Olifanten wassen en relaxt over de rivier drijven

Aan het bed ligt het niet, dat is lekker stevig tot hard, wat wij niet erg vinden. Toch het ik niet helemaal top geslapen dat wil zeggen ik werd rond 0145 wakker. Voor mijn gevoel had ik er al een hele nacht op zitten, maar helaas. Toch maar even een sanitaire stop maken. Wanneer ik het toiletpapier wil pakken, schiet er iets tegen de muren omhoog. Het blijkt de gekko te zijn die zich bij de papierhouder had verstopt. Ik moet er wel mee lachen, zo midden in de nacht. Vervolgens heb ik nog een kleine 2 uur liggen draaien, de airco hangt boven ons bed en we hebben maar 1 lakentje. Dus het was best fris. Dat heb ik opgelost door een lange rok aan te trekken en de hamamdoek over mij heen te leggen. Marco is wat vaker wakker geweest dan ik, desondanks wordt hij toch door de wekker om 0700 uur gewekt.

Het ochtendritueel gaat snel want vandaag gaan we naar de olifanten en we moeten (bad)kleding dat nat mag worden. Iets voor 0730 uur lopen we naar het restaurant voor het ontbijt. Het is aangenaam warm. Het is bewolkt maar niet benauwd. De keuze op het menu is uitgebreid. Allebei pakken we een toast. Ik met kaas, ei en tomaat en Marco met een omelet met een kop koffie en thee met sereh. Daarna is er nog ruimte voor een pannenkoek met chocolade - Marco zijn ding - en vers fruit voor mij - watermeloen en ananas.  Voor we naar de kamer gaan opent Rudie nog een Doerian. Dit fruit mag in hotels niet geopend en gegeten worden omdat de vrucht ontzetten ruikt (lees stinkt). Op zich vinden we de geur in eerste instantie meevallen, maar wat later komt het toch door en snappen we dat het een 'verboden vrucht' is. Het vruchtvlees smaakt best lekker, maar kan niet zeggen dat we nu om zijn. Zou er niet zo snel voor kiezen een Doerian te eten. Weten we dat ook weer.

Om 0830 uur vertrekken we naar het olifantencentrum. Het is een wandeling van ca 1 km. We hebben onze waterschoenen aan en dat scheelt wel. Her en der is de weg erg modderig. Een busje is vast komen te zitten in de modder. Het is nu wachten tot het droger en de modder harder wordt. We hadden wat bedenkingen c.q. zorgen bij het bezoek aan dit centrum. Echter, de olifanten in dit opvangcentrum zijn weesjes en zijn hier opgevangen. Daarom kunnen ze niet meer terug het wild in omdat ze ook niet geleerd hebben voor zichzelf te zorgen en eten te zoeken. De olifanten worden niet ingezet om te werken en ook niet voor ritjes gebruikt. Vandaar dat we er ons in konden vinden dit centrum toch te bezoeken.

Bij het centrum moeten we even wachten er is al een Nederlands reisgezelschap van 19 personen en 2 stellen - België en Nederland. Met een katrol waar een bak aan hangt wordt het eten voor de olifanten naar de overkant van de rivier gebracht. Wij steken de rivier over via een - jawel - hangbrug. Het vriendelijke verzoek is om in het midden van de brug te blijven lopen voor de stabiliteit. En niet meteen met iedereen de brug op maar een beetje gefaseerd over steken.

Aan het einde van de brug krijgen we nog wat huisregels uitgelegd. Zo mag je de baby-olifant op zich wel aaien, maar je moet moeder in de gaten houden dan wel goed opletten wat het olifantje doet en niet te onverwacht op hem op af gaan. Het pad dat naar beneden naar de rivier en dus olifanten leidt is glad. De reisgroep gaat als eerste naar beneden en bijna meteen horen we een hoop spektakel. Een meneer is onderuitgegaan. Wij pakken met Rudie en Laui (onze gids voor vandaag) een ander pad naar beneden dat ook wel glad is, maar beter begaanbaar.  De olifanten staan al in het water. En hebben er zichtbaar plezier aan. De kleine Carlos - 18 maanden oud - gaat helemaal los. Lekker spetteren en kopje onder water hangen, lekker met de stroming meegesleurd worden om vervolgens tegen de poten van mams op te botsen. En hup nog een keertje, zo leuk om te zien.

Dan krijgen we uitleg wat de bedoeling is en krijgen we allemaal een borstel. De olifanten worden gesommeerd om te gaan liggen en dan kunnen ze gewassen worden. We mogen alleen aan de rugkant van de olifant staan. Niet tussen de poten. Ollie - zo heet de dame die wij mogen wassen - heeft er plezier aan. Marco gaat eerst zodat ik foto's kan maken. De slurf gaat op en neer en dan ineens spuit ze water over haar heen en dus ook Marco heen. Het is niet alleen water wat uit haar slurf komt. Bij het opzuigen van het water, zuigt ze ook allemaal hele kleine steentjes en zand mee. Dan ben ik aan de beurt. Het water is best fris, maar te doen. De huid en haartjes voelen stug aan. En dan ben ook ik de Sjaak .Ik krijg een lading water met modder en steentjes over mij heen. Laui wil graag foto's van ons tweetjes maken dus Marco en ik schrobben met zijn tweetjes de olifant af. Dan moeten we even wachten, want er is niet alleen een linkerkant. De rechterkant moet ook nog schoon. En zo schrobben we nog even door. Rudie komt eer ook nog even bij.

Dan is het klaar met wassen en gaan we het water uit. De olifant staat inmiddels ook recht op. Als ik wil weglopen, word ik gevraagd nog even te blijven staan voor jawel de Olifanten douche. Ollie zuigt water op en voorzicht spuit ze het over mij heen. Dus als je denkt er droog vanaf te komen met je kapsel nog helemaal in takt, dan heb je toch wel een uitdaging. Ook word ik besnuffeld en voel ik de warme 'adem' uit haar slurf komen. Het lijkt of ze mijn hand / vinger steeds wil vastpakken. Denk dat ze al weet wat er nu gaat gebeuren…..het is tijd voor snoeperijtjes.

De olifanten komen allemaal uit het water en Carlos wordt aan Mama Ollie vastgebonden zodat ze bij elkaar blijven. En dan delen we een voor een de bamboestukjes en banaantjes uit, die we in de slurf moeten.  De kleine moet snel zijn want Mama kaapt het anders gewoon weg met haar slurf. Toch krijgen we het wel eerlijk verdeeld Als alles op is worden olifanten opgelijnd voor de groepsfoto. Het was een leuke ervaring waar we uiteindelijk toch een goed gevoel hebben overgehouden.  Na dit bezoek blijven we in de rivier - het is overigens de Batang rivier waar ook onze lodge aan ligt. Het is tijd voor de tubbing experience - lekker liggend in een grote opblaasband de rivier afdrijven. En terwijl je dan relaxt in de band ligt moet je je ogen goed de kosten geven want je kunt allerlei dieren in de bomen tegenkomen. Helaas ben ik de kunststof beschermhoes van mijn camera vergeten mee in te pakken dus de camera gaat in een grote plastic zak zodat hij niet nat kan worden. Marco heeft de action cam bij zich dus maken we daar foto's mee. Het is weer even wennen aan de watertemperatuur maar als je er eenmaal in ligt is het water echt lekker. Zo nu en dan is er een versnelling in de rivier en dan wordt je nog wat natter, maar buiten dat is het heerlijk relaxt liggen.

We zien wat beweging in de bomen. Het zijn een paar langstaart makaken die aan het eten zijn. Een paar meter verder hebben we het geluk een jonge cobra in de boom te zien hangen. We moeten goed kijken want het ligt goed verscholen maar Laui had hem toch snel gezien. Vlak bij onze lodge stoppen we even maar voor we stoppen zien een grote varaan - Groene Varaan - aan de waterkant wegschieten. En met groot bedoelen we dat hij ongeveer een meter lang was. Je wilt hem in ieder geval niet aan je broekspijpen hebben hangen.

Als gezegd vlak bij onze lodge stoppen we bij de monding van de andere rivier – Bulu rivier -  die haaks op de Batangrivier stroomt. Ik zeg wel monding, maar eigenlijk is het het einde van deze rivier want hij stroomt richting de Batangrivier. De lopen een stukje de rivier in. Op sommige punten is het super ondiep en soms met je even zwemmen en verder liggen er banken van kiezelstenen waar je gewoon droog overheen kunt lopen. Aan de zijkant van de rivier is een inham. Het doet heel idyllisch aan. Aan het einde van de redelijk korte inham bevindt zich links een waterval. Heel gaaf. Het is een kleine maar zeer krachtige waterval met dank aan de regenval want anders is het blijkbaar een stroompje. De klim naar de waterval over de rotspartij die ervoor ligt is kort. Je kunt in de waterval zitten en staan. Het is net alsof je gemasseerd wordt wanneer je erin zit.

Na dit bezoek lopen we verder de rivier in. Even verderop is een warmwaterbron. Het water uit deze bron is echt warm en het ruikt zwavelachtig. De bron ligt in een soort van kleine smalle 'grot' waar je net met zijn tweetjes in kunt zitten. Zo heel erg lang blijven we niet in de grot. Het is leuk om te zien en mee te maken, maar dat hoeft niet lang te duren.  We zwemmen c.q. drijven op de stroming terug richting de inham waar onze lunch is klaargezet op een soort van 'altaartje'. Het is een klein tafeltje gemaakt van stenen en rijkelijk versierd met bloemen en plantjes. De lunch bestaat uit witte rijst, tjap tjoy, gebakken kip met Daun Salam (Indisch laurierblad), kroepoek Udang (Udang is garnaal) en aubergine pedis (pittige aubergine) met stukjes superzoete ananas als dessert. Het Rudie had voor zichzelf Ikan Terie bij zich - dat zijn kleine gedroogde visjes met een pittige saus. Hij laat het ons proeven, echt superlekker. Ik kende het al, want we hebben die visjes (in gedroogde vorm) vroeger vaak in huis gehad.

Als we klaar zijn met de lunch gaat het tubben verder. Wanneer we richting de banden lopen kijkt Rudie nog even in de bomen want gisteren heeft men hier nog een slang in de boom zien hangen. Vandaag heeft hij een andere hangplek gevonden want hij is weg. Bij de rivier wachten we nog even op Laui die zich nog samen met een paar andere mannen aan de 'left overs' van onze lunch te goed heeft gedaan. Rudie blijft uiteindelijk bij de lodge en wij er op ons gemak aan voorbij verder de rivier af. Het is nog steeds bewolkt. Op zich niet erg want als de zon had geschenen was het echt heel warm geweest. Wel is het licht met tijd en wijle fel. Het druppelt onderweg zelfs een beetje. We houden de begroeiing goed in de gaten, maar het is erg rustig met de beestjes. De enige beestjes die we zien zijn de kleine zwaluwen die over het water scheren dan wel zo nu en dan op een tak zitten te kijken wat voor geks daar nu weer voorbij komt drijven. Maar dan zijn er toch een paar makaken thuis. Marco had ze toevallig gespot omdat hij de bladeren van een boom zag bewegen en verkleuren. En zo dobberen we verder. Wanneer we een dode boom over het water zien hangen zeg ik tegen Marco dat het toch gaaf zou zijn geweest wanneer er nou een python in die boom had gehangen. Be careful what you wish for….

Bij een kleine versnelling glijden we onder een boom door die mooi over het water hangt en Laui roept python…helaas gemist en gezien de sterkte van de stroming kunnen we ook niet terug. Dat had je gedacht. Laui drijft ons richting de kiezelbank waar we uit de banden stappen en een stukje teruglopen. We gaan opnieuw het water in en hij zorgt ervoor dat we onder de boom stil blijven liggen door een tak vast te grijpen. Hij heeft het dier al gezien, maar wij zijn nog zoekende. Daar op de eerste tak…wat is de eerste tak….weer kijken naar welke tak hij wijst en dan weer naar de takken kijken…waar hangt dat ding dan…daar die tak, dat bruine…..het zal wel, maar wij zien het niet…en ineens zien we hem allebei tegelijk hangen. Lekker opgekruld hangt hij in de tak boven het water te rusten. Het is een nog jonge python want erg dik is hij niet en ook gezien de grote van het 'slangenkluitje'. Als we hem bekeken hebben, zorgt Laui ervoor dat we onder hem door drijven zodat we hem ook van onderen goed kunnen zien. Hebben we toch nog onze python in het wild gezien…high five!!

Relaxt drijven we verder. Vlak voor het einde is een grotere groep donkergekleurde apen hoog in de bomen actief. Het is Thomas Monkeys. Bij het einde stappen we van de banden af en trekken de banden aan de kant. We smeren ons in met Deet en lopen via de palmboomplantage en het dorpje terug naar onze lodge. Onderweg legt Laui verschillende planten en bomen uit: Daun Salam, Mangosteen (een heerlijke vrucht), Kruidje-roer-me-niet, een varensoort die je kunt eten en ook geregeld door de mensen hier gegeten wordt en Rambutan (Lychee). De wandeling is ca 3km. Het grappige is dat we onze Garmins hebben aangezet toen we vanuit de lodge naar de olifanten zijn gelopen en we hebben ze pas uitgezet bij onze kamer. Het tubben is dus ook geregistreerd als 'wandelen/hiken’. Ik denk dat we een nieuw snelheidsrecord hebben gehaald ;-).

Terug in de kamer spoelen we onze kleding en waterschoenen uit. Ik ga douchen en haren wassen. En eerlijk is eerlijk, als je even gewend bent aan het koude water is het echt heerlijk en verfrissend. Wat nog wel een uitdaging is, is het drogen van mijn haren. Want het stopcontact is niet in de buurt van de spiegel dus ik kan niet zien wat ik doe. Maar ervaringen uit het verleden….ik haal dezelfde truc uit als destijds in Oeganda. Ik zet de camera op mijn telefoon in de selfie stand en voila…het is gelukt.

Het is nog vroeg dus tijd om verder te relaxen en wachten tot het avondeten. Lekker verse sapjes drinken en Emping Melingo snoepen in het restaurant als ook kleefrijst gebakken in bamboe met kokos, suiker en ui. En vanavond staat Ayam Rendang op het menu voor ons. Quelle Drama…. :-)

Intussen is in de gehele omgeving het stroom uitgevallen. Het hotel dan wel de lodge beschikt over een aggregaat waardoor er hier - zeer lokaal dus - wel stroom is. Geen stroom betekent dus ook geen bereik via telefoon of internet. Dit laatste is alleen van toepassing als je een Indonesische simkaart hebt, wat wij niet hebben. Dus wat dat betreft is er voor ons niks veranderd. Intussen is het ook gedaan met de rust. Er zijn nieuwe gasten (3 Nederlandse stellen) aangekomen dus het rijk is niet meer voor ons alleen. 

's Avonds eten we gezellig samen met onze gids Rudie. De Ayam Rendang is werkelijk fantastisch. Terwijl wij van de Rendang aan het genieten zijn begint het te regenen en deze bui  mondt toch wel uit in een flinke tropische bui. Het regent zelfs zo hard dat we gewoon harder moeten praten om elkaar überhaupt nog te kunnen verstaan. En waar is je paraplu als je die nodig hebt…die hangt natuurlijk nog bij de kamer. Ik vraag voor de gein aan Ries - de medewerker van de lodge hier - of hij onze paraplu's even kan gaan halen. Ries was blijkt niet voor 1 gat te vangen en haalt de parablu's. Net als we willen gaan, valt het er echt weer met flinke bakken uit. De trapjes naar onze kamer zijn tot kleine watervalletjes geworden. Dan toch nog maar een kopje thee met sereh. Gelukkig is het dus niet koud. Als het weer wat minder hard regent, lopen we ieder onder onze eigen paraplu zo snel mogelijk naar onze kamer. De koffers staan min of meer al klaar voor ons vertrek naar Bukit Lawang morgenvroeg.

Rond 2045 uur liggen we lekker onder de klamboe genesteld met onze e-readers. Gisteravond was het licht letterlijk en figuurlijk al uit, we gaan erop vooruit…..