Een beetje duiken, een beetje relaxen

Gisteravond hebben we in hetzelfde restaurantje gegeten als waar wij overdag hebben geluncht. Om 1900 uur stond de taxi voor ons klaar bij het hotel. Na een autorit van een 15 minuten staan we in het centrum van Dahab. De laatste keer dat we hier waren om vanuit Sharm El Sheikh te gaan duiken, zijn we hier ook uitgestapt voor de lunch. We herkennen dit stukje Dahab meteen. Op de hoek ligt het restaurantje waar we destijds gezeten hebben.

Het is druk in Dahab. De ober die ons 's middags geholpen heeft, heeft een leuke tafel voor ons gereserveerd aan het water. Voor we er kunnen gaan zitten, moeten we even aan een andere tafel wachten, maar we kunnen wel al wat drinken bestellen en de menukaart bestuderen. De vele katten die hier in het dorp rondlopen weten de restaurants ook te vinden. En er als je ze negeert dan wel dat ze denken dat je hun niet hebt gezien, maken ze hun aanwezigheid al mauwend wel bij je bekend.  De'Vonna is er minder blij mee. Los van het feit dat ze niet van katten en honden houdt, heeft ze ook een allergische reactie wanneer ze door een vlo gebeten wordt. En de katjes hebben vlooitjes, daar kun je van op aan. Wat wel echt een nadeel van dit restaurant is wel dat er continue kinderen langs je tafel komen in de hoop dat je een armbandje van hun wilt kopen. Als het licht uitvalt, is toch wel erg donker, maar gelukkig hebben de mobieltjes een zaklamp. De obers zetten allemaal hun zaklampje aan en zo kan eten toch worden uitgeserveerd dan wel wordt er aan de tafels waar men zit te eten bij geschenen zodat men kan zien wat men eet. Eenmaal terug in het hotel, gaan we meteen door naar de kamers.

En dan is het weer lekker vroeg wakker. Marco en ik moeten om 0830 bij de duikschool zijn. Vandaag staan de Canyon en de Blue Hole op het duikprogramma. Daarnaast hebben we vanmiddag om 1600 uur een date bij de Spa. Mijn ouders zijn ook al vroeg uit de veren die kome we in de ontbijtzaal nog even op de valreep tegen.

De zon schijnt al aardig op dit vroege tijdstip. Gelukkig kunnen we water in vandaag ;-).

De Canyon en Blue Hole liggen in het noorden van Dahab. De rit er naar toe duurt een klein 1/2 uurtje. Ook hier is het een en ander veranderd sinds de laatste keer dat we er geweest zijn. Bij de Canyon an sich niet zo veel maar wel bij de Blue Hole. Maar de 1e stop is de Canyon. Er komen nog meer duikers aan, dus we maken onze uitrusting snel in orde zodat we ook snel het water in kunnen. Het lukt ons om voor de 'grote groep' het water in te gaan. Dat betekent ook als eerste de Canyon in. De koraaltuin is hier heel mooi en het bruis van leven. Dan doemt de spleet van de Canyon voor ons op. Op het breedste punt zakken we af naar beneden. Het is even goed kijken dat we niks raken, maar de zandbodem is goed zichtbaar. Eenmaal op de bodem bevinden we ons op een diepte van ca 30 meter. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat wel voel. De druk is hier wat hoger en het ademhalen is ook net wat zwaarder. We blijven niet lang in de Canyon. Na een kort blik rond om ons heen gaan we weer naar boven. Al met al zijn we maar een paar minuten in de Canyon geweest. Via dezelfde weg gaan we weer naar boven en volgen de route naar links. Vanuit de Canyon zien we allemaal luchtbellen naar de oppervlakte zweven. Een heel grappig gezicht om te zien.

Na een duik van ca 50 -  55 minuten zijn we weer boven. We pakken onze spullen in en rijden naar de Blue Hole. Hier is het een drukte van jewelste. Zo hebben we het nog nooit gezien. Het is inmiddels ook echt een hotspot geworden voor snorkelaars. En dat is niet altijd een goed teken, want veel snorkelaars vinden het toch allemaal wel spannend en moeilijk dus er wordt nogal heel gemakkelijk op het koraal getrapt. Maar goed het is niet anders. Als we onze uitrusting weer in orde hebben gemaakt, drinken we op ons gemak iets bij een van de vele tentjes. Zakje chips naar binnen voor het nodig zout en we kunnen door. Het is nog even een stukje lopen naar de Chimney - hier gaan we het water in door in een soort van schoorsteen af te dalen. Het is smal, maar te doen. Het is superdruk met snorkelaars die hier ook het water in gaan. Al dan niet van durf ik wel, durf ik niet.

Zodra het kan gaat Tarek het water in en zodra hij zijn vinnen aan heeft, ga ik het water in en vervolgens Marco. Als ik nog bezig ben mijn vinnen aan te trekken, springt er achter mij een snorkellaar vlak langs mij af het water in. Wachten is geen optie blijkbaar. We gaan met tussenposen van 3 seconden naar beneden. Marco gaat als laatste en zodra hij naar benden wil gaan, springt er een snorkellaar onderhand boven op hem. Die krijgt meteen een boodschap van Marco. En vervolgens gaat Marco nog even naar boven om te vertellen wat hij van hem vindt. Ondanks dat de snorkellaar was gezegd te wachten, moest en zou hij toch het water inspringen. Dit kan heel verkeerd aflopen als er een duiker bezig is af te dalen. Als je iemand raakt en dan ook nog es verkeerd raakt, kunnen er akelig dingen gebeuren.

Op een diepte van 27 meter is de uitgang naar het open water. Hier is het goed hoogte houden want onder je is alleen maar diepte. We gaan rechts af en volgen de met koraal bedekt rotswand. Onderweg richting Blue Hole komen we diverse keren een poetsvis tegen. Als je dan je automaat uit je mond haalt en je mond opent, komt dit visje je mond schoonmaken. Zodra je ook maar weer iets of wat beweegt is hij meteen weg. Soms voel je iets aan je oor, dan moest daar toevallig net wat schoongemaakt worden. Op een gegeven moment zijn er zelfs 2 visjes bezig Marco zijn mond te poets :-) .

We beëindigen onze duik in de Blue Hole. Het opstijgen naar het ondiepe water is ook goed uitkijken. Er staan veel mensen in het water te trappelen al dan niet voornemens te gaan snorkelen. Bijna word ik door een van de beentjes getrapt, maar Marco weet dit te voorkomen door de benen vast te grijpen. Denk dat er iemand een hartverzakking heeft gekregen. Dan word ik toch nog even naar beneden geduwd door iemand die boven mij zit. Het is een van de Technische duikers die klaar is met zijn laatste veiligheidsstop. Helaas had ook hij niet het geduld even op ons te wachten en moest en zou hij zich per se bij zijn andere duikvriendjes voegen die al boven water waren. Het was ook nog een instructeur, dus niet echt een goed voorbeeld. Als ik dan uiteindelijk boven water sta, hoor ik achter mij congratulations well done....een jongeman staat mij met een glimlach op zijn gezicht aan te kijken. Thank you zeg ik. Where are you from? is de vraag. Ik moest wel lachen in mijzelf....meteen sjans als je boven water komt... en ik antwoord op zijn vraag: just from the Blue Hole....hij kon er wel mee lachen. Al met al hebben we hier weer een paar mooie duiken gemaakt. Voor ons de 3e keer op beide locaties.

Rond een uur of 1330 zijn we weer terug in het hotel en gaan we meteen lunchen. We hebben net besteld als De'Vonna en Briana er ook aan komen. Kunnen we toch even gezellig samen zitten en bijkletsen. De dames hebben zich goed vermaakt bij zwembad en 's middags doen ze het verder lekker op hun  gemak. Mijn ouders liggen op het strand. Mijn vader heeft zich toch ook nog even lekker laten masseren. Voor wij naar de Spa gaan, gaan we nog even relaxen op de kamer. Zeker Marco wil nog even zijn ogen dicht doen. Helaas heeft hij zich flink aan een stang gestoten toen hij water uit zijn trimvest wilde laten lopen. Hij had de stang niet gezien en is er vol tegen aangelopen. Gelukkig niet vol op zijn ook, maar net er boven. Niks blauw of zo maar wel wat dik. En hoofdpijn.

Om 1600 uur gaan we naar de Spa voor onze Hamam behandeling. Eerst de sauna in, wat heel tegenstrijdig is in dit hele warme weer, en vervolgens de stoomcabine in. In de stoomcabine krijgen we dan de Hamambehandeling. Eerst worden we flink afgeschuurd om meteen daarna met een laag schuim bedekt te worden. Dat voelt echt heerlijk aan. Daarna is het even afspoelen en poedelen in de jacuzzi. De hele sessie wordt afgesloten met een volledige lichaamsmassage. Heerlijk. Volledig ontspannen kunnen we ons verder in gereedheid brengen voor het avondeten. Gisteravond hadden we al een tafel gereserveerd. We gaan naar Al Capone, de plek waar we 7 jaar geleden geluncht hebben na onze duiken.