naar Jakarta. Java lijkt meer heuvelachtig dan Sumatra en met tijd en wijle lijken de bergtoppen door het wolkendek heen te steken. Yogyakarta heeft sinds een paar jaar een nieuw vliegveld dat pal aan zee grenst. De laatste 20-30 km vliegen we dan ook over land parallel aan de kustlijn. Keurig op tijd landen wij on 0900 uur. Als we om 0930 uur onze koffers hebben - de mijne kwam als een van de laatsten op de band - lopen we naar buiten om onze gids te zoeken. Bij de uitgang is het een grote kakafonie van taxiaanbieders. Maar wij hebben al transfer. Ik zie buiten mensen met bordjes in hun hand, dus lopen we naar buiten en lopen min of meer recht op onze gids, die zo even later blijkt, Eric heet. Zo genoemd omdat zijn opa van zijn moeders kant Nederlands was.

Onze chauffeur laat ook niet lang op zich wachten wanneer we bij de parkeerplaats aankomen en om 0945 zijn we onderweg naar Yogyakarta. Een rit van 1.5 uur. Het oude vliegveld ligt dichter bij de stad maar wordt tegenwoordig alleen nog maar door de luchtmacht gebruikt. Eric begint meteen het een en ander over het ons programma op Java uit te leggen en toe te lichten. Helaas kan ik daardoor weinig van het mooie landschap zien, zo nu en dan even een keer naar links en naar rechts kijken zonder ongeïnteresseerd over te willen komen lukt nog net. Je ziet meteen verschil met Sumatra. Sumatra is meer 'donkergroen' en hier is het meer 'lichtgroen'. De weg is heel erg goed. Zo nu en dan een slecht stuk, maar verder is het een goed aangelegde weg die onder meer langs vele sawa's voert.

Eric geeft aan dat ons programma voor morgen erg druk is en hij er zeker van is dat we tijd tekort gaan komen om alles te doen. Hij stelt daarom voor om vandaag al naar Prambanan Tempel te gaan zodat we morgen meer tijd hebben voor het paleis en de Borobudur. Tevens krijgen we de vraag gesteld welke van de 2 opties we willen boeken voor het bezoek aan de Borobudur. Samen met 120 andere mensen in 45 min rond zonder kans om naar boven te gaan of via een soort van privétour waarbij we meer tijd krijgen met bezoek aan de beroemde top van de tempel. Daar moeten we wel 30 euro pp voor bij betalen. We kiezen voor de laatste optie. Na zijn uitleg over en toelichting over allerhande zaken zoals de sultans die er nog zijn (maar geen sultanaat meer hebben), talen in Indonesië en uitleg over de Hindoe en Boeddhistische tempels neemt hij contact op met het reisbureau om de programmawijziging voor vandaag door te geven en om de rondleiding voor morgen te regelen.

Tegen 1115 uur rijden we de stad binnen. Het is meteen drukker en de vele scootertjes die links en rechts aan ons voorbij gaan lijken zich als snelle mieren voort te bewegen. Bij de verkeerslichten is het grappig om te zien hoe ze als groepen bij elkaar staan. Het doet ons meteen aan Vietnam en dan met name Saigon denken. Eric legt uit dat Unesco bezig is om de Prambanan in bezit te krijgen. Reden is dat er al heel dicht tegen het tempelcomplex aan gebouwd zijn. En om te voorkomen dat het terrein rondom het complex helemaal wordt dicht gebouwd zoals met een aantal andere kleinere tempels al wel is gebeurd - zo in het kader van wat ligt er bij jou in je achtertuin, nou gewoon een tempel… - willen ze het graag in hun bezit hebben.

De Prambanan doet ons denken aan de tempels van Ayutthaya in Thailand. Eric bevestigd ook dat er gelijkenis is. Het tempelcomplex is een van de hoogtepunten van de hindoe-Javaanse tempelarchitectuur. De Prambanan is vermoedelijk in de tweede helft van de 9e eeuw gebouwd en waarschijnlijk bedoeld ter vergoddelijking van een heerser als Shiva, die staat voor de god van de verwoesting en vernieuwing. In ca 1549 is het complex in zijn geheel verwoest door een aardbeving en diende de Prambanan 3 eeuwen lang als steengroeve voor de aanleg van wegen en huizen. De belangrijkste heiligdommen zijn echter weer gereconstrueerd. Deze werkzaamheden werden in 1953 beëindigd. Helaas is het complex tijdens de aardbevingen van 2006 en 2010 weer ernstig beschadigd geraakt en ook weer gereconstrueerd en gerestaureerd.

Het is een zeer indrukwekkend complex en de piramideachtige daken van de tempels doen aan als opstijgende vlammen. Eric loopt kort met ons mee om meer tekst en uitleg te geven over de beelden die we in de tempels tegenkomen. Daarna zijn we vrij om op eigen gelegenheid rond te lopen en foto's te maken. Maakt niet uit hoe lang we nodig hebben. Ondanks dat het bewolkt is, schijnt de zon toch ook met flinke regelmaat en het is lekker warm. Wanneer we binnen ieder ons ding hebben gedaan, lopen we nog een keer buiten om. Telkens veranderd het beeld op het complex zo zie je 6 torens en zo weer 8. Kortom je blijft foto's maken. Gelukkig kan ik er best veel kwijt op mijn geheugenkaart ;-).

Tegen 1315 zijn we terug bij de auto. Voor we doorrijden naar het hotel, gaan we eerst lunchen. Eric weet een leuk knus restaurantje in de buurt en nog geen 15 min later stappen we uit bij een restaurantje wat verscholen ligt aan een heel smal straatje. Er heerst een serene rust en er komt ons een heerlijke geur van gegrild vlees tegemoet wanneer we binnenkomen. De laatste keer dat we iets gegeten hebben, was vanmorgen rond 0600/0630 op het vliegveld dus we lusten wel wat. De keuze valt op garnalen zoet/zuur voor Marco en gegrilde garnalen voor mij. Samen delen we een portie nasi goreng terie oftewel gebakken rijst met gebakken ansjovisjes. Het zal je vast niet verbazen dat we superlekker hebben gegeten. Kali Opak Resto is zeker een aanrader dan wel de moeite van het bezoeken waard.

Tegen 1415 uur zitten we weer in de auto onderweg naar het hotel. Het lijkt wel spitsuur, maar wij hebben zo'n sterk vermoeden dat het dat hier altijd is. Tegen 1500 zijn we bij het hotel. Onze koffers worden netjes voor ons naar binnen gereden terwijl we bij de receptie inchecken. Althans een poging doen om in te checken. De receptionist kan onze reservering niet vinden. Na 5 minuten blijkt dat we bij het verkeerde hotel staan. Eric had nog het 'oude' hotel in zijn papieren staan. Toen we onze reis aan het boeken waren hebben we op een gegeven moment bericht gekregen dat de reisorganisatie ons heeft moeten omboeken omdat dit hotel permanent gesloten was. Het ziet er vrij open uit en wordt nog volop gebruikt voor een hotel dat gesloten is. Dus hup onze koffers worden weer naar buiten gebracht, ingeladen en we zijn weer onderweg. Dit keer naar het juiste hotel.

Gelukkig is het niet ver rijden en 10 minuten later stappen we bij het juiste hotel uit. Wat een gaaf hotel is dit. Met zwembad dus als we morgen op tijd terug zijn, kunnen we wellicht nog even plonzen. Eric geeft aan dat op de hoek van de straat een goed Indonesisch restaurant zit, dus voor vanavond zitten we ook gebakken. Bij de check in krijgen we een heerlijk welkomstdrankje aangeboden gemaakt van gember, citroengras, wat anijs en suiker. Heerlijk. Die lust ik zo nog wel een paar ;-).  Als we zijn ingecheckt nemen we afscheid van Eric, morgen om 0830 uur haalt hij ons weer op. En dan zit het er voor vandaag een heel eind op. Eigenlijk zouden we vanmorgen vanuit het vliegveld rechtstreeks naar het hotel gaan en zouden we de dag vrij hebben voor eigen besteding, maar we zijn blij dat we ervoor gekozen hebben om vandaag al naar de Prambanan te gaan. Hoeven we morgen niet zo te haasten.